Λόγος & Αντίλογος

Άραγε;

Άραγε, θα μου δοθεί αρκετός χρόνος ζωής ακόμη για να γευτώ κάποια χαρά, ως δημότισσα, στην πόλη μου; 

Αγαπητή Οδός,

Πρώτα να ευχαριστήσω θερμά τους αναγνώστες σου για τη συμπάθεια που έδειξαν στο πρόσωπό μου και με ψήφισαν ως ένα από τα πρόσωπα της χρονιάς, με θετικό —ευτυχώς!— πρόσημο! [σχετικά "εδώ"]. Στη συνέχεια θα ήθελα να μοιραστώ με όλους αυτούς μερικές στιγμές, οι οποίες, έστω και για ελάχιστο χρονικό διάστημα, μου έδωσαν ξεχωριστή χαρά, ως δημότισσα της πόλης μας.

Να ξεκινήσω από την εποχή που δήμαρχος ήταν ο γείτονάς μου, Αποστόλης Πετκανάς. Με φωνάζει λοιπόν στην αυλή του και, όλο χαρά, μου ξεδιπλώνει τα σχέδια του νέου κοιμητηρίου της πόλης. Χάρμα οφθαλμών: πάρκο αληθινό, με τάφους ομοιόμορφους, με γρασίδι ανάμεσά τους, με διαδρόμους περιποιημένους! Ο ίδιος, περιχαρής, διότι όλα ήταν έτοιμα για την υλοποίησή του. Ο Αποστόλης πέρασε στα επέκεινα. Τα σχέδια αυτά, πού να βρίσκονται άραγε; Άδικα η χαρά μου... [σχετικά "εδώ", "εδώ", "εδώ", "εδώ" και "εδώ"]

Κάποια άλλη φορά, δεν θυμάμαι ακριβώς κατά τη θητεία ποιου δημάρχου, νομίζω Οικονομίδη, μεγάλη χαρά και αγαλλίαση πάλι: γίνεται το κλειστό κολυμβητήριο, με δωρεά Παπαλαζάρου. Επιτέλους, ένας χώρος να αθλούνται μικροί μεγάλοι στον υγρό στίβο! Κι άλλα σχέδια ξεχασμένα. Άραγε, στο ίδιο συρτάρι; Άδικα η χαρά μου… [σχετικά "εδώ", "εδώ", "εδώ" και "εδώ"]

Εν τω μεταξύ, αρχίζουν να γκρεμίζονται παλιά αρχοντόσπιτα και τη θέση τους να παίρνουν—ζήτω η αντιπαροχή— αποκρουστικές πολυώροφες οικοδομές. Κανένα σχέδιο στον τομέα αυτό από την πόλη. Αντιαισθητική η εικόνα, ιδίως στη νότια παραλία… Δικαιολογημένη η δυσαρέσκειά μου.

Τα πιο πρόσφατα χρόνια, άλλη μεγάλη ικανοποίηση: με κίνηση και πρωτοβουλία της Νένης Τσαδήλα, αλλά και κινητοποίηση πολλών δημοτών, επιτυγχάνεται η σωτηρία του στρατοπέδου Μαθιουδάκη [σχετικά "εδώ", "εδώ" και "εδώ"]. Ό,τι κερδήθηκε και με σχέδια επί σχεδίων της τότε Δημοτικής Αρχής για αξιοποίησή του, στα συρτάρια πάλι έμειναν. Ο χρόνος θα γκρεμίσει ό, τι δεν κατεδαφίστηκε για να γίνει το αστυνομικό κτήριο. Άδικα η χαρά μου…

Η Αρχιτεκτονική σχολή ["εδώ"] στην Καστοριά! Χαρά κι αυτή που εξανεμίστηκε προτού καλά-καλά τη νιώσω…

 
-Europa Nostra: Εξαγγελίες, πανηγυρισμοί! Θα σωθούν το Ντολτσό και το Απόζαρι. Στα συρτάρια κι αυτά τα σχέδια. Δεν βοηθάει η Κοζάνη για την προώθησή τους… Και μαθαίνουμε τότε, ότι ήδη υπήρχαν στα συρτάρια παλαιότερα σχέδια του Νίκου Δόϊκου! Άδικα η χαρά μου… ["εδώ", "εδώ", "εδώ" και "εδώ"]

Έρχεται πριν ενάμιση χρόνο η νέα δημοτική αρχή και ακούμε από τα χείλη του δημάρχου ότι θα ανακαινισθεί η αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου το συντομότερο δυνατόν. Στις άμεσες προτεραιότητές! Μέχρι σήμερα δεν είδα ούτε ξανάκουσα κάτι σχετικό. Τα σχέδια; Σε συρτάρι κι αυτά; ["εδώ", "εδώ", "εδώ", "εδώ" και "εδώ"]

Και η πόλη, στερημένη από όλα όσα την ομόρφαιναν ή θα μπορούσαν να βελτιώσουν τον τρόπο ζωής των κατοίκων της, φθίνει κάθε μέρα και πιο πολύ. Ευτυχώς που της έμεινε τουλάχιστον η φυσική της ομορφιά· αν και απ’ αυτήν φροντίζουν να αφαιρούν όλο και κάτι, δέντρα για παράδειγμα… ["εδώ", "εδώ", "εδώ", "εδώ" και "εδώ"]

Άραγε, θα μου δοθεί αρκετός χρόνος ζωής ακόμη για να γευτώ κάποια χαρά, ως δημότισσα, στην πόλη μου; Το εύχομαι...

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία

Χρυσούλα Πατρώνου-Παπατέρπου

Φωτογραφία: Το κλειστό κολυμβητήριο της Πτολεμαΐδας ["εδώ"] (σχετικά στο φύλλο 971 της ΟΔΟΥ της 31.1.2019: άρθρο με τίτλο «"Θαυμάστε μας" είκοσι χειμώνες» ["εδώ"]. Πλέον στις  31.1.2021 συμπληρώθηκαν 22 χειμώνες ["εδώ"])

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 4 Φεβρουαρίου 2021, αρ. φύλλου 1066.

Σχετικά: 

• Η Μεγάλη Σχολή της Καστοριάς