ΘΑΝΑΣΗ ΜΠΑΤΣΟΠΟΥΛΟΥ: Το ποδόσφαιρο

Δεν είναι η πρώτη φορά που μένει άναυδη η φίλαθλη του ποδοσφαίρου Ελλάδα. Με εξαίρεση και ασφαλώς αυτή των κάποιων οπαδών, ανεξέλεγκτα φανατισμένους που πιστεύουν πως είναι κερδισμένοι από την κάλπικη επιτυχία της ομάδος τους όπως αυτή του περασμένου Σαββάτου.
Και δεν είναι η πρώτη φορά γιατί τέτοια γεγονότα με διαφορετικούς πρωταγωνιστές έχουν επαναληφθεί, με το απογοητευτικό να ξεχνιούνται εύκολα, χωρίς να υπάρχει ουσιαστική προσπάθεια για οριστική εξυγίανση του ποδοσφαίρου από τους κάθε αρμόδιους.
Ενός αθλήματος που με βαθύτατη αγάπη το έχουν αγκαλιάσει ανυπολόγιστα μεγάλες κοινωνικές μάζες παγκοσμίως και θα πρέπει να το κρατάμε στην θέση που του αξίζει.

Σ’ αυτή την χώρα όπου αποδεδειγμένα κυριαρχεί η ασέβεια στην αυστηρή τήρηση των κανόνων και η επιδίωξη με ανορθόδοξους τρόπους της όποιας επιτυχίας, δεν ήταν δυνατόν να γλιτώσει το ποδόσφαιρο όπου συντελούνται όργια παρανομιών (επιεικής να θεωρηθεί ο χαρακτηρισμός).
Τα γεγονότα του περασμένου Σαββάτου στον αγώνα μεταξύ των δύο μεγάλων πρωταγωνιστών του ελληνικού ποδοσφαίρου όπου και αυτοί και άλλοι πολλοί είναι συνυπεύθυνοι για την κατάντια αυτού του αθλήματος ανέδειξαν στην επικαιρότητα ένα μέρος του προβλήματος που ταλανίζει και ταλαιπωρεί το πιο αποδεκτό με τον ανυπολόγιστο αριθμό θεατών σε παγκόσμιο επίπεδο άθλημα.

Πίσω από το επίπεδο των διοικούντων που είναι απαράδεκτοι για την νοοτροπία της ανορθόδοξης επιδίωξης της κίβδηλης νίκης.
Πίσω από την διαβρωμένη επικίνδυνα διαιτητική συνείδηση μαζί με την ανεπάρκειά τους που επιδέχεται ανήθικες προτάσεις και τις εκτελεί χωρίς και ασφαλώς καμίας ζημίας για τα παράνομα οφέλη τους με γενικευμένη την μορφή από τα σπάργανα των κατηγοριών μέχρι και την κορφή των πρωταγωνιστών.
Πίσω από την αντιαθλητική παιδεία των φανατισμένων οπαδών που ντοπάρονται από ανεύθυνους και απαράδεκτους για τον πολιτισμό της δημοσιογραφίας τίτλους των αθλητικών εφημερίδων (αλήθεια γι’ αυτούς δεν υπάρχει ένα ΕΣΡ να τους τιμωρεί) και τα κάνουν αυτού του είδους οπαδοί τα πάντα γυαλιά καρφιά ως μαινόμενοι ταύροι.
Και όλα αυτά να γίνονται ολοφάνερα αντιληπτά από το καθαρό μάτι του αγνού φιλάθλου.
Υπάρχουν όμως και τόσα μα τόσα άλλα που γίνονται συνωμοτικά στο σκοτάδι και καταρρακώνουν ένα άθλημα τόσο αγαπητά διαδεδομένο. Όπως π.χ. υπάρχουν τα σικέ όπως λέγονται παιχνίδια που τα προετοιμάζουν οι παράγοντες των συλλόγων, ξεπουλώντας όχι μόνον τον αγώνα αλλά και την ίδια την ιδέα του αθλήματος.
Υπάρχουν οι δωροδοκίες ποδοσφαιριστών για μειωμένη απόδοση στον αγώνα προς όφελος του αντιπάλου, όπου εκτός των άλλων δημιουργούν διεφθαρμένες συνειδήσεις ποδοσφαιριστών.
Υπάρχουν οι απαράδεκτες παρεμβάσεις γραφείων στοιχημάτων που κατασκευάζουν απρόβλεπτα αποτελέσματα από όπου προσπορίζονται μυθικά ποσά κερδών, εξαπατώντας τους ανυποψίαστους που μετέχουν σ’ αυτό το παιχνίδι (δυστυχώς υπάρχουν και στην χώρα μας τέτοιοι που γρήγορα τα ονόματά τους θα βγουν στην δημοσιότητα).

Για να αναφερθούμε και σε άλλα θα κουραστούμε πολύ και εμείς και εσείς.
Επίσης όμως πίσω από όλα αυτά υπάρχει και μια πολιτεία που μπορεί να νομοθετεί αλλά που ποτέ δεν φρόντισε την εφαρμογή των νόμων μένοντας πάντα ελαστική υπολογίζοντας το πολιτικό κόστος από απώλεια οπαδών του κόμματος (μην μου πείτε δε πως αυτό είναι υπερβολή).
Αυτό δεν είναι όμως αθλητισμός! Αυτό δεν είναι ποδοσφαιρικό άθλημα! Είναι χαβούζα που ξερνάει μονάχα βρώμα και δυσωδία, που μολύνει την αθλητική ατμόσφαιρα της χώρας, που λερώνει τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό και το αρχαίο Ελληνικό αθλητικό πνεύμα αλλά και τον αθλητικό ιδεαλισμό που η μήτρα του γέννησε τον ολυμπισμό αλλά και που μας εκθέτει σαν χώρα στην παγκόσμια αθλητική κοινωνία.

Θα πρέπει λοιπόν άμεσα να εφαρμοστούν σκληρά μέτρα για όλη αυτήν την παρανομία για αυστηρότερες τιμωρίες με πρώτους αποδέκτες τους υπεύθυνους διοργανωτές.
Ο αθλητισμός κάθε μορφής θα πρέπει να στηρίζεται στο «Ευ Αγωνίζεσθε» αλλά και στην αυστηρή προστασία των αγωνιζομένων για να κερδίζει ο καλύτερος κάτι τέτοιο που στο σημερινό ποδόσφαιρο της χώρας μας δεν συμβαίνει δυστυχώς.