ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Βασιλικές μούμιες

Αγαπητή ΟΔΟΣ,

Για μια ακόμη φορά διαπίστωνα τις περασμένες ημέρες την πλήρη παρακμή, το απόλυτο τέλμα στην οποία έχει οδηγηθεί οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά η Καστοριά.
Οι εικόνες της ερήμωσης (φταίει κάπως κι’ ο χειμώνας βέβαια), ειδικά κατά την νύχτα, παρέπεμπαν ολοταχώς πίσω, στις αρχές της δεκαετίας του 1980, όταν το σημερινό πανίσχυρο πολιτικό της κατεστημένο, ξεκινούσε την σταδιοδρομία του, υποσχόμενο την πρόοδο της πόλης και την βελτίωσή της.

Σήμερα, 30 χρόνια μετά, ελάχιστα πράγματα άλλαξαν. Αλλά εξ αιτίας της γενικής κρίσης, στην οποία οδήγησε η γενικευμένη διαφθορά, η καταβύθιση της πόλης στο παρελθόν γίνεται ακόμη πιο αισθητή. Και το ακόμη χειρότερο, ότι δεν φαίνεται πουθενά φως στο τούνελ.
Παρά ταύτα σκεφτόμουν ότι γι’ αυτές τις συνέπειες, που θα αποδεκατίσουν ακόμη περισσότερο την τοπική κοινωνία, δεν ιδρώνει το πολιτικό αυτί κανενός. Και δεν τρέμει κανενός η συνείδηση, μεταξύ των οποίων και των σωτήρων της πόλης. Που οι ίδιοι και οι οικογένειές τους εξακολουθούν να απολαμβάνουν, δόξες, πλούτη και αναγνωρίσεις για τα μηδαμινή έργα και τις γκρίζες ημέρες. Και τα κατορθώματά τους στην έρημη Καστοριά.


Το πιο κοντινό παράδειγμα αυτής της κατάστασης, μου έρχεται απ’ ευθείας στο νου, και απολαμβάνει σήμερα υψηλών τιμών και αξιωμάτων. Τον ξέρετε όλοι. Αυτός, όμως, συμπεριφέρεται σαν περαστικός, που είδε φως και μπήκε.
Μάλιστα, οι σκέψεις αυτές επανέρχονται με αφορμή τις εξελίξεις των τελευταίων εβδομάδων και τα αυθόρμητα επαναστατικά κινήματα των λαών στην Τυνησία, την Αλγερία και την Αίγυπτο.
Σε αραβικές χώρες, με ιδιότυπα «δημοκρατικά» καθεστώτα, όπου η εξουσία ασκείται (για την ακρίβεια μονοπωλείται) από τα ίδια πρόσωπα για δεκαετίες, τα περισσότερα από τα οποία ανήκουν στις ίδιες οικογένειες, με το πρόσχημα της δημοκρατικής νομιμοποίησής τους, μέσα από εκλογικές διαδικασίες-παρωδία που δήθεν διεξάγονται, φέρνουν στην σκέψη προκλητικές ομοιότητες.
Και δυστυχώς, οι ομοιότητες των δήθεν δημοκρατιών της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, με την ευρωπαϊκή Ελλάδα, και ακόμη πιο συγκεκριμένα με την Καστοριά, δεν είναι λίγες.

Όμως, ακόμη και εκεί για την φτώχεια, την ανεργία, τις τεράστιες κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες, και προπαντός για την διαφθορά και την οικογενειοκρατία, ξεσηκώθηκαν λαοί, που λόγω πολιτικού DNA και θρησκείας τους, είχαν μέχρι τώρα μικρή συμβολή στην εξέλιξη και την διάδοση της Δημοκρατίας ως πολιτικό κίνημα.
Ήταν τόσο το αίσθημα της αδικίας, της απόγνωσης και της οργής, ώστε οι απλοί άνθρωποι όχι μόνο βγήκαν στους δρόμους, αλλά έφθασαν και σε ακραίας μορφής διαμαρτυρίας, όπως αυτοπυρπολισμούς πολιτών που ξεχείλισαν το ποτήρι.
Όλα αυτά όμως, και κυρίως για μια θέση στην αξιοκρατία και την αξιοπρέπεια, μπορούν να συμβαίνουν και στα πιο αυταρχικά κράτη.

Όχι όμως και στην Ελλάδα, με τους διεφθαρμένους πολιτικούς, στην οποία η μαχητικότητα των κατοίκων της, είναι επιλεκτική και δεν έχει κανένα απολύτως κοινωνικό χαρακτηριστικό. Συνήθως εξαντλείται σε ανένδοτους αγώνες για τα διόδια (αποκλειστικά της περιοχής του κάθε διαμαρτυρόμενου), για το κάπνισμα στα καπηλειά με τα ελληναράδικα ντέρτια, ή την εθνική καψούρα. Άντε για την προάσπιση των «κεκτημένων» των συντεχνιών, τα οποία τους πετούσαν σαν ένα είδος ξεροκόμματου, όσοι κόβουν και ράβουν τις τελευταίες δεκαετίες, τις τύχες του ελληνικού λαού, με πρόσχημα την δημοκρατική εκλογή τους, μέσα από διαδικασίες χωρίς ουσιαστικούς αντιπάλους, ή ακόμη χειρότερα, χάρη στην οικογενειακή τους προέλευση.
Και εδώ, στην Καστοριά, τα παραδείγματα είναι άφθονα τα τελευταία περίπου 30 χρόνια (όσα και τα χρόνια του προέδρου της Αιγύπτου Χόσνι Μουμπάρακ), κατά την διάρκεια των οποίων κάνουν κουμάντο οι ίδιοι, ο ίδιος και τούμπαλιν.

Κάποτε διάβαζα, ότι χιλιάδες χρόνια πριν, η Ελλάδα εδαφικά ήταν ενωμένη με την βόρεια Αφρική, και ειδικά την Αίγυπτο. Μετά τις τελευταίες εξελίξεις και αποκαλύψεις, πείστηκα ότι τίποτε απ’ όλα αυτά δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Ούτε καν ότι η Κλεοπάτρα καταγόταν από την περιοχή της Πτολεμαΐδας.  Μόνο που ακόμη και εκεί, στην Αίγυπτο οι βασιλικές μούμιες αναπαύονται στο Μουσείο. Ενώ, πριν φύγουν από τον μάταιο κόσμο, τυφλωμένοι από την ματαιοδοξία τους, άφησαν τις Πυραμίδες τους που αποδείχθηκαν τυχερές για την χώρα τους και το σημερινό λαό της.
Αντίθετα, στην Καστοριά, που αποσχίστηκε από τον Νείλο χιλιάδες χρόνια πριν, όπως επιμένουν οι γεωλόγοι, οι πολιτικές μούμιες δεν έχουν υποψιαστεί ακόμη τίποτε.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 3.2.2011 αρ. φύλλου 577

(αμέσως μετά την εξέγερση στο Κάϊρο)
Φωτό: Μούμια του Ραμσή V, μουσείου Καΐρου (πτέρυγα με τις βασιλικές μούμιες)