10.3.11

ΣΟΝΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Ροκανίζοντας, τόσα χρόνια, το ένα πόδι της Παιδείας…

Η πολύπαθη Παιδεία μας ήταν το θέμα πολλών και απανωτών δημοσιευμάτων τον τελευταίο καιρό και πάλι. Δύο όμως έκλεψαν την προσοχή μου και με απασχόλησαν τον τελευταίο καιρό. Το ένα μάλιστα πολύ περισσότερο.
    Γιατί φάνηκε πως χρειαζόταν να έρθει καλεσμένος από έξω κάποιος Καθηγητής (Κεν Ρόμπινσον, καθηγητής του ινστιτούτου TED) για να μας πει κάτι που οφείλαμε όλοι μας να γνωρίζουμε ήδη προ πολλού. Κι εμείς, όσοι το διαβάσαμε και σταθήκαμε σ’ αυτό, ελπίσαμε, λόγω της γνωστής και φανερής ξενομανίας μας, μήπως τούτη τη φορά λυγίζαμε, γιατί μας το λέει κάποιος απ’ έξω. Γιατί οι από μέσα, όσο καλά και τεκμηριωμένα κι αν μας τα λένε, δε μας πείθουν, αφού εμείς επιμένουμε στα στερεότυπα που μας βολεύουν και μας κάνουν να αισθανόμαστε ασφαλείς.

    Για τα δύο πόδια της Παιδείας μάς μίλησε ο καθηγητής ή, σωστότερα, για τα δύο πόδια που θα ‘πρεπε κανονικά να έχει η Παιδεία: το ένα του Αλφαβητισμού και το άλλο της Δημιουργικότητας∙ που θα ‘πρεπε, αλλά, δυστυχώς για όλους μας και προπαντός για τα παιδιά μας, δεν έχει, καθώς οι ίδιοι οι γονείς τους, αλλά κι οι ίδιοι οι δάσκαλοί τους, ροκανίζουν αβασάνιστα το ένα, αυτό που θεωρούν περιττό, τη Δημιουργικότητα, και ή την εξορίζουν τελείως από το φυσικό της χώρο, το σχολείο, ή τη συρρικνώνουν τόσο που μοιάζει με τελείως εξόριστη από τον τόπο όπου ταιριάζει περισσότερο.

    Έτσι καταντά ή, ακριβέστερα, καταντάμε την Παιδεία μας ένα ολοφάνερα ανισοσκελές πλάσμα. Την αφήνουμε να στηρίζεται μονάχα σ’ ένα πόδι, αυτό του Αλφαβητισμού, πιστεύοντας πως αυτή η στρεβλή εικόνα που εμείς φτιάξαμε είναι η κανονική της. Κι όχι μόνο σχεδόν κανείς δεν αντιλαμβάνεται πως κάποιοι έχουν ευθύνη γι’ αυτήν τη βλαβερή ανισοσκελία, αλλά είναι αλήθεια πως ούτε καν την αντιλαμβάνονται. Οπότε, όλα είναι καλά αφού έτσι δείχνουν και συνεχίζουμε απτόητοι την ίδια …δοκιμασμένη στερεότυπη πορεία μας…
    Κι ο εξαιτίας του ίδιου του πρωθυπουργού μας φερμένος απ’ έξω (Ιανουάριος 2011) Καθηγητής μάς διαβεβαίωσε πως δεν πρόκειται για «εγχώριο προϊόν», αλλά η αποκλειστική απασχόληση με Γλώσσα και Μαθηματικά επικρατεί παντού έναντι του πολιτισμού και των τεχνών, είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Και ας έχει ο Αλφαβητισμός αξία ίση με τη Δημιουργικότητα. Παρ’ όλα αυτά όμως…

    Γεννιέται πάντα η ίδια απορία σε όποιον παρακολουθεί τα πράγματα και τα μελετάει σε βάθος: πώς δεν αναρωτιούνται οι σχετικοί με το θέμα και υπεύθυνοι όταν συναντούν τίτλους όπως οι πιο πρόσφατοι που έχω σταχυολογήσει τελείως πρόχειρα: «Παιδικές ψυχές με άγχος ενηλίκων-Βασική αιτία οι εξοντωτικοί ρυθμοί στο σχολείο», «Παιδιά με άγχος σαραντάρηδων-Το βαρύ σχολικό πρόγραμμα και οι αμέτρητες εξωσχολικές δραστηριότητες στρεσάρουν τους λιλιπούτειους», «Μικροί Αϊνστάιν από κούνια και…με το ζόρι-“Φωτεινοί παντογνώστες“ που χάνουν την παιδική τους αθωότητα», «Πολυάσχολοι έφηβοι με άγχος ενηλίκων-Οι υποχρεώσεις κάνουν τους νέους να αισθάνονται από μικρή ηλικία “παγιδευμένοι”» και πολλοί άλλοι που λένε με άλλα λόγια το ίδιο ακριβώς πράγμα;
    Οι τίτλοι κραυγάζουν. Θέτουν το δάχτυλο εις τον τύπον των ήλων. Εμείς όμως αρνιόμαστε να προχωρήσουμε σε βάθος, αρνιόμαστε και να διαπιστώσουμε την ύπαρξη οποιουδήποτε προβλήματος. Και προχωράμε όπως γνωρίζουμε και όπως νομίζουμε, πιστεύοντας πως εμείς ξέρουμε καλύτερα. Και ας διαψευδόμαστε συνεχώς…
    Γιατί σχεδόν ταυτόχρονα με τη «διακήρυξη της ισοδυναμίας Αλφαβητισμού και Δημιουργικότητας» δημοσιεύτηκε (Φεβρουάριος 2011) άλλη μια έρευνα που έγινε εδώ, στην πατρίδα μας, και καταλήγει στα κλασικά πια και γνωστά σε όλους συμπεράσματα:
«Στο 21,3% οι αναλφάβητοι έφηβοι» και εξηγεί: «Ένα στα πέντε Ελληνόπουλα δεν ξέρει γραφή κι ανάγνωση».

    Αναρωτιέμαι λοιπόν πώς γίνεται και με τόση έμφαση στο αντικείμενο της Γλώσσας, που μαζί με τα Μαθηματικά –ας μην κρυβόμαστε πια- σχεδόν μονοπωλούν τη δουλειά μες στην τάξη, να εξακολουθούν τα παιδιά μας να υστερούν με αποδείξεις στη γραφή και στην ανάγνωση και στη κατανόηση κειμένου και στα Μαθηματικά και στις φυσικές επιστήμες και… Αλλά και πώς είναι δυνατόν και με το φόρτο των ασκήσεων που δίνονται κατά κανόνα στα παιδιά για το σπίτι και συχνά είναι τόσες πολλές ώστε να μη μένει καθόλου ελεύθερος χρόνος στα πλάσματα εκείνα που τον έχουν ανάγκη περισσότερο απ’ όλους, για να παίξουν και ν’ ασχοληθούν με πράγματα δημιουργικά, που και αυτά τους είναι τελείως απαραίτητα, να καταλήγουμε και πάλι σε τέτοια αποτελέσματα...
    Πωρώθηκαν, λοιπόν, οι γονείς και οι δάσκαλοι με τη γνώση και την κυνηγούν ανελέητα, γιατί πιστεύουν πως μονάχα αυτή χρησιμεύει στα παιδιά τους, αφού η γνώση είναι αυτή που ανοίγει τις επαγγελματικές πόρτες σήμερα. Το σκέλος της δημιουργικότητας ούτε που τους απασχολεί. Ούτε και πως, αποκλείοντάς την από τους δύο χώρους όπου κατεξοχήν ζει και δραστηριοποιείται το παιδί, το σπίτι και το σχολείο του, αυτομάτως αφαιρούν από αυτό σημαντικότατες ευκαιρίες έκφρασης των συναισθημάτων του τους απασχολεί. Άλλωστε στην εποχή μας ποιος νοιάζεται για συναισθήματα;

    Τα λάθη μας ένα σωρό. Και σοβαρά. Μα δεν αναρωτιόμαστε και ας έπρεπε. Ούτε όταν οι έρευνες αποδεικνύουν πως τα αποτελέσματα της τεράστιας και αφόρητης πίεσης που ασκούμε στα παιδιά μας είναι πενιχρά. Το είπε πολύ εύστοχα ο Αϊνστάιν πως δεν μπορούμε να λύσουμε κάποιο πρόβλημα αν δεν αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης που το δημιούργησε.
    Μόνο που εμείς ούτε και αυτόν τον απλό συλλογισμό είμαστε πια σε θέση να κάνουμε, τόσο πολύ που έχουμε παρασυρθεί από το ρεύμα της εποχής μας…
   
   
 Αφιερώνεται σε πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο, που είναι για μένα μια ολόκληρη πόλη, η οποία «ου δύναται κρυβήναι επάνω όρους κειμένη». Στο λύχνο που, ακόμα και «υπό τον μόδιον», «λάμπει πάσι τοις εν τη οικία»…

1 σχόλιο:

  1. Ανώνυμος10/3/11

    Πολύ καλό άρθρο. Το πρόβλημα της στρεβλής παιδείας είναι απο τα σημαντικότερα της σημερινής Ελληνικής κοινωνίας και όσο το αμελούμε τόσο ποιο έντονα βλέπουμε τα σημάδια του στην καθημερινότητά μας. Άλλωστε, είναι πλέον κοινή διαπίστωση πως της οικονομικής πτώχευσης που βιώνουμε σήμερα, προηγήθηκε η πτώχευση στην παιδείας μας απο την οποία, καλώς ή κακώς, ξεκινάνε όλα...

    Ο Αιρετικός

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ