Ξ. ΜΠΡΟΥΝΤΖΑΚΗ: Ο μυς της καρδιάς

Σαν ένας "παράκοσμος" σιωπηλός, εσωτερικός μα και ολοζώντανος μοιάζουν οι ιστορίες της καρδιάς του Παπαμόσχου• ιστορίες της μνήμης σαν κοφτερές αναλαμπές στο λεπίδι ενός μαχαιριού που κόβει φέτες - φέτες ένα στιγμιότυπο, μια φωτογραφία, μιαν εντύπωση, ένα πρόσωπο. Πρόκειται για το τέταρτο βιβλίο με διηγήματα ιδιαίτερου ύφους του συγγραφέα, διηγήματα που σκαλίζουν στα άχρηστα της μνήμης για να κατασκευάσουν ένα όνειρο, να διασκεδάσουν έναν θάνατο, να παίξουν με ένα χρώμα. Άχρηστα της μνήμης, λεπτομέρειες τσαλακωμένες από πληγωμένα αισθήματα, πρόσωπα μυθικά μέσα στα επιφαινόμενα της ζωής τους.
Ο συγγραφέας αποκαλύπτει το κρυμμένο θάμβος ενός κόσμου περασμένου, μελαγχολικού αλλά ταυτόχρονα με κείνο το γνήσιο πάλιωμα που νοτίζει η νοσταλγία τις περασμένες ζωές, τα αντικείμενα, τα φθαρτά πράγματα αλλά και τα αιώνια. Μικρές ατμόσφαιρες κόσμων της καρδιάς είναι τα σύντομα αλλά μακράς εντυπώσεως διηγήματα του Παπαμόσχου, σαν γεύσεις που πριν αλλοιωθούν προλαβαίνουν να αφήσουν πίσω τους μιαν αδιόρατη εντύπωση ενός κόσμου ξεχωριστού, αποκλειστικά προσωπικού, ενός κόσμου λεπτεπίλεπτων αποχρώσεων και έγχρωμου ήθους, απαράμιλλου μέσα στη μοναδικότητά του.
Σε αυτά τα διηγήματα ο χρόνος ανακυκλώνει τα υλικά της ζωής, φιλοτεχνώντας νέες εντυπώσεις από ιστορίες που εξαντλήθηκαν, πρόσωπα που πέρασαν, δημιουργώντας ένα νέο εικονοστάσιο της μνήμης – να φωτίζει υπό το τρεμάμενο φως ενός καντηλιού…

Αναδημοσίευση από το "Ποντίκι"