που θυμίζουν ότι η αγριότητα του πολέμου δεν είναι τελειωμένη υπόθεση για την Ευρώπη
Οι πρόσφατες περιφερειακές εξελίξεις στην Ευρώπη υπενθυμίζουν επιτακτικά ότι το φάσμα του πολέμου, το κτήνος του τρόμου δηλαδή δεν έχει ξεπεραστεί. Η Ρωσία για παράδειγμα έχει προχωρήσει σε πολεμικές ενέργειες και εχθροπραξίες σε βάρος μιας χώρας όπως την Ουκρανία στην οποία επιδιώκει να επιβληθεί σαν σε δορυφόρο. Η Τουρκία από την άλλη που επιχειρεί να καταστήσει υποτελή την Ελλάδα στις απειλές της. Καθεστωτικές κυβερνήσεις με επίφαση δημοκρατίας και στις δύο χώρες με πολυετή παραμονή στην εξουσία σε κάθε περίπτωση. Ώστε αυτά να είναι εξελίξεις που παραπέμπουν ευθέως στην απαρχή του τρομακτικού Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Όταν αντίστοιχες χώρες όπως η Γερμανία και οι Ιταλία, με ναζιστικό και φασιστικό καθεστώς αντίστοιχα ξεκίνησαν κάπως έτσι το πιο αιματοκύλισμα της Ευρώπης και τις θηριωδίες τους.
Σε αυτό το περιβάλλον, είναι επομένως επίκαιρη η χρησιμότητα και εξόχως σημαντική η ιστορική μνήμη για όσα υπέστη και η Ελλάδα στην διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και πιο ειδικά από τον κατακτητή: Τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής. Όχι μόνο στο πεδίο της μάχης αλλά και στον άμαχο πληθυσμό, με τις μαζικές εκτελέσεις αμάχων και μη, σε διάφορα περιστατικά που αποτέλεσαν καθαρά εγκλήματα πολέμου.
Έτσι η παραγωγή ενός ντοκιμαντέρ που αναφέρεται στο ολοκαύτωμα της Κλεισούρας Καστοριάς από τους Ναζί το 1944, προσλαμβάνει την υπεραξία μιας δυσμενούς επικαιρότητας και το βάρος να θυμίζει και να διδάσκει για τα εγκλήματα που εν δυνάμει μπορούν να συμβούν σε συνθήκες πολέμου. Καθώς τότε υποχωρεί κάθε ανθρώπινη αξία και κάθε ίχνος αναστολής και η αρχή του πολέμου που είναι συνυφασμένη με την αγριότητα, επιβάλλει την δική της ατζέντα.
Το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ δημιουργήθηκε μέσα από τις εμπειρίες, την ματιά δηλαδή μιας οικογένειας και λίγων οικείων προσώπων που επέζησαν για να τα αφηγηθούν, να εμπνεύσουν την παραγωγή και τελικά να αφήσουν μια σημαντική παρακαταθήκη, αλλά και χρέος μνήμης. Οι προσωπικές μαρτυρίες, εμπλουτίζονται με στοιχεία του κινηματογραφικού κόσμου, και έτσι η ταινία είναι ένα είδος δραματοποιημένου ντοκιμαντέρ που προκαλεί ενδιαφέρον, σε όλους, ειδικότερα δε στο χωρικό πεδίο που συνέβη αυτό το φρικτό έγκλημα, την Κλεισούρα και επομένως και την Καστοριά
Ως ταινία ιστορικής τεκμηρίωσης με τον εύγλωττο τίτλο "Η μέρα που σώπασαν τα πουλιά", θα προβληθεί πρώτη φορά στο 24ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης πολύ σύντομα μέσα στον Μάρτιο του 2022. Η εξαιρετική ιστορική και καλλιτεχνική προσπάθεια ασφαλώς και αφιερώθηκε τη μνήμη των αθώων 280 ψυχών που χάθηκαν από τη γερμανική βαρβαρότητα.
Και καθώς η βαρβαρότητα έχει αποτύπωμα στις σκοτεινές στοές της ανθρώπινης ψυχής, ειδικά όταν οι ψυχές αθροίζονται σε μάζα και σε ένστικτα που υπερβαίνουν γεωγραφικά σύνορα, γενικεύσεις ή απλουστεύσεις, μπορεί αύριο να μην είναι γερμανική, αλλά κάτι άλλο.
Η Βαλκανική χερσόνησος το βίωσε στην διάρκεια της δεκαετίας του 1990 με τις συγκρούσεις στην ουσία εμφυλιοπολεμικού τύπου στην τέως Γιουγκοσλαβία, και ήδη οι εξελίξεις σε Ρωσία και Ουκρανία παραπέμπουν και πάλι σε διεθνείς συρράξεις και νοοτροπίες που θυμίζουν έντονα τους δύο παγκοσμίους πολέμους. Και είναι αφορμές που θυμίζουν ότι η αγριότητα του πολέμου δεν είναι τελειωμένη υπόθεση για την Ευρώπη.
Στο σπουδαίο αυτό ντοκιμαντέρ, η έρευνα το Σενάριο και η Σκηνοθεσία ανήκει στον Σπυρίδωνα Αναγνώστου, το μοντάζ η μουσική επιμέλεια και φωτογραφία: στον Xρυσόστομο Αναγνώστου, η έρευνα στον Νικόλαο Σιώκη και η αφήγηση γίνεται από την Aθηνά Κιορπελίδου και αναμένεται με πολύ ενδιαφέρον. Αλλά και ως ένα σημαντικό στοιχείο τεκμηρίωσης της ιστορικής πορείας και της περιπέτειας της ευρύτερης Καστοριάς.
Φωτογραφία: Ρωσόφιλοι του Ντονμπάς της Ουκρανίας.
Δημοσιεύθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2022, αρ. φύλλου 1115.
Σχετικά:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.