Ο Ρήγας σε Καστοριανούς εμπιστεύθηκε τον Θούριο που είχε γράψει. Στην πόλη της Καστοριάς πρωτοτραγουδήθηκε.
Το Ελληνικό Έθνος και ο απανταχού Ελληνισμός κατά την διάρκεια του 2021 με λαμπρότητα συνεχίζουν να γιορτάζουν την αναγέννηση του Ελληνικού Έθνους και τα 200 χρόνια από την κήρυξη της Επανάστασης, την έναρξη της λευτεριάς από τον εχθρικό οθωμανισμό, τα μαύρα χρόνια της σκλαβιάς.
Την αναγέννηση και την λευτεριά μας την χρωστάμε σήμερα, όχι μόνο στους ήρωες που έσπειραν τον σπόρο της λευτεριάς, αλλά την χρωστάμε και στους γενναίους που έδωσαν την ζωή τους και ό,τι άλλο πολύτιμο αγάπησαν. Οι ήρωες αυτοί για το ιδανικό της Ελευθερίας και την κατάκτησή της, πρόταξαν τα στήθη τους στον κατακτητή.
Πηγαίνοντας πίσω στον αρχαίο μας ιστορικό Ηρόδοτο, μας πληροφορεί ότι «οι Μακεδνοί σαν Δωριείς» κατέβηκαν προς την νότια Ελλάδα και αργότερα ο Φίλιππος και ο Μ Αλέξανδρος ένωσαν τους Έλληνες και έτσι όλοι μαζί ενωμένοι έκαναν την μεγάλη εκστρατεία στα βάθη της Ανατολής όπου και διέδωσαν τον Ελληνικό πολιτισμό μέχρι την Ινδία. Οι Μακεδόνες πάντοτε στις κρίσιμες περιστάσεις της πατρίδας μας βρίσκονταν και βρίσκονται στην πρώτη γραμμή. Ποιος θα μπορούσε να αμφισβήτηση για την Καστοριά, η οποία κοσμείται με πέντε χιλιάδες χρόνια ιστορία και με τις πάμπολλες βυζαντινές εκκλησίες, οι οποίες χρονολογούνται πάνω από δέκα αιώνες και από τα χρόνια του αυτοκράτορα Ιουστινιανού.
Το Κέλετρον (το αρχαίο όνομα της Καστοριάς) βρέχεται από την λίμνη Ορεστιάδα στο Βορειοδυτικό μέρος της δυτικής Μακεδονίας. Είναι πάντα στην πρώτη γραμμή. Εκεί, στις όχθες της λίμνης, ανακαλύφθηκε η εγχάρακτη γραφή που χρονολογείται εδώ και πέντε χιλιάδες χρόνια. Όχι πολύ μακριά από την Καστοριά βρίσκεται το Άργος Ορεστικό, που το όνομά του μας θυμίζει την αμφισβήτηση της αρχαία μας ιστορία. Οι Καστοριανοί είναι περήφανοι, όχι μόνο για όσα έχουν προσφέρει αλλά και για όσα συνεχίζουν να προσφέρουν στην πατρίδα μας.
Σήμερα ολόψυχα εμείς οι Καστοριανοί της Μελβούρνης παίρνουμε μέρος, συμμεριζόμαστε τον Ελληνισμό και γιορτάζουμε όχι μόνο τα 200 χρόνια από την έναρξη της Επανάστασης του 1821 και την απελευθέρωση από τους Οθωμανούς, αλλά και για το νεοσύστατο Ελληνικό κράτος. Σήμερα επίσης μας δίνεται η ευκαιρία γιατί είναι και υποχρέωσή μας να γιορτάσουμε και την απελευθέρωση (11 Νοεμβρίου 1912) της Καστοριάς και της Μακεδονίας μας από τον τότε απομείναντα τουρκικό ζυγό. Έτσι λοιπόν, η γιορτή των Καστοριανών σήμερα είναι τριπλή. Ελλάδα, Μακεδονία και Καστοριά.
Η απελευθέρωση της Καστοριας έγινε 91 χρόνια αργότερα από την απελευθέρωση του Ελληνικού Έθνους 1821. Ενώ για την Κωνσταντινούπολη υπάρχουν στοιχεία, πότε έπεσε η Πόλη στα χέρια των Οθωμανών (το 1453) για την Καστοριά όμως δεν υπάρχει συγκεκριμένη ημερομηνία άλωσης. Για την απελευθέρωση της Καστοριας η οποία έγινε από τον ηρωικό Ελληνικό Στρατό και έχουν ειπωθεί πολλά, και πάλι είναι λίγα αυτά που λέγονται για την αρχαία μας πόλη, με τις πάμπολλες Βυζαντινές εκκλησίες, και το πλούσιο ιστορικό που την κοσμούν. Αν και δεν υπάρχει συγκεκριμένη ημερομηνία άλωσης της Καστοριάς από τους Οθωμανούς (συμπεραίνεται περίπου το 1385), έχομε όμως γεγονότα και ημερομηνίες που οι Καστοριανοί σπέρνοντας τον σπόρο της λευτεριάς προετοίμαζαν έτσι το έδαφος για τον ξεσηκωμό και την απελευθέρωση της σκλαβωμένης πατρίδας μας.
Στην πόλη της Καστοριάς (το Κέλετρον το οποίο είναι και το αρχαίο της όνομα) πρωτοτραγουδήθηκε ο Θούριος του Ρήγα Φεραίου «Ως πότε παλικάρια θα ζούμε στα βουνά». Ο Ρήγας σε Καστοριανούς εμπιστεύθηκε τον Θούριο που είχε γράψει. Ο Φεραίος και οι συνεργάτες του, ζούσαν και σπούδαζαν στην Βιέννη της Αυστρίας. Αυτοί ήταν αδέρφια από την Καστοριά: ο Παναγιώτης Εμμανουήλ ο οποίος εργάζονταν ως λογιστής στον έμπιστο του Ρήγα Ε. Αργέντη, και ο αδερφός του Παναγιώτης Ιωάννης, ο οποίος την εποχή αυτή σπούδαζε ιατρική στην Βιέννη στον οποίο ο Ρήγας του είχε εμπιστευθεί να φυλάξει σαν τα μάτια του τον Θούριο και στην συνέχεια να τον διαδώσει στην υπόλοιπη πατρίδα.
Ναι! Οι Καστοριανοί πρώτο τραγούδησαν τον θούριο του Ρήγα. Δυστυχώς προδόθηκαν και εκτελέστηκαν οι Καστοριανοί συνεργάτες του Ρήγα, που έσπειραν τον σπόρο για την προετοιμασία της Επανάστασης του 1821.
Ένας άλλος Καστοριανός και στενός συνεργάτης του Ρήγα ήταν και ο γουνοποιός Γιώργος Θεοχάρης ο οποίος είχε Αυστριακή υπηκοότητα, δεν εκτελέστηκε αλλά εξορίστηκε στην Λειψία. Χρηματοδοτούσε στην Κωνσταντινούπολη την Μεγάλη Σχολή του Γένους και συνέχισε να υποστηρίζει την επερχόμενη Ελληνική Επανάσταση. Αργότερα υπηρέτησε πρόξενος στο νεοσύστατο Ελληνικό κράτος.
Θα ήταν μεγάλη μας τιμή να αναφερθούμε και στον εξέχοντα Καστοριανό ποιητή Αθανάσιο Χριστόπουλο στον οποίο ο Αλέξανδρος Υψηλάντης του είχε ανέθεσε την αποστολή της Φιλικής Εταιρίας στα Ιόνια Νησιά και αργότερα εκλέγεται μέλος της επαναστατικής Επιτροπής στις Ηγεμονίες και σύμβουλος του αρχηγού της Επανάστασης. Συνοπτικά θα λέγαμε οι Καστοριανοί έπαιξαν σπουδαίο ρόλο στην αναγέννηση του Ελληνικού Έθνους και με σεβασμό γιορτάζουμε σήμερα τις θυσίες που έκαναν οι πρόγονοι μας. Εμείς υπάρχουμε γιατί αυτοί δεν υπάρχουν.
Θα ήταν παράλειψη αν δεν αναφερθούμε και στον επίσης Καστοριανό από το Βογατσικό, τον μεγάλο αγωνιστή της Μακεδονίας μας. Αυτός είναι ο Καστοριανός Ίων Δραγούμης που με θυσία ύψωσε να το 1912 την Ελληνική σημαία στην Θεσσαλονίκη πριν προλάβουν να το κάνουν οι Βούλγαροι. Τέλος σημειώνεται ότι και φέτος ο Σύλλογος των Καστοριανών Μελβούρνης «Η Καστοριά», θα γιορτάσει την επέτειο της απελευθέρωσης της Καστοριάς από τον τουρκικό ζυγό καθώς και τα 200 χρόνια από την κήρυξη της Επανάστασης και την λευτεριά του Ελληνικού Έθνους, με επίσημες εκδηλώσεις που θα πραγματοποιηθούν στο καλαίσθητο και φιλόξενο "Σπίτι των Καστοριανών" στο 219 Elizabeth street North Coburg της Μελβούρνης.
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 4 Νοεμβρίου 2021, αρ. φύλλου 1101
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.