ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Μία γνωριμία

Ήταν το 1995, ήμουνα διευθύνων σύμβουλος [Δ.Σ.] της ΕΛΒΙΠΥ α.ε., θυγατρικής εταιρείας του Ε.Ο.Φ [Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων], που με 90% ήταν ο κύριος μέτοχος της προβληματικής. Με διόρισε η Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, μετά την πτώση Μητσοτάκη, ΕΛΒΙΠΥ ήταν το καινούργιο όνομα της άλλοτε κραταιής ΧΡΩΠΕΙ α.ε. Όταν είχα παραλάβει την εταιρεία, την βρήκα σε άθλια κατάσταση. Προσωπικό χωρίς αντικείμενο, τις περισσότερες τιμές φαρμάκων που πουλούσε να είναι κάτω από το κόστος παραγωγής και χρεωμένη μέχρι τα αυτιά. Δεν μπορούσαμε να προμηθευτούμε πρώτες ύλες και για να πληρωθεί το προσωπικό πήρα δάνειο [σχεδόν τοκογλυφικά], από τον μικρομέτοχο, την Εταιρεία ΕΛΒΙΟΝΥ α.ε. [Διευθύνων Σύμβουλος ο κ. Κοκκόλας].
Το πρώτο πράμα που ζήτησα ήταν αναθεώρηση των τιμών. Ο κ. Καββαδίας, πρόεδρος του ΕΟΦ, αρνήθηκε κατηγορηματικά για να μην διαταραχθεί το κόστος ζωής! Με ορθολογική λειτουργία, και με ανάπτυξη των εξαγωγών, [τονίζω τις εξαγωγές], η εταιρεία μπόρεσε να καλύψει τα λειτουργικά έξοδα. Ζητούσα κάποια χρήματα για να έχω την ευχέρεια να αγοράζω κανονικά τις πρώτες ύλες. Με τα αρνήθηκαν. Η «ομάδα» περί τον Καββαδία ήθελε να κλείσει την Εταιρεία. Το γιατί εύκολα μπορεί να το καταλάβει ο καθένας. Πολύ μεγάλα συμφέροντα παίζονται γύρω από το φάρμακο.
Προσέφυγα στην πολιτική ηγεσία του ΠΑΣΟΚ [αφού αυτό με διόρισε], εκθέτοντας την κατάσταση. Δημιουργήθηκε θέμα. Στο ΠΑΣΟΚ αυτή την εποχή επικρατεί ιδεολογική κρίση. Έχει αρχίσει η μετεγκατάσταση των ΠΑΣΟΚων από τις λαϊκές συνοικίες του Πειραιά στα Βόρια προάστια. Το μοναδικό ενδιαφέρον των περισσοτέρων, είναι το βόλεμα. Υπάρχουν όμως και αυτοί που δίνουν αγώνα οπισθοφυλακής, για κάποια πιστεύω.
Μια μέρα με ειδοποίησαν να συναντήσω ένα σύμβουλο του πρωθυπουργού Α. Παπανδρέου, που θα εισηγούνταν την τελική λύση. Με έκλεισαν ραντεβού μαζί του, και ένα καλοκαιρινό απόγευμα, έχοντας μαζί μου όλα τα απαραίτητα χαρτιά και τα επιχειρήματά μου, για πιο λόγο πρέπει να διατηρηθεί η Εταιρεία, ήμουνα στην ώρα μου στο ραντεβού. Ακριβής στην ώρα του ήταν και ο συνομιλητής μου. Μόλις ανταλλάξαμε χαιρετισμό, με πέταξε πάνω στο τραπέζι τρεις ισολογισμούς της Εταιρείας, με ζημία και τους τρεις, και σηκώθηκε και έφυγε. Η έκπληξή μου ήταν τόσο μεγάλη που δεν μπορώ να θυμηθώ αν με χαιρέτισε. Να μην ακούσει, έστω από ευγένεια ένα επιχείρημά μου; Ο «ειδικός» τεχνοκράτης, συνομιλητής μου, αυτός που θα έδινε λύση για την ΧΡΩΠΕΙ, που θα καθόριζε την φαρμακευτική πολιτική της Ελλάδας, ήταν ο κ. Γιαννίτσης.
Όταν προχθές άκουσα την νέα κυβέρνηση του κ. Παπαδήμα, μαύρα φίδια με ζώσανε. Πιο πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπίσει ένας άνθρωπος που δεν ακούει τα επιχειρήματα του συνομιλητή του; Τι επιχειρήματα είχα τότε;
Η ΧΡΩΠΕΙ έβγαζε αντιβιοτικό που πουλούσε 500 δρχ. την κάψουλα, ενώ τα Νοσοκομεία αγόραζαν από τις πολυεθνικές το ίδιο αντιβιοτικό με 3.000 δρχ. Έδωσα κατάσταση της τιμής αυτού του αντιβιοτικού στον Υπουργό Υγείας κ. Κρεμαστινό. Έβγαζε όλα τα κοινά φάρμακα, σε τιμές λογικές. Δεν μπορούσε να υποστεί η Κυβέρνηση κανενός τύπου εκβιασμό από τα «λαμόγια» του φάρμακου. Έβγαζε το ΑΛΓΚΟΝ που πωλούσε 9 δρχ. το κομμάτι, που όταν πήρε την άδεια παραγωγής του η Μπέριγκερ, το πωλούσε 50 δρχ. [Σε πιο όμορφο κουτί πρέπει να ομολογήσω]. Θα τονίσω, ότι οι εξαγωγές στην Αφρική, μόνο με το ΑΛΓΚΟΝ, κάλυπταν όλα τα λειτουργικά έξοδα του εργοστασίου.
 Όταν όλα τα κράτη χρησιμοποιούν θεμιτά και αθέμιτα μέσα για να πετύχουν εξαγωγές, ο κ. Γιαννίτσης αρνήθηκε να τις ακούσει. Να πω ακόμη ότι, πριν βγάλουν την οριστική απόφαση για το κλείσιμο της ΧΡΩΠΕΙ, ο κ. Γιαννίτσης, τηλεφώνησε στη γυναίκα μου και της ζήτησε την εισήγηση που τον έδωσα, γιατί δεν την εύρισκε !
συνέχεια δεξιά
Η ΧΡΩΠΕΙ, έκλεισε με νόμο. Όταν την παρέδωσα, απασχολούσε περίπου 200 ανθρώπους προσωπικό, ειδικευμένους στο φάρμακο. Για να μην έχει προβλήματα με το προσωπικό τους προσέλαβε όλους Δημόσιους Υπάλληλους. Ήταν το μόνο πράγμα για το οποίο αγωνίζονταν κόμματα και συνδικαλιστικές παρατάξεις, Ν.Δ, ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ, για να ικανοποιήσουν μικροκομματικά συμφέροντα [ψηφάκια!!]. Η δικαιολογία, που επαναλαμβάνεται βλακωδώς συχνά απ’ όλους, για να μην μείνουν άνεργοι, να χτυπήσουν την ανεργία.
Εργάτες ειδικευμένοι, χρόνια σε χειρονακτική εργασία, βρέθηκαν υπάλληλοι σε γραφεία. Αν όμως αυτοί πιάσουν τις δουλειές κάποιων άλλων, που έχουν και περισσότερα προσόντα για τις προσφερόμενες δουλειές, δεν θα μείνουν κάποιοι άλλοι άνεργοι; Και τι θα προσφέρουν οι ειδικευμένοι στο φάρμακο εργάτες στα γραφεία του υπουργείου; Αν δεν τους προσλάμβαναν, οι περισσότεροι θα έβρισκαν δουλειά στο φάρμακο. Να αφήσουν λοιπόν και αυτό το παραμύθι, που το χρησιμοποιούν συνέχεια. Και δεν προσφέρουν τίποτα στην απασχόληση και έκαναν μπάχαλο το δημόσιο.
 Από όλο το προσωπικό της ΧΡΩΠΕΙ, δεν προσέλαβαν – με Νόμο που ψήφισαν – μόνο την Ντένια Παπακώστα-Παράσχη, διευθύντρια του τμήματος ερευνών, χημικό με μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι. Διεκδικεί – ακόμη – ύστερα από 16 χρόνια την αποζημίωσή της στα δικαστήρια. Πρωτόδικα δικαιώθηκε ….
 Εγώ ήμουνα πιο τυχερός την κέρδισα, εδώ και κάποια χρόνια στον Άρειο Πάγο, την αποζημίωσή μου. Να σημειώσω ότι αυτή ήταν ίση με την συλλογική σύμβαση των χημικών, δραχμή παραπάνω.
 Το πάρτι με τις ανεξέλεγκτες τιμές στα φάρμακα άρχισε με το κλείσιμο της ΧΡΩΠΕΙ. Ως τότε ήταν ερασιτεχνικά βολέματα.

Περδίκκας Παπακώστας
πρόεδρος συλλόγου Καστοριανών Αττικής
perdikap@otenet.gr

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 24-11-2011