13.10.10

ΟΔΟΣ: Ανταλλάγματα


ΟΔΟΣ 30.9.2010 | 560

Mε ψαλμούς και ύμνους, προετοίμαζαν την κουρασμένη από την αδιάκοπη κατηφόρα ελληνική κοινή γνώμη, ότι βρέθηκε τάχα κοινά αποδεκτή ονομασία για τα Σκόπια -αυτή της «Μακεδονίας του Βαρδάρη». Και ότι δεν απέμεναν παρά μερικές λεπτομέρειες «τεχνικής» κυρίως φύσης για την οριστικοποίηση της συμφωνίας.

Για τον λόγο αυτό, στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στην Νέα Υόρκη, προετοιμαζόταν (και) συνάντηση του έλληνα πρωθυπουργού με τον σκοπιανό ομόλογό του (τον «πολύ» κ. Νικ. Γρούεφσκι) για να «προετοιμάσουν» ένα καλό κλίμα, ο καθένας στο εσωτερικό της χώρας του.

Η αναμονή των εξελίξεων επηρέασε. Με συνέπεια στην Καστοριά -όπως και σε όλη την Μακεδονία βεβαίως, να περάσουν προσωρινά σε δεύτερη μοίρα οι ζυμώσεις για τις εκλογές της αυτοδιοίκησης. Ακόμη και τα ασφυκτικά οικονομικά μέτρα, αλλά και οι κινητοποιήσεις, παραμέρισαν προς στιγμή.

Ώστε, ακόμη και αν δεν ήταν σχεδιασμένο, συνειρμικά δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο κ. Κ. Λιάντσης νομάρχης Καστοριάς περίμενε την ολοκλήρωση του πρωθυπουργικού ταξιδιού, για να ανακοινώσει την (εκ νέου) υποψηφιότητά του -αυτή την φορά για τον Δήμο Καστοριάς, ως δήμαρχος φυσικά. Με ένα εκ πρώτης όψεως, οικολογικό και πολιτικά ανακυκλωμένο έγχρωμο δίφυλλο, στο οποίο συνόψιζε σε πέντε αράδες το πολιτικό μανιφέστο του. Αλλά για’ αυτά τα θέματα υπάρχει ακόμη χρόνος ανάλυσης.

Διότι τώρα προέχει να σχολιαστεί ότι η θρυλούμενη συνάντηση Ελλάδος-Σκοπίων, εθιμοτυπική, αβροφροσύνης ή ουσίας (δεν έχει πια σημασία) που δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Για τον πολύ απλό λόγο, ότι ο σκοπιανός πρωθυπουργός -άγνωστο για πιο λόγο- ακύρωσε τελικά την μετάβασή του στην Νέα Υόρκη.

Έτσι δεν βγήκε η «είδηση» της κατάληξης συμφωνίας που επεδίωκε ο έλληνας πρωθυπουργός. Ο οποίος δείχνει ιδιαίτερα πρόθυμος αλλά και βιαστικός να μεταρρυθμίσει την Ελλάδα από χώρα που δημιούργησαν (και) ο παππούς του (και) ο πατέρας του (και) ο ίδιος από το 1981, μαζί με τα άλλα παιδιά, εγγόνια και ανήψια των πολιτικών φατριών. Έστω κι’ αν γι’ αυτή την μεταρρύθμιση, απαιτηθεί να οδηγήσει σε απόγνωση ευρύτερα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας (ιδίως τα αναίτια), ή στα εθνικά θέματα να κάψει τα χλωρά μαζί με τα ξερά.

Έτσι, αντί της συναντήσεως με τον πρωθυπουργό των Σκοπίων, πραγματοποίησε μια σύντομη και χωρίς κανένα περιεχόμενο συνάντηση με τον ανίσχυρο (πολιτικά) πρόεδρο του κράτους των Σκοπίων κ. Γκιόργκι Ιβανώφ. Ο οποίος στην ομιλία του στον ΟΗΕ εξαπέλυσε μύδρους σε βάρος της Ελλάδος.

Από όλη αυτή την ιστορία, στην ανάμνηση της ελληνικής διπλωματίας – που τα τελευταία 50 τουλάχιστον χρόνια (όσα και της σύγχρονης οικογενειοκρατίας) έχει μια ιστορικά βεβαιωμένη ροπή στις προσβολές και ήττες, δεν έμεινα παρά τα λουκούμια με τον ελληνοτουρκικό καφέ (της παρηγοριάς προφανώς) που πρόσφερε απλόχερα (χωρίς μπισκότο) η τουρκική αποστολή στην ελληνική πολιτική ηγεσία στην Νέα Υόρκη. Καθώς και η συνάντηση του κ. Γ. Παπανδρέου με τον πρόεδρο του Ιράν Μαχμούτ Αχμαντινεζάντ, ο οποίος εκτός από την αποτρόπαια ατάκα του (ότι πίσω από την τρομοκρατική επίθεση στην Νέα Υόρκη κρύβονται οι ΗΠΑ και το Ισραήλ) ξεχώρισε για την δήλωσή του ότι θαύμαζε τον πατέρα του νυν πρωθυπουργού, Ανδρέα Παπανδρέου.

Όμως στην Καστοριά, έστω και σιωπηλά, ο κόσμος περίμενε να ακούσει και να μάθει για το εύρος και το βάθος της «Μακεδονίας» των Σκοπίων. Κάτι που δεν συνέβη, για τον απλό λόγο ότι για μια ακόμη φορά, τα Σκόπια, παγίδευσαν από άποψη διαπραγματευτικής εξάντλησης την Ελλάδα. Η οποία αφού δέχθηκε όπως φημολογείται την ονομασία «Μακεδονία του Βαρδάρη» θα μπορεί επομένως να υποχωρήσει ακόμη περισσότερο στις απαιτήσεις των Σκοπίων. Και στις πιέσεις των διεθνών παραγόντων που επιδιώκουν λύση το συντομότερο δυνατό.

Ακούγεται υπερβολικό ίσως -όπως συνήθως συμβαίνει με τα αυτιά όσων διατηρούν για τον εαυτό τους το πλεονέκτημα του δήθεν ρεαλισμού στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής και των διεθνών σχέσεων της χώρας. Ωστόσο, όλες οι ενδείξεις πιστοποιούν την υπόθεση, ότι η εξωτερική πολιτική των Σκοπίων στο θέμα της ονομασίας του κράτους, θρυμμάτισε την ελληνική διπλωματία και την πολιτική.

Από την πλήρη άρνηση, όχι μόνο του ονόματος, αλλά και κάθε παραγώγου της λέξεως «Μακεδονία», η Μακεδονία και μαζί της η Καστοριά, συνειδητοποιεί ότι στο ατελείωτο παζάρι η πλάστιγγα γέρνει σε βάρος των ελληνικών δικαίων. Είτε με την μέθοδο του Δούρειου Ίππου (φιλοσλαβικές «πολιτιστικές» εκδηλώσεις στην Ελλάδα και άλλα μουσικοχορευτικά χαρμόσυνα), είτε με την μέθοδο του Δαβίδ και Γολιάθ (όπου ο «μικρός» Δαβίδ γύρισε ως Μακεδών σχεδόν ολόκληρο τον κόσμο, πετυχαίνοντας διεθνή αναγνώριση με το επιχείρημα της αυτοδιάθεσης και του αυτοπροσδιορισμού), σημασία έχει ότι τα Σκόπια εδραιώνονται ως «Μακεδονία». Νέτα σκέτα.

Και αφού γνωρίζουν καλλίτερα απ’ όλους ότι δεν είναι οι ίδιοι Μακεδόνες -παρά Σλάβοι- η επιμονή τους, αποκαλύπτει τον στόχο τους: Να αμφισβητούν τώρα, αλλά και στο μέλλον την ελληνικότητα της Μακεδονίας, και να εγείρουν διαρκώς ζητήματα. Εδαφικά, πολιτιστικά, «μειονοτικά» και περιουσιακά.

Και να εκβιάζουν με αυτόν τον τρόπο την Ελλάδα ώστε να την υποχρεώνουν σε διαρκή ενδοτικότητα και παραχωρήσεις. Σε ανταλλάγματα, για να εξασφαλίζει την ησυχία στις ελληνικές πολιτικές οικογένειες, να επιδίδονται απερίσπαστες στο σπουδαίο έργο τους. Να γιατί θαύμαζε την Ελλάδα ο ιρανός πρόεδρος. (Πού να γνώριζε και την Καστοριά).


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 30 Σεπτεμβρίου 2010, αρ. φύλλου 560


2 σχόλια:

  1. Ανώνυμος15/10/10

    Φτάνει πλέον η αμερικάνικη ρεάλ πολιτίκ σκέψη "Μητσοτάκη". (Πέρασαν 10 χρόνια και διαψεύστηκε!)
    Όλος ο κόσμος μπορεί να τους αναγνωρίσει.
    Εμείς δεν πρέπει να τους αναγνωρίζουμε.
    Δεν έχουμε ανάγκη να τους αναγνωρίσουμε.
    ΑΥΤΟΙ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ να αναγνωριστούν από εμάς.
    Κανένα παράγωγο του όρου "Μακεδονία".
    -Με ποιο δικαίωμα οι πολιτικοί της Ελλάδας θα δικαιώσουν τον Τίτο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος16/10/10

    Den yparxoun politikoi stin Ellada, yparxoun "oikogeneies", oles elegxomenes apo tis USA.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ