31.7.20

Λόγος & Αντίλογος



Αγαπητέ κ. Καραμήτσο,

Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια, σχετικά με την επιστολή μου που δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στο φύλλο 1014/19.12.2019. Στο δικό σας σημείωμα (ΟΔΟΣ αρ. φύλλου 1017/16.1.2020) αναφερθήκατε στα τρία πρόσωπα (τον βασιλιά, τον Λεβίδη και Σ. Βενιζέλο) για τον καθένα χωριστά από τι έπασχε παθολογικά. Σ’ αυτά τα προβλήματα υγείας δεν έχω λόγο να μη τα πιστέψω.

Εκείνο όμως που με προβληματίζει είναι η συγκυρία κατά την οποία συνέβησαν. Ήταν η πιο βρώμικη και χαώδης πολιτική κατάσταση, με συνεχής αστάθεια και το σχέδιο που εξελισσόταν ήταν σιγά-σιγά να έρθει η δικτατορία. Τόσο ο βασιλιάς όσο και ο Βενιζέλος ήταν τα εμπόδια. Και τα σενάρια που ακολούθησαν αυτήν την εποχή πολλαπλά. Είναι πως δύσκολα ακούγονται τα πιστόλια έξω από κάθε βασιλικό ανάκτορο. Ο βασιλιάς έφυγε και ήρθε ο διάδοχος χωρίς ερείσματα και εξεδιώχθη. Μας έλεγαν πως είναι στην περιοχή της Καβάλας, ενώ τον έστειλαν πακέτο στο Λονδίνο.

Είναι γνωστό πως τα πλοία στα αμπάρια τους έχουν πολλά ποντίκια και για τον λόγο αυτό χρησιμοποιούν τα ποντικοφάρμακα -και τα λάθη είναι συχνά. Αυτές οι αλλαγές πρωθυπουργού και βασιλέως βοήθησαν να γίνει η αλλαγή του καθεστώτος από Βασιλευόμενη Ελληνική Δημοκρατία σε Δικτατορία, με την συμμετοχή και υψηλόβαθμων αξιωματούχων, οι οποίοι έφυγαν ασφαλείς μέχρι το αεροδρόμιο από τον αντιπρόεδρο Σ. Πατακό, ενώ άλλοι πέρασαν το κατώφλι της φυλακής. Ο βασιλιάς ήταν ο τελευταίος επιζών εστεμμένος στα Βαλκάνια, γιατί όλους τους άλλους γύρω μας των κατήργησαν διαφορετικά. Από το 1946 μέχρι τι 1964 η χώρα μας διοικήθηκε βασιλικά και ελληνικά, αλλά έπρεπε να γίνει η δικτατορία πάση θυσία για να αποσυντονιστεί το κράτος και να διοικείται πιο εύκολα με έξωθεν σχέση και επιρροή.

Αγαπητέ κ. καθηγητά, για να ενισχύσετε την άποψή σας, μας ανασύρατε από την μνήμη το σενάριο του θανάτου του αείμνηστου Ι. Μεταξά. Ο Μεταξάς είπε «όχι» στο Ιταλούς αλλά «ναι» στους Γερμανούς που εκείνη την εποχή οι σύμμαχοί μας ήθελαν, αλλά και έφυγε όπως έφυγε και μας έμπλεξαν εμάς και πάθαμε περισσότερα από άλλους γείτονες. Και τώρα από συμμάχους- φίλους.

Θα αναφερθώ τώρα και σε ένα άλλο σενάριο. Ο μακαρίτης Βενιζέλος το 1963 ψιθύρισε στο αυτί του Καραμανλή να φύγει γιατί θα τον συνελάμβαναν οι αντίπαλοι. Κι έτσι έφυγε από την κατοικία του με το αυτοκίνητο του Σοφοκλή Βενιζέλου στο αεροδρόμιο αβλεπτί και με άλλο όνομα κάποιου συμπατριώτη. Και όταν επέστεψε πάλι αβλεπτί, πρέπει να θυμάστε τι είχε γίνει εκείνο το βράδυ στην Αθήνα.

Αυτά και πολλά άλλα τράβηξε η πατρίδα μας εκείνα το χρόνια, που ταλάνισαν την ζωή της χώρας και από τότε οι πολιτικές διοικήσεις είναι μεικτές με τον ξένο παράγοντα και δεν ξέρουμε τι γίνεται. Ευτυχώς για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα από το 1950 έως το 1990 είχαμε καλούς σεναριογράφους του κινηματογράφου και του θεάτρου (Σακελλάριος, Ψαθάς, Γιαννόπουλος κ.ά.) που με τα έργα τους, τα έργα της ζωής του λαού, χαμογελούσαμε και χαμογελάμε ακόμη και σήμερα.

Αλλά τα σενάρια του 1963, ξανάρχονται πάλι από τους ίδιους τους συμμάχους μας. Ό,τι περισώσαμε το 1974 με τον εθνάρχη στο Αιγαίο (γιατί η Κύπρος έγινε χωράφι των Συμμάχων κι όχι των Τούρκων) δεν υπήρχαν τότε, ξαναφάνηκαν τώρα στο Αιγαίο μέσω των γνωστών που ενώ έπρεπε να μας λύσουν το πρόβλημα το σέρβιραν στον αδελφό Πούτιν και στην Γερμανία, μαζί προσφυγικό.

Διαβάσω συχνά τα άρθρα σας στην ΟΔΟ κυρίως για το μακεδονικό ζήτημα. Μέσω της εφημερίδας έχουμε γνωριστεί αρκετά. Εσείς ανήκετε σε ένα σύνδεσμο προάσπισης Μακεδονίας-Θράκης ο οποίος ιδρύθηκε ύστερα νομίζω μετά την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών (αν και συνεχίζει σήμερα τον αγώνα). Πολλοί αισθανθήκατε την ανάγκη να αγωνισθείτε δια μέσου του συνδέσμου, όμως τότε ήταν πολύ αργά. Πριν από δύο χρόνια, όταν καιγόταν το σπίτι που λέγεται πατρίδα, αρχικά από δύο πρόσωπα και ύστερα από 164 βουλευτικές υπογραφές και άλλων με αρμοδιότητες, πολλοί που αγωνίζονται σήμερα, τότε ήταν άφαντοι. Περίμενα να ακουστούν τότε και να εμποδίσουν αυτήν την αισχρή πράξη κατά της χώρας μας και να καταδικάσουν τους πρωταίτιους. Σήμερα πλέον, είναι μάταιες οι κατηγορίες στους νυν αξιωματούχους, οι οποίοι δήλωναν ότι η πράξη αυτή είναι αντεθνική και επιζήμια για την χώρα, αλλά την ευθύνη την είχαν αποκλειστικά οι γνωστοί πρωταίτιοι.

Νομίζω επίσης λάθος ήταν ότι και η εκπαιδευτική κοινότητα δεν προέτρεψε την μαθητιώσα νεολαία και φοιτητική κοινότητα να κατέλθει στον αγώνα των συλλαλητηρίων, για να εκφράσει τον πατριωτισμό της. Το σπίτι πατρίδα κάηκε και αναγνωρίστηκε και από τους εδώ. Πλέον περιττεύουν τα δάκρυα και λύπες για το χαμένο χωρίς αγώνα μακεδονικό ελληνικό πρόβλημα.

Τέλος, όπως διάβασα στο προηγούμενο φύλλο της ΟΔΟΥ τις αντιπαραθέσεις σας με τον κ. Ν. Μέρτζιο, περίμενα να είχατε στραφεί και κατά του δημάρχου Θεσσαλονίκης (και σε λίγο και των Σκοπίων;) κ. Μπουτάρη, ο οποίος ήταν η μασιά, για να μην καούν οι κάτω ένοχοι (Παπαχριστόπουλος κ.ά.) που δεν γνωρίζουν που φθάνει η πατρίδα· έτοιμα να πράξουν τα ίδια και για την Πελοπόννησο.

Ευχαριστώ για την φιλοξενία
Ν. Πρώιος


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 23 Ιανουαρίου 2020, αρ. φύλλου 1018.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ