ΟΔΟΣ: Πειστήρια πιστόμετρου

 

ΟΔΟΣ 24.11.2022 | 1150

Διάφορα συμφέροντα στοχεύουν σε ένα ακόμη ATM πίστης και παγκάρι, σε οποιαδήποτε θέση της λεωφόρου των Κύκνων. Πόσο μάλλον στο πάρκο της Ολυμπιακής Φλόγας. Το οποίο καθώς τα γεγονότα δείχνουν, έβαλαν για τα καλά στο μάτι οι σύμβουλοι της Μητρόπολης. Που δε γνωρίζουν οι πολίτες ποιοι είναι.

* * *

Αγαπητή Οδός,

Το διάβαζα και το ξαναδιάβαζα προκειμένου να το καταλάβω καλά, να το «κατεβάσω» μασημένο να το εμπεδώσω, να το «χωνέψω» τέλος πάντων. Ίσα με τριάντα δύο φορές, όσο πρέπει την μπουκιά, το διάβαζα. 

Όχι δεν εννοώ ότι μάσησα το δημοσίευμα που η φοβερή και τρομερή, γνωστή αντικειμενική λειτουργός της εγχώριας ελευθεροτυπίας και της καστοριανής δημοκρατίας, ξανακτύπησε, δημοσιεύοντας δήθεν αυθόρμητη ανάρτηση, δήθεν φωνής λαού. Ανάρτηση βγαλμένη από τα αζήτητα, από τον περασμένο Αύγουστο, που την παρουσιάζει σαν επίκαιρη και υποστηρίζει την ανέγερση νέου ναού ειδικά στο πάρκο της Ολυμπιακής Φλόγας. Τρεις και ο κούκος επώνυμα. 

Σκέφτομαι ότι αν δεν είναι απλά κόλακες, θα έχουν κάποιο βαθύτερο λόγο, να επιδιώκουν συνειδητά να καταστρέψουν το κεντρικό σημείο της πόλης, την Σπιανάδα, ας πούμε της Καστοριάς. Όχι ότι είναι ρεαλιστική η σύγκρισή της με την Κέρκυρα (την επικαλούνται ως... επιχείρημα για την ανέγερση νέου ναού στην Καστοριά!), αλλά καθώς και η Σπιανάδα είναι η μεγαλύτερη πλατεία εντός πόλεως στην Ελλάδα και στέκεται ακριβώς μπροστά από τα παλιό της φρούριο και από την περίκλειστη πόλη, υπάρχουν κάποιες ομοιότητες. 

Ούτε αναφέρομαι στην δήλωση του εκπροσώπου μιας κυβέρνησης ότι «κανένας δεν είναι υπεράνω του νόμου», που την συμπλήρωσε με νόημα ότι «όποιοι κι αν είναι οι δράστες θα οδηγηθούν ενώπιον της δικαιοσύνης». «Πρόκειται για άλλη μια βαριά υπόθεση, ύστερα από τις αλλεπάλληλες που έχουμε βιώσει τον τελευταίο καιρό», ανέφερε λοιπόν εμφατικά ο υπουργός μιας κυβέρνησης. Και ενός κόμματος, τα στελέχη του οποίου, όπως βεβαίως και τα στελέχη άλλων κομμάτων, γονυπετή ικετεύουν «ευλαβικά» για πολιτική υποστήριξη από τους κληρικούς. Και που είναι σε θέση να τους τάξουν τα πάντα, προκειμένου να υποθέτουν και να φαντάζονται οι ψηφοφόροι ότι έχουν την στήριξη της Εκκλησίας. Ότι είναι οι Illuminati της Καστοριάς. Δίπλα στην ιλλουμινάτα δημοσιογραφία.

Ούτε καν αναφέρομαι στην (μη αξιόπιστη) ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος. Που έσπευσε μεν να διευκρινίσει ότι, είχε προτείνει στον μέχρι προχθές πατερούλη, να του ασκεί ένα είδος εποπτείας στην Κιβωτό του, (που αποδεικνύεται… κρουαζερόπλοιο) και εκείνος είχε αρνηθεί. Αλλά παρά ταύτα, η Σύνοδος συνέχισε να μην παραξενεύεται, για την άρνηση από ένα ιερέα και στρατιώτη της, που δεν έκρινε ότι όφειλε να παρακολουθεί την δράση του ίδιου και της πρεσβυτέρας του. Όπως συνέχισε, η επίσημη Εκκλησία και να καρπώνεται με την σιωπή της όλο το θετικό κλίμα που είχε δημιουργηθεί υπέρ του έως χθες οσίου. 

Ούτε αναφέρομαι στο ότι κάποιος έγραφε κάπου, ότι είναι πολύ περίεργα όλα αυτά που αποκαλύπτονται μέσα από τους κόλπους της Εκκλησίας. Όπως έγινε στις αρχές Οκτώβρη, όταν αποκαλύφθηκε ότι άλλος ένας από τους ζηλωτές της πίστης μας, ιδιώτης βεβαίως αυτή την φορά, με διαρκή παρουσία δίπλα στην Εκκλησία, ένας 53χρονος παράγοντας της Νέας Δημοκρατίας που διατηρούσε στενές σχέσεις με εξέχοντα στελέχη της κυβέρνησης, με έντονη πολιτική δράση στην περιοχή και ευρύτερα στο 4ο διαμέρισμα του δήμου Αθηναίων όπου η δική του, αθώα πρεσβυτέρα του, ήταν αναπληρώτρια πρόεδρος της 4ης κοινότητας του δήμου Αθηναίων και ο ίδιος δεν έχανε ευκαιρία να μη διαφημίζει στα social το πόσο καλός ορθόδοξος χριστιανός είναι. Και τo πόσο ευλαβής. Μέχρι να ερευνάται πλέον η δράση του ως επικεφαλής κύκλου μαστροπείας ανήλικης. Και δεν αναφέρομαι σε αυτά μόνο, διότι σκέφτομαι πως όλα αυτά μπορεί και να εξηγούνται. 

ΟΔΟΣ 24.11.2022 | 1150 | 3

Μήπως τελικά να το ξαναδούν το θέμα αυτοί που με την στάση τους θυμίζουν το «θα έλθουμε ξαφνικά μια νύχτα». Να μη γίνουμε Κιβωτός. Ούτε τίποτε άλλο. Να αφήσουν την Φλόγα να παραμείνει Ολυμπιακή στην θέση της. Και να γίνει ένα θαύμα, να δούνε επιτέλους με καλό μάτι αυτόν τον υπέροχο ναό, του Αγίου Μηνά.

* * *

Διότι σίγουρα ανάμεσα στην πλειοψηφία υπάρχουν και ορισμένοι που συγκαλύπτουν την εγκληματική τους δράση με το προσωπείο του φιλάνθρωπου και του καλού Έλληνα και χριστιανού, υποκριτικά. Εκμεταλλευόμενοι την Εκκλησία χωρίς βεβαίως να γνωρίζουν την πραγματική δράση τους αυτοί οι φορείς. Έστω κι’ αν οι Φαρισαίοι και οι Τελώνες ήταν γατάκια μπροστά τους.

Αλλά να, εν όψει όλων αυτών και της αφύσικης σύζευξης με την πολιτεία και τους πολιτικούς —κάτι που δεν υπήρχε στον ίδιο βαθμό παλιότερα— προχθές διάβαζα και ξαναδιάβαζα το κείμενο. Διότι αναφέρομαι στο δελτίο τύπου που εξέδωσε ολάκερο το γραφείο τύπου της Μητρόπολης Καστοριάς. «Κόβω» φλέβες, που λέει ο λόγος (διότι δεν θα το κάνω), ότι αποκλείεται να είναι γνώστης του δελτίου τύπου, πόσο μάλλον υπεύθυνός του, κάποιος άλλος. Και ότι ήταν παρόρμηση τής στιγμής και «ενσυναίσθησή» της —για να χρησιμοποιήσω μια καινοτόμο ελληνική λέξη, περιεκτική όσο και το ελληνικό… φιλότιμο.

Με αυτό, το φιλότιμο κείμενο, απάντησε η Μητρόπολη Καστοριάς σε σχόλιο αθηναϊκής εφημερίδας. Μιας εφημερίδας της πολύ (μα πολύ) λαϊκής και χριστεπώνυμης Δεξιάς (και πιο δεξιάς ακόμη). Η οποία, με αφορμή τις εκδηλώσεις στην Καστοριά για την 11η Νοεμβρίου, έγραψε σε πρωτοσέλιδό της ότι η πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, προσερχόμενη στον μητροπολιτικό ναό της Καστοριάς ανήμερα του Αγίου Μηνά και της επετείου των 110 χρόνων από την απελευθέρωση της από τους Τούρκους, στεκόταν τάχα, αλλά και δήθεν ακίνητη και ανέκφραστη και… ασεβώς μπροστά στο Ιερό Ευαγγέλιο. Και ότι δεν το ασπάστηκε. 

Ήθελε ίσως ο συντάκτης του άρθρου, να πέσει γονατιστή στα τέσσερα και να φορέσει άσπρη μαντήλα σαν τις ρωσομόδοξες. Ή ήθελε ίσως να παραδείξει η αθηναϊκή εφημερίδα, ότι η τέως ανώτατη δικαστική λειτουργός και ταυτόχρονα πρώτη γυναίκα πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, δεν αξίζει όσο ένας άνδρας Έλληνας λάβρος Ελληναράς. 

Όχι βέβαια ότι προσωπικά θα θεωρούσα και έγκλημα καθοσιώσεως, αν κάποιος δεν ήταν και πολύ θεοσεβούμενος (όπως ήταν ο Κώστας Σημίτης παρακαλώ), αλλά να, δεν πίστευα στα μάτια μου, αυτά που διάβαζα: Ότι το γραφείο τύπου της τοπικής Μητρόπολης έγινε αυτόκλητος συνήγορος της προέδρου της Δημοκρατίας —διότι αυτή και την υποτιθέμενη παράλειψη τής ίδιας και μόνο αυτής, σχολίαζε δήθεν το αθηναϊκό δημοσίευμα, και όχι τον μητροπολίτη Καστοριάς κ. Καλλίνικο, για να δικαιολογηθεί η έκδοση του δελτίου τύπου. 

Ο οποίος, κάνοντας σωστά το καθήκον του κατά το εθιμικό τελετουργικό, υποδέχθηκε την επίσημη επισκέπτρια στο κατώφλι του ναού, κρατώντας – προτάσσοντας το Ιερό Ευαγγέλιο. Το εάν σταυροκοπήθηκε, υποκλίθηκε, προσκύνησε και ασπάσθηκε η πρόεδρος της Δημοκρατίας, που πράγματι τα έπραξε όλα, όπως ανάλογα θα ενεργούσε και κάθε μέσος Έλληνας ή Ελληνίδα που έχει γαλουχηθεί έστω και στοιχειωδώς με τα ελληνικά πρότυπα, σε κάθε περίπτωση ήταν δική της υπόθεση και δική της αρμοδιότητα. Να διαψεύσει ας πούμε, αν ήθελε και εάν έκρινε, το ψευδές αθηναϊκό δημοσίευμα. Είτε να το αφήσει ασχολίαστο. 

Οπότε αγαπητή ΟΔΟΣ, όπως και να το διάβασα το δελτίο τύπου, ακόμη δεν κατάλαβα. Δεν κατάλαβα πώς είναι δυνατόν το γραφείο τύπου της Μητρόπολης Καστοριάς, από την μια πλευρά να δείχνει «απαξίωση» (για να χρησιμοποιήσω μια άλλη νεοελληνική λέξη της μόδας —αλλιώς θα έπρεπε να γράψω «περιφρόνηση») στις επώνυμες απόψεις προσβάλλοντας τα πρόσωπα, αλλά ταυτόχρονα να αντιδρά αστραπιαία στην εφημερίδα "Εστία", εκδίδοντας δελτίο τύπου. 

Και ενώ αποφεύγει πατρικά, αδελφικά, φιλικά, όπως τέλος πάντων αυτό προαιρείται, να απαντήσει στους πολλούς Καστοριανούς που επώνυμα ή και λιγότερο επώνυμα προβάλλουν τις αντιρρήσεις τους για το νέο ανοσιούργημα κακή ιδέα, ανέγερσης ενός ακόμη ναού που θα καταστρέψει την παλιά Καστοριά. Αφού θα περιθωριοποιηθούν οι ενορίες του παλιού της τμήματος. 

Κάτι στο οποίο προφανώς στοχεύουν διάφορα συμφέροντα. Και θα πλήξει καίρια τις παραδοσιακές ενορίες της, με ένα ακόμη ATM πίστης και παγκάρι, σε οποιαδήποτε θέση της λεωφόρου των Κύκνων. Πόσο μάλλον στο πάρκο της Ολυμπιακής Φλόγας. Το οποίο καθώς τα γεγονότα δείχνουν έβαλαν για τα καλά στο μάτι οι σύμβουλοι της Μητρόπολης. Που δε γνωρίζουν οι πολίτες ποιοι είναι. 

Που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο —και τον δήμαρχο Καστοριάς να φέρεται σύμφωνος στην απίστευτη ιδέα— το επαναφέρουν από καιρού εις καιρόν, ενώ με την επίσημη σιωπή της Μητρόπολης, να προκαλεί εύλογες ανησυχίες ότι θα προκληθούν τετελεσμένα και το κλίμα να θυμίζει το γνωστό πλέον και στην Ελλάδα τουρκικό τραγούδι «θα έλθουμε ξαφνικά ένα βράδυ». Που επικαλούνται μέρα παρά μέρα οι γείτονες Τούρκοι. Που μετέτρεψαν το «μουσείο» της Αγίας Σοφίας σε μαχητικό τζαμί (ίδια ακριβώς αντίληψη).

Και πώς άραγε δικαιολογείται να υποδύεται η Μητρόπολη Καστοριάς τον εκπρόσωπο τύπου της Προεδρίας της Δημοκρατίας. Αποκαθιστώντας τάχα την αλήθεια. Με μια αποκατάσταση που κανείς δεν ζήτησε και προπαντός δεν είχε ανάγκη η ελληνίδα πρόεδρος που δεν χρειάζεται πειστήρια πιστόμετρου, προφανώς. Και σίγουρα δεν χρειάζεται βακτηρία, ούτε «πατερίτσα», όπως χρειάζονται κάποιοι στην Καστοριά.

Και όσο αγαπητή Οδός τα σκεφτόμουν όλα αυτά και στη σκέψη μου τριγυρνούσε ακόμη και το τολμηρό, που καθόλου μα καθόλου δεν θα ευχόμουν, το αν όχι «Σεραφείμ» μήπως και τύχει τελικά «Χερουβείμ» να λέμε και να κλαίμε, σε μια πόλη που πρέπει να ξαναδεί την θέση της, άκουσα την πρεσβυτέρα. Δηλαδή την ακτιβίστρια της φιλανθρωπίας, σύζυγο του πατρός της Κιβωτού του Κόσμου. 

Ορμώμενοι αμφότεροι, δυο-δυο σαν τους Χιώτες, από την Χίο την νήσο της μαστίχας. Που συμπτωματικά εορτάζει και αυτή την απελευθέρωσή της την 11η Νοεμβρίου, συμπλήρωσε και αυτή 110 χρόνια ελεύθερου βίου, την ίδια ημέρα με την Καστοριά.

Και ο λόγος μου φυσικά για την Κιβωτό, όχι του Νώε – εγγονού του Μαθουσάλα, αλλά την Κιβωτό του κληρικού Αντωνίου. Και της προέδρου πρεσβυτέρας του. Καθώς, η πρεσβυτέρα του βρίσκεται στο πλευρό του, σκέφτηκα ότι μπορεί και σ’ αυτή να μεταδόθηκε η αγιοσύνη και ιερότητα, να γίνει μια ιλλουμινάτα, οπότε ήταν φυσικό να γίνουν ντουέτο. Και έτσι στην πρώτη της τηλεοπτική παρουσία μόλις άρχισαν να ακούγονται τα καθέκαστα, κρεμάστηκα από τα χείλη της και το παράξενο ύφος της. 

Την άκουσα, να παραδέχεται με ένα εύγλωττο βλέμμα γεμάτο πονική οργή ή οργικό πόνο, ότι ναι κάπου-κάπου τα σωφρονίζουν τα παιδιά για να μην έχουν παραβατική συμπεριφορά. Και ότι δηλαδή, το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισό της. Και ότι τα παιδιά που έκαναν τις καταγγελίες για ασέλγειες ή βασανισμούς είναι υποκινούμενα από αλλότρια συμφέροντα. Και σκέφτηκα πως αν για παράδειγμα αποδειχθεί ότι έχει βρεγμένη την φωλιά του ο πρεσβύτερος, τότε μάλλον κάτι θα ξέρει και η πρεσβυτέρα. Και έμεινα εμβρόντητος, για το θράσος που έχει να γνωρίζει την αλήθεια και αντί να χαμηλώσει την φωνή να την υψώνει. Και φαντάσου είχα ακούσει έως τότε για τις κρουαζιέρες της Κιβωτού. 

Άκουσα ταυτόχρονα και τον πρεσβύτερο να δηλώνει με μεγάλη ειλικρίνεια και με εγγύηση την βαθειά του πίστη, ότι μένει κατάπληκτος και να δηλώνει ακόμη οργισμένος που αυτά τα παιδιά τα αχάριστα —ναι έριξε το βάρος στα ίδια τα παιδιά που καταγγέλλουν τους βασανισμούς, που χρειάζονται ειδική μεταχείριση, αμαυρώνουν με τα ψεύδη τους το φιλάνθρωπο και θεάρεστο αυτό έργο. Που ασκούσε με το σχήμα του κληρικού. Για το οποίο ο ίδιος έχει αποσπάσει βραβεία και διακρίσεις και σημαντικές επιχορηγήσεις από το κράτος. Και αμύθητες δωρεές. Και όχι μόνο. Και τώρα οι αχάριστοι νέοι, τους τα κόψανε όλα αυτά.

ΟΔΟΣ 24.11.2022 | 1150 | 6

Και σκέφθηκα μήπως γεμίσαμε με πρεσβύτερους και πρεσβυτέρες και άλλους συνοδούς. Που ενώ κάνουν τα μύρια όσα —και αυτό, εδώ που τα λέμε, φαίνεται και δια γυμνού οφθαλμού— κανείς δεν μιλάει έγκαιρα. Και οι πολιτικοί συνεχίζουν να τους χαϊδεύουν και να χαϊδεύονται. 

* * *

Και να —σκέφτηκα—ότι αυτές οι δομές και αυτοί οι άνθρωποι, οι κάποιοι, οι ελάχιστοι οι επίορκοι, οι διπλά αθεόφοβοι και εγκληματικοί, οι Τελώνες και οι Φαρισαίοι, μπορεί να είναι το μεγάλο απόστημα της κοινωνίας και της ελληνικής Δημοκρατίας. Αλιεύουν πολιτικά ερείσματα στους ανίκανους πολιτικούς. Και αυτοί με την σειρά τους, ανταποδίδουν με ευγνωμοσύνη, βοηθώντας τους να ιδρύουν δομές και παγκάρια. Βασισμένοι στον φονταμενταλισμό, αντιγράφουν πρακτικές (ακόμη και της Ιρανικής Επανάστασης), εκμεταλλεύονται το ξεπούλημα των πολιτικών, πολλοί απ’ αυτούς, έστω κι αν δεν κάνουν βιασμούς, βασανισμούς, μαστροπείες και άλλα συναφή, κάνουν δομές και υποδομές παγκάρια.

Και να, σκέφτηκα, ότι ακόμη και αν κάποιος έχει μια ιδέα κάπως φαεινή και ένα ρομαντισμό και θέλει ειλικρινά να στήσει κάτι, κάτι καλό, ακόμη και εάν δεν αρκείται στις ταπεινές και σεμνές ενορίες που έχει ο τόπος του, μπορεί να έχει παρασυρθεί. Και αυτό που θα κάνει να είναι μια ακόμη υποδομή. Που θα ελκύσει «επιτήδειους» και όχι μόνο. Και όλα αυτά σε ένα τόπο στον οποίο από αιώνες τώρα πήγαινε ο πιστός, έκανε απλά και όμορφα την προσευχή του, έδινε τον οβολό του, άναβε το κερί του, ζητούσε αν χρειαζόταν και την γνώμη του εφημέριου του. Του ασπαζόταν έστω και την δεξιά. Και κάπου εκεί τελείωνε το πράγμα και υπόθεση. Στην Καστοριά.

Ενώ από τότε που έγιναν όλα αυτά τα εξωτερικά εικονοστάσια στις εισόδους των ναών, όλες αυτές οι φιλανθρωπικές δομές και υποδομές με τα χρυσοποίκιλτα, τα βυζαντινά μεγαλεία, τα κλέη και τα ελέη, με τις κίτρινες σημαίες και τα μνημεία. Και όλα για να παραδείχνουν στον κόσμο το πόσο ακμάζει η Εκκλησία στην Ελλάδα και πόσο πιο μπροστά από την πολιτική και την δημόσια ζωή είναι. Και να ζητούν και να απαιτούν να τους παραχωρούν εκτάσεις και χρήμα για ναούς, ιδρύματα και δομές πίστης. Να κάνουν παντού ναούς, σαν να μην έχει ήδη αρκετούς η πόλη αυτή.

Και σκέφθηκα μήπως γεμίσαμε με πρεσβύτερους και πρεσβυτέρες και άλλους συνοδούς. Που ενώ κάνουν τα μύρια όσα —και αυτό, εδώ που τα λέμε, φαίνεται και δια γυμνού οφθαλμού— κανείς δεν μιλάει έγκαιρα. Και οι πολιτικοί συνεχίζουν να τους χαϊδεύουν και να χαϊδεύονται. Ώσπου έρχεται η ώρα που πέφτουν όλοι από τα σύννεφα διότι στο τέλος σπάει ο μαφιόζικος κανόνας της σιωπής. Και όλο και κάποιος μιλάει και αποκαλύπτει. Τα Σόδομα και τα Γόμορα. Και τότε γίνεται το "Έλα να δεις" και όλοι μένουν άναυδοι και έκπληκτοι. Όπως τώρα έμειναν με τους (όσους) Όλιβερ Τουίστ της Κιβωτού.

Και σκέφτηκα μήπως τελικά αγαπητή ΟΔΟΣ, για όλα αυτά που αποκαλύπτονται και φανερώνουν τον Κόπρο του Αυγείου, μήπως τελικά είναι απόδειξη ότι δεν χρειάζονται μεγαλεία και Κιβωτοί. Ούτε όμως και τρύπες, όπως ας πούμε στο Λυκαβηττό, όπου μπορεί να μην γίνονται βιασμοί σωμάτων και ασέλγειες —αλίμονο— αλλά συντελούνται βιασμοί ψυχών και μυαλών, αφού κάποιοι επιμένουν ότι και εκεί γίνονται θαύματα που κανείς δεν ματαπιστεύει. Ούτε καν η επίσημη η Εκκλησία της Ελλάδος, που δεν μπορεί να επιβάλλει το νόμο και την τάξη στους αγύρτες, διότι σου βγαίνουν κάποιοι και κατηγορούν ότι τελικά είναι μερικοί μητροπολίτες που «ζηλεύουν» και θυμώνουν που χάνουν το ποίμνιό τους και τον οβολό τους και το κερδίζει ο Άγιος παππούλης, και δώστου να γεμίζει το παγκάρι και να δηλώνει. 

Μέχρι που ξαφνικά, αντιδρά και η Ιεραρχία και για να καταδείξει ότι κάτι κάνει, παραπέμπει τον υπεύθυνο για «συνομωσία, φατρία και τηρεία». Και να νομίζει έτσι ότι προστατεύει τον απλό κόσμο επαρκώς από τους αγύρτες και τους άλλους.

Γι’ αυτό αγαπητή ΟΔΟΣ, μήπως τελικά να το ξαναδούν το θέμα αυτοί που με την στάση τους θυμίζουν το «θα έλθουμε ξαφνικά μια νύχτα». Να μη γίνουμε Κιβωτός. Ούτε τίποτε άλλο. Να αφήσουν την Φλόγα να παραμείνει Ολυμπιακή στην θέση της. Και να γίνει ένα θαύμα, να δούνε επιτέλους με καλό μάτι αυτόν τον υπέροχο ναό, του Αγίου Μηνά του πολιούχου της Καστοριάς. 

Στο κάτω-κάτω ήταν θέλημα της Ιστορίας να είναι αυτός εκείνη την ημέρα, εκεί. Και όχι αλλού. 

Ο ένθερμος Αναγνώστης σου

* * *

Τα σχόλια αφορούν στον θόρυβο που προκλήθηκε και στο πλήγμα, στην αξιοπιστία, την πίστη και την εμπιστοσύνη, δηλαδή σε έννοιες με την ίδια ετυμολογική ρίζα με το "πιστόμετρο". Σε καμία περίπτωση δεν αφορούν στην εμπλοκή για ποινικά αδικήματα. Αυτά είναι αντικείμενο εισαγγελικής και δικαστικής έρευνας και το τεκμήριο της αθωότητας, εκτός από τα παιδιά, αρμόζει και στους κατηγορουμένους.

* * *

Φωτογραφίες: Μικρογραφία (μινιατούρα) αγίων στο "Βιβλίο των Ωρών" (1470-1480) του Λουίς ντε Λαβάλ (1411 –1489). Περισσότερες από 1.200 μικρογραφίες του Ζαν Κολόμπ (1430-1493) συμπεριλαμβάνονται στις 700 σελίδες του βιβλίου. Εθνική Βιβλιοθήκη Γαλλίας.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 24 Νοεμβρίου 2022, αρ. φύλλου 1150.

Επιλογή σχετικών αναρτήσεων: 

• Έγραψαν [Φυσιολατρικός Σύλλογος Μεσοποταμίας Καστοριάς 21.12.2022]
• Είπαν: [Καλλίνικος 18.12.2022]
• ΟΔΟΣ: Ομόκεντροι κύκλοι
• ΟΔΟΣ: Η επανάληψη της ιστορίας
• ΟΔΟΣ: Κονκλάβιο
• ΝΙΚΟΥ ΑΘ. ΚΑΡΑΜΑΝΙΔΗ: Η δεσποτική παράλειψη στον απολογισμό του ενός χρόνου
• ΟΔΟΣ: Θεολογίες
• ΙΩΑΝΝΗ ΣΚΟΡΔΑ: Αγαπητή ΟΔΟΣ [24.11.2022]
• Είπαν: [Καλλίνικος Ιαν. 2023]
• Η επιστολή του μητροπολίτη
• Μία θλιβερή ημέρα της Καστοριάς [η επιστολή σε pdf]
• ΟΔΟΣ: Το Ποντικονήσι
• ΝΙΚΟΥ ΑΘ. ΚΑΡΑΜΑΝΙΔΗ: Η διχαστική επιστολή του Μητροπολίτη για την ανέγερση ναού στην είσοδο της πόλης
• Ο λόγος του μητροπολίτη στον εσπερινό του Προφήτη Ηλία
• Ανοικτή επιστολή: Ο δικός μας κόσμος"
• ΟΔΟΣ: Политбюро
• ΟΔΟΣ: Το «Τάμα»
• ΟΔΟΣ: 105 χρόνια μετά