Το Σκάκι

1 e4 e5

-Με τα σινιάλα του φθινοπώρου άρχισε ο αποχαιρετισμός του καλοκαιριού. Αναμνήσεις έγινε κι αυτό.

-Οι υπάλληλοι του τσίρκου της Ευρώπης αναστατώθηκαν, άνοιξε την πόρτα του κλουβιού του και βγήκε το λιοντάρι. Άρχισαν τις συζητήσεις, είχε πρόβλημα η κλειδωνιά; Μήπως φταίνε οι φύλακες; Να περιμένουν κι άλλες αποδράσεις; Αποφασίστηκε, μυστικά, μη το μάθουν τα ζώα, θα αλλάξουν τις κλειδωνιές.

-Οι βάρκες με πανιά μου άρεσαν από παιδί, μουσικές νότες πάνω στο κύμα μου φάνταζαν, με ταξίδευαν, κι εκεί που ονειροπολούσα, ο θόρυβος ενός ταχύπλοου που χάραζε τη θάλασσα, την κομμάτιαζε και την έβαφε κόκκινη, μεταλλικός καρχαρίας.

-Τα πανηγύρια του δεκαπενταύγουστου είναι το σμίξιμο όλης της οικογένειας με φίλους και συγγενείς, με φαγητό, κρασί και χορός, πολύ χορός. Συρτά και τσάμικα και τα αργόσυρτα τα ηπειρώτικα, αυτά τα τελευταία ήταν το καλύτερο μου και λέω ήταν, διότι από φέτος που είδα το εθνικό μας ομορφόπαιδο (έχοντας λύσει όλα τα προβλήματα του) να τα χορεύει και να κάνει τις φιγούρες του, δεν θα τα ξαναχορέψω, ζήλεψα.

-Το αστέρι που μεσουρανούσε στην Ολυμπιάδα του Ρίο είχε το όνομα, Γιουσέιν Μπόλτ, όμως κι εμείς είχαμε τα δικά μας αστεράκια, τα εθνικά μας μετάλλια που έχουν όνομα κι αυτά, Κορακάκη, Πετρούνιας, Στεφανίδη, Γιαννιὠτης, Μάντης και Καγιαλής μας ύψωσαν σε γαλανόλευκο ουρανό. Άξιοι όλοι που σε δύσκολες συνθήκες προπόνησης κατάφεραν να μας κάνουν περήφανους.

-Η σύγχυση του καλοκαιριού είχε κι αυτή όνομα, πρόσφυγες. Ήρθαν, ήρθαν στη πόλη μας, οι πρόσφυγες, σαν να ήρθε το τσίρκο ή μήπως τσίρκο έγιναν όλοι αυτοί που τη πρώτη μέρα πήγαν να τους δουν από κοντά, άνθρωποι σαν κι εμάς είναι, γνωμάτευσαν. Κι άρχισαν οι δηλώσεις, κανείς δεν συμφωνούσε με κανέναν, κανείς δεν ήξερε τίποτα. Και μετά σαν κλόουν άρχισαν τις κωλοτούμπες. Το μεγάλο μας τσίρκο. Τα παιδικά μάτια γεμάτα απορία και φόβο, μπορούμε να βοηθήσουμε; Ας το κάνουμε χωρίς φανφάρες.

-«Ο Ἀδωνις σώζοι την Οδὀν», η καλοκαιρινή έκπληξη, η συνάντηση της αγαπημένης Οδού με την συριακή ποίηση και τον μεγάλο Άραβα ποιητή.

-Εικόνες βιβλικής καταστροφής κι αβάσταχτος πόνος και δάκρυα και δεκάδες νεκροί, ίδιες ομοιότητες σε Ιταλία και Συρία. Ποιά η διαφορά; Πόλεμος και Ειρήνη.

-Η διαφήμιση του καλοκαιριού που δεν αντέχεται πια, έλεος, η “αριστερίζουσα” και με “κοινωνικές ευαισθησίες” ηθοποιός που καταδέχτηκε (με πόσα;) να διαφημίσει την λαίλαπα των ελληνικών νοικοκυριών, «είδες η ΔΕΗ;» Ναι ρε είδα.

-Να σηκωθώ να σβήσω το φως και να κλείσω την πόρτα.

 Καληνύχτα Ελλάδα
 ὀπου και να ‘σαι 

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 8 Σεπτεμβρίου 2016, αρ. φύλλου 850