Πρόσωπα 2019 [8]

ΟΔΟΣ 2.1.2020 | 1019

Μαρία Σέκιου

Πνευματική αντίδραση και αντίσταση

[+] Η καστοριανή ποιήτρια και διορθώτρια κειμένων Μαρία Σέκιου, είναι ένα από τα πρόσωπα που χαρακτήρισαν μια σύντομη Άνοιξη πολιτιστικής ανάτασης για την Καστοριά, πριν από αρκετά χρόνια. Τότε που πειραματικό και ερασιτεχνικό θέατρο, καλές τέχνες, μουσική και η ανάγκη εκσυγχρονισμού, έστω και με τα βασικά μέσα και μέτρα, κατόρθωναν να σχηματίζουν ένα υγιή πνεύμονα για το μέλλον της Καστοριάς. Ευνοούσε βεβαίως και το πολιτικό περιβάλλον που ήταν φιλικό σε ριζοσπαστικά κινήματα έκφρασης και τέχνης, όπως και η διάθεση της τοπικής κοινωνίας πιο γενικά για την υπέρβαση των στερεότυπων και παραδοσιακών αξόνων.

Στην συνέχεια, συμπτώσεις και δυσάρεστα γεγονότα, όπως και η ζοφερή οικονομική κρίση στην Καστοριά, επέτρεψαν στην καταπιεστική επίδραση της λεγόμενης πατροπαράδοσης, γνήσιας και πλαστής, να επιβληθούν και να καταδυναστεύουν σαν μπότα που πατάει και καθηλώνει όποιον βρεθεί στην πορεία της, στο σήμερα. Φιμώνοντας και τρομοκρατώντας.

Οι ατελείωτοι παραδοσιακοί χοροί, επί δεκαετίες τώρα, από τους ίδιους και τις ίδιες, με τα ίδια μουσικά ερεθίσματα, έχουν οπισθοδρομήσει την πόλη. Προκαλούν ήδη μειδιάματα, αλλά με αυτά δεν εκφράζεται ο αντίλογος. Πάντα βεβαίως ακόμη και τώρα υπάρχουν εξαιρέσεις, εκλάμψεις και παραδείγματα που εκφράζουν ελπίδα. Λειτουργούν όμως αρκετά μοναχικά και σε αποκλεισμένο από την κρατούσα αντίληψη πλαίσιο. Κάτι σαν "κρυφό σχολείο". Ευτυχώς οι λίγες εξαιρέσεις και προσωπικότητες ανοικτών οριζόντων της Καστοριάς εξακολουθούν να αγωνίζονται, καταγράφοντας στην Καστοριά μια γνήσια πνευματική αντίδραση και αντίσταση στην γενικότερη ισοπέδωση.

Η Μαρία Σέκιου ξεχώρισε και μέσα στο 2019, με δύο αφορμές. Και στις δυο φορές, η ίδια δεν μίλησε καθόλου. Σε συνεργασία με τον εικαστικό φωτογράφο Μάρκο Ντέμκα που επίσης κατοικεί στην Καστοριά, αντί πολλών λόγων και καταγγελιών, προτίμησε με μια φωτογραφία της ίδιας στα επενδυμένα με καλό γκρι ανοικτό ύφασμα –γνωστά καθίσματα του προδομένου και ερειπωμένου άλλοτε Πνευματικού Κέντρου της Καστοριάς, και με μια σακούλα να την καλύπτει καθισμένη, εξέπεμψε SOS για την παρατεινόμενη ασφυξία που προκαλείται στην Καστοριά από την απουσία (έλλειψη) Πνευματικού Κέντρου [σχετικά "εδώ"]

Ήπιες ακτιβιστικές ενέργειες, όπως τα πανό που αναρτήθηκαν στο Διοικητήριο, η σωτηρία του Μαθιουδάκη, η αγωνία για το Πνευματικό Κέντρο, έδιναν χρώμα και νόημα κάποτε όπως στα χρόνια που η αδικοχαμένη Ελένη Τσαδήλα, φίλη άλλωστε της Μαρίας Σέκιου, αγωνιζόταν ανιδιοτελώς για όλα αυτά.

Στην συνέχεια, πάντα μέσα στο 2019, η Μαρία Σέκιου πρωτοπόρησε. Σε συνεργασία και πάλι με τον εικαστικό Μάρκο Ντέμκα αλλά και με την υποστήριξη του σωματείου «Σπασμένο Ρόδι» που εξακολουθεί να αντιστέκεται στην καταδυνάστευση των παραδοσιόπληκτων, προτίμησε και πάλι να πρωτοτυπήσει, αναφορικά με την παρουσίαση της νέας ποιητικής συλλογής της "Το σύνορο Βλέμμα" (εκδ. Νησίδες). Η συλλογή "παρουσιάστηκε" στο αρχοντικό Βέργουλα κυρίως με την σημειολογία και τον συμβολισμό της εικαστικής δημιουργίας και της τέχνης και όχι του ίδιου του λόγου, με μια έκθεση στο υπόγειο και την αυλή του αρχοντικού που μεταμορφώθηκε τολμηρά σε έναν σύγχρονο χώρο τέχνης, με ήχο και εικόνα, σε ένα πρωτοποριακό για την Καστοριά συνδυασμό.

Όπως ήταν φυσικό, προκάλεσε ανακούφιση και ελπίδα. Κάποιος επώνυμα δήλωσε την προτίμησή του υπογραμμίζοντας ότι η αυτονόητη ψήφος του δίνεται σε αποδοκιμασία των φασιστικών και ρατσιστικών συμβάντων για την φίμωση του αντιλόγου που επιχειρήθηκε στην Καστοριά από τον «ανώνυμο» Ναζί, που παρίστανε τον Ζορρό «προστάτη» όπως δηλώνει, της τοπικής δημοτικής ευδαιμονίας. Εν αγνοία τους προφανώς.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 2 Ιανουαρίου 2020, αρ. φύλλου 1019