Ανήκω σε μια γενιά για την οποία ο σοσιαλισμός αποτελούσε ένα όραμα – έστω και αν η εφαρμογή του στη Σοβιετική Ένωση και τις Λαϊκές Δημοκρατίες στηλιτευόταν από πολλούς. Διάβασα λοιπόν, σαν ήμουν νέος κι εγώ το «Κράτος και Επανάσταση» του Λένιν και κάποια άλλα ακόμη σχετικά μελετήματα. Διάβασα και τη «Διαρκή Επανάσταση» του Τρότσκι – και για να είμαι ειλικρινής, διάβασα επίσης αρκετά βιβλία επικριτικά για τον υπαρκτό σοσιαλισμό, για τα οποία σήμερα που ξαναβλέπω αλλιώς τα πράγματα, δεν είμαι βέβαιος αν ήταν απαυγάσματα αλήθειας ή εργαστηριακά κατασκευάσματα προπαγάνδας.
Η γενιά μου – και προφανώς αρκετές προηγούμενες – γοητεύτηκε σίγουρα σε μεγάλο βαθμό από τα απαγγελλόμενα σοσιαλιστικά οράματα του πατέρα του σημερινού φερόμενου ως πρωθυπουργού. Γράφω «φερόμενου» για να μη βάλω απευθείας τα εισαγωγικά στον τίτλο του, και γιατί δεν είμαι βέβαιος εάν όντως κυβερνά ετούτη τη χώρα, ή είναι απλά ένας εντολοδόχος της Γερμανοποιούμενης Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θα μπορούσα να προχωρήσω περισσότερο τα γλωσσικά παιχνίδια, γιατί υπάρχουν και οι ψευδοκυβερνήσεις και οι ψευδοπρωθυπουργοί – αλλά προς ώρας δε θα το πράξω.
Δε χωράει πάντως καμιά αμφιβολία πως ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού και ο πολιτικός κόσμος του οποίου ηγήθηκε, κατάφεραν να καταστρέψουν εκείνο το όραμα του σοσιαλισμού. Δεν ξέρω αν ήταν συνειδητή επιλογή, ή απότοκο άγνοιας ή και σημείο των καιρών. Θυμάμαι όμως ότι στις ύστατες ημέρες της «Παπανδρεϊκης» εποχής διάβασα τη «Φάρμα των ζώων» του Όργουελ, και εντυπωσιάστηκα – νέος πτυχιούχος της Νομικής τότε – και προσπαθούσα να παραλληλίσω τα γουρούνια του Όργουελ με τους τότε κυβερνώντες. Βεβαίως ο Όργουελ δεν είχε υπόψη του τους πολιτικούς της Ελλάδας, ούτε μπορούσε να φανταστεί τι θα συνέβαινε κάποτε σ’ αυτή την κουκίδα του χάρτη – και την κοιτίδα του πολιτισμού παράλληλα. Φαντάζομαι επίσης πως όταν ο Λέον Τρότσκι έγραφε τα βιβλία του, δεν ήξερε πως θα γινόταν θιασώτης των ιδεών του ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού, προτού μας αφήσει και φύγει στην Αμερική. Το κακό για μας είναι ότι αργότερα επέστρεψε, φέρνοντας μαζί του τον εκ Μινεσότας ορμώμενο γιο του.
Από τότε ασφαλώς άλλαξαν πολλά. Στον κόσμο και στη χώρα. Άσπρισε και μεγάλο μέρος της κώμης μου. Δεν ξέρω όμως αν έβαλα μυαλό – αφού εξακολουθώ να οραματίζομαι, αν όχι το σοσιαλισμό, πάντως μια κοινωνία δίκαιη και ανθρώπινη.
Εκείνο που δεν άλλαξε πάντως από τα χρόνια τα παλιά, είναι το επώνυμο του προέδρου της κυβέρνησης της Ελλάδας, που βεβαίως δεν είμαι σίγουρος αν είναι ελληνική κυβέρνηση – καθώς και το όνομα του πολιτικού σχηματισμού του οποίου ηγείται, καίτοι άλλαξε απόλυτα η φιλοσοφία και οι πρακτικές του.
Φέρνοντας συχνά στο μυαλό μου τα γραπτά του Όργουελ, αναρωτιέμαι αν θα έγραφε σήμερα για τα γουρούνια που αποφάσισαν να κάνουν σοσιαλισμό, ή για τους άλλοτε σοσιαλιστές που γίνανε γουρούνια…
* * *
Είναι σίγουρα πολλά εκείνα που πρέπει να αλλάξουν σ’ αυτή τη χώρα – κι άλλα τόσα πρέπει να διορθωθούν. Θαρρώ όμως ότι αυτά που αλλάζουν σήμερα, θα κάνουν τη χώρα χειρότερη και την κοινωνία δυστυχισμένη. Προφανώς ο στόχος δεν είναι η ανύψωση της κοινωνίας και της καθημερινότητας των απλών πολιτών, αλλά η ανύψωση κι άλλο των μεγάλων ομίλων – των πολυεθνικών, που έρχονται με ταχύτητα να βάλουν παντού το πόδι τους. Και η μονόπλευρη ικανοποίηση των διεθνών τοκογλύφων δανειστών μας – για τους οποίους από ότι φαίνεται λεφτά θα υπάρξουν. Η μόνη αλήθεια που είπε ο επικεφαλής του κυβερνώντος σχηματισμού, είναι ότι σύντομα η Ελλάδα θα είναι αγνώριστη. Από ότι φαίνεται προσπαθούν να την κάνουν Γκρηχενλάνδη.
Πράγματι, αρχίζω κι εγώ να μην αναγνωρίζω την πατρίδα μου. Και το χειρότερο, όπως συμβαίνει και με μέγα πλήθος συμπατριωτών μας – διότι πολλοί σ’ αυτό τον τόπο εξακολουθούμε να είμαστε Έλληνες και πατριώτες – είναι πως δε θέλω να ζήσουν τα παιδιά μου σε αυτή τη νέα χώρα.
Στο γκρίζο τοπίο που διαμορφώνεται στην Ελλάδα, με αδύναμες τις φωνές αντίστασης στα όσα μας επιβάλλονται, το μόνο που μπορώ να πω με βεβαιότητα είναι ότι αυτός ο «σοσιαλισμός» που χτίζουν κάποιοι, εμένα δε μου αρέσει. Η γενιά μου οραματίστηκε αλλιώτικα πράγματα. Και καθώς προσωπικά ακόμη οραματίζομαι κι ελπίζω, θέλω να πιστεύω πως κι άλλοι σκέφτονται όπως εγώ…
Τα συγχαρητήριά μου για την εξαιρετική τοποθέτησή σας. Η Ελλάδα, πολύ σωστά το λέτε, πάει να καταντήσει "Γκρηχενλάνδη".
ΑπάντησηΔιαγραφή