Όταν οι λέξεις χάνουν το νόημά τους

[από την στήλη "Κάποτε στην Καστοριά]

Πολλές φορές ακούμε νεαρά άτομα και κυρίως κοπέλες να χρησιμοποιούν μια φρασεολογία η οποία όχι μόνο σε στεναχωρεί και σε αηδιάζει, αλλά κυρίως σε κάνει να απορείς, καθότι δεν καταλαβαίνεις τι νόημα έχει να επαναλαμβάνεται μια βρισιά την ακατάλληλη στιγμή. Μία λέξη και μια βρισιά κυρίως, έχει και αποκτά νόημα όταν λέγεται από τον ΄΄κατάλληλο΄΄ άνθρωπο την κατάλληλη στιγμή. Σε μια στιγμή αγανάκτησης, ή όταν θέλεις να χαρακτηρίσεις κάποιον που σε έχει αδικήσει κατάφορα κ.ο.κ. Όταν μια βρισιά επαναλαμβάνεται σε κάθε δεύτερη κουβέντα και μάλιστα χωρίς λόγο, τότε είναι αυτό που λέμε ότι ΄΄οι λέξεις χάνουν το νόημα τους΄΄.

Οι λέξεις όμως που χάνουν το νόημά τους είναι πάρα πολλές. Μια από αυτές είναι και η λέξη ΄΄δημοκρτατία΄΄, η οποία για έναν ορθολογικό νοήμων και ισορροπημένο άνθρωπο λογικά σημαίνει ότι <<μπορείς να κάνεις αυτό που θέλεις χωρίς όμως να βλάπτεις το δημοκρατικό δικαίωμα του άλλου>>. Δηλαδή με λίγα λόγια η ελευθερία του ενός τελειώνει ή φθάνει μέχρι εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου. Επομένως βανδαλισμοί, καταλήψεις, προπηλακισμοί κλπ. είναι πράξεις που αντιβαίνουν στη παραπάνω λογική.

Υπάρχουν όμως και άλλες περιπτώσεις, όπου οι λέξεις χάνουν το νόημά τους. Ακούσαμε και ακούμε εδώ και πολλά χρόνια για το περιβόητο ΄΄πάρκο εθνικής συμφιλίωσης΄΄. Στο μυαλό ενός λογικού ανθρώπου γενάτε ο συνειρμός ότι θα πρόκειται για ένα χώρο στο Γράμμο ή το Βίτσι, όπου υπάρχει ένα μνημείο το οποίο θα συμβολίζει το ‘’ποτέ ποιά εμφύλιος πόλεμος΄΄, με οποιαδήποτε μορφή.
Ποιός θα μπορούσε να φανταστεί μια πολυτελή ξενοδοχειακή μονάδα μέσα σε ένα δάσος που θα κόστιζε εκατομμύρια ευρώ στον έλληνα και ευρωπαίο φορολογούμενο, ότι θα χαρακτηρίζονταν ως ‘’ πάρκο εθνικής συμφιλίωσης΄΄; Και ας πούμε ότι καλά ξεκίνησε την εποχή των παχιών αγελάδων όταν όλοι ήμασταν στον αστερισμό των δανεικών και πλέαμε σε πελάγη ευτυχίας. Τι αναλγησία όμως πρέπει να υπάρχει και υπεροψία από κάποιους που βγαίνουν εν μέσω της μεγαλύτερης μεταπολεμικής κρίσης να δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα με τρόπο προκλητικό;

Είμαστε ένας λαός της υπερβολής. Ή του ύψους ή του βάθους. Μιλάμε περισσότερο απ’ ότι σκεπτόμαστε, δεν έχουμε αυτογνωσία και είμαστε υποκειμενικοί. Φυσικά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε τις ένδοξες στιγμές της πατρίδας μας όπως το έπος του ΄40 τον Μακεδονικό Αγώνα, το 1821, τις Θερμοπύλες τον Μαραθώνα, την Σαλαμίνα και τόσες άλλες ηρωικές πράξεις, μεγάλους ευεργέτες, πολιτικούς και άλλους επιστήμονες που διαπρέπουν κυρίως εκτός Ελλάδος, καθότι εδώ στην Πατρίδα μας δεν έχασαν μόνοι οι λέξεις το νόημά τους, αλλά έχασαν και οι άνθρωποι την αξιοπρέπειά τους.

Τώρα όλοι κατάλαβαν ότι μας κυβερνούνε οι ξένοι; Όσο μας δάνειζαν ήταν καλοί τώρα που σταμάτησαν έγιναν ‘’δυνάμεις κατοχής’’; ι να πρωτοθυμηθεί κανείς από την πολιτική ζωή αυτού του τόπου τα τελευταία τουλάχιστον 30 χρόνια; Ο κόσμος καίγεται και εμείς αντί να σβήσουμε την φωτιά ρίχνουμε λάδι. Ο κόσμος πεινάει και κάποιοι αποφασίζουν να ξοδέψουν χρήματα σε έργα που όχι δεν θα παράγουν πλούτο, αλλά θα δημιουργήσουν και άλλα έξοδα, (π.χ. 1,5 εκατομμύριο για το ‘’πάρκο εθνικής συμφιλίωσης’’, ή 120.000 ευρώ για τα λαμπιόνια των Χριστουγέννων). Δηλαδή δεν μπορούμε χωρίς τα λαμπιόνια ή με λιγότερα φώτα να γιορτάσουμε; Όταν την δεκαετία του ΄70 και ’80 δεν υπήρχαν λαμπιόνια δεν χαιρόμασταν τα Χριστούγεννα; Εξάλλου αυτή η δημοτική αρχή έχει δείξει ότι ξεκίνησε με πολλές καλές και θετικές εντυπώσεις ας μη μειώνει το έργο της με κάποιες ενέργειες που προκαλούν το κοινό αίσθημα.

Δηλαδή πότε θα αφυπνιστούμε όταν θα αρχίσουν να εισβάλουν ξανά οι ‘’Πέρσες’’; Μέχρι και οι Αλβανοί άρχισαν να μας δουλεύουν. Ή μήπως περιμένουμε να μας ενώσει ξανά ένας Μέγας Αλέξανδρος; Πολλοί διερωτώνται πως είναι δυνατόν να μας βγάλουν από την κρίση αυτοί που ευθύνονται ή μας έφθασαν σ’ αυτή την κρίση. Λογικό το ερώτημα αλλά για να δούμε πόσο έτοιμος θα είναι οι έλληνας πολίτης να κάνει την δική του υπέρβαση ή επανάσταση και να ψηφίσει νέα πρόσωπα, άδολα, άφθαρτα, άχραντα κ.ο.κ.

Και μην νομίζουν μερικοί ότι ευθύνονται μόνο τα κόμματα που κυβέρνησαν. Μπορεί τα κόμματα που δεν κυβέρνησαν να μην έχουν τόσο μεγάλη ευθύνη, όσο αυτά που κυβέρνησαν, αλλά όταν κάνεις αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση ή για να χαϊδεύεις τα αυτιά των ψηφοφόρων σου και δεν λες τα πράγματα όπως είναι, αλλά υποκριτικά για να περιχαρακώσεις το ποσοστό σου, τότε έχεις και εσύ ευθύνη κύριε πολιτικέ του κόμματος που δεν κυβέρνησε. Διότι ορθολογικός και αυτογνωστικός πολίτης καταλαβαίνει ότι δεν υπάρχει αντικειμενικότητα στην πολιτική και κάθε κόμμα παίρνει ανάλογή θέση ανάλογα με το που βρίσκεται. Όταν βρίσκεται στην κυβέρνηση κάνει εντελώς αντίθετα πράγματα απ΄ ότι πρέσβευε όταν ήταν στην αντιπολίτευση.
 Γι’ αυτό λέμε ότι οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους και αναγκάστηκε κάποτε ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής να πει από αγανάκτηση την γνωστή σε όσους θυμούνται ρήση ότι: ‘’ Η χώρα κατάντησε ένα απέραντο φρενοκομείο ‘’. Αν είχε άδικο ας το κρίνει σήμερα ο καθένας μόνος μ’ αυτά που ακούμε και συμβαίνουν.

Ο ΣΤΟΧΑΣΤΗΣ

Δημοσιεύθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2011 αρ. φύλλου 614