22.10.10

ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΝΟΥ: Κύριε, πρόγραμμα για αύριο θα πάρουμε;

Η ερώτηση είναι οικεία στους εκπαιδευτικούς ειδικά κατά τις πρώτες εβδομάδες της σχολικής χρονιάς. Όντας διαχρονική, αποτελεί ίσως την χαρακτηριστικότερη απόδειξη της χρόνιας παθογένειας του εκπαιδευτικού μας συστήματος, που εν έτει 2010 δεν έχει ακόμη καταφέρει να τοποθετήσει οριστικά τους εκπαιδευτικούς στα σχολεία πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς. Την ίδια ερώτηση περί προγράμματος κάνουν και κάποιοι (λίγοι) από τους πολίτες του Νομού Καστοριάς σε διαφορετικό όμως πλαίσιο από εκείνο της εκπαίδευσης. Εδώ το φόντο είναι αυτοδιοικητικό. Το «πρόγραμμα» αναμένεται από τους υποψηφίους δημάρχους και το «αύριο» δεν είναι άλλο από το μέλλον του τόπου.

Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι δύο. Πρώτον πως ακριβώς ορίζεται το «όραμα» του πολιτικού όντος, πως οριοθετείται και πως τελικά περνά ως μήνυμα πλέον στους αποδέκτες του; Δεύτερον, ποια είναι τα κριτήρια που χρησιμοποιούν οι αποδέκτες του μηνύματος προκειμένου να ξεχωρίσουν αν το μήνυμα αυτό αποτελεί συγκροτημένη πολιτική πρόταση ή πρόκειται απλά για κάλεσμα σε συνάθροιση «αλληλοσυμπαθούμενων»;
Η απάντηση στο πρώτο ερώτημα είναι σχετικά απλή για εκείνους που δεν συγχέουν την έννοια του οράματος με εκείνη του ονείρου. Το όραμα αποτελεί μία προβολή στο μέλλον των αποτελεσμάτων των δράσεων που ο οραματιστής έχει προαποφασίσει και σχεδιάσει και αντικατοπτρίζουν τις επιδιώξεις του για το που επιθυμεί να καταλήξουν τα πράγματα. Ως εκ τούτου εμπεριέχει εκ φύσεως τον σχεδιασμό. Το όνειρο τώρα είναι ένα μίγμα πραγματικών και φανταστικών σκέψεων και εικόνων που πηγάζουν από το υποσυνείδητο και προκύπτει συνήθως ως περιστασιακή νοητική αντίδραση σε κάποιο πραγματικό ερέθισμα του συνειδητού. Ως εκ τούτου δεν έχει καμία σχέση με οιασδήποτε μορφής λογική, σχέδιο και προγραμματισμό. Απλά συμβαίνει και ευτυχώς ή δυστυχώς συμβαίνει σε όλους.



Αν και όλοι μας λοιπόν έχουμε όνειρα, πολύ λίγοι από εμάς έχουμε οράματα. Γι’ αυτό ίσως η κοινωνία μας παρουσιάζει, δεκαετίες τώρα, αυτή την χρεοκοπημένη εικόνα. Όραμα περιμένουμε ως πολίτες να έχει ο κάθε πολιτικός. Περιμένουμε δε αυτό να είναι αποσαφηνισμένο και οριοθετημένο σε επίπεδο αναλυτικού προγράμματος. Θέλουμε επίσης το πρόγραμμα αυτό να είναι διαθέσιμο στην ώρα του και εύκολα προσβάσιμο στον καθένα από εμάς. Θα περιμέναμε λοιπόν να το δούμε αναρτημένο στο διαδίκτυο, να παρουσιάζεται και να αναλύεται από τους καταρτιστές του σε άρθρα, ραδιοφωνικές ή τηλεοπτικές εκπομπές.

Τι από τα παραπάνω είναι διαθέσιμο στους πολίτες της Καστοριάς; Προσωπικά δεν παραβρέθηκα στις επίσημες συγκεντρώσεις των υποψηφίων δημάρχων. Ρώτησα όμως εκείνους που ήταν εκεί για το που θα μπορούσα να βρω το πρόγραμμα. Το ύφος τους με έκανε να αισθανθώ ότι προέρχομαι από άλλο σημείο του σύμπαντος. Διαβάζω τον τοπικό τύπο με σχετικά μεγάλη συνέπεια. Άρθρα υποψηφίων δεν εντόπισα. Ελπίζω να κάνω λάθος και απλά να μου διέφυγαν. Περιηγούμαι καθημερινά στα sites, blogs κ.λ.π. του τοπικού τύπου. Πολλά τα σχόλια εκεί για το ποιος εθεάθη με ποιον, ποιος διεκδικεί χρίσμα και πως, πόσο «αγαπιούνται» μεταξύ τους οι υποψήφιοι και άλλα πικάντικα. Συνεντεύξεις από υποψηφίους και άρθρα επί των θέσεών τους εξακολουθούν να μου διαφεύγουν.

Ένα μήνα πριν τις εκλογές και στις ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές η εικόνα δεν διαφοροποιείται σε σχέση με τη μη προεκλογική περίοδο. Ατάκες ως απάντηση σε ατάκες, προσβολές, τσαμπουκάδες και αοριστολογίες περί εμπειρίας, καταλληλότητας, γρήγορων και ασφαλών λύσεων για όλα τα προβλήματα του τόπου, πάντα με την ιεράρχηση που επιβάλει η εκάστοτε επικαιρότητα. Εν ολίγοις, «τι είπε αυτός, να βγω να τον μπουκώσω;». Ασυναρτησίες και ονειρώξεις παντογνωσίας.

Στο δεύτερο ερώτημα περί των κριτηρίων των αποδεκτών του μηνύματος, η νεότερη Καστοριανή ιστορία έχει διδάξει ότι απλά δεν χρειάζεται τίποτε άλλο πλην της καλοπιστίας (για να χρησιμοποιήσουμε τον ελαφρύτερο όρο που μπορεί να αποδώσει την αφέλεια). Για να λέει κάποιος ότι έχει όραμα, μάλλον θα έχει. Για να λέει ότι ξέρει, μάλλον θα ξέρει. Στην τελική, ας τον ψηφίσουμε και βλέπουμε.

Δεν θα πρέπει να ενοχλεί ιδιαίτερα η καλοπιστία του απλού ψηφοφόρου. Πνιγμένος στα προβλήματά του, έχει ανάγκη να εμπιστευθεί όποιον υπόσχεται ότι θα τον βοηθήσει. Ενοχλητική (και απογοητευτική) είναι η καλοπιστία εκείνων που πλαισιώνουν με περισσή ευκολία τα ψηφοδέλτια ως υποψήφιοι σύμβουλοι. Αν εξαιρέσουμε τα λαμόγια, τους καιροσκόπους και τους “επαγγελματίες” της αυτοδιοίκησης οι οποίοι έχοντας ελαστικοποιήσει την ηθική τους, επιδιώκουν απλά να μένουν στο “παιχνίδι” για ευνόητους λόγους, οι υπόλοιποι είναι πολίτες που θέλουν να πιστεύουν ότι έχουν αποκτήσει το κάτι παραπάνω που απαιτεί η απόφαση να συμμετέχουν στα κοινά. Τα δικά τους κριτήρια σύνταξης με τον ένα ή τον άλλο υποψήφιο αιρετό άρχοντα είναι που πρέπει να μας προβληματίσουν.

Η στρατολόγηση των υποψηφίων συμβούλων είναι κωμικοτραγική. Σε καφενέδες και πανηγύρια, στην ανάπαυλα ποδοσφαιρικών αγώνων, στον μπουφέ των “πολιτιστικών” εκδηλώσεων, η σκηνή είναι σχεδόν πάντα η ίδια. “Σε θέλω μαζί μου!”. Η πρόταση αυτή καθαυτή είναι αναμφίβολα τιμητική για τον αποδέκτη της και προκαλεί ευχάριστα (έως μεθυστικά για ορισμένους) συναισθήματα, ειδικά αν η εμπειρία είναι πρωτόγνωρη. Η φόρτιση όμως αυτή δεν θα πρέπει να αποτελεί δικαιολογία για την απουσία των απαραίτητων αντερωτήσεων “Τι με προορίζεις να κάνω; Ποιο μέρος του προγράμματος σου καλούμαι εγώ να υλοποιήσω; Με ποιους θα συνεργαστώ; Τι προεργασία έχει γίνει; Ποιο το χρονοδιάγραμμα;”. Ψιλά γράμματα...

Παρδαλά όνειρα, προεκλογική μέθη, προχειρότητα και αφέλεια, απουσία προγράμματος αλλά και τα αειθαλή και πανταχού παρόντα “τσακάλια”, οι συνιστώσες λοιπόν. Συνισταμένη η γνωστή πλέον ιστορία. Η «παρέα» εκλέγεται, πανηγυρίζει, ευχαριστεί. Η ζωή εξαιρετικά σύντομα επανέρχεται στους καθημερινούς της ρυθμούς και τα προβλήματα επανεμφανίζονται απαιτώντας λύσεις. Οι εκλεγέντες σύμβουλοι κοιτούν τον δήμαρχο στα μάτια. Περιμένουν να αναθέσει ρόλους και αρμοδιότητες και να τους καθοδηγήσει. Πρώτη πρόσκρουση στον τοίχο της πραγματικότητας. Η παρέα διαπιστώνει το “έλλειμμα” και ζητά πίστωση χρόνου «για να ενημερωθεί». Καθοδόν (αυτό)σχεδιάζει την πορεία του τόπου στην καμπούρα του.

Η ανοργανωσιά φέρνει αμηχανία αρχικά, εκνευρισμό στη συνέχεια και κλείνει με πανικό. Αναζητούνται φταίχτες και άλλοθι. Συνήθως «φταίνε» οι υπηρεσίες και οι υπάλληλοι που «δεν συνεργάζονται» και «δεν δουλεύουν όσο πρέπει». Ουδείς αναλαμβάνει την (πολιτική) ευθύνη της καταστροφής. Κάποιοι “εύθικτοι” αποχωρούν νωρίς και διασώζονται (;). Η «παρέα» διαλύεται με κακίες και πικρίες που διαρκούν μέχρι τις επόμενες εκλογές οπότε και ανασυντίθεται από τα ίδια συστατικά αλλά με “νέα” όψη. “Τζερτζελές” να γίνεται, καρδιές να μη χαλιούνται “μπέτσκα” μου...

Ανέκαθεν η ελληνική διοίκηση περιόριζε τους θεσμούς στα μέτρα όσων καλούνταν να τους υπηρετήσουν. Ο «Καλλικράτης», προκειμένου να πετύχει, απαιτεί τη στρατολόγηση του καλλίτερου ανθρώπινου δυναμικού. Πρόκειται για ανθρώπους που αποδεδειγμένα στη ζωή τους (προσωπική και επαγγελματική) ξέρουν να στοχοθετούν και να προσηλώνονται στους στόχους τους. Πρόκειται για ανθρώπους που ξέρουν να ετοιμάζονται κατάλληλα για τις ευθύνες που αναλαμβάνουν, πριν τις αναλάβουν. Όλοι τους ξέρουμε. Είναι οι άνθρωποι που δουλεύουν με πρόγραμμα. Αυτοί δυστυχώς όμως εμπνέονται μόνο από τους ομοίους τους.

Αναμένοντας (ακόμη) λοιπόν τις προγραμματικές θέσεις των υποψηφίων δημάρχων και συμβούλων για το πώς η Καστοριά μπορεί να γίνει μεγάλη κάποτε, λέω να παρακολουθήσω την ημερίδα των νέων αρχιτεκτόνων για το πόσο ξεχωριστή υπήρξε άλλοτε. Αρχιτεκτονικά τουλάχιστον…



ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΡΑΒΙΔΑ: Οι νέοι επιστήμονες, η ημερίδα, οι πολιτικάντηδες και η ελπίδα

αρχική σελίδα

 

4 σχόλια:

  1. Ανώνυμος22/10/10

    Εύγε Γιώργο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος23/10/10

    Οι δημοτικοί σύμβουλοι [*****] που υποστήριζαν με νύχια και με δόντια τον Γιάννη Τσαμίση, τον «άδειασαν» και τρέχουν στους αντιπάλους του [****].
    Μας θεωρούν και από πάνω βλάκες, και νομίζουν ότι δεν καταλαβαίνουμε [****]
    Τόσα χρόνια που ήταν στην εξουσία ("Τσαμισικοί", "Καπαχτσικοί" και "Κοντοπουλικοί") κατέστρεψαν την Καστοριά [****] και πέρα βρέχει! Όμορφοι και ωραίοι [****], σήμερα, μεταξύ τους τα βρήκανε και [*****]!!!

    -Λάθος κάνεις κύριε Πάνου. Φυσικά και οι «άρχοντές μας» έχουνε οράματα: Την καρέκλα καί την [*****]!!!!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η ΟΔΟΣ παρακαλεί θερμά τους επισκέπτες να είναι πιο κόσμιοι στα σχόλιά τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος31/10/10

    Τις τελευταίες ημέρες είχα και εγώ τις ίδιες απορίες με τον Γιώργο σχετικά με τα προγράμματα.
    Σήμερα κάποιος γνωστός μου υποψήφιος που τον συνάντησα τυχαία μου έδωσε ένα "πρόγραμμα" σε έντυπη μορφή που μόνο πρόγραμμα δεν ήταν. Αοριστολογίες και χιλιοειπωμένα πράγματα. Πραγματικά, μετάνιωσα για την ώρα που σπατάλησα για να το διαβάσω...

    Όσο για τα υπόλοιπα σχόλια, συμφωνώ και επαυξάνω. Μπράβο στον Γιώργο που αφιέρωσε τον χρόνο και την προσπάθεια για να γράψει με τόσο όμορφο και συγκροτημένο τρόπο αυτά που και κάποιοι απο εμάς τα σκέφτονται αλλά δεν τα έχουν εξωτερικεύσει.

    Δυστυχώς το επίπεδο των φετινών τοπικών εκλογών στην Καστοριά έχει οδηγηθεί σε "ιστορικά χαμηλά" ...

    Και οι τέσσερίς τους αποδείχτηκαν κατώτεροι των περιστάσεων. Χρεοκοπήσαμε στην οικονομία, χρεοκοπήσαμε και στους υποψηφίους...

    Δημήτρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ