28.4.20

Λόγος & Αντίλογος




Περί των προσφυγικών / μεταναστευτικών ροών [ΙΙ]



Αγαπητέ κ. Μπαϊρακτάρη,

Σε συνέχεια του γράμματος μου, με θέμα την αύξηση των προσφυγικών/μεταναστευτικών ροών, που δημοσιεύσατε στην έγκριτη εφημερίδα σας στις 25 Οκτωβρίου 2019 ["εδώ"], θα τολμούσα να παραθέσω μερικές σκέψεις μου για το παραπάνω θέμα.

Είναι πια οφθαλμοφανές, ότι οι προσφυγικές /μεταναστευτικές ροές αυξάνονται με τέτοιους ρυθμούς, που σε σύντομο χρονικό διάστημα, η διαχείριση τους θα είναι πλέον αδύνατη. Να αλλάξει κάτι, στην παραπάνω κατάσταση, είναι μάλλον απίθανο.

Η Τουρκία δεν έχει κανένα λόγο να ελέγξει τις προσφυγικές /μεταναστευτικές ροές, αντίθετα μάλιστα με το να τις ενισχύει επιτυγχάνει δύο σκοπούς. Αφενός εκβιάζει την ευρωπαϊκή ένωση για μεγαλύτερα κονδύλια, εμάς δε μας αποσταθεροποιεί με ταχύτατους ρυθμούς.

Δεν είναι μακριά η ημέρα, που και εμείς οι Έλληνες θα ξεσηκωθούμε εναντίον των μεταναστών / προσφύγων, και παρά την υπομονή, ανεκτικότητα αλλά και συμπόνια που δείξαμε μέχρι τώρα, θα αρχίσουμε να προβαίνουμε σε πράξεις που δεν συνάδουν με τον πολιτισμό μας.

Εξ άλλου, η σημερινή κυβέρνηση, που δεν έχει τις ιδεοληψίες, αλλά και την ψεύτικη ευαισθησία της προηγούμενης κυβέρνησης, θα βρεθεί δυστυχώς σε κατάσταση να απομακρυνθεί από τους υποστηριχτές της, οι οποίοι την εψήφισαν μεταξύ άλλων και για την επίλυση του μεταναστευτικού / προσφυγικού προβλήματος.

Ας σημειώσουμε εξ άλλου, ότι ακόμα και αν η Τουρκία ήλεγχε πιο αποτελεσματικά τα σύνορά της, πάλι θα είχαμε πρόβλημα με ανθρώπους οι οποίοι είναι αποφασισμένοι να παίξουν την ζωή τους «κορώνα-γράμματα» για να έχουν ένα καλύτερο μέλλον.

Τι θα πρέπει λοιπόν να κάνουμε;

Η λύση της βίαιης απώθησης των μεταναστών, δηλαδή απώθηση / βύθιση των λέμβων τους, είναι απάνθρωπη και πέραν κάθε έννοιας ανθρωπισμού.
Η μέθοδος βέβαια εφαρμόστηκε προ αρκετών ετών, όταν ιταλικό περιπολικό εμβόλισε λέμβο με αλβανούς μετανάστες, με τραγικά αποτελέσματα.

Η πιο αποτελεσματική λύση για μείωση η και εξάλειψη του προβλήματος είναι να ακολουθήσουμε το παράδειγμα της Αυστραλίας, η οποία περιορίζει τους παράνομους μετανάστες σε συγκεκριμένο νησί. Και μη μου πει κανείς ότι η Αυστραλία είναι λιγότερο δημοκρατική από την Ελλάδα.

Όπως μην αρχίσουν και οι διάφοροι αριστεροί, ψευτοδιανοούμενοι και λοιποί ψευτοδημοκράτες, να συγκρίνουν το μέτρο αυτό με Μακρονήσους, Άγιους Ευστράτιους, Λέρο κλπ. Άλλες εκείνες οι εποχές, άλλες οι συνθήκες, και δεν βγαίνει τίποτα να εξακολουθούν να προσπαθούν να διχάσουν τους Έλληνες, αντί να σωπαίνουν για τις συμφορές που προκάλεσαν στο τόπο.

Η εφαρμογή του μέτρου που προτείνω θα έχει άμεσα αποτελέσματα. Πρώτα πρώτα, διαδιδόμενο το μέτρο αυτό, θα αποθαρρύνει τους επίδοξους λαθρομετανάστες να προτιμούν την Ελλάδα, θεωρώντας την «ξέφραγο αμπέλι».

Δεύτερον, θα ανακουφιστούν τα ακριτικά νησιά μας, στα οποία θα παραμείνουν οι υπάρχουσες δομές υποδοχής, για την εντελώς βραχυχρόνια παραμονή των αφικνουμένων προσφύγων / μεταναστών, μέχρι την μεταφορά τους στο νησί που θα επιλεγεί για τον μόνιμο εγκλεισμό τους.

Τρίτον, δεν θα χρειάζονται οι πολύ αμφιλεγόμενες Μ.Κ.Ο, οι οποίες πολύ λίγα πράγματα έχουν προσφέρει, για να μη πω ότι έχουν ενθαρρύνει την παράνομη μετανάστευση ( άλλωστε από αυτήν βγάζουν το ψωμί τους).

Τέταρτο, χωρίς την πίεση των κοινωνιών των ακριτικών νησιών, θα μπορεί η κρατική μηχανή να κάνει καλύτερα το έργο της και στην απονομή των αδειών παραμονής των πραγματικών προσφύγων, αλλά και στην επιλογή αυτών που θα μπορούσαν να ενσωματωθούν στην ελληνική κοινωνία.

Και ας μη ακουστεί αυτό σαν πολύ κυνικό, γιατί και άλλες χώρες πολύ πιο δημοκρατικές και με καλύτερη οργάνωση από τη δική μας, εφάρμοσαν το μέτρο της επιλογής αυτών που θέλουν να κρατήσουν στη χώρα τους (βλέπε το παράδειγμα της Σουηδίας, στο πως αντιμετώπισε το πρόβλημα με τους Ούγγρους μετανάστες μετά την εισβολή των σοβιετικών το 1956, αλλά και τους Τσέχους κατά το 1969 μετά την καταστολή της άνοιξης της Πράγας).

Τέλος, εκείνοι οι οποίοι δεν θα μπορούν να αποδείξουν ότι είναι πρόσφυγες, θα πρέπει να καταλάβουν ότι ο μόνος δρόμος που τους απομένει,αν δεν θέλουν να περάσουν την υπόλοιπη ζωή τους σαν φυλακισμένοι, είναι η οικειοθελής επιστροφή στις πατρίδες τους.

Παραμένει βέβαια το πρόβλημα της επιλογής του νησιού που θα επιλεγεί για την εφαρμογή του παραπάνω μέτρου. Χωρίς να έχω μελετήσει το πρόβλημα σε βάθος, νομίζω ότι το νησί των Αντικυθήρων είναι ίσως το πιο κατάλληλο. Απέχει σημαντικά από τη στεριά, έχει αρκετή έκταση για την ανάπτυξη των καταυλισμών και το πιο σημαντικό έχει μόνο 44 μόνιμους κατοίκους(πυκνότητα 2 κάτοικοι /τετραγωνικό χιλιόμετρο). Αυτοί θα μπορούσαν, με ισχυρά κίνητρα, να εγκατασταθούν σε άλλο νησί (Κύθηρα, Κρήτη) ή και να παραμείνουν στο νησί τους με μεγάλες δυνατότητες ικανοποιητικότατης απασχολήσεως.

Αυτά όμως είναι μέτρα που θα αποφασιστούν από την ελληνική κυβέρνηση.

Ελπίζω να μη καταχράστηκα του χώρου της εφημερίδας σας.

Με εκτίμηση
Γιάννης Αναστ.Νταλίπης


Σχετικά:

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 2 Ιανουαρίου 2020, αρ. φύλλου 1015.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ