Με το άλλο όμως τι κάνουμε, τα συνασπισμένα τρωκτικά της κομματοκρατίας. Τους αιρετούς, πολυαναρμόδιους, φαύλους λειτουργούς και ανεπαρκείς πολυπράγμονες κομματικούς τερμίτες. Αυτούς που πωλούσαν (ή και ακόμη;) «προστασία», στα κόμματα, που έκαναν τiς χρηματοδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, βίλες, αλαζονικές μεζονέτες, πολυτελή κότερα και υπερπολυτελή αυτοκίνητα.
Αυτούς, που έκαναν το δημόσιο συμφέρον να είναι το άθροισμα των ατομικών τους συμφερόντων.
Μια αηδιαστική, φανταχτερή…ΠΑΕ, ΠΑΕ με χρηματοδότηση! Ποιος τόλμησε να τους «αγγίξει»… Όλα με αναστολή…
Περιφερόμενοι νάρκισσοι, ως ραδιοτηλεοπτικοί θίασοι, σε σημείο αυτισμού! Ξιπασμένοι φυγόμαχοι.
Mε τη σκηνοθεσία δεν μπορείς να «κάνεις» ζωή, ούτε με τη ψευτιά αλήθεια…!
Πεδίο αφύλαχτο, ελεύθερο σε κάθε ρουσφετολογική τοποθέτηση βιώσαμε (-νουμε ;), την Πατρίδα μας…! Πεδίο ηθικής αποσύνθεσης και
οικονομικής αναρχίας.
Έχουμε κουραστεί να βαδίζουμε μέσα στην ομίχλη του στοχασμού της συγκάλυψης των δεινών της εθνικής μας ταπείνωσης!
Συνωστίζονται οι ελπίδες και οι φόβοι 10ετιών. Η θύμηση γίνεται βάρος τελικά και ακόμη περισσότερο η κρίση. Η παγκόσμια σύγχυση και οδύνη καραδοκούν σαν εφιάλτες.
Ο νους μας προκαταλαμβάνεται από τις αισθήσεις, που κι αυτές αλόγιστες… στροβιλίζονται, σ΄ ένα καιρό που δεν μας μένει χρόνος να επεξεργασθούμε τα συναισθήματά μας.
Ζωή σαν σε PC εκτυπωτή! Ζωή σαν …δακρυγόνο!
Ό,τι κι αν ακούσουμε, η πραγματική ιστορία είναι ερμητικά κλειστή. Ποτέ δεν πρέπει να τα ξέρουμε όλα. Βιώνουμε ένα περιβάλλον κρίσης, που η λήθη γίνεται παθητική υποταγή και, βοηθά στη ποσοτική (!) διάχυση και αποτίμηση της ευθύνης.
Κι εμείς νομίζαμε ότι αξίζουμε κάτι καλύτερο! Ότι, όπως λέγαμε "εις τας Εθνικάς επετείους ", η « Ελλάδα είναι στάση και νόημα ζωής. Είναι ελευθερία και γλώσσα», κλπ, κλπ…
Βέβαια κάθε λαός (μα και μικρή πόλη ή και νομός), έχει τους ηγέτες που του (τους) αξίζει!
Στο «περίκλειστον η Ελλάς» τι μπορεί στ΄ αλήθεια ν΄ αλλάξει; (!)
Βουίζουν στ’ αυτιά μας οι περίεργες αγγλοσαξονικές προφορές (60000 λέξεις τους, έχουν ελληνική προέλευση, ευτυχώς και τις ομορφαίνουν…). Βουίζει αυτός ο αυταρχισμός, τα εισαγγελικά «κατηγορώ» των ξένων…Η περιφρόνηση, στο βάθος η ζήλια ή και ο φθόνος(;), για τους Παρθενώνες και το απέραντο γαλάζιο του Αρχιπελάγους μας. Για την Ορθοδοξία μας και το θεσμό της ελληνικής οικογένειας (κρατά ακόμη, παρά την όποια τηλεοπτική ξετσιπωσιά). Την όμορφη παράδοσή μας, την καταπληκτική μυθολογία μας, την ιστορία μας τέλος, αυτή που αγκαλιάζει όλον τον πολιτισμένο κόσμο!...
H ιστορία είναι πολύπλοκη (όπως και η ειρήνη), για να την αφήσουμε μόνο στη τύχη τελικά εκείνων των πολιτικών ή επιχειρηματιών, που αναρριχήθηκαν ψηλά πιστεύοντας ότι η χώρα τούς χρωστούσε αυτή τη χάρη, και μετά, μετά εγκατέλειψαν τον Τόπο, νομίζοντας ότι αυτό το Χώμα δεν είναι αντάξιο της… «αφεντιάς» τους …ή και ότι είναι μόνο δικό τους!
Μα και στο δικό μας, πολύπαθο, χώρο καλά τα …καταφέρνουμε! Μένουμε τελικά στις δάφνες του …παρελθόντος, ως «οι τα πρώτα φέροντες» με… αναστολή, αφού απαξιώνουμε το χώρο μας και εμάς τους ίδιους έτσι(αμφίδρομα), γιατί το Σύστημα, έστω και άδικα, δεν μας επέλεξε σε «υψιπετείς» περιπάτους(;) προσωπικής, τελικά, προβολής!
Τι να μιλήσουν και να πουν για μας, οι ήρωες των εθνικών μας αγώνων, μα και αυτοί οι αφανείς…(;)!
Θ’ αφήσουμε λοιπόν να σβήσει η φλόγα της ηθικής και της ελπίδας? Θα επιτρέψουμε και αυτή την ηθική κρίση; Δεν θα αναζητήσουμε τη συλλογικότητα της εθνικής μας αυτοπεποίθησης, να στοχαστούμε ξανά;
Να στοχαστούμε ένα φωτεινό όραμα για την Πατρίδα μας, λυτρωμένης απ’ τη Βαλκανική της κατάρα, ξεπλένοντας ακόμη, το κατακάθι των γηγενών και ξένων «εθνοσωτήρων»;
Ξέρουμε να δίνουμε, κι ας δώσουμε την καρδιά μας εξέδρα στην ελπίδα! Καρδιά χωρίς φόβο, μα με πάθος αλήθειας!
Να βρούμε πρέπει το κουράγιο, ένα νέο κουράγιο, απροσδόκητα καινούργιο γι’ αυτούς, βίωση όμως για μας. Ένα κουράγιο με αναβρασμό ελπίδας.
Ένα κουράγιο που να συγκινεί, μα και να πείθει.
Και αυτό δεν είναι δυνατότητα.
Είναι αναγκαιότητα. Αναγκαιότητα για όλους.
Δημοσιεύθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2011 αρ. φύλλου 614
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.