10.2.16

ΟΔΟΣ: Στην έναρξη ενός φθινοπώρου και στον προθάλαμο ενός χειμώνα


ΟΔΟΣ 1.10.2015 | 805

Αναμφίβολα οι εξελίξεις των τελευταίων μηνών, ήταν καταιγιστικές. Όσα συνέβησαν σε πραγματικό χρόνο μόλις εννέα μηνών από την αρχή του 2015, δεν έχουν πολιτικό και ιστορικό προηγούμενο. Καταιγιστικές με την παθητική έννοια είναι και οι συνακόλουθες εξελίξεις στην Καστοριά: Ανυπόφορη στασιμότητα.

Για την πανελλαδική διάσταση, η διαπίστωση δεν σχετίζεται (μόνο) με το φαινόμενο της κ. Ζωής Κωνσταντοπούλου που θήτευσε ως πρόεδρος της Βουλής. Ένα φαινόμενο που αν και δεν ήταν πρόσφορο να προκαλέσει βλάβη, ήταν όμως εντυπωσιακό. Ακόμη και έτσι όμως, εάν η αισθητική της δημόσιας εικόνας της, όλο αυτό το χρονικό διάστημα, με ύφος μεγαλοαστής, αυστηρό λόγο στα όρια της διαταγής, είναι αντίστοιχη των απόψεών της, τότε μπορεί να ισχυρισθεί κάποιος ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι χειρότερα. Η σημειολογία της συμπεριφοράς της δεν ήταν κατανοητή. Ίσως να μην ήταν ακόμη και σ’ αυτούς με τους οποίους συμμάχησε για τις τελευταίες εκλογές στο πλαίσιο της «Λαϊκής Ενότητας».

Αντίστοιχα πάντα στο 2015, από τον μετριοπαθή, φιλήσυχο και σίγουρα ντεμοντέ υπουργό κ. Γκίκα Χαρδούβελη, η χώρα πέρασε στην εποχή του υπουργού «ουάου» κ. Γιάννη Βαρουφάκη. Προκάλεσε για μερικούς μήνες ρίγη εθνικής υπερηφάνειας στους ανάδελφους Έλληνες. Που ρέπουν ανησυχητικά σε παραμύθια και είδωλα. Αλλά και στο πολιτικό Bollywood. Σημασία είχε η εικόνα του και όχι η ουσία της θητείας του. Για να φθάσει η χώρα στον Γολγοθά της και τον superstar υπουργό, που ακόμη πιστεύει ότι είναι ο προνομιακός κάτοχος της γνώσης και της αλήθειας,  να τον αντικαταστήσει ο αντιστάρ κ. Θρ. Τσακαλώτος. Ο οποίος παρά το βάρος του οικογενειακού ονοματεπωνύμου του, ειδικά μέσα στις ζέστες το καλοκαίρι, πιο πολύ Τσαλακώτος θα ταίριαζε να ονομάζεται. Τέτοια ήταν η εικόνα των ενδυμάτων του στις συναντήσεις του με τους εταίρους και δανειστές από την ζέστη. Αλλά και τον κρύο ιδρώτα του να σώσει την τελευταία στιγμή, ό,τι μπορούσε να σωθεί, αν σώθηκε κιόλας, την χώρα και τον ελληνικό λαό, από το τελικό χάος. 

Ακόμη, από τους Αντώνη Σαμαρά και Ευάγγελο Βενιζέλο που τόσο υπέρμετρα ενοχοποιήθηκαν για το εθνικό κατάντημα και προς το παρόν έχουν εξουδετερωθεί, περάσαμε στον νέο και ευπρόσωπο –κάπως του βουτύρου– κ. Αλέξη Τσίπρα. Ο οποίος στην αρχή, για τις ανάγκες του πεντοζάλη και των νταουλιών, πήγε την χώρα στις αυλές της Περσίας, της Κίνας, της Ρωσίας της Κούβας και στο κατώφλι της Βενεζουέλας. Για να στρίψει καθυστερημένα το τιμόνι της χώρας στην σωστή κατεύθυνση. 

Φθάσαμε και στην εποχή που το ΠαΣοΚ, όσο απέμεινε, να έχει για πρόεδρο την κ. Φ. Γεννηματά – εγγύηση το έργο της σαν περιφερειάρχη. Και η Νέα Δημοκρατία να εκπροσωπηθεί τους κρίσιμους μήνες του καλοκαιριού και στις εκλογές, από ένα γνήσιο νεοδημοκράτη παλιάς κοπής νεολαίο, σαν τον κ. Ε. Μεϊμαράκη. Και όλα αυτά αφού προηγουμένως έγιναν δύο εθνικές εκλογές και ένα δημοψήφισμα. 

Όμως τώρα τα ψέματα τέλειωσαν. Η ελληνική κυβέρνηση των ΣυΡιζΑ-ΑνΕλ, τίναξε τα βαρίδια των ουτοπικών αριστερών συντρόφων. Αν και λογικά από άλλους θα περίμενε κανείς να απαλλαγεί πρώτα. Συμφιλιώθηκαν οι συγκυβερνώντες με τους ευρωπαίους εταίρους και συμμάχους. Σίγασαν τα νταούλια. Τα “go home Madame Merkel” , τα Κούγκια, τα δείπνα αξιοπρέπειας και οι Φιλιππικοί με τα κατηγορώ και τα παράπονά τους ξεπεράστηκαν από τους ίδιους. 

Άρχισαν τα πήγαινε - έλα στις Ηνωμένες Πολιτείες (ποιος το περίμενε ειδικά αυτό). Να και οι ομιλίες στον ΟΗΕ, οι συνομιλίες με τους κορυφαίους ηγέτες του κόσμου -ανησυχητικά κάπως όλα αυτά. Δεν είναι καλός οιωνός οι μεταμορφώσεις. Ούτε η βαθειά πεποίθηση του ιστορικού ρόλου. Ειδικά αν είναι έκδηλος ο ερασιτεχνισμός και η ελλιπής προετοιμασία. Και ακόμη πιο ολοφάνερη, η έλλειψη της παραμικρής γνώσης και κατανόησης του διεθνούς περιβάλλοντος. Το ταξίδι στις ΗΠΑ είναι μια απόδειξη. 

Τα ψέματα όμως τελείωσαν, για όλους και για όσους παροικούν στην Καστοριά. Ο «ενοχλητικός» κ. Ευάγγελος Διαμαντόπουλος έφυγε. Τελικά δεν εννοούσε να συμπλεύσει με τα νερά τους. Κοινή είναι η αίσθηση ότι η ρήξη του, πιο πολύ εδώ είχε την εστία της και όχι στην Αθήνα. Παρά την τρώση της εικόνας του από λανθασμένες αποφάσεις, όπως π.χ. αυτή με το βουλευτικό αυτοκίνητο, τελικά δεν άντεξε το νοερό κουστούμι του βουλευτή σε αστικό καθεστώς που το υπηρετεί μια κυβέρνηση σαν κι’ αυτή. Στην θέση του βουλευτή Καστοριάς (ΣυΡιζΑ) ήλθε η κυρία Αμαλία Τελιγιωρίδου, με το κύριο όνομα της να παραπέμπει αναπόφευκτα στην βασίλισσα Αμαλία. Και απέναντί της (Ν.Δ.) η κυρία Μαρία Αντωνίου, που και το δικό της όνομα σε βασίλισσα, αυτοκράτειρα για την ακρίβεια παραπέμπει. Δύο κυρίες να κρατούν τα πολιτικά σκήπτρα της Καστοριάς στην έναρξη ενός φθινοπώρου και στον προθάλαμο ενός χειμώνα που θα προκαλέσουν στον ελληνικό λαό μεγάλη οικονομική δοκιμασία, αφαίμαξη. 

Φόροι επί φόρων, τέλη επί τελών, - μόνο η τραγωδία δεν έχει μέχρις στιγμής τέλος. Μειώσεις εισοδημάτων η μια μετά την άλλη, ανεργία και μιζέρια να κάνουν αφόρητη την κατάσταση. Με τους φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης στην Καστοριά, Δήμους και Περιφέρεια να μην έχουν συνειδητοποιήσει ότι μαζί με τους κυβερνώντες πρέπει να αποχωριστούν την ανεμελιά. 

Ότι πρέπει να πουν “bye bye happiness” και να σταματήσουν να συμπεριφέρονται σαν φορείς χωρίς ευθύνες, αρμοδιότητες και υποχρεώσεις για την Καστοριά. Να πάψουν να είναι αργόμισθοι, αυτή είναι η δίκαιη έκφραση. 

Με την κυβέρνηση αυτή (πιο πολύ και από την προηγούμενη) απρόθυμη να επιβάλλει πραγματικές μεταρρυθμίσεις και να απειλεί διαρκώς με «ισοδύναμα μέτρα» τα οποία εξαγγέλλουν ρυθμικά, χωρίς περιεχόμενο σαν σε ποίημα από τα κρατικά ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ  οι περιχαρείς εκφωνητές και παρουσιαστές. Που αναφέρονται σε εμπροσθοβαρή μέτρα και άλλες αοριστίες, χωρίς να είναι βέβαιο αν γνωρίζουν και οι ίδιοι αυτό που εννοούν. 

Με την απόφαση της κυβέρνησης να διακόψει το ΕΚΑΣ, να μειώσει το επίδομα θέρμανσης – μέτρα περαιτέρω επιδείνωσης για την Καστοριά, να επιβάλλει νέες και να αυξήσει τις υποχρεώσεις και γενικά να κάνει πολλά δυσάρεστα. Απ’ αυτά που κάθε άλλος στην θέση τους και να τα επιχειρούσε, θα είχε ήδη γίνει σεισμός, θα είχαν σκαρφαλώσει στα κάγκελα τόσο η Ζωή όσο και η Ραχήλ, που πια κανείς δεν θα τις παίζει, μιας και δεν εκλέχθηκαν. Και πολύ θα λείψουν στον τόπο εθελόντριες και υποψήφιες Μασσαλιώτιδες. 

Θα έχουμε εδώ τις δικές μας βουλευτές, να αποδείξουν πόσο μπορούν και αν θέλουν να πιάσουν δουλειά, να «παράξουν» (αγαπημένο κι’ αυτό ρήμα στον μέλλοντα χρόνο της κρατικής τηλεοπτικής ζώνης). Να παράξουν έργο για τον τόπο. Να νοικοκυρέψουν τον τόπο και να υποχρεώσουν με τον τρόπο τους την τοπική αυτοδιοίκηση να αφυπνιστεί. Καθώς η ικανότητα δεν προϋποθέτει καταλληλότητα των συνθηκών, αλλά αποφασιστικότητα και αποτελεσματικότητα σε δύσκολες και αντίξοες συνθήκες. Στα εύκολα όλοι τα πήγαν μια χαρά. 

Έτσι, σε μια εποχή που ακόμη και ο κ. Α. Τσίπρας πάει West, εκθειάζει μάλιστα τις Η.Π.Α., και για τους άλλους σταμάτησαν οι ψεκασμοί, μείναμε δηλαδή χωρίς βαρβάρους, κανείς δεν ξέρει πια τι θα απογίνουμε χωρίς αυτούς. Που ήτανε μια κάποια λύση. 


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 1 Οκτωβρίου 2015, αρ. φύλλου 805




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ