12.12.20

Λόγος & Αντίλογος


ΟΔΟΣ εφημερίδα της Καστοριάς


«Κοινωνική υποδομή»


Όσο ακατανόητη είναι η ελληνική γλώσσα για τους Ευρωπαίους το ίδιο και χειρότερα δύσπεπτη γι' αυτούς είναι η ελληνική κοινωνική έκφραση. Σε όλες τις διαστάσεις. Και ο προσεκτικός και έµπειρος παρατηρητής διακρίνει πίσω από τις επίσηµες «διαβεβαιώσεις» θαυµασµού και τα χαµόγελα, τη συστηµατική µας απόρριψη από τις δυτικοευρωπαϊκές κοινωνίες.

Το ευρωπαϊκό κοινωνικό πρόσωπο εµφανίζεται -ειδικά µετά την τραγωδία του Β' Παγκοσµίου Πολέµου- µέσα από µία συλλογική φυσιογνωµία. Είναι το αποτέλεσµα µιας πρωτοφανούς για την ιστορία της ευρωπαϊκής πραγματικότητας συνυπάρξεως επί µέρους εθνών. Που καθιέρωσαν όµως, σαν προϋπόθεση αυτής της συνυπάρξεως κοινούς παρανομαστές κοινωνικής συμπεριφοράς και εκφράσεως. 

Η εβδοµηντακονταπενταετής ειρήνη µεταξύ των δυτικοευρωπαϊκων λαών, δεν είναι µόνο πρωτοφανής. Δημιούργησε και τις προϋποθέσεις πολύ προσεκτικών και ειλικρινών βηµάτων. Προκειμένου να γίνουν ένα έθνος. Μια τεράστια αυτοκρατορία. Και κάτι τέτοιο δεν επιτυγχάνεται φυσικά χωρίς ισχυρή συλλογική κοινωνική ευθύνη, χωρίς πειθαρχία και αυτοπειθαρχία, χωρίς συνέπεια και σοβαρότητα, για να αφήσουµε το γενικό ποιοτικό φινίρισµα, αλλά αυτό είναι αλλουνού «παπά ευαγγέλιο». 

Ουδείς ωστόσο παραγνωρίζει την «κακή» ανθρώπινη πλευρά, καθώς κουβαλάµε, ως ανθρώπινο είδος, κοινά βασικά χαρακτηριστικά. Αλλά εδώ ακριβώς επισημαίνεται η πολιτική παράβαση του σηµερινού Δυτικοευρωπαίου, όπου για παράδειγμα τον έµφυτο φθόνο τον μεταλλάσει σε άμιλλα. 

Από την άλλη πλευρά, επισηµαίνεται η απουσία πολιτιστικής παρεµβάσεως στην σηµερινή ελληνική πραγµατικότητα. Η ελληνική κοινωνία αδυνατεί να παρουσιάσει σήµερα ένα Ευρωπαϊκό πρόσωπο αντίστοιχα αυτού που διαμορφώθηκε προγραμματισμένα και µε µόχθο από τις δυτικοευρωπαϊκές κοινωνίες, µέσα από τα οράµατα της ειρήνης και της ευημερίας, αλλά και της πνευµατικής απελευθερώσεως. 

Οι κανόνες συμπεριφοράς που καθιερώθηκαν σχεδόν σιωπηρώς και που διέπουν κατ' άξονα την Ευρωπαϊκή κοινωνική έκφραση, όχι µόνο αγνοούνται στην Ελλάδα επιµελώς και συνολικώς, αλλά παραµερίζονται πεισµατικά. Και δεν θα πρέπει να αντιπαρέρχεται κανείς το γεγονός µιας σκληρής αντιπαραθέσεως Κράτους-Πολιτών. Όπου το µεν Κράτος, είτε παγιδεύει, είτε εγκαταλείπει τον Έλληνα πολίτη στο έλεός του, ο δε πολίτης του προσφέρει την περιφρονητική δυσπιστία αλλά και οργανώνει την άµυνά του. Σαν εκείνους τους αντάρτες των πόλεων, τους Τουπαµάρος. 

Ελεύθεροι σκοπευτές απέναντι του δικού τους Κράτος οι Έλληνες πολίτες, διαμορφώνουν αντίστοιχη κοινωνική συνείδηση. Και συγκροτούν µια κοινωνία µε εξόχως ατοµιστική συμπεριφορά των µελών της και ενωτική προς πάσαν κατεύθυνση, ασυνεπή και ανεύθυνη και αποπροσανατόλιστη ως σύνολο. Που εστιάζει το λαίµαργο βλέµµα της µόνο στις τσέπες και στα ταµεία των Δυτικοευρωπαίων. Οι δε πάντες εχθρεύονται ο ένας τον άλλον. Η πραγματικότητα όμως αυτή εισπράττεται από τις δυτικοευρωπαϊκές κοινωνίες κατά τις απευθείας και πάσης φύσεως επαφές και συνεργασίες. 

Δεν µπορούν να επιρριφθούν όλες οι ευθύνες στις µεταπολεµικές ηγεσίες συλλήβδην, χωρίς βεβαίως να αγνοηθεί ότι υπήρξαν µοιραίοι άνθρωποι για τον τόπο. Και σίγουρα κανείς δεν θέλει να πιστεύει ότι οι πολιτικοί µικροί-µεγάλοι, παρέσυραν την ελληνική κοινωνία σε µια µακρά ασέληνο νύκτα. 

Αναζητείται, λοιπόν, για λογαριασµό των εποµένων γενεών, ο σχεδιασµός µε πατριωτική ψυχραιμία, αναπτύξεως και καλλιέργειας κοινωνικού πολιτισµού. Σαν θεμέλιο οικοδοµήσεως και του τεχνολογικού και του πνευματικού. 

Τώρα που βιώνουµε την κρίση του κορωνοϊού και οµφαλοσκοπούµε κατ' οίκον (υποχρεωτικώς -ας κάναµε κι αλλιώς), είναι ευκαιρία περισυλλογής. Και αλληλέγγυοι να εξέλθουµε πολιτιστικώς και πολιτισµικώς ποοσαρµοσµένοι στις επιταγές της κοινωνικής διαχρονικώς επαναστάσεως, ατοµικώς και συλλογικώς.

Ένας συνυπεύθυνος

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 4 Ιουνίου 2020, αρ. φύλλου 1033



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ