ΠΕΤΡΟΥ ΠΥΡΟΒΕΤΣΗ: Ελεύθεροι αλλά ανυπεράσπιστοι & ανασφαλείς πολίτες

Μια από τις πιο σημαντικές κατακτήσεις του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, ιδιαίτερα στην περίοδο της 30ετούς μεταδικτατορικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας που ζούμε, την πιο θεμελιωμένη και πιο γόνιμη της σύγχρονης ιστορίας του τόπου μας, είναι η πλήρης κατοχύρωση των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων του ανθρώπου. Συγχρόνως όμως διανύουμε μια περίοδο με πολύ υψηλή ανεργία, δεύτεροι στην Ευρώπη, με ποσοστό 9,8%, ιδιαίτερα στους νέους και τις γυναίκες, μεγάλη λαθρομετανάστευση και 1,5 εκατομμύριο οικονομικοί μετανάστες, άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ πλουσίων και φτωχών και πάνω από 2 εκατομμύρια ανθρώπων να ζουν κάτω από το ανεκτό όριο φτώχειας, και τέλος οικονομική κρίση όχι τόσο τους δείκτες της επίσημης μακροοικονομίας, όσο στο "ζην" των ελληνικών νοικοκυριών. Αυτά δημιουργούν έντονες κοινωνικές παρενέργειες, ιδιαίτερα στους νέους ανέργους, με την καταφυγή τους σε ναρκωτικές ουσίες και σε μικρή και μεσαία παραβατικότητα.

Η ελληνική πολιτεία δεν έχει αναπτύξει ακόμη υψηλών προδιαγραφών προνοιακό και θεραπευτικό σύστημα για τα 12.000 και πλέον τοξικά εξαρτημένα άτομα, ενώ η μη ελεγχόμενη χορήγηση ουσιών ή υποκαταστάτων αυτών στους ασθενείς αυτούς ανθρώπους, δημιουργεί ένα θερμοκήπιο πολλαπλασιασμού όλων των παράνομων πράξεων, που συνδέονται με την εξασφάλιση της δόσης και μια διαιώνιση του φαύλου κύκλου που συνδέεται με την εμπορία και την διακίνησή του.

Ο νομός μας, με έμφαση κυρίως στις δύο πόλεις, Καστοριά και Άργος Ορεστικό, ζει το τελευταίο διάστημα το φαινόμενο των συχνών παραβιάσεων καταστημάτων και κατοικιών, με στόχο την κλοπή χρημάτων και αντικειμένων αξίας. Τις περισσότερες φορές μάλιστα, τα αδικήματα αυτά δεν εξιχνιάζονται, με αποτέλεσμα την αναπαραγωγή και συνέχισή τους.

Τα στατιστικά στοιχεία που είναι στην διάθεση των αρμοδίων υπηρεσιών, επιβεβαιώνουν την διαπίστωση ότι βρισκόμαστε σε κρίσιμο και οριακό σημείο, τόσο στους δείκτες αύξησης εγκληματικών ενεργειών, όσο και στην μικρομεσαία παραβατικότητα. Μπορεί βέβαια οι δείκτες να μην είναι αντίστοιχοι μ' εκείνους μεγαλύτερων αστικών κέντρων ή και άλλων χωρών, όμως δεν σημαίνει ότι πολιτεία, φορείς της αυτοδιοίκησης, θεσμικά όργανα, αλλά κυρίως οι ίδιοι οι πολίτες πρέπει να εφησυχάζουμε, αντίθετα μάλιστα να βρισκόμαστε σε συνεργασία, αλληλεγγύη και συνεχή εγρήγορση, ώστε να την περιορίσουμε και να την εξαλείψουμε αν είναι δυνατόν.

Επειδή βαδίζουμε προς τις επικείμενες εθνικές εκλογές, ένα σημαντικό θέμα που αναδεικνύεται είναι η ανάγκη για την ασφάλεια των πολιτών μέσα στους κοινωνικούς, επαγγελματικούς και ιδιωτικούς χώρους που ζουν και κινούνται. Η διατήρηση του συνταγματικά και νομοθετικά κατοχυρωμένου οικογενειακού ασύλου από διάφορες απειλές που μπορεί να το παραβιάζουν, θα πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτη.

Τα πολιτικά κόμματα και οι αντιπρόσωποί τους υποψήφιοι είναι ανάγκη να τοποθετηθούν ουσιαστικά με ποιους τρόπους θα ενεργοποιήσουν τα θεσμικά όργανα, ώστε να επιτελέσουν αποτελεσματικά τον ουσιαστικό ρόλο που έχουν φύλαξη και διατήρηση του κλίματος ηρεμίας και αρμονίας που χρειάζεται η σύγχρονη ελληνική κοινωνία. Χρειάζεται επίσης να απαντήσουν με ποιους τρόπους θα αφυπνίσουν τις συνειδήσεις των συμπολιτών, για να υπάρξει μία ουσιαστικά αλληλέγγυα συμπεριφορά των για την διατήρηση και διασφάλιση του κλίματος που απαιτεί η κοινωνία για την ανάπτυξή της. Σ' αυτήν την κατεύθυνση, ιδιαίτερα μεγάλη και σοβαρή είναι η ευθύνη της πρωτοβάθμιας τοπικής αυτοδιοίκησης, η οποία με μέτρα και παρεμβάσεις πρέπει να την εμπνεύσει και να την συνεγείρει.

Ο Φαρμακευτικός σύλλογος Καστοριάς, πριν ένα χρόνο περίπου, προφορικά στον ίδιο τον δήμαρχο Καστοριάς και εγγράφως, ζήτησε από τους δήμους που θα αποκτήσουν οργανωμένη δημοτική αστυνομία, να καθιερώσουν τον θεσμό των "νυκτερινών αστυφυλάκων", φροντίδα και έργο των οποίων θα είναι η νυκτερινή φύλαξη των καταστημάτων, όλου του εμπορικού κέντρου της πόλης. Στην πρόταση αυτή βρέθηκε σύμφωνος και ο εμπορικός σύλλογος Καστοριάς.

Με ποιο τρόπο μέσα από το υπάρχον ποινικό και σωφρονιστικό σύστημα θα αντιμετωπίσει η κοινωνία και οι επίσημοι θεσμοί της, άτομα που ενώ μπορεί να είναι ή να δηλώνουν υποκριτικά ότι είναι τοξικοεξαρτημένα, είτε δεν καταδικάζονται ως ασθενείς, είτε αποφυλακίζονται και συνεχίζουν με κλοπές, διαρρήξεις, απειλές σε ανυπεράσπιστους πολίτες. Το ερώτημα αυτό θα πρέπει ιδιαίτερα να απασχολήσει και τους ανθρώπους της δικαιοσύνης. Οι πολίτες και η κοινωνία ολόκληρη πιστεύω ότι θέλουν και μπορούν να διαφυλάξουν ανέπαφες και αλώβητες τις ελευθερίες τους, να προάγουν τον πολιτισμό τους, όχι όμως με διαρκείς απειλές και φοβίες που την συστέλλουν και οδηγούν τους πολίτες σε ιδιώτευση και ατομικισμό. Εξ άλλου το κλίμα ανασφάλειας και ηρεμίας είναι βασική προϋπόθεση για να μπορέσει η κοινωνία να προχωρήσει σε όλους τους τομείς της ανάπτυξής της.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 5-2-2004 | αρ. φύλλου 249