27.2.16

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΤΣΕΜΑΝΗ: Πρόσφυγες


ΟΔΟΣ 8.10.2015 | 806


ΠΡΙΝ ΑΠΟ μερικούς μήνες βρέθηκα στα κατάβαθα της σημερινής Τουρκίας – στην Καππαδοκία. Ένα από τα πιο αξιόλογα μέρη του κόσμου για να επισκεφθεί κανείς. Καισάρεια, Νεάπολη, Γκέρεμε, Προκόπι, Σινασός... Κάθε σπιθαμή της γης αυτής άξια μελέτης. Για προσκύνημα.

ΣΕ ΑΥΤΑ τα μέρη οι πρωτόγονοι κάτοικοί τους πήγαιναν και ερχόντουσταν. Πρόσφυγες ουσιαστικά στα ίδια χώματα που τους γέννησαν. Κοντά σε ποτάμια, σε λίμνες, σε θάλασσες. Κατεβαίνοντας από τα βουνά. Ψάχνοντας για λίγο ήλιο. Ένα κομμάτι γης για να καλλιεργήσουν. Σιγά σιγά διαμόρφωσαν κανόνες ζωής, σαν πρόσφυγες διά βίου που ήταν, καλύτερες από τα κοντινά τους ζώα με τα οποία ζούσαν μαζί.

ΤΕΛΕΙΩΣΕ η εισαγωγή. Για πρόσφυγες μιλάμε. Ξεκίνησα αναφέροντας την Καππαδοκία, γιατί ένα βράδυ σ’ ένα σπίτι εκεί – στη Σινασό, βρήκα μερικές φωτογραφίες από την προσφυγική κόλαση της δεκαετίας του 1920. Έδειχναν μουσουλμάνους κατοίκους της Καστοριάς, που «συνωστίζονταν» στον σιδηροδρομικό σταθμό του Σόροβιτς – νυν Αμύνταιο, για να πάρουν το τρένο με κατεύθυνση τη Θεσσαλονίκη. Από κει με πλοίο θα πήγαιναν στη νότια Τουρκία, την Μερσίνη. Και μετά με βοϊδάμαξες θα συνέχιζαν για την Καππαδοκία.

ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ των πληθυσμών το είπαν τότε. Οι κυβερνήσεις το επεκρότησαν, το οργάνωσαν, το επέβαλλαν. Άδικα. Βίαια. Χωρίς δάκρυα. Χωρίς συγνώμη. Βρήκα και άλλη μία φωτογραφία από ένα καράβι με ταλαιπωρημένους θαλασσοχτυπημένους πρόσφυγες που φτάναν στην Μερσίνη. Μιλάμε για το 1922-23.

ΜΟΥ ΗΡΘΑΝ  στο νου όλα που είχαν τραβήξει και οι δικοί μας πρόσφυγες στη Μικρασιατική καταστροφή. Στην Σμύρνη, στην Θράκη και όχι μόνο. Τα ιστορικά γεγονότα που ακολούθησαν. Οι νεκροί. Οι πνιγμένοι. Οι φωτιές. Η τραγική ιστορία όλων των Ελλήνων της Μικράς Ασίας.

ΕΚΛΕΙΣΑ τα μάτια μου για λίγο. Σκέφτηκα πάλι όλη τη δεκαετία του 1910-1920. Τον Νίκο Καζαντζάκη και την τότε επιτροπή για τους πρόσφυγες. Εξαιρετική δουλειά για μια μικρή χώρα.

ΛΙΓΟ ΑΡΓΟΤΕΡΑ θύμωσα με τον εαυτό μου. Ό,τι επάγγελμα και να κάνει κανείς δεν έχει το δικαίωμα να κλείνει τα μάτια του σε τόση ανθρώπινη δυστυχία – είπα μέσα μου φωναχτά. Τι θα πει πρόσφυγες; Από κάπου ήρθαν και κάπου πάνε. Δεν εξαφανίζεται εύκολα το ανθρώπινο είδος.

ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ των βυθισμένων φουσκωτών σκαφών και των άθλιων σάπιων πλοίων μεταφοράς, που χρησιμοποιούν οι μοντέρνοι δουλέμποροι, με τους εκατοντάδες Σύριους και Αφγανούς που φτάνουν στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, μου θύμισαν δυστυχώς αυτήν την παλιά ανταλλαγή πληθυσμών.

ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΑ. Το σταθμό στο Αμύνταιο. Το πλοίο στη Μερσίνη. Το κακό της Σμύρνης σε όλη την Ελλάδα. Και τότε όπως και τώρα προφάσεις «εν αμαρτίαις». Οι πόλεμοι. Απλώς τότε το 1920 τα κράτη ήταν λίγο πιο υπεύθυνα. Τελευταία, με τους μεσαιωνικούς αποκεφαλισμούς του καταστροφικού ISIS η Μέση Ανατολή δείχνει να έχει καταρρεύσει. Ποιους πρόσφυγες και από πού να πρωτομαζέψει κανείς; Και σε δεύτερη φάση να τους προωθήσει σε χώρες πιο πολιτισμένες. Ικανές να τους βοηθήσουν πραγματικά να ξεκινήσουν μια νέα ζωή.

ΜΟΛΙΣ ΤΙΣ τελευταίες εβδομάδες δείχνει να έχει ασχοληθεί σοβαρά και η Ελλάδα με τα θέματα αυτά. Είμαι περίεργος να μάθω τις εκθέσεις των πρεσβευτών μας στην Άγκυρα, τη Δαμασκό, την Τεχεράνη. Από την Ιορδανία, το Ισραήλ, την Συρία. Τι γράφουν οι διπλωμάτες μας από κει; Τις απόψεις του Υπουργείου Εξωτερικών μας. Είχε γίνει καμιά πρόβλεψη γι’ αυτούς τους πρόσφυγες; Η Αμυγδαλέζα για φτηνούς πολιτικούς λόγους μας μάρανε!

ΕΙΧΑΝ προειδοποιηθεί οι ελληνικές κυβερνήσεις αριστερές ή δεξιές για το τι έμελλε να συμβεί; Σίγουρα υπάρχουν ευθύνες αλλά ποιος τις μαζεύει τώρα πια; Όχι πάντως οι χιλιάδες πρόσφυγες των νησιών μας και πιο πριν του Έβρου. Καλώς ή καλώς, η ιστορική διάσταση αυτής της δυστυχίας ξεπερνά κόμματα και σύνορα όχι μόνο της Ελλάδος αλλά και όλη της Ευρώπης και του κόσμου.

ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΙ Κυριακής. Φθινόπωρο αργά. Ας πούμε και κάτι ευχάριστο. Οι Έλληνες δεν ήταν ποτέ αδιάφοροι στην ανθρώπινη δυστυχία. Χειροτέρευαν κατά καιρούς με τους μέτριους κατά κανόνα πολιτικούς τους αλλά θέριευαν και πάλι με την έμφυτη καλοσύνη τους και το φιλότιμό τους. Ή τουλάχιστον έτσι έκαναν παλιά. Αυτό φαίνεται ότι ζούμε σήμερα.

ΖΗΤΩ συγνώμη που σας εξέθεσα τόσο συνοπτικά τον προβληματισμό μου για τους σημερινούς πρόσφυγες στην πατρίδα. Είναι και πρωί. Τι φταίτε εσείς για τους τριγύρω πολέμους. Τα λάθη των μεγάλων. Το μικρό παιδάκι – ο Αϊλάν – που ξεβράστηκε στις ακτές της Τουρκίας και τόσοι άλλοι πνιγμένοι στα ελληνικά νερά. Μην ξεχνάμε την... υφαλοκρηπίδα μας! Οι ταλαιπωρημένοι, δυστυχισμένοι, νέο-πρόσφυγες έχουν κάθε δικαίωμα να διαλέξουν τα νερά που θέλουν να... πνιγούν. Μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας. Τραγικό!

ΕΛΠΙΖΩ κι εύχομαι να αντιμετωπίσουμε γρήγορα το πρόβλημα των προσφύγων όπως κάναμε και παλιά με την περισσή ανθρωπιά που μας διακρίνει σαν λαός όταν χάνουμε! Σε πολέμους ή καταστροφές. Σε αυτά τα θέματα πιστεύω ότι έχουμε τη δύναμη και την ικανότητα να διδάξουμε και την υπόλοιπη Ευρώπη. Ούγγρους, Σέρβους, Κροάτες και τα τοιαύτα.

ΑΝ ΠΑΡΟΥΜΕ και μερικά λεφτά από την Ευρωπαϊκή Ένωση ακόμα καλύτερα. Συρματοπλέγματα, λυκόσκυλα, στρατός στα σύνορα κλπ. δεν είναι για μας. Ίσως χρειαζόμαστε περισσότερους εθελοντές όπως την εποχή των Ολυμπιακών Αγώνων. Αυτό μάλιστα. Και πιο πολλούς γιατρούς χωρίς ή με σύνορα και κοινωνικούς λειτουργούς, για να μη πω προσκόπους!

ΠΡΙΝ ΚΛΕΙΣΩ θυμήθηκα την πλατεία Βικτωρίας στην Αθήνα. Παίρναμε το σχολικό λεωφορείο παλιά στην δεκαετία του ’50 για το Κολλέγιο στο Ψυχικό ...μεγαλοαστοί... της πλάκας! Το κεντρικό άγαλμα της πλατείας, που θαύμαζα μικρός θα κοιτάει με θλίψη τις σημερινές σκηνές των προσφύγων. Καλή μας τύχη.


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 8 Οκτωβρίου 2015, αρ. φύλλου 806

Σχετικά:


7 σχόλια:

  1. Δυστυχώς κύριε Τσεμάνη το πόβλημα έχει μεγαλώσει και έχουμε φτάσει στο τέλος του χειμώνα, πάντα οι πολέμοι φταίνε για τη δυστυχία των λαών και ποτέ τα κράτη δεν ενδιαφέρθηκαν γι αυτό,απλά πάντα, οι απλοί άνθρωποι βοηθούσαν τους πρόσφυγες.Συμφωνώ ότι οι Έλληνες διδάσκουμε ιστορία και ανθρωπισμό στους "πολιτισμένους δυτικούς".Παραμένω αισιόδοξη διότι πιστεύω στους Ανθρώπους.Μπράβο για το όμορφο κείμενο σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος9/4/16

    Και για τους δύο (1) :

    Πολυπολιτισμικότητα και άλλα παραμύθια

    – Γιατί μαμά πετάνε πέτρες αυτοί οι άνθρωποι στο πάρκο;
    – Μη σε νοιάζει κοριτσάκι μου, λιθοβολούν μια κυρία που έφυγε από τον άντρα της. Έχουν τον δικό τους πολιτισμό, μην τους παρεξηγείς.

    Αυτό είναι πολυπολιτισμικότητα. Να συνυπάρχουν διαφορετικοί κώδικες «αξιών» στην ίδια γειτονιά, στην ίδια πολυκατοικία. Κι ο ένας να λειτουργεί παράλληλα με τον άλλον. Δεν είναι να πηγαίνεις για φαγητό πότε σε κινέζικο και πότε σε μεξικάνικο. Υπάρχει ένα μέρος στη γη που κάτι τέτοιο να συμβαίνει; ΠΟΥΘΕΝΑ! Υπήρξε; ΠΟΤΕ! Πολυφυλετικότητα, ναι. Δηλαδή να συμβιώνουν άνθρωποι διαφορετικής φυλετικής καταγωγής, οι οποίοι όμως έχουν υιοθετήσει ΕΝΑΝ πολιτισμό: κοινές βασικές αξίες.

    Και για να μιλάμε συγκεκριμένα: μια αξία του δυτικού πολιτισμού είναι ότι οι γυναίκες είναι ισότιμες με τους άντρες. Ναι, την κατέκτησε δύσκολα, μετά από πολύ αίμα, πολλές Υπατίες και πολλές «μάγισσες» στην πυρά. Αλλά την κατέκτησε. Τέλος.

    Μια άλλη αξία είναι η ελευθερία του λόγου. Το γνωστό: «διαφωνώ με αυτό που λες αλλά θα υπερασπίζομαι μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες», είτε το είπε ο Βολταίρος είτε όχι.

    Να πούμε κι άλλες; Τα ατομικά δικαιώματα, η ανεξιθρησκία, η ανεκτικότητα στο διαφορετικό, η οικονομική ελευθερία. Και πάνω απ’ όλα: η δυνατότητα μιας κοινωνίας να εξελίσσεται, να επινοεί το μελλοντικό της πρόσωπο.

    Για να προφτάσω τους ηλίθιους που κάνουν πάντα τα ίδια «προκάτ» σχόλια: και «σε μας» υπάρχουν χούντες, λογοκρισίες, τραμπουκισμοί, θεούσες, φανατικοί, δικτάτορες, ολοκαυτώματα, άντρες που δέρνουν τις γυναίκες τους, παιδόφιλοι, αιμομίκτες, δολοφόνοι. Αλλά θεωρούνται παραβάτες των κοινών μας αξιών και τιμωρούνται. Κι αν ένας φανατικός ιερωμένος αρχίσει τα ρατσιστικά κηρύγματα από άμβωνος, αντιμετωπίζεται ως κωμική φιγούρα, υλικό για τους «Ράδιο Αρβύλα» και για καλαμπούρια στα social media.

    Ποιες από αυτές τις αξίες του δυτικού πολιτισμού έχει το Ισλάμ; Καμία! Μπορεί να συνυπάρξει με τον δυτικό πολιτισμό;

    Ας μη βιαστούμε να απαντήσουμε, πριν κατανοήσουμε ένα θεμελιώδες λάθος στη σύγκριση Χριστιανισμού και Ισλάμ. Δεν πρόκειται μόνο για σύγκριση θρησκειών. Όλες οι θρησκείες, μηδεμιάς εξαιρουμένης, δεν περιορίσθηκαν στη διαχείριση του Επέκεινα. Δεν έμειναν στην προσέγγιση των φιλοσοφικών ερωτημάτων της ζωής και στις όποιες εξηγήσεις αποπειράθηκαν να δώσουν οι ιδρυτές ή οι απόστολοί τους. Επεκτάθηκαν σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Θέσπισαν κανόνες δικαίου, ακόμα και υγιεινής. Σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, γυναίκα που έχει περίοδο είναι ακάθαρτη. Σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη ο άνδρας είναι η κεφαλή της γυναικός και οι προγαμιαίες σχέσεις είναι πορνεία, όπως πορνεία είναι και το εντός του γάμου «παρά φύσιν» σεξ. (Όλες οι θρησκείες δαιμονοποίησαν τις ηδονές, γιατί αντιλήφθηκαν την απειλή από την απελευθερωτική τους επίδραση.) Και καθώς κάθε θρησκεία, για να ισχυροποιήσει τις θέσεις της, επικαλείται θεοπνευστία, εγκλωβίζεται σ’ αυτήν. Το θεόπνευστο είναι και τέλειο, δηλαδή τελικό, δεν μπορείς να το αλλάξεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος9/4/16

    Και για τους δύο (2) :

    Όμως η ζωή προχωράει. Το πλαίσιο ζωής που ίσχυε πριν 2000 χρόνια στην Ιουδαία σήμερα είναι ξεπερασμένο. Όπως είναι ξεπερασμένο και το πλαίσιο ζωής που ίσχυε πριν 1400 χρόνια στην αραβική έρημο όταν ο Αμπού αλ Κασίμ Μουχαμάντ ιμπν Αμπνταλλάχ αλ Χασιμί αλ Κουρασί (για τους φίλους, Μωάμεθ) «λανσάρισε» το Ισλάμ.

    Ο δυτικός πολιτισμός μπορεί να άργησε, αλλά το κατάλαβε. Και περιόρισε τη θρησκεία στις εκκλησίες. Ακόμα και η ίδια η θρησκεία, αντιλαμβανόμενη τον αναχρονισμό των δογμάτων της, κάνει τα στραβά μάτια και παντρεύει μια εγκυμονούσα νυφούλα μολονότι αυταπόδεικτα «επόρνευσε». Μπορεί ο Πάπας να κατακρίνει ακόμα την αντισύλληψη, αλλά κανένας δεν απαγορεύει τα προφυλακτικά. Μπορεί κάποια παραθρησκευτική οργάνωση να τυπώσει ένα βιβλιάριο για τις «αμαρτίες του στόματος και των ματιών» αλλά ούτε της περνάει από το μυαλό να προτείνει νομοθεσία που να τιμωρεί τους αμαρτωλούς. Όσο κι αν στην Ελλάδα η θρησκεία επηρεάζει ακόμα την κοσμική εξουσία μερικές φορές με τρόπο απαράδεκτο για δυτικό κράτος, όσο κι αν φανατίλες διαδηλώνουν έξω από θέατρα με «ασεβή έργα», κανένας δεν αποκεφαλίζεται σε δημόσια θέα γιατί είναι άπιστος, καμία γυναίκα δεν μαστιγώνεται γιατί κυκλοφορεί ασυνόδευτη, κανένα νήπιο δεν υφίσταται κλειτοριδεκτομή.

    Στη Δύση, το υπόγειο, για αιώνες, ρεύμα ορθολογισμού και αμφισβήτησης κάθε αυθεντίας (πολιτικής, θρησκευτικής, επιστημονικής), που πήγαζε από την παρακαταθήκη του ελληνορωμαϊκού πνεύματος, τελικά παρέσυρε και κατακρήμνισε τη μεσαιωνική θρησκευτική βαρβαρότητα. Αυτή την υπέρβαση, το Ισλάμ δεν την κατάφερε ποτέ. Χωρίς πολιτισμική ταυτότητα πριν τον Μωάμεθ, χωρίς κάποια Αντιγόνη που να αντιτίθεται ανοιχτά στους νόμους,, με αποκλεισμένο εντελώς το ένα φύλο από κάθε παραγωγή (πλην της τεκνοποιίας) καθηλώθηκε στο πλαίσιο της ζωής του 600 μ.Χ. Βόλευε κιόλας, διότι μια αυταρχική μισαλλόδοξη θρησκεία είναι μια χαρά συνεταιράκι μιας αντίστοιχα αυταρχικής επεκτατικής εξουσίας. Ακόμα και η φωτεινή περίοδος των Φατιμιδών δεν μπόρεσε να διαρκέσει: την έσβησε με συνοπτικές διαδικασίες ο Σαλαντίν που επανέφερε τη σουνιτική ορθοδοξία.

    Έτσι, σήμερα, ο Χριστιανισμός δεν μπορεί να συγκριθεί με το Ισλάμ, διότι πρόκειται για ανόμοια πράγματα. Ο Χριστιανισμός πλέον είναι μόνο θρησκεία, μόνο για όσους πιστεύουν, και με όποιον τρόπο (ουσιαστικό ή εντελώς τυπικό) επιλέγουν να το κάνουν. Οι άλλες του βλέψεις έχουν αδρανοποιηθεί. Το Ισλάμ εξακολουθεί να είναι καθολικός τρόπος ζωής και, φυσικά, νομοθεσία.

    Βέβαια, δεν είναι όλοι οι μουσουλμάνοι το ίδιο. Υπάρχουν μουσουλμάνοι στη Σερβία, στην Ευρωπαϊκή Τουρκία, στον Λίβανο, στην Περσία, στη Μαλαισία, στα Εμιράτα, στην Αίγυπτο, που είναι έως και άθεοι. Αλλά είναι η μειονότητα. Σε κάποιες χώρες είναι μια απελπιστικά ολιγάριθμη και διωκόμενη μειονότητα. Αντιθέτως, υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός μουσουλμάνων σε όλον τον κόσμο που έχουν υιοθετήσει στην καθημερινή τους συμπεριφορά ό,τι πιο αποκρουστικό και απάνθρωπο μπορεί να φανταστεί ο νους. Το είδαμε στους Ταλιμπάν, στην Αλ-Κάιντα, στην Τσετσενία, στην Υεμένη, το βλέπουμε τώρα και στη Συρία με το ισλαμικό χαλιφάτο. Ποιος είναι ο στόχος τους; Ποτέ δεν τον έκρυψαν. Η εξαφάνιση του δυτικού πολιτισμού! Αν ο Χριστιανισμός, του «αγαπάτε τους εχθρούς σας» και του «μετά πρώτην και δευτέραν νουθεσίαν, παραιτού» έφτασε να οργανώνει σταυροφορίες και δημόσιες εκτελέσεις στην πυρά, τι περιμένεις να κάνει το Ισλάμ στο οποίο το ίδιο το δόγμα επιτάσσει την εξάπλωση της θρησκείας με το σπαθί;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος9/4/16

    Και για τους δύο (3):

    Η απάντηση λοιπόν στο ερώτημα της συνύπαρξης δυτικού κόσμου και Ισλάμ εξαρτάται από το είδος του Ισλάμ για το οποίο μιλάμε. Αν αναφερόμαστε στη μειοψηφούσα εκδοχή του που έχει, όπως και ο Χριστιανισμός, αυτοπεριορισθεί στη σωτηρία της ψυχής και σε μερικά τελετουργικά μια φορά τον χρόνο, η απάντηση είναι προφανώς, ναι, μπορούν να συνυπάρξουν.

    Αν όμως μιλάμε για τις ορδές των κτηνών που σφάζουν αθώους βιντεοσκοπώντας την «τελετή» με τα κινητά, η απάντηση είναι ΠΟΤΕ και ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ! Δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση στο εκατομμύριο όλοι αυτοί να εκσυγχρονισθούν. Όταν έχεις τον μισό σου πληθυσμό σε αχρηστία και πολεμάς τις τεχνολογικές εξελίξεις δεν έχεις μέλλον. Είσαι καταδικασμένος εσαεί στη φτώχεια και στην υπανάπτυξη. Η απόσταση ανάμεσα στη Δύση και στο φανατικό Ισλάμ όλο και θα διευρύνεται. Και επειδή κανένας φανατικός δεν αποδέχεται ότι ο φανατισμός του είναι η αιτία της δυστυχίας του, θα ψάχνει τον εχθρό στο πρόσωπο του άλλου: του μισητού (από την εποχή των σταυροφοριών) δυτικού κόσμου.

    Μη βιαστείτε να πείτε «δεν με αφορά». Οι τρομοκράτες των δίδυμων πύργων, στη Γερμανία και στην Αμερική ζούσαν. Στην Ευρώπη στρατολογούν οι τζιχαντιστές τους νέους «μάρτυρες του Αλλάχ». Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία Γαλλίας, Βελγίου και Γερμανίας, τουλάχιστον 3.000 ευρωπαίοι πολίτες, μουσουλμάνοι με ευρωπαϊκές ταυτότητες, πολεμούν αυτή τη στιγμή στη Συρία ενταγμένοι στις τάξεις των τζιχαντιστών. Ήδη 14 Γάλλοι εθελοντές ισλαμιστές έχουν σκοτωθεί. Ξέρουμε πόσοι έχουν πάει από την Ελλάδα;

    Αν και όταν επιστρέψουν όλοι αυτοί, μετά την «εκπαίδευση» σε αποκεφαλισμούς, βασανισμούς, μαζικές εκτελέσεις, ορκισμένοι στην επικράτηση του Ισλάμ μέσω της εξόντωσης των αντιπάλων του, πόσο εύκολο είναι, νομίζετε, να επανενταχθούν στις δυτικές αξίες του αλληλοσεβασμού και της ανεκτικότητας; Ή μήπως δεν ανήκαν ποτέ εκεί;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος9/4/16

    Και για τους δύο (4):

    Οι δυτικές αξίες βασίζονται σε μια αυταπάτη: θεωρούν αυτονόητο ότι ο άλλος τις αποδέχεται. Η ζωή αυτό το διαψεύδει. Εκατοντάδες χιλιάδες κλειτοριδεκτομές γίνονται παράνομα κάθε χρόνο στην Ευρώπη από μουσουλμάνους γιατρούς ή εμπειρικές «ξυραφίστριες». Εκατομμύρια μουσουλμάνες γυναίκες υφίστανται σωματική ή ψυχική βία καθημερινά αλλά δεν το καταγγέλλουν γιατί τα αντίποινα της φυλής τους θα είναι πολύ χειρότερα.

    Θα ήταν αντίθετος στα ανθρώπινα δικαιώματα ένας νόμος που θα υποχρέωνε όλα τα κορίτσια μουσουλμανικών οικογενειών να εξετάζονται από την ημέρα της γέννησής τους μέχρι την ενηλικίωσή τους, κάθε χρόνο από γυναικολόγο μη μουσουλμάνο και σε περίπτωση κλειτοριδεκτομής οι γονείς να απελαύνονται πάραυτα, το δε παιδί να δίδεται για υιοθεσία;

    Θα ήταν υπερβολικό αν οι χώρες προέλευσης των Ευρωπαίων τζιχαντιστών απαγόρευαν την επιστροφή τους στην «πατρίδα»;

    Θα ήταν έλλειψη ανεκτικότητας στον πολιτισμό των άλλων αν θεωρούνταν όλοι οι γάμοι ανηλίκων άκυροι;

    Κι επειδή υπάρχει μια ανησυχητικά μεγάλη μερίδα «επαγγελματιών της μονομερούς ανθρωπιστικής ευαισθησίας», που ζυγίζουν βαριά τα δικαιώματα των μουσουλμάνων αλλά πανάλαφρα όλων των υπολοίπων, σπεύδω να διευκρινίσω για πολλοστή φορά ότι το ίδιο με ενοχλεί ο φανατικός είτε είναι χριστιανός, είτε κομφουκιανός, είτε πιστός του ιπτάμενου μακαρονοτέρατος. Αλλά δεν θα παλεύω να εξαφανίσω τα όποια σταγονίδια του χριστιανικού μεσαίωνα υπάρχουν ακόμα ως εκνέφωμα κι εσύ να μου μπάζεις όλον τον Νείλο του μουσουλμανικού μεσαίωνα από την πίσω πόρτα, δήθεν στο όνομα του σεβασμού της «διαφορετικότητας»! Δεν θα γράφουμε ολοσέλιδα για τον Πειραιώς και τον Καλαβρύτων κι ούτε μονόστηλο για τον μουφτή που λέει τα ίδια και χειρότερα! Καταγγέλλουμε -και πολύ καλά κάνουμε- το χαστούκι που θα ρίξει ο νταής Ευρωπαίος στη γυναίκα του, αλλά σφυρίζουμε αδιάφορα όταν μαστιγώνουν ή εκτελούν κορίτσια γιατί απλώς θέλησαν να πάνε στο σχολείο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος9/4/16

    Και για τους δύο (5):

    Ο δυτικός κόσμος και κυρίως η αμερικανική πολιτική έκανε στον χειρισμό του φανατικού ισλαμισμού τερατώδη, ασυγχώρητα λάθη. Πρώτα, τους εξόπλισε και τους εκπαίδευσε ως αντίβαρο στην πάλαι ποτέ σοβιετική επιρροή. Πόση ανοησία! Πόση κοντόφθαλμη αντίληψη! Ακόμα και τώρα, συνεχίζει να τους εξοπλίζει για να εγκαταστήσει δήθεν τη δημοκρατία σε μια περιοχή του κόσμου που ποτέ δεν τη γνώρισε κι ούτε μπορεί να τη χειριστεί, την ίδια στιγμή που εφαρμόζει τη σαρία κι ονειρεύεται θεοκρατικό χαλιφάτο! Κι ως επιστέγασμα, διατηρεί τις καλύτερες των σχέσεων με το απεχθές προπύργιο του ισλαμικού μεσαίωνα, τη Σαουδική Αραβία, η οποία χρηματοδοτεί τους περισσότερους τζιχαντιστές.

    Επιπλέον, το απίστευτο: επέτρεψε, στο εσωτερικό της ίδιας της Ευρώπης, να βρουν εύφορο έδαφος όλα τα άνθη του κακού που ετοιμάζονται να χτυπήσουν την οικογένεια που τους φιλοξενεί.

    Αυτή η δυτική εθελοτυφλία πρέπει να σταματήσει το ταχύτερο! Στα πεδία μάχης των φανατικών δεν έχουν θέση οι καλοί τρόποι, αλλά ο στρατός. Μέσω ΟΗΕ ή μέσω ΝΑΤΟ, μικρή σημασία έχει. Η ουσία είναι να ηττηθούν και να εξουδετερωθούν. Αν δεν γίνει αυτό τώρα, που τα πράγματα είναι ακόμα ελεγχόμενα, θα γίνει όταν οι τζιχαντιστές θα έχουν δυναμώσει τόσο που θα επιβάλουν αυτοί τους όρους της σύγκρουσης.

    Στην ίδια την Ευρώπη, έστω και αργά, μερικά πράγματα πρέπει να λεχθούν όσο πιο ξεκάθαρα γίνεται:

    Θες να ζήσεις μαζί μας; Όχι μόνο θα σεβαστείς τις αξίες μας, αλλά θα τις υιοθετήσεις! Δεν θα παραιτηθείς από το μαστίγωμα του ομοφυλόφιλου επειδή φοβάσαι μη σε πιάσουν, αλλά επειδή αποδέχεσαι πως ο καθένας κάνει κουμάντο στο σώμα του και σε κανέναν άλλον δεν πέφτει λόγος. Θα καταλάβεις ότι εμείς δεν έχουμε όρια όταν σατιρίζουμε, ακόμα και τον Θεό μας. Άρα μπορούμε να το κάνουμε και με τον δικό σου. Θα παρακολουθήσεις οπωσδήποτε «τη ζωή του Μπράιαν» και θα τη σκεφτείς σε μουσουλμανική εκδοχή. Αν το βρεις ευφυές, μείνε. Αν γίνεις έξαλλος με την ασέβεια, συγγνώμη αλλά δεν κάνεις για την Ευρώπη. Όχι, εμείς δεν έχουμε καμιά υποχρέωση να σεβαστούμε τις δικές σου παλαιολιθικές «αρχές». Θα είχαμε, αν ερχόμασταν να μείνουμε στην πατρίδα σου. Εσύ όμως ήρθες εδώ. Δεν σου λέω ότι είμαστε ανώτεροι ή κατώτεροι διότι δεν υπάρχει ένας εξωτερικός κριτής για να αποφασίσει. Είμαστε όμως διαφορετικοί. Εδώ έτσι ζούμε. Αν σ’ αρέσει. Αν δεν σ’ αρέσει, υπάρχει και εισιτήριο αναχώρησης. Αν επιμένεις να μην το βγάζεις υπάρχει και η απέλαση. Και στο αεροπλάνο της επιστροφής στην ιερή γη του Αλλάχ, καθώς θα διαβάζεις το πρόγραμμα δημοσίων θεαμάτων της αγαπημένης σου πατρίδας (απαγχονισμοί, αποκεφαλισμοί, ακρωτηριασμοί, μαστιγώσεις…) θα έχεις όλον τον χρόνο να σκεφτείς πώς θα σου φαινόταν η πολυπολιτισμικότητα στην κεντρική λεωφόρο του Ριάντ: ζευγάρια εφήβων να περπατούν και να φιλιούνται στο στόμα -τα κορίτσια με τις κοντές φουστίτσες και τις μπλούζες με τα τιραντάκια χωρίς σουτιέν που φοράν το καλοκαίρι στο Παρίσι, στη Ρώμη, στην Αθήνα.

    Δεν θα το δεχόσουν ποτέ, ε; Ούτε εμείς εσένα.

    θΑΝΟΣ ΤΖΗΜΕΡΟΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κ.Χ.9/4/16

    Μπορείτε, κύριε Μπαϊρακτάρη, να αναδημοσιεύσετε το παραπάνω κείμενο και στην έντυπη ΟΔΟ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ