14.10.16

Λόγος & Αντίλογος



Ἐπίλογος καί Ἀπαρχή



Στό blogspot τῆς ΟΔΟΥ, ἀναρτήθηκε μιά ἐπιστολή μου πρός τήν ἐφημερίδα μέ τίτλο ¨Ἐπίλογος¨, τήν ὁποία σχολίασαν πολλοί συμπατριῶτες μας. Θεώρησα σκόπιμο νά σχολιασω καί ἐγώ τούς σχολιαστάς καί ἔστειλα ἕνα σχόλιο, στό ὁποῖο μεταξύ ἄλλων ἔγραψα: "Ἡ ἰσχυρογνωμοσύνη εἶναι ἕνα σοβαρό ἁμάρτημα • ὁ ἰσχυρογνώμων διέπεται συνήθως ἀπό στενότητα πνεύματος, ἰδεοληψία ὅτι κατέχει τήν ἀλήθειαν, ἄρα εἶναι ἀλάθητος, δέν παραδέχεται τήν ὕπαρξη ἄλλων γνωμῶν καί ὡς ἐκ τούτου ἀποφεύγει τόν διάλογον καί ἀποφεύγει οἰανδήποτε κριτική μέ ὑπεκφυγές" καί συνέχισα ἀναφερόμενος στό θέμα πού ἀνέκυψε γιά τίς εἰκόνες πού ἐκλάπησαν καί τήν τύχη τῆς πολύτιμης ἀρχιερατικής μίτρας, καί ὅτι στό ἁπλό ἐρώτημά μου δέν ἔλαβα, ὡς ὡφείλετο, καμίαν ἀπάντηση.

Ἡ ἐπιστολή μου αὐτή ἀντί νά καταστεῖ ἐπίλογος, λόγω τῆς ἰσχυρογνωμοσύνης τοῦ ἐρωτωμένου, ἀποτέλεσε τήν ἀπαρχήν κινητοποιήσεων μεγάλου τμήματος τῆς κοινωνίας τῆς Καστοριᾶς , μέ πρωταρχικήν ἐνέργεια τήν ὑλοποίηση τῆς προτροπής τοῦ καθηγητοῦ κ. Δαουτόπουλου γιά τήν συλλογή ὑπογραφῶν καί μέ τόν τρόπο αὐτό τό ἁπλό ἐρώτημα νά καταστεῖ ἐρώτημα τῆς κοινωνίας πλέον. Ἀφορμή πολλοί Ἐγένετο των συμπατριωτῶν μας νά φέρουν στήν μνήμη πολυακουσμένες πράξεις, ἐνέργειες καί γεγονότα τῆς περιόδου ἐκείνης, νά τά κοινοποιήσουν καί μέ τόν τρόπο αὐτό νά ἔλθουν στήν ἐπιφάνεια πολλές παράνομες πράξεις καί κλοπές πολλῶν ἱστορικῶν καί ἀνεκτιμήτου ἀξίας κειμηλίων.

Ἄρχισαν νά ἐμφανίζουν, ἀπό τά ἀρχεῖα τους, καί ἄλλες τοπικές ἐφημερίδες στοιχεῖα ἄγνωστα στό εὐρύτερο κοινό, ἰδίως στούς νεότερους κατοίκους τῆς πόλεώς μας, ὅπως ἄρχισε νά δημοσιεύει, σέ συνέχειες, τοπική συνάδελφος τῆς ¨ΟΔΟΥ¨, (Καστοριανή Ἑστία), τήν ἔρευνα πού εἶχε κάνει ο ἀείμνηστος Απόστολος Σαχίνης τό 1976 γιά τό θέμα τῶν κειμηλίων τῆς Καστοριᾶς καί τήν τύχη τους. Παρεμπιπτόντως ἀναφέρω ὅτι ὁ ἀείμνηστος Ἀ. Σαχίνης ἀναφέρει ὅτι ἡ πολύτιμος μίτρα τῆς Καστοριᾶς εὐρίσκετο τό 1976 στήν Μητρόπολη.

Ἐπειδή κάθε ἡμέρα φέρεται στήν ἐπιφάνεια, ὁλο καί κάποια νέα πράξη καί ἐνέργεια τοῦ τότε μητροπολίτη Δωρόθεου Γιαννουρόπουλου, ἀναφέρω καί ἐγώ μιά τέτοια του πράξη.

Στήν Καστοριά ἐπί τουρκοκρατίας καί μετά, μέχρι νά γίνει τό νεκροταφεῖο, ὑπἠρχαν μέσα στήν πόλη τοπικά νεκροταφεῖα στίς κατά τόπους ἐνορίες. Μέ τήν δημιουργία τοῦ νεκροταφείου καταργήθηκαν αὐτά καί παρέμειναν ὡς ἀλάνες στίς ὁποῖες παίζαμε ὡς παιδιά.

Στήν συνοικία μας, στό Ντολτσό, ὑπῆρχε μιά μεγάλη ἀλάνα, παλαιό νεκροταφεῖο, μεταξύ τῶν ἐκκλησιῶν Ἁγίου Νικολάου, Ἁγίων Ἀναργύρων καί τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου. Ὅπισθεν τοῦ ἱεροῦ τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων ὑπῆρχε ἕνα κτίσμα σάν στέρνα, στό ὁποῖο εὐρίσκονταν πεταμένα ὀστά γιατί ἦταν τό παλαιό ὀστεοφυλάκειο τῆς περιοχής. Θυμἀμαι ὡς παιδιά, πηδούσαμε μέσα καί παίρναμε κρανία γιά νά παίξουμε. Τά οἰκόπεδα αὐτά, ὁ ἐν λόγω ἱεράρχης τά πούλησε (λέγεται γιά νά πάρει τό 8% πού δικαιοῦτο ἡ Μητρόπολις) μέ τί ὄρους καί πῶς παραμένει πρός διερεύνηση, μεταξύ τῶν ἄλλων.

Ἐγώ δέν μπορῶ νά τοῦ συγχωρήσω τήν ἐνέργειά του αὐτή γιατί στό οἰκόπεδο αύτό ἀμέσως ὅπισθεν τῆς ἐκκλησίας τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου, -Ἁγιανδρά τόν ἀποκαλούσαμε- εὐρίσκετο μιά αἰωνόβιος μουριἀ, σκαμνιά τήν λέγαμε, ἧταν μιά μεγάλη κουφάλα ἀλλά ζωντανή γιατί κάθε χρόνο ἔβγαζε φύλλα καί καρπό, τήν ὁποία χρησιμοποιόυσαμε στά παιχνίδια μας, ὡς παιδιά, εἴτε ὡς στρατηγεῖο εἴτε ὡς νοσοκομεῖο ἀνάλογα μέ τό παιχνίδι.

Ἡ ἱστορική παράδοσις τῆς Καστοριᾶς ἀναφέρει, ὅτι καί τίς δύο φορές κατά τίς ὁποῖες ἐπισκέφθηκε τήν Καστοριά ὁ Πατροκοσμάς, Ἅγιος ἤδη τῆς Ἐκκλησίας μας, καί μίλησε στούς Καστοριανούς, τούς μίλησε ἀνεβασμένος στήν μουριά αὐτήν. Αὐτήν τήν ἱστορική καί καθηγιασμένη μουριά ἐπέτρεψε νά τήν κόψουν οἰ νέοι κάτοχοι τοῦ οἰκοπέδου, ἀνίδεοι πιθανῶς τῆς ἱστορικής της ἀξίας. Ὁ ἱεράρχης ὅμως ἔπρεπε νά τό γνωρίζει, ὅπως τό γνώριζαν οἱ παλαιοί Καστοριανοί καί γιαυτό τόν τιμοῦσαν ἀπό τότε ὡς Ἅγιο καί εἴχαν ἀναρτήσει τήν εἰκόνα του (βρίσκεται ἀκόμη) στό ὑπέρθυρο τῆς εἰσόδου τῆς ἐκκλησίας τοῦ Ἁγιανδρά, μαζί μέ τήν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα γιατί πρό τῆς ἁγιοιποιήσεως του δέν ἐπετρέπετο ἡ ἀπεικόνησίς του ἐντός τοῦ ναοὐ.

Τίς παράνομες καί ἱερόσυλες ἐνέργειες, ὁ ἐν λόγω ἱεράρχης συνέχισε καί στήν νέα του θέση, στήν ὁποία μετατέθηκε (στήν Μητρόπολη Ἀττικής καί Μαγαρίδος τότε) μέ ἑδρα τήν Κηφησιά. Καί ἐκεί, ὅπως μἀς πληροφόρησαν κάτοικοι τῆς περιοχής προέβη στήν συλλογή ἀπό τίς ἐκκλησίες τῆς περιοχής τῶν εἰκόνων καί ἄλλων ἀντικειμένων, κανδηλῶν καί λοιπῶν.

Ὡς ἐπιμύθιο μπορεῖ νά λεχθεῖ ὅτι τό ἀντίθετο τῆς προτροπής τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου "Γνώσεσθε τήν ἀλήθειαν, καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς" εἶναι ''Ἀποκρύψετε τήν ἀλήθειαν καί αὔτη θέλει σκλαβώσει ὑμᾶς''.

Ἀναστάσης Κων. Πηχιών


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ την Μ. Πέμπτη 28.4.2016, αρ. φύλλου 833
Φωτογραφία: Michal Macku Εσταυρωμένος



Επιλογή σχετικών αναρτήσεων:


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ