16.10.16

ΟΔΟΣ: Υπεράνω κάθε υποψίας


ΟΔΟΣ Μ.Πέμπτη 28.4.2016 | 833

Μπορεί αδικήματα που τελέστηκαν από άλλους στο παρελθόν μερικές δεκαετίες πριν, να μην εξιχνιάστηκαν και από άποψη ποινικών ευθυνών η υπόθεση να τέθηκε ή οδηγήθηκε στο αρχείο, αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι με αφορμή τις ίδιες αρχαιότητες, τεράστιας χρηματικής, ιστορικής και πολιτιστικής σημασίας και αξίας, δεν μπορεί να έχουν τελεστεί ή να τελούνται νέα ποινικά αδικήματα. Ακόμη και υπεράνω κάθε υποψίας. Τα οποία ίσως στο μέλλον να χρειαστούν απαντήσεις. Για ανθρώπους που είναι σε θέση να ερίζουν για το παγκάρι, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι έχουν αντιστάσεις σε μεγάλους πειρασμούς.

Με μια σειρά ενεργειών του γύρω από ακριβείς (κατά το δυνατόν) απαντήσεις που αναζητεί για τις αγνοούμενες εικόνες και κειμήλια της Καστοριάς, ο κ. Αναστάσης Πηχιών για μια ακόμη φορά επαναφέρει το θέμα στην επικαιρότητα. Το οποίο, ανεξάρτητα από επιδερμικές θετικές αντιδράσεις, κατ’ ουσία, επιμένουν να αποσιωπούν οι δημόσιοι φορείς που έχουν την ευθύνη των συγκεκριμένων αρχαιοτήτων και είναι υπόλογοι γι’ αυτές.

Υπόλογοι όχι μόνο θεσμικά και υπηρεσιακά, αλλά και απέναντι στην κοινή γνώμη: Πρόκειται για την Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, την Ιερά Μητρόπολη Καστοριάς και βεβαίως τον Δήμο Καστοριάς. Που είναι εντυπωσιακά αδιάφορος για την τύχη του δικού του θρησκευτικού και πολιτιστικού θησαυρού.

Μπορεί αδικήματα που τελέστηκαν από άλλους στο παρελθόν μερικές δεκαετίες πριν, να μην εξιχνιάστηκαν και από άποψη ποινικών ευθυνών η υπόθεση να τέθηκε ή οδηγήθηκε στο αρχείο, αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι με αφορμή τις ίδιες αρχαιότητες, τεράστιας χρηματικής, ιστορικής και πολιτιστικής σημασίας και αξίας, δεν μπορεί να έχουν τελεστεί ή να τελούνται νέα ποινικά αδικήματα. Ακόμη και υπεράνω κάθε υποψίας. Τα οποία ίσως στο μέλλον να χρειαστούν απαντήσεις. Για ανθρώπους που είναι σε θέση να ερίζουν για το παγκάρι, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι έχουν αντιστάσεις σε μεγάλους πειρασμούς.

Έτσι, στις ανυστερόβουλες ενέργειες αυτές και τις νέες πρωτοβουλίες του διακεκριμένου και ευπατρίδη συμπολίτη, περιλαμβάνεται η αρθογραφία του για την αξία της Καστοριάς, μέσω της διάδοσης της γνώσης και αντίληψης του ειδικού βάρους των ιστορικών κειμηλίων και μνημείων της. Καθ’ όσον η άγνοια και η αδιαφορία ιδιωτών και αρχών είναι αλληλένδετες και με τον τρόπο τους επισημοποιούν μια παράδοξη κατάσταση που διατηρείται για περισσότερα από 40 χρόνια τώρα. Και η οποία έχει ως αποτέλεσμα την λειτουργία ενός ιδιότυπου μουσείου Βατικανού αλά Καστοριά, αποκλειστικά... δι’ ολίγους και μόνο εκλεκτούς και αρεστούς.

Σε αντίθεση βεβαίως με το μουσείο Βατικανού (ένα από τα καλύτερα του κόσμου), που είναι ορθάνοιχτο και προσιτό για δεκάδες εκατομμύρια επισκεπτών απ’ όλο τον κόσμο ανεξαρτήτως φύλου, φυλής, εθνικότητας, θρησκεύματος, δόγματος και έντασης πίστης. Που έχουν την ευκαιρία να θαυμάσουν από κοντά τα υψηλότατα έργα τέχνης, πίστης και έμπνευσης, που είχαν την πρόνοια να συλλέξουν, διασώσουν και αναδείξουν οι της «παλαιάς Ρώμης», για όλο τον κόσμο. Στο όνομα της ανθρωπότητας και του χριστιανισμού.

Στις νέες πρωτοβουλίες του κ. Αναστασίου Πηχιώνος περιλαμβάνεται και ένα υπόμνημα προς την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, μια «έκκληση» στην πραγματικότητα που θα μπορεί να συγκεντρώσει την συνυπογραφή κάθε πολίτη και δημότη της Καστοριάς ειδικά. Που απευθύνεται στην διοικητικά (όχι πνευματικά) προϊσταμένη δικαιοδοτικά εκκλησιαστική αρχή και υπηρεσία στην πρωτεύουσα της χώρας.

Ώστε να σταματήσει επιτέλους απέναντι στους πολλούς, η μυστικοπάθεια γύρω από τα κειμήλια (εικόνες και άλλα) που είχαν προκύψει μετά την λεηλασία των βυζαντινών και μεταβυζαντινών ναών και ταυτόχρονα ιστορικών μνημείων της Καστοριάς, την περίοδο που έπνεε τα λοίσθια το δικτατορικό καθεστώς 1967-1974. Όταν τοπικός επίσκοπος ήταν ο Δωρόθεος, που έμεινε στην ιστορία όχι απλά επειδή, αν όχι ποτέ, οπωσδήποτε πάντως σπάνια χαμογελούσε, αλλά και για την σκαιότητα με την οποία μεταχειρίστηκε τον ιστορικό πλούτο της Καστοριάς.

Περιλαμβάνεται βεβαίως και κάτι περισσότερο: Μια αίτηση του κ. Αναστασίου Πηχιώνος προς την Ιερά Μητρόπολη Καστοριάς, αυτή την φορά όμως στο πλαίσιο του πολιτικού δικαιώματος αναφοράς προς τις δημόσιες αρχές και υπηρεσίες.

Αφού προηγουμένως ο κ. Αναστάσιος Πηχιών, δεν είδε να έχει έμπρακτο ή επαρκές αποτέλεσμα η καλοπροαίρετη αίτησή του ως συμπολίτη με πατριωτικά ενδιαφέροντα, ή το ενδιαφέρον προς μια πνευματική αρχή που εκφράζει χριστιανικές και ηθικές αξίες, υποχρεώθηκε στην διοικητική αντιμετώπιση του αιτήματός του. Εκεί οδηγήθηκε η κατάσταση με τον τρόπο που συμπεριφέρεται η τοπική Επισκοπή.

Μέσω των δικαιωμάτων του ως έλληνα φορολογούμενου πολίτη, τα οποία φέρεται αποφασισμένος να ασκήσει σε ελληνικές και αν χρειαστεί σε διεθνείς αρχές και οργανισμούς. Με στόχο να δοθούν απαντήσεις.


ΟΔΟΣ Μ.Πέμπτη 28.4.2016 | 833 | σελ. 3


Βεβαίως σχετικά άμεσα, από την Ιερά Μητρόπολη σύμφωνα με εξακριβωμένη ενημέρωση της ΟΔΟΥ του εστάλη ήδη απάντηση που υπογράφεται από τον ίδιο τον σεβ. μητροπολίτη Καστοριάς, με ορισμένες απαντήσεις και πληροφορίες. Είναι μια ακόμη μικρή θετική εξέλιξη, μόνο που χρειάζεται ακόμη δρόμο υπέρβασης και γενναίων πρωτοβουλιών.

Από τις μέχρι τώρα αντιδράσεις, προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα ότι το ενδιαφέρον του κ. Πηχιών πλήρωσε ένα τίμημα λόγω της φιλίας του με την ΟΔΟ, για την οποία ορισμένοι, ειδικά χαμηλόβαθμοι κληρικοί και όχι μόνο, δεν τρέφουν τα φιλικότερα αισθήματα. Πρόβλημα και δικαίωμά τους βεβαίως, αλλά μόνο (μόνο) για την πατρική τους περιουσία, και όχι γι’ αυτή του καστοριανού λαού, είτε ανήκει στην μητρόπολη, είτε ανήκει στο ευρύτερο δημόσιο.

Όμως ο κ. Αναστάσης Πηχιών, αναζητεί απαντήσεις και στοιχεία που να οδηγήσουν όχι στην προσωπική προνομιακή του μεταχείριση (!), αλλά για να προστατευθούν δημόσια αγαθά και η περιουσία του καστοριανού λαού. Με τρόπο άμεσο, διαφανή και χωρίς γκρίζες ζώνες. Αρκεί να γίνει κατανοητό έμπρακτα ότι τα κειμήλια της Καστοριάς ανήκουν στον λαό της πόλης, τον σημερινό, που θα πρέπει να είναι και ο μοναδικός νόμιμος κάτοχός τους.

Μεγάλη Πέμπτη σήμερα, που εν όψει και της πρωτοφανούς κρίσης και δοκιμασίας του καστοριανού λαού θα μπορούσε να είναι πολύ πιο εμπλουτισμένη με το ιστορικό και συναισθηματικό ιστορικό βάρος μιας πόλης σαν της Καστοριάς, αν οι κλεμμένες εικόνες δεν ήταν άφαντες από προσώπου γης –για τους πληβείους πολλούς. Αν υπήρχε και γι’ αυτούς μια πραγματική παρακαταθήκη.



Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ την Μ. Πέμπτη 28.4.2016, αρ. φύλλου 833
Φωτογραφία: Λεονάρντο ντα Βίντσι (1452-1519) Ο Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής (1513–1516) λεπτομέρεια, Μουσείο του Λούβρου,  Παρίσι Γαλλίας.



Επιλογή σχετικών αναρτήσεων:

1 σχόλιο:

  1. Ανώνυμος22/10/16

    Πώς κατάντησε, έτσι, η Καστοριά, τα τελευταία χρόνια;
    Τι κατάντια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ