ΟΔΟΣ: Κόκκινες μηλιές - κλωστές

Το ότι στις (συντριπτικά) περισσότερες χώρες του κόσμου, η υπόθεση της ονομασίας της FYROM δείχνει να καταλήγει άδοξα για την Ελλάδα, αφού η γειτονική χώρα είναι πια γνωστή και αναγνωρισμένη με το όνομα της «Μακεδονίας», προφανώς στενεύει τα περιθώρια αποτελεσματικών χειρισμών της Ελλάδος. Και όποιος υποστηρίζει αυτή την διαπίστωση, δεν κομίζει γλαύκα εις Αθήνας.

Διότι το γεγονός αυτό, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι πρέπει οι ελληνικές κυβερνήσεις, τα κόμματα, οι φορείς αλλά και οι ιδιώτες γενικότερα να καταθέσουν τις προσπάθειες υπεράσπισης της αλήθειας. Άλλωστε η σκληροπυρηνική στάση της κυβέρνησης της γειτονικής χώρας, καθώς και η αμείλικτη προπαγάνδα της σε όλα τα διεθνή fora και με κάθε ευκαιρία, δεν επιτρέπουν καθησυχασμό.

Πολύ περισσότερο βεβαίως δεν επιτρέπει στην Ελλάδα, όχι μόνο να δέχεται αλλά και να ενθαρρύνει πρωτοβουλίες, ιδιωτικού ή κοινωνικού χαρακτήρα, που σκοπό έχουν να υπηρετούν τον μακροχρόνιο σχεδιασμό των Σκοπίων, έστω κι’ αν ακόμη και με μια πρώτη ματιά οι πρωτοβουλίες αυτές μοιάζουν «ανώδυνες».

Μερικούς μήνες μετά τον θερινό βομβαρδισμό στα πανηγύρια, και ένα μήνα πια περίπου πριν το καρναβάλι της Καστοριάς, στην διάρκεια του οποίου παρατηρείται πάντοτε αθρόα εισβολή αυτοσχέδιων ορχηστρών από την γειτονική χώρα, η αποστολή των οποίων δεν εξαντλείται απλά στα φτηνά πνευμόνια για τα βαλκανικά χάλκινα και τα κρουστά, αλλά η παρουσία τους αξιοποιείται από ορισμένους αποκλειστικά για την τεκμηρίωση της σκοπιανής προπαγάνδας, όλα αυτά έχουν την σημασία τους.

Όπως, την σημασία τους έχει η βάσιμη φήμη, ότι μεγάλο ποδοσφαιρικό σωματείο της Καστοριάς, έχει τεθεί υπό την αρωγή και οικονομική χορηγία (μεγάλου) καζίνο των Σκοπίων, ώστε σύντομα το γεγονός αυτό θα επισημοποιείται και στα αθλητικά ρούχα των παικτών και παραγόντων. Γεγονός που εφ’ όσον ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, αποδεικνύει την έλλειψη κάθε σχεδιασμού, συντονισμού και την δραματική υποχώρηση της λεγόμενης κόκκινης γραμμής.

Είναι πια σαφές και γνωστό σε όλους, ότι τα πράγματα για την Ελλάδα (και) στο θέμα των Σκοπίων δεν είναι ευνοϊκά, αλλά ακόμη και έτσι, δεν δικαιολογούνται πράξεις και παραλείψεις που επιδεινώνουν ακόμη χειρότερα τις επίσημες ελληνικές διαπραγματευτικές θέσεις.

Στο συμπτωματικό αυτό χρονικό πλαίσιο εντάσσεται η πρόσφατη πλήρης εκλογική επικράτηση του ΠαΣοΚ, με νέο πρωθυπουργό τον, προφανώς διαλλακτικό, κ. Γεώργιο Παπανδρέου, ο οποίος και στο ζήτημα αντιμετώπισης των εθνικών κρίσεων μοιάζει να μην έχει καμμιά σχέση, ή έμπνευση, από την πολιτική του άλλοτε πρωθυπουργού και πατέρα του Ανδρέα Παπανδρέου, που ήταν αυτός που επέβαλε καλώς ή κακώς εμπάργκο στα Σκόπια. Καθώς και η επικείμενη εκλογή αρχηγού στην Νέα Δημοκρατία, η οποία το βράδυ της Κυριακής θα έχει κάνει τον πρώτο ουσιαστικό μετεκλογικό της βηματισμό. Μια και θα έχει επιλέξει, έστω και σε πρώτο γύρο, μεταξύ της μετριοπαθούς κ. Ντόρας Μπακογιάννη και του αυθεντικού κ. Αντώνη Σαμαρά, όπως με τα χαρακτηριστικά αυτά επίθετα αυτοπροσδιορίζονται τουλάχιστον μέχρις στιγμής οι υποψήφιοι πρόεδροι της Νέας Δημοκρατίας.

Στην Καστοριά, και την Μακεδονία, που βιώνουν περισσότερο την πίεση της προπαγάνδας των Σκοπίων, και υφίστανται άμεσα την προσβλητική αμφισβήτηση των όσων μέχρι τώρα γνωρίζουν ως ιστορική και προσωπική τους αλήθεια γύρω από την καταγωγή τους, η εκλογή της κ. Μπακογιάννη ή του κ. Σαμαρά, δεν είναι απλώς μια αδιάφορη υπόθεση εργασίας. Οι τάσεις που καταγράφονται πρόχειρα, τουλάχιστον ως τώρα, δείχνουν υπεροχή του κ. Σαμαρά. Ο αντίλογος προς την κ. Μπακογιάννη, η οποία απολαμβάνει βεβαίως υψηλής δημοφιλίας παντού στην Ελλάδα, δεν περιορίζεται αποκλειστικά στο γεγονός ότι η ίδια προέρχεται από το περιβάλλον Μητσοτάκη και υπηρετεί την οικογενειοκρατία. Και πως αμέσως μετά από ένα Καραμανλή (που μάλιστα ηττήθηκε κατά κράτος), και απέναντι σε ένα Παπανδρέου, δεν είναι πια και ό,τι καλλίτερο για τον τόπο να τριτώσει το κακό με μια Μητσοτάκη, έστω κι’ αν ονομάζεται Μπακογιάννη.

Ο αντίλογος στην Καστοριά έχει να κάνει και με το κουραστικό παρελθόν και την άδοξη κατάληξη της πολιτικής ανάμνησης του κ. Κωνσταντίνου Σημαιοφορίδη, ο οποίος περιβλήθηκε με περίσσευμα ισχύος από την εποχή του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, εποχή που δεν νοσταλγείται από κανένα στην Καστοριά.

Αλλά και με το ότι η κ. Μπακογιάννη, που χρημάτισε έως πρόσφατα υπουργός εξωτερικών, στα εθνικά θέματα καθώς και στο ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων που έχει να κάνει με τις ευαίσθητες χορδές των Καστοριανών, όχι απλώς μοιάζει να υιοθετεί την «ήπια» διολίσθηση των ελληνικών θέσεων λόγω ρεαλισμού φυσικά. Αλλά όπως δείχνουν τα πράγματα αντιτίθεται σθεναρά (και για τον λόγο της βεντέτας του πατέρα της κ. Κ. Μητσοτάκη) ακόμη και στο περίσσευμα ρομαντισμού, που ομολογουμένως διακρίνει αρκετές από τις κάπως ιδανικές απόψεις του κ. Αντ. Σαμαρά, γύρω από θέματα κομματικής ιδεολογίας και στίγματος, μεταξύ των οποίων και η στάση της Ελλάδος στο θέμα των Σκοπίων.

Για όλα αυτά, το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα οι εξελίξεις θα δείξουν αν η χώρα διαλέγει, κόκκινες κλωστές, ή κόκκινες μηλιές. Μέχρι τότε στην Καστοριά, ας αποφεύγονται ενέργειες και πρωτοβουλίες που κάνουν κάποιους άλλους να χαμογελούν χαιρέκακα και να φουσκώνουν τα μυαλά τους (και τα πανιά τους) ακόμη περισσότερο.