ΘΩΜΑ ΧΡΗΣΤΙΔΗ: Το σκάνδαλο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η μόνιμη εξαπάτηση της κοινής γνώμης

Μεγάλος σάλος έχει ξεσπάσει στους δικαστικούς κύκλους των ΗΠΑ αλλά και στους διεθνείς επιχειρηματικούς κύκλους με την πληροφορία που έχει διαρρεύσει για χρησιμοποίηση δεδομένων χρηστών της πλατφόρμας κοινωνικής δικτύωσης (facebook). Σύμφωνα με την πληροφορία που διέρρευσαν οικονομικοί και πολιτικοί κύκλοι η εταιρεία Cambridge Analytica η οποία συνεργαζόταν με το Facebook και ήταν το πρώτο βιολί στην προεκλογική εκστρατεία του Ντόναλντ Τράμπ, χρησιμοποίησε προσωπικά δεδομένα χρηστών του Facebook με σκοπό την επίτευξη του στόχου της που δεν ήταν άλλος από την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ σε πλανητάρχη. Ο στόχος τελικά επετεύχθη χωρίς να είναι δυνατόν να μετρηθεί το όφελος των πρακτικών και την αποτελεσματικότητα τους.

Πολλοί κατηγόρησαν τη Ρωσία πως βρισκόταν πίσω από την εκλογή Τραμπ με ένα και μόνο σκοπό: Να κρύψουν για άλλη μια φορά κάτω από το χαλί, τις αμαρτίες των “κυβερνοεταιρειών” όπως η Cambridge Analytica, για να είναι διαθέσιμο στο μέλλον και με ασφαλέστερο τρόπο, το ίδιο “όπλο” στις εκλογικές αναμετρήσεις που έπονται παγκοσμίως. Και μάλλον όλα αυτά επιβεβαιώνονται από μόνα τους αν αναλογιστεί κανείς την κατάσταση που επικρατεί σε παγκόσμιο επίπεδο, ένα χρόνο σχεδόν μετά από τις μεθοδεύσεις αυτές στις εκλογικές αναμετρήσεις τόσο σε ΗΠΑ όσο και Γερμανία, η οποία αποτελεί την Εκπρόσωπο της ΕΕ. Σκεφτείτε ότι ένα χρόνο μετά, έχουμε κλιμάκωση των σχέσεων των τριών πόλων σε επίπεδο ψυχρού πολέμου με αφορμή το μοίρασμα της ενεργειακής πίτας στη Μέση ανατολή και στη Νοτιοανατολική Ευρώπη.

Το ζητούμενο κατά τη γνώμη μου είναι πως με την έκβαση αυτή αποδεικνύεται η έντονη αλληλεπίδραση που υπάρχει μεταξύ εταιρειών κολοσσών και του παγκόσμιου πολιτικό/οικονομικού σε επίπεδο κοινωνικού σχεδιασμού. Οι εταιρείες επηρεάζονται από τις κυβερνήσεις αλλά προφανώς τις επηρεάζουν κιόλας. Κατ επέκταση ο λαός των κρατών και των κυβερνήσεων, επηρεάζονται από τις εταιρείες μέσω των κυβερνήσεων αλλά δεν έχουν καμία δύναμη να επηρεάσουν αυτές καθώς επ’ ονομαστί τους, αλληλεπιδρούν οι κυβερνήσεις που ο ίδιος ο λαός έχει επιλέξει να τον “εκπροσωπούν”. Ο λαός λοιπόν έχει επιλέξει να τον εκπροσωπούν κυβερνήσεις οι οποίες έχουν τη δύναμη με το πρόσχημα ότι αντιπροσωπεύουν το λαό να χρησιμοποιούν κάθε μέσω που θεωρούν ικανό να τους φέρει πιο κοντά στο στόχο τους και προς όφελός τους. Ο μοναδικός ανασταλτικός παράγοντας που μπορεί να μετριάσει την ασυδοσία των κυβερνήσεων είναι οι νόμοι.

Οι νόμοι όμως παρασκευάζονται και ψηφίζονται και πάλι από τις κυβερνήσεις επ’ ονόματι πάντα του λαού και προς “όφελος” αυτού. Άρα για το λαό δεν υπάρχει καν η επιλογή να θέλει κάτι το οποίο δεν είναι προς όφελός του. Δεν έχει την επιλογή να εκφραστεί και να δράσει με διαφορετικό τρόπο πέραν από αυτό που εντός του συγκεκριμένου συστήματος ονομάζεται ορθολογική συμπεριφορά. Οι νόμοι τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο προσαρμόζονται τόσο ως προς τη θέσπιση όσο και ως προς την εφαρμογή, πάντα από τις κυβερνήσεις και κατ επέκταση από τους υπόλοιπους κύκλους που αλληλεπιδρούν με τον τρόπο που αναφέραμε παραπάνω. Καθώς δεν μπορεί οποιαδήποτε αλληλεπίδραση να μην επηρεάσει μια κατάσταση. Άρα ο λαός που πάντα παραπλανάται και κατευθύνεται, τσιμπάει το τυράκι που έχουν βάλει στη φάκα και το έχουν ονομάσει ελευθερίες, πρόσβαση στην πληροφορία, ελεύθερη έκφραση, ξεγύμνωμα, ώστε να θεωρεί τον εαυτό του εξυπνότερο του συστήματος, ελεύθερο και όλοι όσοι θέλουν να τον κατευθύνουν να το κάνουν με τη σύμφωνη γνώμη του χωρίς να μπορεί να έχει ούτε λόγο και προφανώς ούτε αντίλογο.

Με αφορμή το σκάνδαλο του Facebook έχει δημιουργηθεί ένα κίνημα μέσα από το Facebook το οποίο ενθαρρύνει τον κόσμο μέσα από αυτό το κίνημα να κάνει την επανάσταση του και να δείξει το ανάστημά του μπροστά στο Facebook, διαγράφοντας το λογαριασμό που διαθέτει ο καθένας κάνοντας boycottage. Κάνοντας “επανάσταση”. Όλα αυτά τα κινήματα δεν έχουν άλλο στόχο από το να παραπλανήσουν τον λαό και να μη τον αφήσουν να νοιώσει τις πραγματικές επιπτώσεις και τα αίτια των εξελίξεων. Σκοπός τους είναι να παραπλανήσουν και πάλι τον κόσμο δημιουργώντας ένα άλλο μέσο με το οποίο θα καλύπτονται οι ανάγκες που δημιούργησε η εκτεταμένη χρήση του Facebook. Θα μοιραστεί ξανά η πίτα της επιρροής, αλλάζοντας μόνο τα πρόσωπα που θα διαχειρίζονται τη μελλοντική κατάσταση στις διαδκτυακές κοινότητες καθώς κάποιος άλλος θα έχει τη δύναμη που θα του παραδώσει ξανά ο λαός.

Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι πως πάντα το άτομο θα έχει την ανάγκη να εκφράζεται σε κάποιο ακροατήριο, θα διακατέχεται από την ανάγκη να ξεχωρίζει και να διαφοροποιείται από αυτό είτε αυτό το εκφράζει μέσα από τη δημιουργία κοινωνικών ομάδων, με τη φυσική του παρουσία πχ κόμματα, σύλλογοι κ.ά., είτε μέσω ομάδων, κοινοτήτων στο χώρο του διαδικτύου πχ Facebook και όχι μόνο. Γνωρίζοντας κάποιοι άνθρωποι πολύ καλά την ανάγκη των ατόμων για ελεύθερη έκφραση συντονίζουν την ανάγκη αυτή, το κάνουν ομάδα και το άτομο ξαφνικά γίνεται λαός. Όσο όμως η ανάγκη του λαού να εκφραστεί και να νοιώσει ελεύθερος καλύπτεται από την ευκολία της αλόγιστης προβολής και αυτοπροβολής, μέσα από ομάδες, κυρίως διαδικτυακές κοινότητες, όπου η βολή της ζεστασιάς και της ασφάλειας του σπιτιού προσφέρει, τόσο θα είναι περισσότερο εύκολο να κατευθύνεται και να παραπλανάται ο λαός προς τα εκεί που ο άνεμος φυσά.

Όσο δίνεις στο λαό την ψευδαίσθηση ότι εύκολα μπορεί να είναι ελεύθερος, από μόνος του θα σου παραδίδει το μέσο το οποίο θα τον υποδουλώνει. Εύκολα θα παραδίδει την τύχη του σε σωτήρες που θα δρουν με την συγκατάθεση του για το “καλό” του, σύμφωνα με τη δική τους κρίση φυσικά. Αν δεν καταλάβει ο καθένας μας ξεχωριστά πριν ακόμα ομαδοποιηθεί (γιατί όλοι με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο ανήκουμε σε μια ομάδα) πως η ελευθερία απαιτεί κόπο, μελέτη, αφοσίωση με γνώμονα την ουσία και την αλήθεια με την έννοια της μη λήθης όπως ετυμολογικά σημαίνει και να πάψουμε να ελπίζουμε πως μπορεί να μας σώσει κάποιος σωτήρας, πάντα ο λαός θα παραπλανάται θα εξαπατάται στην πορεία των κοινωνικών μεταβολών είτε τα μέσα είναι τεχνολογικά είτε παραδοσιακά. Και πάντα τα μέσα αυτά θα εξελίσσονται και θα μεταλλάσσονται πριν ο λαός το αντιληφθεί καθώς οι κοινωνικοπολιτικές μεταβολές έπονται.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 5 Απριλίου 2018, αρ. φύλλου 930