14.2.16

ΟΥΡΑΝΙΑΣ ΜΠΑΓΓΟΥ: Όλα του γάμου δύσκολα




ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ήταν ένα καλό και όμορφο παιδί που το έλεγαν Αλέξη. Κι όταν μεγάλωσε με τα χάδια της μαμάς του και της θείας του, της Αριστερούλας, είπε να μπει σώγαμπρος στο σπίτι της κυρίας Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Κι αυτοί τον ήθελαν. Ήταν από παλιό, ξακουστό σόι. Λεφτά δεν είχε, αλλά είχε τα νιάτα του. Κι άμα έχεις πεθερό τον Γιούγκερ, όλο και κάπου θα σε χώσει.
Κι ενώ τα συμπεθέρια γνωρίζονταν από παλιά και είχαν μια εκτίμηση ο ένας για τον άλλον, άρχισαν να εμφανίζονται κάποια προβλήματα.

Ο γαμπρός, με την επιρροή και της θείας του, άρχισε να έχει κάποιες αντιρρήσεις.
 Ήθελε, λέει, το κορίτσι να έρθει πρώτα στο σπίτι του, να συγχρωτιστούν κάπως, να αποχτήσει λίγη από την δικιά τους νοοτροπία και ύστερα να προχωρήσουν στο προικοσύμφωνο και στον γάμο. Βασικά, μάλλον είχε μετανοιώσει και δεν ήθελε να πάει για σώγαμπρος. Φτωχός-φτωχός, αλλά και η αξιοπρέπεια-αξιοπρέπεια.

Έπειτα κι ο πεθερός άρχισε να τα γυρίζει. Επειδή δεν ήταν σίγουρος ότι η κόρη του θα περνούσε καλά με τον Αλέξη, ζήτησε να κάνει μερικές μεταρρυθμίσεις.
 Να σου δώσω- του είπε- την προίκα, αλλά αν δεν βάλεις μια σειρά στις δουλειές σου σύντομα θα γυρίσεις πάλι στη φτώχεια.
Το ρητό που λέει ότι ο χρόνος είναι χρήμα, από μας βγήκε- του είπε. Κι αφού ο χρόνος είναι χρήμα, ο Θεός που έχει στα χέρια του τον χρόνο έχει και το χρήμα.

Συνεπώς το χρήμα είναι το πιο χρήσιμο εργαλείο, από κτήσεως κόσμου. Και μερικοί που λεν ότι το μισούν, μόλις σιγουρευτούν ότι δεν τους βλέπει κανείς το βάζουν αμέσως στην τσέπη τους.
Ακόμα και την κοινωνία, κάποιοι πρωτοπόροι υψηλόφρονες, την χωρίζουν σε τάξεις ανάλογα με το χρήμα που έχει ο καθένας. Ούτε με το ύψος μετρούν τους ανθρώπους, ούτε με το πάχος, ούτε με την καλοσύνη του καθενός. (Αυτή η τελευταία μοιάζει με τις μαύρες τρύπες. Όλοι υποψιαζόμαστε ότι υπάρχουν, αλλά κανείς δεν μπορεί να το αποδείξει γιατί όποιος τις πλησιάσει πολύ θα τον ρουφήξουν μέσα και έτσι θα χαθούν οι αποδείξεις).

Η δε κατάσταση έγινε πιο περίπλοκη όταν ανακατεύτηκαν και τα αδέρφια του γαμπρού. Επειδή ήταν υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ήθελαν να εξασφαλίσουν και το δικό τους μέλλον. Η οικογένεια, άλλωστε, είναι ιερή. Δεν μπορεί ο ένας να πηγαίνει μπροστά και οι άλλοι να μένουν παραπίσω. Ή όλοι μαζί ή κανένας.
Τα αδέρφια του, Βαρουφάκης και Λαπαβίτσας ήθελαν να τους δώσει από έναν κουμπαρά με δραχμές για να παίζουν και η αδερφή του η Ζωίτσα να της χτίσει ένα παλάτι που να μοιάζει με την βουλή των Ελλήνων. Ήταν αυτό που λέμε “ευγενής” από πεποίθηση.

Και ο κουμπάρος του ο Βαγγέλας, του έκλεισε πονηρά το μάτι και του ψιθύρισε στο αυτί ότι αν δεν θέλουν να τον συνοδεύσουν οι συγγενείς του στο γάμο, θα τον πάει αυτός.
Ο Αλέξης κατάλαβε ότι όλο και κάποια γκόμενα ήθελε να ρίξει από το άλλο-πλούσιο σόι, αλλά δεν είπε τίποτα. Απλώς επανέλαβε ότι είχε όλο τον κόσμο με το μέρος του, γιατί ο κόσμος πάντα ξέρει το σωστό και το δίκαιο- εκτός από τις φορές που επιβραβεύει τους άσχετους.

Ο μέλλων πεθερός του όταν τα έμαθε όλα αυτά νευρίασε. Με μπαρμπούτσαλα γάμος δεν γίνεται του είπε. (Τελευταία είχε μάθει και λίγα Ελληνικά).
Το πολύ-πολύ να σας δώσω δυο-τρεις κουμπαράδες με δραχμές για να παίζετε το “ταμιευτήριο” κι από δω παν κι οι άλλοι.

Εν τω μεταξύ ο Αλέξης την είχε ερωτευθεί την κοπέλα, δεν έβλεπε ζωή χωρίς αυτήν.
Τι να κάνει, τι να κάνει- είπε ότι θα κάνει μεταρρυθμίσεις για το καλό όλων.
Αλλά δεν τον βοηθούσε ο καιρός. Μια έκανε πολύ ζέστη και μια φυσούσε. Κι όλοι κοιτούσαν την εικόνα του αγίου που δάκρυζε, για να δουν πότε θα σταματήσει να δακρύζει. Αυτό θα σήμαινε ότι ήρθε η κατάλληλη στιγμή, που δεν θα μας έκλαιγαν οι άγιοι.

Αλλά εν τω μεταξύ και τα αδέρφια του κατάλαβαν, ύστερα από βασανιστικές σκέψεις, ότι δεν τους έφταναν μόνον οι δραχμές - ήθελαν και ευρώ για να παίζουν- και η ίδια η Ζωίτσα δεν μπορούσε να περιμένει πότε θα της έχτιζαν ένα παλάτι ίδιο με την βουλή των Ελλήνων. Και ζήτησε να έχει ισοβίως την ίδια την βουλή. Και έτσι η οικογένεια δεν διασπάστηκε.

Εδώ ακριβώς, σ' αυτή την σημαντική καμπή, βρισκόμαστε την στιγμή που μιλάμε.

Στον γάμο -βέβαια- έχουν καλέσει όλο το χωριό μας, αλλά δεν είμαστε σίγουροι για τίποτα. Εκείνο που φοβόμαστε είναι ότι ακόμα κι αν γίνει ο γάμος, εμάς θα μας βάλουν να πληρώσουμε στο τέλος τα γαμισ...κα !


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 17 Σεπτεμβρίου 2015, αρ. φύλλου 803.


2 σχόλια:

  1. Ανώνυμος14/2/16

    Όλα του γάμου δύσκολα κι η νύφη γκαστρωμένη, είναι η παροιμία ολόκληρη. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ποια η νύφη; Και τι μωρό να περιμένουμε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος14/2/16

    Μπράβο Ουρανία. Τολμηρό στους συμβολισμούς του και πρωτότυπο. Τώρα δεν μένει παρά να περιμένουμε κι άλλα διαζύγια. Μέχρι τότε όμως θα είμαστε εμείς τα...υποζύγια. Την πάθαμε για τα καλά με κάποιες οικογένειες, κάποιες ιδεοληψίες και άλλα απερίγραπτα. Απομακρυνθήκαμε κι από το ταμείο και ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.
    ΔΘΚ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ