ΜΕΡΟΠΗΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΓΓΕΛ: Πίσω από την κουρτίνα….

Στην πρόσκληση για την έκθεση φωτογραφίας του Λεωνίδα Παπάζογλου, η οποία διοργανώθηκε στο αρχοντικό Βέργου από τον Δήμο και την Πολιτιστική Επιχείρηση Καστοριάς, αναγράφονταν οι ημέρες και οι ώρες λειτουργίας.
Ήταν σίγουρη για μένα, από τις πρώτες στιγμές της λειτουργίας της, η επίσκεψη με τους μαθητές του εργαστηρίου μου στον χώρο του αρχοντικού. Θεώρησα σωστό να ενημερώσω πριν την επίσκεψη, κάποιον αρμόδιο, γι’ αυτό κι επικοινώνησα με τον Δήμο Καστοριάς. Με παρέπεμψαν στην Τουριστική Επιχείρηση και στην συνομιλία που ακολούθησε με υπάλληλό της, έδωσα το ονοματεπώνυμό μου, αριθμό κινητού τηλεφώνου και την ακριβή ώρα των επισκέψεών μας στο αρχοντικό.

Την περασμένη Παρασκευή λοιπόν, στις 18:00 ακριβώς (ώρα και ημέρα λειτουργίας της έκθεσης, αλλά και ώρα της προγραμματισμένης επίσκεψης την οποία επιβεβαίωσα τηλεφωνικώς στην Τουριστική Επιχείρηση του Δήμου Καστοριάς 3 ημέρες πριν), βρισκόμασταν με την ομάδα των παιδιών (ορισμένα είχαν έρθει από τα Κορέστεια και το Δρυόβουνο), έξω από την έκθεση.
Ήταν κλειστή!
[…...........]
Περιμέναμε περίπου μισή ώρα και αποχωρήσαμε. Φεύγοντας στην προσπάθειά μου να βρω κάποιον να ρωτήσω γιατί τόση ασυνέπεια και γιατί η έκθεση ήταν κλειστή, δημοτική σύμβουλος άρχισε να ψάχνει και να προσπαθεί να εντοπίσει ποιος ήταν υπεύθυνος για την λειτουργία του χώρου την συγκεκριμένη ημέρα και ώρα. Δεν γνωρίζω τελικά πότε άνοιξε τις πόρτες του το αρχοντικό και αν τις άνοιξες τελικά.

Σε προηγούμενο φύλλο της ΟΔΟΥ, διάβασα για τις δυσχέρειες στον τρόπο λειτουργίας της έκθεσης, και για τους απορημένους και αγανακτισμένους επισκέπτες που βρήκαν την έκθεση κλειστή! Δεν αναρωτήθηκα και δεν απόρεσα γιατί συνέβη αυτό. Λυπήθηκαν όμως για τα παιδιά και ειδικά για εκείνα που είχαν έρθει από μακριά για να επισκεφτούν την έκθεση. Στο παρελθόν βέβαια είχα την ευκαιρία πολλές φορές να αναρωτηθώ, να απορήσω και να αγανακτήσω μ’ όλους αυτούς που κακομεταχειρίστηκα αυτό το αρχοντικό και την χρήση του.

Το αρχοντικό είχε χρηματοδοτηθεί από το ευρωπαϊκό πρόγραμμα “Leader” με σκοπό να στεγάσει την Δημοτική Πινακοθήκη της πόλης. Παράνομα όμως και πριν χρησιμοποιηθεί γι’ αυτόν τον σκοπό, κάποιοι αποφάσισαν και παραχώρησαν τον χώρο στην περίφημη σχολή οργανοποιΐας, η οποία βέβαια δεν ευτύχισε να παραμείνει. Παραμένουν όμως τα άψυχα εργαλεία και τα μηχανήματά της, τα οποία βρίσκονται στον 1ο όροφο του αρχοντικού, στον 2ο καταλαμβάνει η έκθεση φωτογραφίας, ενώ ο κήπος φιλοξενεί ό,τι άχρηστο υπάρχει.

Τελικά μετά το πέρας της έκθεσης του Παπάζογλου, τι θα μπορούμε να βλέπουμε στο συγκεκριμένο κτήριο; Πώς θα το ονομάζουμε; Πινακοθήκη; Ή μήπως το επάνω τμήμα θα φιλοξενεί επιγραφή με τίτλο «Πινακοθήκη» και η κάτω ό,τι περίσσεψε από την σχολή οργανοποιΐας και ο κήπος ό,τι άχρηστο; Δεν είναι βέβαιο καθόλου δύσκολο να δούμε στο μέλλον τον χώρο να χρησιμοποιείται και από κάποιον σύλλογο. Εξ άλλου στο παρελθόν πολιτιστικός σύλλογος της πόλης μας το είχε διεκδικήσει.

Τελικά είναι δύσκολο, ίσως και ακατόρθωτο, όταν πέφτουν τα φώτα των εγκαινίων και η λάμψη της προβολής, μαζί με τα συγχαρητήρια, τις τιμητικές πλακέτες και τα πολλά χαμόγελα, να μπορέσουν κάποιοι να τραβήξουν την κουρτίνα από το παράθυρο του αρχοντικού και να δουν ότι στον κήπο υπάρχουν σκουπίδια και αγκάθια….