8.12.20

ΚΕΡΗΣ Π. ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΗ: Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων [ΙΙ]


ΟΔΟΣ εφημερίδα της Καστοριάς
ΟΔΟΣ: 28.5.2020 | 1032 & 4.6.2020 | 1033



Η δυνατότητα εφαρμογής ελληνικών κυβερνητικών μέτρων εναντίον της παράνομης εισόδου αλλοδαπών κατά την απόφαση της 13-2-2020 του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων


Β’ μέρος 

Παραβιάζονται τα εξωτερικά σύνορα του ελληνικού κράτους μέλους και κρατών μελών του χώρου Σέγκεν («espace Schengen»),που έχει θεσπισθεί η υποχρέωση των κρατών μελών να επιτηρούν τα εξωτερικά τους σύνορα και να λαμβάνουν μέτρα για την πρόληψη των παράνομων διαβάσεων από υπηκόους τρίτων χωρών. Υπάρχουν νόμιμοι οδοί εισόδου στην Ευρώπη από τα εξουσιοδοτημένα σημεία πρόσβασης στο εθνικό τους έδαφος μόνο σε πρόσωπα, που πληρούν τις σχετικές νομικές απαιτήσεις.

Μετά τη κατάργηση των εξωτερικών συνόρων θεσπίσθηκε η υποχρέωση των κρατών μελών περί επιτήρησης των εξωτερικών συνόρων του χώρου Σένγκεν για τους σκοπούς του άρθρου 77 παράγραφος 1 στοιχείο β της Συνθήκης για τη λειτουργία της ΕΕ. Σύμφωνα με τον Κώδικα Συνόρων του Σένγκεν ο έλεγχος των συνόρων πρέπει να συμβάλλει στην καταπολέμηση της παράνομης μετανάστευσης και της εμπορίας ανθρώπων και στην πρόληψη κάθε απειλής για τα κράτη μέλη » την διαφύλαξη της εσωτερικής ασφάλειας, της δημόσιας τάξης, της δημόσιας υγείας και τις διεθνείς σχέσεις" (αιτιολογική σκέψη 6, βλ. σκέψεις 45 και 168 της απόφασης). 

Για το λόγο αυτό, τα συμβαλλόμενα κράτη μπορούν κατ 'αρχήν να θεσπίσουν καθεστώτα στα σύνορά τους, με σκοπό να επιτρέψουν την πρόσβαση στο εθνικό τους έδαφος μόνο σε πρόσωπα, που πληρούν τις σχετικές νομικές απαιτήσεις Τα εξωτερικά σύνορα κρατών μελών μπορούν να διασχίζονται από αλλοδαπούς από καθορισμένα σημεία διέλευσης και με εξουσιοδοτημένο τρόπο και με τις προβλεπόμενες νόμιμες διαδικασίες, δηλαδή, μεταξύ των άλλων, να υποβάλλουν στο συνοριακό σταθμό αίτηση διεθνούς προστασίας. 

Τα ευρωπαϊκά κράτη «μπορούν να αρνηθούν την είσοδο στο έδαφός τους σε αλλοδαπούς, συμπεριλαμβανομένων των πιθανών αιτούντων άσυλο, που απέτυχαν, χωρίς να έχουν πεπεισμένους λόγους (βλ. σκέψη 201 της απόφασης), να συμμορφωθούν με αυτές τις ρυθμίσεις προσπαθώντας να διασχίσουν τα σύνορα σε διαφορετική θέση, αξιοποιώντας τον μεγάλο αριθμό τους και χρησιμοποιώντας τη δύναμη τους. 

Τo Δικαστήριο προσθέτει ότι οι αλλοδαποί έχουν νόμιμες επιλογές για την απόκτηση νόμιμης εισόδου σε ευρωπαικό κράτος. Αντίθετα υποδεικνύουν παράνομη συμπεριφορά, που δεν δικαιολογείται από την ΕΣΔΔΑ, όταν ως μέλη ομάδας πολυάριθμων ατόμων επιχειρούν να εισέλθουν στην ισπανική επικράτεια με παράνομη διέλευση χερσαίων συνόρων με «βομβαρδισμό των φραχτών εκμεταλλευόμενα τον μεγάλο αριθμό τους, τη δύναμη τους και στο πλαίσιο μιας επιχείρησης που είχε προγραμματιστεί εκ των προτέρων». (βλ.σκέψη 211 της απόφασης). 

Επίσης το Δικαστήριο τόνισε ότι τα προβλήματα, που ενδέχεται να αντιμετωπίσουν τα κράτη κατά τη διαχείριση των μεταναστευτικών ρευμάτων ή την υποδοχή των αιτούντων άσυλο, δεν μπορούν να δικαιολογήσουν την προσφυγή σε πρακτικές, που δεν συμβιβάζονται με τη ΕΣΔΔΑ ή τα Πρωτόκολλλα της καθώς αυτή η Σύμβαση είναι μια διεθνής συνθήκη, που πρέπει να ερμηνεύεται σύμφωνα με τους σχετικούς κανόνες και αρχές του διεθνούς δικαίου και, ειδικότερα, υπό το πρίσμα της Σύμβασης της Βιέννης για το Δίκαιο των Συνθηκών 1969. (βλ. σκέψη 170)

Το Δικαστήριο έκρινε ότι οι αλλοδαποί μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τις πολυάριθμες νομικές διαδικασίες, που διέθεταν για να λάβουν άδεια για να περάσουν διασυνοριακά στην Ισπανία. Η ΕΣΔΔΑ δεν εμποδίζει τα κράτη, κατά την εκπλήρωση της υποχρέωσής τους να ελέγχουν τα σύνορα, να απαιτούν αιτήσεις για την προστασία αυτή, που πρέπει να υποβληθούν στα υπάρχοντα σημεία διέλευσης των συνόρων». (βλ. σκέψη 210 της απόφασης). Η εφαρμογή του άρθρου 4 παράγραφος 1 του κώδικα Συνόρων , προβλέπει ότι τα εξωτερικά σύνορα μπορούν να διασχίζονται μόνο στα σημεία διέλευσης των συνόρων και κατά τη διάρκεια των καθορισμένων ωρών λειτουργίας. (βλ.σκέψη 209). 

Το Δικαστήριο θεωρεί ότι οι αιτούντες αλλοδαποί συμμετέχοντας στην κατάληψη των συνόρων - φράχτες στη Μελίλια στις 13 Αυγούστου το 2014 και αξιοποιώντας μεγάλους αριθμούς ομάδας και τη χρήση βίας, δεν χρησιμοποίησαν τις υφιστάμενες νομικές διαδικασίες για την απόκτηση νόμιμης εισόδου στο ισπανικό έδαφος, σύμφωνα με τις διατάξεις του κώδικα συνόρων του Σένγκεν σχετικά με τη διέλευση του χώρου Σένγκεν " (βλ. σκέψη 231). 

Κατά συνέπεια, σύμφωνα με την πάγια νομολογία του, το Δικαστήριο θεωρεί ότι η έλλειψη αποφάσεων ατομικής μετακόμισης μπορεί να αποδοθεί στο γεγονός ότι οι προσφεύγοντες, αν πράγματι επιθυμούσαν να διεκδικήσουν δικαιώματα βάσει της Συμβάσεως, δεν χρησιμοποίησαν την επίσημη εγγραφή σε διαδικασίες που υφίστανται για τον σκοπό αυτό και συνεπώς ήταν συνέπεια της συμπεριφοράς τους (βλ. παραπομπές στη σκέψη 200). 

Συνεπώς, δεν υπήρξε παραβίαση του άρθρου 4 του Πρωτοκόλλου αριθ. 4.(βλ.σκέψη 231).  Η έλλειψη εξατομικευμένης διαδικασίας για την απομάκρυνσή τους ήταν συνέπεια της εκ μέρους των προσφευγουσών προσφυγών , (βλ. σκέψη 231) και το Δικαστήριο δεν μπορεί να κρίνει το καθού εναγόμενο κράτος υπεύθυνο για τη μη ύπαρξη νόμιμης προσφυγής κατά της ίδιας της απομακρύνσεως. (βλ σκέψη 242).

Το Δικαστήριο θεωρεί οι αιτούντες βρισκόταν σε παράνομη κατάσταση προσπαθώντας σκόπιμα να εισέλθουν στην Ισπανία διερχόμενοι στις 13 Αύγουστου του 2014 σε μια μη εξουσιοδοτημένη τοποθεσία ως μέρος μιας μεγάλης ομάδας. Έτσι, επέλεξαν να μην χρησιμοποιήσουν τις νόμιμες διαδικασίες, που υπήρχαν για να εισέλθουν νόμιμα στην ισπανική επικράτεια, μη συμμορφούμενοι με τις σχετικές διατάξεις του κώδικα συνόρων του Σένγκεν σχετικά με τη διέλευση των εξωτερικών συνόρων του χώρου Σένγκεν (βλ. Σκέψη 45 ανωτέρω) και την εσωτερική νομοθεσία σχετικά με το θέμα. 

Επομένως, η έλλειψη ενός μέτρου σε σχέση με την απομάκρυνση των προσφευγόντων μεταναστών δεν συνιστά από μόνη της παραβίαση του άρθρου 13 της Σύμβασης. (βλ. σκέψη 243). 
Το Δικαστήριο αποφασίζει ομόφωνα ότι δεν υπήρξε παραβίαση του άρθρου 13 της Σύμβασης σε συνδυασμό με το άρθρο 4 του πρωτοκόλλου αριθ. 4 (βλ. σκέψη 244). Η διαδικασία δε επιστροφής, που προβλέπεται στην οδηγία 2008/115 / ΕΚ εφαρμόζεται στα πρόσωπα, που έχουν ήδη περάσει τα σύνορα χωρίς άδεια. 

Σύμφωνα με τα παραπάνω η Ελλάδα, ως κράτος μέλος της ΕΕ και του χώρου Σέγκεν, έχει ευθύνη
-να αρνηθεί την παράνομη διέλευση αλλοδαπών ή ομάδων αλλοδαπών, σε κρατικά σύνορα και την είσοδο στο ελληνικό έδαφος , δηλαδή πρίν εισέλθουν στο ελληνικό έδαφος και να τους επιστρέφει-στέλνει είτε πίσω στη Τουρκία και να παραδίδονται στις αρχές της Τουρκίας, όπως πράττει η Guardia Civil, που τους στέλνει στο Μαρόκο είτε να προωθεί - στέλνει στις χώρες καταγωγής τους, χωρίς διαδικασίες ατομικής απομάκρυνσης και χωρίς να λαμβάνονται αποφάσεις «ατομικής μετακόμισης», ως συνέπεια της παράνομης συμπεριφοράς τους.

● να εφαρμόζει καθεστώς στα κρατικά σύνορα με σκοπό να επιτρέψει την πρόσβαση στο εθνικό έδαφος μόνο σε αλλοδαπούς, που πληρούν τις σχετικές νομικές απαιτήσεις

● να άρνηθεί τη παράνομη διέλευση στα εξωτερικά σύνορα του χώρου Σέγκεν, σύμφωνα με τον Κώδικα Συνόρων Σέγκεν

● να εκπληρώσει την υποχρέωση της να ελέγχει τα εξωτερικά σύνορα χώρου Σέγκεν και τα κρατικά σύνορα απαιτώντας οι αιτήσεις για την διεθνή προστασία ή άσυλο ή διαμονή να υποβάλλονται στους συνοριακούς σταθμούς -στα υπάρχοντα εξουσιοδοτημένα σημεία διέλευσης των εθνικών συνόρων.

● να μην συνεναινέσει στην εκχώρηση του κυριαρχικού δικαιώματος φύλαξης των συνόρων του Έβρου στη FRONTEX όπως έπραξε η Ισπανία Η ισπανική Guardia Civil έχει το καθήκον να περιπολεί στα χερσαία σύνορα και την ακτή για να αποτρέψει την παράνομη είσοδο αλλοδαπών ή μεταναστών. Όμως στο από 4-3-2020 Συμβούλιο Υπουργών Εσωτερικών δέχθηκε τη επέμβαση της FRONTEX στα ελληνικά σύνορα.

να αποφασίσει κονδύλια υποδομής στα ελληνικά σύνορα, τα οποία να διαφεύγουν (νόμιμη δυνατότητα διαφυγής «way out», κατά το διεθνές δίκαιο, από έγκυρες διεθνείς συμβατικές διατάξεις για λόγους εθνικής άμυνας, δημόσιας ασφάλειας, δημόσιας υγείας του συμβαλλομένου κράτους) από τις διατάξεις περί των δημοσιονομικών στόχων των ανυπόστατων ή άκυρων μνημονιακών συμβάσεων, αν και δέχθηκε στις 4-3-2020 τεχνική βοήθεια από ΕΕ, που θα αφορούν:

Α) εκτεταμένο αριθμό ελλήνων συνοριοφυλάκων εικοσιτετράωρου βάσης εξοπλισμένου με σύγχρονα υλικοτεχνικά μέσα εξοπλισμού τους. 

Β) μεγάλο αριθμό ελλήνων ειδικών ανθρώπων στα σύνορα για αυστηρό και ταχύρρυθμο έλεγχο – απόρριψης αιτημάτων διεθνούς προστασίας και ασύλου στα σύνορα 

Γ) θέσπιση και εφαρμογή ολοκληρωμένου συστήματος επιστροφής ή οικειοθελούς αναχώρησης - επανένταξης με τις απαιτούμενες διμερείς διπλωματικές πρωτοβουλίες στο πλαίσιο της διμερούς συνεργασίας χωρίς να περιμένουμε την άσκηση των σχετικών αρμοδιοτήτων της ΕΕ.

Δ) να αποφασίσει υποδομή διπλών ή και τριπλών φραχτών, με ένα εξελιγμένο σύστημα CCTV (συμπεριλαμβανομένων των υπέρυθρων κάμερας) με πλέγματα κατά της αναρρίχησης, κατά το πρότυπο των ισπανικών φραχτών στο σύνορο Ισπανίας - Μαρόκου. Ο κ. Χρυσοχοΐδης να μας εξηγήσει με ποιά κριτήρια έκρινε άχρηστο και πολυδάπανο και το αποθήκευσε στα υπόγεια της ΕΥΠ το δορυφορικό σύστημα ελέγχου συνόρων που προμηθεύτηκε το ελληνικό κράτος, όταν διοικητής ΕΥΠ ήταν ο πρέσβυς κ. Κοραντής 2004-2008.

Ε) να σταματήσει να επιδοτεί τις τράπεζες, τη παράνομη είσοδο, τη διαμονή και την αποστολή χρημάτων στις χώρες καταγωγής των αλλοδαπών από το μηνιαίο εισόδημα της Κάρτας ανάληψης χρημάτων αποκλειστικά από ΑΤΜ ελληνικών τραπεζών

ΣΤ) να καταγγείλει με κάθε τρόπο και μέσον τη Τουρκία για μη εκπλήρωση υποχρεώσεων της για καταπολέμηση λαθρομετανάστευσης, κατά το άρθρο 8 περί Λαθρομετανάστευσης του Ν.2926/2001 ΦΕΚ Α 139/2001 Συμφωνία Ελλάδας - Τουρκίας περί συνεργασίας Υπουργείου Δημοσίας Τάξης Ελληνικής Δημοκρατίας και Υπουργείου Εσωτερικών Δημοσίας Τάξης Δημοκρατίας Τουρκίας για την καταπολέμηση εγκλήματος ιδιαίτερα τρομοκρατίας, οργανωμένου εγκλήματος, παράνομης διακίνησης ναρκωτικών και λαθρομετανάστευσης. Η σχετική συμφωνία φέρει τις υπογραφές ΓΑΠ και ΙΣΜΑΗΛ ΤΖΕΜ.

Ζ) να υποβάλλει Αναφορές εναντίον της Τουρκίας σε αρμόδια διεθνή και ευρωπαϊκά όργανα για α)το οργανωμένο έγκλημα της παράνομης μετανάστευσης, και μάλιστα επαναλαμβανόμενης διακίνησης - μεταφοράς αλλοδαπών, από τουρκικά κρατικά όργανα και εγκληματικές οργανώσεις τούρκων χρησιμοποιώντας απατηλά μέσα, όπως η δυνατότητα εισόδου στα εδάφη ευρωπαϊκών κρατών με τη παράνομη διέλευση των εθνικών συνόρων της Ελλάδας και β) τις παράνομες πράξεις πρόκλησης από πρόθεση βλάβης στη ζωή και στην υγεία των αλλοδαπών κατά την ανασφαλή θαλάσσια μεταφορά τους στα ελληνικά νησιά, κατά παραβίαση των σχετικών Διεθνών Συμβάσεων(SOLAS,SUA) του ΔΝΟ.

Το δικαίωμα και την υποχρέωση των αλλοδαπών για υποβολή αιτήματος νόμιμης εισόδου ή διεθνούς προστασίας ή ασύλου ή διαμονής ή προστασίας ανθρώπινων δικαιωμάτων προσφύγων και μεταναστών στο κράτος καταγωγής τους ή στη πρώτη χώρα εισόδου τους, που διέπονται από κανόνες διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου. 
Η Τουρκία είναι η πρώτη χώρα για όσους θεωρούνται πρόσφυγες προερχόμενοι απ' ευθείας από χώρα όπου η ζωή ή η ελευθερία τους απειλούνταν, με την έννοια του άρθρου 1 και 31 της Σύμβασης του 1951. 
Αυτοί στη Τουρκία έχουν υποχρέωση αφενός να παρουσιαστούν αμελλητί στις τουρκικές αρχές και αφ' ετέρου να δώσουν επαρκείς εξηγήσεις περί της παρανόμου αυτών εισόδου ή διαμονής. Έχουν δε δικαίωμα να υποβάλλουν αίτηση για άδεια διαμονής ή διεθνή προστασία ή άσυλο ή ειδική θεώρηση εργασίας στη τρίτη χώρα απευθείας εισόδου, δηλαδή στη Τουρκία. Επίσης έχουν δικαίωμα να ζητήσουν προστασία από την Αφρικανική Ένωση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Παράλληλα οι πρόσφυγες έχουν το δικαίωμα να υποβάλλουν αίτηση διεθνούς δικαιοδοσίας, ασύλου ή διεθνούς προστασίας στις πρεσβείες και στα προξενεία των ευρωπαϊκών κρατών, που είναι εγκατεστημένα στο έδαφος της τρίτης χώρας απευθείας εισόδου, δηλαδή στη Τουρκία, όπως ανωτέρω στο Μαρόκο (βλ. σκέψη 228). Δηλαδή αυτοί θα πρέπει να χρησιμοποιούν όλες τις πρόσθετες νομικές οδούς ,που υπάρχουν, κατά το χρόνο παραμονής τους εν προκειμένω σε στρατόπεδο, στη χώρα απευθείας εισόδου εκτός εάν αποδεικνύουν «ότι εμποδίστηκαν να κάνουν χρήση αυτών των δυνατοτήτων» ή να εξηγούν «γιατί δεν το έπραξαν», δηλαδή δεν επέλεξαν τις νόμιμες οδούς εισόδου. (βλ. σκέψη 227).

Παράλληλα όσοι είναι πρόσφυγες –αλλοδαποί θα πρέπει ν αποδεικνύουν την ύπαρξη κινδύνων στη χώρα της απευθείας πρώτης εισόδου τους, δηλαδή στη Τουρκία, για να έχουν δικαίωμα υποβολής αιτήματος διεθνούς προστασίας ή ασύλου στο έδαφος της επικράτειας της Ελλάδας ή σε άλλη Τρίτη ευρωπαϊκή χώρα, όπως παραπάνω στην Ισπανία Η Τουρκία είναι ασφαλής χώρα για όλους τους πρόσφυγες, εκτός πιθανόν από τους αντιτιθέμενους Σύριους στην εισβολή της Τουρκίας στη Συρία. Συνεπώς η Ελλάδα και η ΕΕ θα πρέπει να ελέγξει την Τουρκία εάν εκπληρώνει την υποχρέωση της να διευκολύνει τους πρόσφυγες ή μετανάστες στην άσκηση των παραπάνω δικαιωμάτων τους και να καθιστά πραγματικά προσβάσιμες τις παραπάνω νόμιμες διαδικασίες νόμιμης εισόδου στην Τουρκία, στην Ελλάδα ή σε άλλα κράτη μέλη της ΕΕ, ως χώρα απευθείας εισόδου τους ή εάν διαπράττει το διεθνές έγκλημα της κράτησης ως ομήρων («taking hostage») των απευθείας εισερχομένων αλλοδαπών στο τουρκικό έδαφος σύμφωνα με τον εννοιολογικό προσδιορισμό της ομηρίας - κράτησης, κατά τη Διεθνή Σύμβαση του 1979. 

Δηλαδή εάν η Τουρκία μεταφέρει και κρατά παράνομα και παρατεταμένα πάνω από 3 εκατομμύρια αλλοδαπούς, εγκλωβισμένους σε στρατόπεδα στο έδαφος της Τουρκίας εμποδίζοντας τους να υποβάλλουν αίτηση χορήγησης αδείας διαμονής, εργασίας ή αίτησης ασύλου ή διεθνούς προστασίας είτε στις αρμόδιες τουρκικές αρχές είτε στις πρεσβείες και στα προξενεία των ευρωπαϊκών κρατών σε πόλεις της Τουρκίας για την επίτευξη των οικονομικών και στρατηγικό πολιτικών σκοπών της σε βάρος της Ελλάδας και κρατών της Ανατολικής Μεσογείου. Έτσι στερεί το ανθρώπινο δικαίωμα στη ζωή, στην υγεία, στην ατομική ελευθερία και την ασφάλεια, σύμφωνα με την ΟΔΔΑ, καθώς και προσβάλλει την ασφάλεια, ειρήνη, δημοκρατία και τις φιλικές σχέσεις των κρατών. Μήπως οι πράξεις των τουρκικών πολιτειακών οργάνων -κομμάντος ή της στρατοχωροφυλακής ή του λιμενικού- εναντίον των αλλοδαπών στο έδαφος τους και στα ελληνικά σύνορα εντάσσονται στον εννοιολογικό προσδιορισμό της ομηρίας –κράτησης της ΔΣ ΤΟΥ 1979 στέλνοντας και υποχρεώνοντας τους αλλοδαπούς να παραβιάζουν ελληνικά σύνορα , να τους εμποδίζουν να επιστρέφουν στην τουρκική ενδοχώρα με πρόκληση φόβου ή τρόμου για την επιβολή των τουρκικών απαιτήσεων ή για την επίτευξη των τουρκικών οικονομικών και στρατηγικό πολιτικών σκοπών. 

Όμως διαπιστώνουμε ότι ούτε η Ελληνική κυβέρνηση ούτε τα όργανα της ΕΕ ελέγχουν και καταδικάζουν ρητά όλες τις παραπάνω παράνομες πράξεις της Τουρκίας ως αντίθετες προς το διεθνές και ευρωπαϊκό δίκαιο. Αντίθετα η Πρόεδρος της Επιτροπής και το από 4-3-2020 ΣΥΕΔ εξέφρασε τη κατανόηση της προς τη Τουρκία όπως και η Μέρκελ για την» πίεση της Τουρκίας από τη φιλοξενία τριών εκατομμυρίων αλλοδαπών». Επίσης ούτε η Ελλάδα ούτε η ΕΕ δεν αναλαμβάνει μία αποτελεσματική πρωτοβουλία -έστω νομοθετική – σε ευρωπαϊκό και διεθνές πλαίσιο, για συμβατική ρύθμιση της καταστολής του οργανωμένου εγκλήματος της παράνομης διακίνησης και μεταφοράς ομάδων μεταναστών και της εμπορίας ανθρώπων, που συνιστούν αξιόποινες τρομοκρατικές πράξεις, 

Συνεπώς οι πρωτοβουλίες αποτελεσματικής εφαρμογής των κανόνων, των αρχών και του εθίμου του διεθνούς δικαίου για τη προστασία των κρατικών συνόρων- εδαφικής κυριαρχίας, εθνικής ταυτότητας, ανθρώπινων, ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων πρέπει να αναληφθούν από τον ελληνικό λαό και τους λαούς των ευρωπαϊκών κρατών. 

- τέλος - 

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 4 Ιουνίου 2020, αρ. φύλλου 1033



5 σχόλια:

  1. Ανώνυμος8/12/20

    Παγκοσμιοποιηση δηλαδή με εντολή Σορος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος9/12/20

      Λάθος,μαζική εισβολή λαθρομεταναστών με την ανοχή των ελληνόφωνων γραικύλων...

      Έρρωσθε

      Δημήτριος Αγιασοφίτης

      Διαγραφή
    2. Ανώνυμος11/12/20

      Καλά τα λέτε ρε παιδιά. Τι θα λέγατε αν σταματούσαμε να πουλαμε όπλα σε χώρες που τους βομβαρδίζουν, ή αν δε αφήναμε να χρησιμοποιουντε οι ελληνικές στρατιωτικες βάσεις για επιθέσεις στις χώρες των μεταναστών, η αν οι πολυεθνικές μας δεν έκλεβαν τον φυσικό πλούτο των χωρών τους, η αν οι ίδιες πολυεθνικές δεν τους εκμεταλλευόταν με συνθήκες σκλαβιάς ή, ή , άπειρα ή. Αν δεν υπήρχαν όλα αυτά θα είχαμε δικαίωμα να διαμαρτυρόμαστε. Την δεκαετία του 80 στην Φρανκφούρτη ζούσαν 8.000 καστοριανοι οι περισσότεροι παράνομοι.Ποσό γρήγορα παθαίνουμε αμνησία όταν μας συμφέρει.

      Ένας τριπλός μετανάστης

      Διαγραφή
    3. Ανώνυμος16/12/20

      Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

      Διαγραφή
    4. Ανώνυμος16/12/20

      Όποιος πάει σε άλλη χώρα παράνομος, Καστοριανός, Θιβετιανός, από τον Νίγηρα, Ελβετός, από τα νησιά Φίτζι, πρέπει να αντιμετωπίζει τις συνέπειες του νόμου της κάθε χώρας.
      Δηλαδή επειδή πήγαν οι Καστοριανοί παράνομα, εμείς πρέπει να επιτρέψουμε στον κάθε ανθρωποφάγο να εισβάλει στην πατρίδα μας...;;;!!!!
      Τι ωραία λογική και ιδεοθέαση των πραγμάτων έχετε όλοι εσείς οι ευαισθητούληδες ανθρωπιστές.
      Γιατί δεν τους παίρνετε σπίτι σας να τους ταίζετε, να τους κοιμίζετε, και να .....
      Όταν αισθανθούν δυνατοί και σίγουροι και ξεπεράσουν τον κρίσιμο αριθμό το πρώτο […...] […...] θα είναι όλων αυτών των υπερευαίσθητων αγαπούληδων ανθρωπιστών.
      Ας σταματήσει πια αυτή η καραμέλα του κατατρεγμένου και κακόμοιρου πρόσφυγα. Ο πλανήτης γη έχει εκατομμύρια εκατομμυρίων ανθρώπων που θέλουν να φύγουν απ' την πατρίδα τους. Να τους επιτρέψουμε να καταλάβουν την δικιά μας..;;!!
      Και ένα τελευταίο για όλους αυτούς τους ευαίσθητους ανθρωπιστές δημοκράτες. Εσείς που πιστεύετε στα ανθρώπινα ιδεώδη, τα δικαιώματα στην ασφάλεια και στην ισότητα, στην ελεύθερη έκφραση και δημοκρατία, γιατί δεν ζητούν να γίνει ένα δημοψήφισμα για να εκφράσει και η ελληνική κοινωνία την βούληση της...!!!
      Τι πιο δημοκρατικό και αγνό....

      Έρρωσθε οι ξενιΤεμένη

      Δημήτριος Αγιασοφίτης

      Διαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ