ΟΔΟΣ: Άκαμπτος, εύκαμπτος (ή οσφυοκάμπτης;)

Τα «προσωπικά» τους εξακολουθούν να μπερδεύουν με τις δημοτικές υποθέσεις οι υποψήφιοι δήμαρχοι Καστοριάς, συντηρώντας την ίδια, μάλλον νοσηρή κατάσταση στα δημόσια πράγματα. Καθώς και το γνωστό μοτίβο του ηλεκτρονικού (ραδιοτηλεοπτικού) ενισχυτή του ελλειμματικού πολιτικού τους λόγου.

Ούτε ένας μήνας δεν έμεινε ως τον πρώτο γύρο των δημοτικών εκλογών, και χωρίς να έχουν δημοσιοποιήσει απολύτως τίποτε για το πρόγραμμά τους για την Καστοριά και τον διευρυμένο Δήμο, οι τρεις από τους (τουλάχιστον τέσσερις) υποψήφιους διασταύρωσαν (υποτίθεται) τα ξίφη τους. Με ελάχιστες -έως ανύπαρκτες- αναφορές στα πραγματικά προβλήματα του τόπου.

Συγκεκριμένα οι κκ. Λεωνίδας Ζέγας (υποστηριζόμενος από το ΚΚΕ), Κωνσταντίνος Κοντόπουλος (ανεξάρτητος) και Κωνσταντίνος Λιάντσης (ο επίσημος υποψήφιος της Ν.Δ.) συμμετείχαν σε τηλεοπτική εκπομπή (του κ. Αντώνη Παραρά) το βράδυ της π. Δευτέρας (11.10.2010) .

Απουσίαζε ο κ. Εμ. Χατζησυμεωνίδης ο οποίος με επιστολή του που ταχυδρόμησε στην ΟΔΟ γνωστοποίησε ότι θα συμμετάσχει μόνο σε debate με εκπροσώπους όλων των τοπικών ΜΜΕ, με όλους τους υποψήφιους δημάρχους Καστοριάς, αλλά μετά την υποβολή των υποψηφιοτήτων στο Πρωτοδικείο. Και ορθά, καθ’ όσον δεν έχουν οριστικοποιηθεί ακόμη οι υποψηφιότητες και τα πράγματα είναι πολύ ρευστά.

Οι υποψήφιοι κκ. Κοντόπουλος και Λιάντσης στην εν λόγω παρουσία τους δεν ξεκαθάρισαν τα πράγματα. Αντίθετα σε μεγάλο βαθμό τα έκαναν πιο πολύπλοκα. Δυστυχώς εμφάνισαν τα δημοτικά πράγματα περισσότερο ως αρένα για τις διαφορές τους. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι έπεσαν στο τραπέζι διενέξεις υπηρεσιακής και επαγγελματικής φύσης που συντηρούνται ή επινοούνται μεταξύ τους. Με αποτέλεσμα να προκληθούν αμφιβολίες για το επίπεδο αλλά και τα κίνητρα της αντιπαράθεσης των δύο, που δεν θα διέφερε πολύ αν ήταν προσυνεννοημένη.

Αν και η διακριτική άρνηση του κ. Χατζησυμεωνίδη ερμηνεύτηκε ως ένας τρόπος αποφυγής της άσκοπης φθοράς από πρόωρες αντιπαραθέσεις, ωστόσο δεν είναι απολύτως βέβαιο ότι η απόφασή του, ήταν και η καλύτερη μια και δεν μετέχει στον όποιο απόηχο.

Έτσι, οι κκ. Κοντόπουλος και Λιάντσης, προσπέρασαν με δυσκολία τις αναφορές και τους σαρκασμούς και στο ουσιαστικό μέρος της η συζήτηση περιορίστηκε αποκλειστικά στους πολύ βασικούς άξονες των προβλημάτων της Καστοριάς (λίμνη, σχολή, κρίση). Ο κ. Κοντόπουλος χωρίς ρομαντισμό, ανέπτυξε τις μάλλον τεχνοκρατικές και ίσως άκαμπτες απόψεις του για τα βασικά προβλήματα.

Ενώ ο κ. Κ. Λιάντσης, που την επόμενη κιόλας ημέρα επικαλούμενος την ιδιότητα του Νομάρχη έσπευσε να πανηγυρίσει για τις θετικές εντυπώσεις που διατείνεται ότι προκάλεσε, έδειξε ότι εκπροσωπεί το προφίλ του πολιτικού που έχει προσδιορισμένο παρελθόν πολιτικών πεπραγμένων (βίο και πολιτεία).

Γι’ αυτό και οι απόψεις του, όπως και οι θέσεις του, φάνηκαν πιο στρογγυλεμένες ή εύκαμπτες απ’ αυτές του κ. Κοντόπουλου. Συν το ότι προκάλεσε ζωηρή εντύπωση ο βαθύτατατα σεβάσμιος τρόπος με τον οποίο μνημόνευε διαρκώς τον κ. Φίλιππο Πετσάλνικο, βουλευτή Καστοριάς τον οποίο κατ’ επανάληψη αποκαλούσε «ο κ. πρόεδρος» (με ηχητική χροιά αναφοράς σε ηγούμενο σταυροπηγιακής μονής και άνω. Ή έστω αναφοράς σε πολύ ηλικιωμένο, βαθύπλουτο θείο που δεν έχει δικά του παιδιά).