ΣΤΡΑΤΟΥ ΗΛΙΑΔΕΛΗ: Για τον Χρυσόστομο Τζημάκα

Με οδύνη αποχωριζόμαστε έναν ιδιαίτερο και ακριβό φίλο, συνάδελφο και συμπατριώτη, το Χρυσόστομο Τζημάκα. Τον εξαίρετο αλλά ανιδιοτελή γιατρό με επιδόσεις πρωτοποριακές στην ειδικότητά του, τον πανεπιστημιακό δάσκαλο με το σπουδαίο συγγραφικό και διδακτικό έργο, αλλά και τον υπέροχο άνθρωπο, τον ευαίσθητο και προικισμένο καλλιτέχνη, αυτόν που τον αισθανόμασταν έρεισμα ισχυρό και γέφυρα που μας περνούσε με τρόπο μαγικό στην κληρονομιά και στην παράδοσή μας.
Ο Χρυσόστομος υπήρξε μια πολύπλευρη και χαρισματική προσωπικότητα, που πέρα από την ιατρική ακούμπησε σ’ όλες τις μορφές της τέχνης, τη ζωγραφική, τη γλυπτική, τη μουσική και τη λογοτεχνία.
«Ονειρεύτηκα κάποτε», έγραφε, «πως ταξίδευα στο Σύμπαν. Έπαιζα, λέει, μουσική χτυπώντας τις χορδές του ουράνιου τόξου και οι φθόγγοι αναδύονταν σαν φωτόνια από το πολύχρωμο πεντάγραμμο της ίριδας, που ανέβαινε ψηλά στη χώρα των θεών. Διακονιάρης της ομορφιάς του κόσμου, βάλθηκα από τότε να μαζεύω τα φωτόνια με τη σπαθίδα και να τα καθηλώνω πάνω στον καμβά».
Και έδωσε ο Χρυσόστομος, ο χρυσοχέρης, σπάνια και εξαίρετα δείγματα αυτής της ομορφιάς του κόσμου με τις εικαστικές του δημιουργίες, όπου με θέρμη, αγάπη και συνέπεια επιδόθηκε είτε με το χρωστήρα και τη σπαθίδα, όπου με μαεστρία απαράμιλλη υπερέβη τη συμβατική αντίληψη για την πραγματικότητα, είτε με τη δημιουργία των υπέροχων προπλασμάτων και των αναπαραστάσεών του, όπου σαν μακετίστας ερασιτέχνης κατέκτησε το χώρο αυτό με γνώσεις και επιδόσεις ειδικού, όπως μας αποκάλυψαν ειδήμονες του είδους.
Ο Χρυσόστομος ανήκε στην κατηγορία των σπάνιων, των ωραίων ανθρώπων της ελάχιστης μειοψηφίας, αυτών που δύσκολα καταλαβαίνει κανείς, ίσως που δύσκολα συγχωρεί για τα «ατοπήματά» τους να ασχολούνται με τις ανθρώπινες αξίες, με την ομορφιά της ζωής, να αδιαφορούν για τα υλικά και τα εφήμερα. Όμως όλοι παραδέχονται πως οι άνθρωποι αυτοί είναι εκείνοι που μένουν στην αιωνιότητα για το έργο τους, αμέσως μετά τη φυγή τους από τα εγκόσμια.
Ο Χρυσόστομος θα ζει πάντα ανάμεσα και μαζί με τους ανθρώπους της ωραίας δημιουργίας και του πνεύματος.
Θα μας διδάσκει την ανιδιοτέλεια και το χρέος. Στον άνθρωπο, στην τέχνη, στην επιστήμη, αλλά και στην ιστορία και την κληρονομιά μας.
Σ’ αυτή την τελευταία σου αναχώρηση, η σκέψη μας θα είναι μαζί σου, Χρυσόστομε. Θα σε θυμόμαστε πάντα με αγάπη και ευγνωμοσύνη. Γι’ αυτά που μας έδωσες, για το έργο σου που θα το χαιρόμαστε παντοτινά.
Καλό σου ταξίδι, φίλε ακριβέ και καλή αντάμωση!