7.2.16

ΓΕΩΡΓΙΟΥ Α. ΔΑΟΥΤΟΠΟΥΛΟΥ: Οι Ξερόλες




Τους βρίσκουμε παντού. Στη Δημόσια Διοίκηση. Στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Στον τοπικό μας περίγυρο. Με αυτούς θα ασχοληθώ σήμερα. Ξεκινώντας με τους συμπατριώτες μας γεωργούς και κτηνοτρόφους στις εσχατιές του Ελλαδικού χώρου.

Κοινό τους γνώρισμα ότι τα ξέρουν όλα. Δεν έχουν ελλείψεις σε γνώσεις. Ότι έμαθαν έμαθαν. Δεν τους χρειάζονται περισσότερα. Όταν δεν κατανοούν κάποια πράγματα αναπτύσσουν θεωρίες για συνομωσίες και άλλα παρόμοια. Δεν αντιδρούμε στα μέτρα λιτότητας γιατί μας ψεκάζουν! Θυμηθείτε την κυρία συνάδελφό μου Καθηγήτρια που ήθελε να γίνει και αντιπρόεδρος του ΕΦΕΤ. Εκτός από την απόρριψη της υποψηφιότητας, έπρεπε να της αφαιρέσουν και το πτυχίο!

Όταν σπούδαζα Γεωπονία πίστευα ότι μόλις πάρω το πτυχίο θα έκλεινα τα βιβλία και θα τα αράδιαζα στη βιβλιοθήκη για να τα δείχνω στους επισκέπτες. Διαψεύστηκα παταγωδώς. Όχι μόνο πήρα το βασικό πτυχίο αλλά τρία ακόμη (δεύτερο πτυχίο, μεταπτυχιακό και διδακτορικό) και ακόμη ανοίγω βιβλία, συμβουλεύομαι το διαδίκτυο σε καθημερινή σχεδόν βάση και ακούω τους πάντες. Στις διαλέξεις μου δεν διδάσκω μόνον αλλά το κυριότερο γίνομαι και μαθητής. Να μην επαναλάβω το «γηράσκω αεί διδασκόμενος».

Καθένας μας, με βάση την κοινή λογική, τις γνώσεις και τις εμπειρίες που έχει, μπορεί να κρίνει αν αυτό που του προτείνει κάποιος αξίζει να το δοκιμάσει ή όχι. Αν πάλι δυσκολεύεται να αποφασίσει, το στήσιμο ενός μικρού πειράματος είναι αρκετό για να σου δείξει σε μερικούς μήνες αν αυτό που σου πρότεινε κάποιος είναι φύκια ή μεταξωτές κορδέλες. Όπως ο φίλος μας ο Γιάννης από τη Λαμία. Του πρότεινα μέσω ενός γνωστού φίλου να βάλει μυκόρριζα στα κλήματα που θα φύτευε και μάλιστα αργά (Απρίλιο μήνα). Επέμενε και ο κοινός φίλος μας και ο Γιάννης δέχθηκε να ξοδέψει 35 ευρώ για να αγοράσει τη μυκόρριζα. Στο βάθος του μυαλού του όμως δεν είχε πειστεί. Ούτε και το προϊόν που του δώσαμε, μια πράσινη σκόνη, του γέμισε το μάτι. Βρε μπας και με πιάσουμε κότσο, σκέφθηκε και άφησε 2 σειρές κλήματα χωρίς να βάλει τη μυκόρριζα.

Όταν τον Σεπτέμβρη της ίδιας χρονιάς, στο δρόμο για την Αθήνα, σταματήσαμε στη Λαμία για να δούμε το Αμπέλι του, ήταν απρόθυμος να μας πάει. Στην επιμονή μου να το δούμε και να του δώσουμε πρόσθετες οδηγίες, δέχθηκε με βαριά καρδιά να μας οδηγήσει στο κτήμα. Στο δρόμο, μου εξομολογήθηκε πως έκανε μια πατάτα. Τι πατάτα τον ρωτάω, με περιέργεια. Να δάσκαλε, άφησα 2 σειρές χωρίς να βάλω τη μυκόρριζα για να δω τι κάνει αυτό το πράγμα που τόσο το παίνευες εσύ και ο κοινός φίλος μας ο Χρήστος. Και τι έγινε, τον ρωτάω. Βρήκα το μπελά μου. Όποιος περνά από το κτήμα και βλέπει το αμπέλι που έφθασε το 1 μέτρο και τις δύο σειρές με μπόι στα 20 εκατοστά και φυτά που στέγνωσαν με λέει. Τι έκανες ρε Γιάννη και αυτά τα φυτά έχουν κατσιάσει; Κάτσιασαν γιατί δεν έκανα τίποτα τους απαντώ και μια και δεν με καταλαβαίνουν τους λέω όλη την ιστορία. Συγνώμη Δάσκαλε που σε υποψιάστηκα, μου λέει με απολογητικό ύψος. Γιάννη έκανες την καλύτερη δουλειά. Από τώρα και στο εξής θα λέω σε όλους να κάνουν αυτό που έκανες εσύ για να δουν τη διαφορά. Να στήσουν ένα μικρό πείραμα.

Και για να μην κατηγορούμε τους αγρότες, ξερόλες υπάρχουν παντού, όπως σημείωσα στην αρχή. Στα κόμματα, στη δημόσια διοίκηση, στην τοπική αυτοδιοίκηση. Έξι χρόνια τώρα βολοδέρνουμε στην κρίση και δεν κάλεσαν 15-20 ανθρώπους από την επιστημονική και επιχειρηματική κοινότητα της χώρας να καθίσουν σε ένα τραπέζι, να κάνουν δημόσιες ακροάσεις και συνεδριάσεις και αφού μελετήσουν τι έφταιξε και φθάσαμε ως εδώ, να προτείνουν ένα πρόγραμμα δράσης για το ξεπέρασμα της κρίσης.

Αυτή νομίζω πως είναι και η κύρια αιτία γιατί υστερούμε τόσο σε σχέση με τις άλλες χώρες ενώ έχουμε ένα εξαιρετικό ανθρώπινο δυναμικό που μαραζώνει σε αυτόν τον τόπο και μεγαλουργεί σε όλους τους τομείς όταν βρεθεί στο εξωτερικό.


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 24 Σεπτεμβρίου 2015, αρ. φύλλου 804


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ