10.2.20

4o Δημοτικό Σχολείο Καστοριάς: Γιορτή των Τριών Ιεραρχών



Στο πλαίσιο των δράσεων της σχολικής μας βιβλιοθήκης και με αφορμή τη γιορτή των Τριών Ιεραρχών οργανώθηκε στο σχολείο μας μια πολύ ξεχωριστή γιορτή, για να τιμηθεί η μνήμη τους και να αναδειχθεί η αξία των γραμμάτων και της μόρφωσης. Ανταποκρινόμενες στην πρόσκλήσή μας, τίμησαν και λάμπρυναν με την παρουσία τους τη σχολική μας γιορτή δύο εξαιρετικές κυρίες, παλιές απόφοιτες του σχολείου μας, όπως αναδείχθηκε από τα σχετικά αρχεία, η κ. Σοφία Σοφαροπούλου, συνταξιούχος εκπαιδευτικός και συγγραφέας και η κ. Αθανασία Πρώιου, συνταξιούχος εκπαιδευτικός.

Στο α΄μέρος της γιορτής έγινε το τυπικό αφιέρωμα στους Τρεις Ιεράρχες, το οποίο επιμελήθηκαν οι μαθητές και οι μαθήτριες της Γ΄τάξης παρουσιάζοντας στοιχεία από τη ζωή των μεγάλων πατέρων της Εκκλησίας , τονίζοντας ιδιαίτερα την προσφορά τους στα γράμματα και τη φιλανθρωπία ενώ ταυτόχρονα διαβάστηκαν αποσπάσματα από τα σοφά τους λόγια.

Το ξεχωριστό στοιχείο της εν λόγω γιορτής ήταν το β΄μέρος της, το αφιερωμένο στις εκλεκτές μας προσκεκλημένες. Η χορωδιακή μας ομάδα καλωσόρισε τις δύο κυρίες τραγουδώντας το τραγούδι «Αρχόντισσα Καστοριά», ένα τραγούδι που υμνεί την ιστορία και τον πολιτισμό της Καστοριάς σε στίχους γραμμένους από την πένα της κ. Σοφαροπούλου. Στη συνέχεια αναγνώστηκαν από τα πολύ παλιά μαθητολόγια και τα βιβλία γενικού ελέγχου, οι σχολικές χρονιές φοίτησης, η βαθμολογία και η διαγωγή τους προκαλώντας εντύπωση στα παιδιά για τον τρόπο λειτουργίας του σχολείου εκείνη την περίοδο. Αναγνώστηκαν επίσης μικρά αποσπάσματα από τα βιβλία της κ. Σοφαροπούλου, και δραματοποιήθηκαν κάποια από αυτά με πολύ χαριτωμένο τρόπο , υπογραμμίζοντας παραστατικά τις δυσκολίες αλλά και τις χαρές των μαθητικών της χρόνων.




Το σημαντικότερο όμως σημείο της γιορτής ήταν οι γλαφυρές και πολύ παραστατικές αφηγήσεις για τη ζωή τους τόσο της κ. Σοφαροπούλου όσο και της κ. Πρώιου και ιδιαίτερα οι αναφορές τους στα παιδικά και σχολικά τους χρόνια. Μαθήτριες του Ορφανοτροφείου Καστοριάς, πέρασαν τα πιο τρυφερά τους χρόνια φιλοξενούμενες στο ίδρυμα, χωρίς οικογένεια σε δύσκολες εποχές. Μίλησαν για το σχολείο και τους δασκάλους τους με πολλή αγάπη, θα λέγαμε με ευγνωμοσύνη για τα εφόδια που τις πρόσφερε για να αντιμετωπίσουν αργότερα τις δυσκολίες της ζωής και να προοδέψουν.

Η γλυκύτητα, η ευγένεια και προπαντός η αισιοδοξία και το θάρρος που μετέδιδαν τα λόγια και η στάση τους μας συγκίνησαν όλους. Αναγνωρίσαμε στα πρόσωπά τους την αξία της αληθινής μόρφωσης και πόσο αυτή συμβάλλει στη διαμόρφωση ακέραιων χαρακτήρων. Τελικά, κατανοήσαμε ότι ορφανός δεν είναι αυτός που δεν έχει γονείς αλλά αυτός που δεν έχει ιδανικά και αρχές όπως τόσο σοφά έχει γράψει στα βιβλία της η κ. Σοφαροπούλου.

Αγαπητές κ. Σοφία και κ. Αθανασία, σας ευχαριστούμε ολόψυχα για τα μαθήματα ζωής που μας προσφέρατε τόσο απλά αλλά και τόσο ουσιαστικά.



8 σχόλια:

  1. Ανώνυμος10/2/20

    Από γκρίνια μέχρι φαγωμάρα ξέσπασε φέτος για τον εορτασμό των Τριών Ιεραρχών. Το σωστό όμως να λέγεται. Κατάφερε αυτό το Δημοτικό Σχολείο να διοργανώσει μια εμπνευσμένη Γιορτή.
    Εύγε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος11/2/20

    Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος13/2/20

    Τα σχολεία ώς κρατική κατάφαση της παιδείας και ειδικά οι μαθητές πρέπει να απέχουν από κάθε είδους δόγματος και εκδήλωσης θρησκευτικής συμπάθειας και ειδικά για το δόγμα της [....].
    Έρρωσθε

    Δημήτριος Αγιασοφίτης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος14/2/20

    Να, αυτά παθαίνει όποιος βλέπει τη ζωή απρόσωπα! Κρατισμός κι άλλο τίποτα!
    Κύριε Αγιασοφίτη, τα σχολεία ως θεσμός της Πολιτείας προσφέρουν Εκπαίδευση.
    Όμως, εμπνευσμένοι Δάσκαλοι παρέχουν Παιδεία, συνειδητοποιημένοι Γονείς Αγωγή (και μέσω των σχολείων).
    Τη συγκεκριμένη εκδήλωση διοργάνωσαν Πρόσωπα, συμετείχαν Πρόσωπα και τιμήθηκαν Πρόσωπα.
    Εδώ δεν είμαστε Ταλιμπάν. Όποιος έχει αντίρρηση, ας την εκφράσει.
    Με επιχειρήματα όμως. Όχι με δογματικό λόγο.
    Γιατί και η φράση "όχι στα δόγματα" δόγμα είναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος14/2/20

    Ταλιμπάν δεν είμαστε αλλά γινόμαστε όταν οι μαθητές εμπλέκονται σε κάθε είδους δόγμα. Το σχολείο πρέπει να παρέχει εκπαίδευση,ίσον γνώση και παιδεία,ίσον καλλιέργεια. Εσείς πιστεύετε ότι οι μαθητές ωφελήθηκαν από την εκδήλωση και πώς;

    Έρρωσθε

    Δημήτριος Αγιασοφίτης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος17/2/20

    Κύριε Αγιασοφίτη, ευχαριστώ που δώσατε σημασία στο σχόλιό μου, αν και ανώνυμο (για λόγους προσωπικούς). Σας βεβαιώ ότι εκτιμώ τη συμμετοχή σας στο διάλογο, και (μολονότι ο δημόσιος γραπτός λόγος συχνά παρερμηνεύεται, κυρίως ως προς το ύφος του) δεν γράφω ειρωνικά ή θέλοντας να προσβάλω κανέναν, ούτε από τους σχολιαστές ούτε από τους αναφερομένους.
    Μεγάλη κουβέντα ανοίξαμε… Πρώτα-πρώτα, για να μιλήσουμε επί ίσοις όροις, είναι απαραίτητο να εννοούμε το ίδιο τις λέξεις και να διακρίνουμε τις διαφορές των εννοιών.
    Άλλο Εκπαίδευση άλλο Παιδεία.
    Ακόμη όμως και με την κοινή έννοια που έχει η Εκπαίδευση, γιατί να κολλήσουμε στα “θρησκευτικά”;
    Δεν αστειεύονται καθόλου όσοι υποστηρίζουν ότι ειδικά στη χώρα μας αποφοιτούν από τα σχολεία νέοι και νέες και στα δεκαοκτώ τους δεν έχουν μάθει να ράψουν ένα κουμπί, να μαγειρέψουν ένα φαγητό... να έχουν αυτοάμυνα, να πάρουν μέτρα προφύλαξης από ηλεκτροπληξία, πνιγμό, σεισμό, σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, bullying, κυβερνοεπιθέσεις… να κυκλοφορήσουν σε μια μεγαλούπολη, να διασκεδάσουν με μέτρο, να συντάξουν μια αίτηση, ένα βιογραφικό και να περάσουν συνέντευξη ως υποψήφιοι εργαζόμενοι.
    Παράλληλα, όλα τα μαθήματα γίνονται με τέτοια “ύλη” και με τέτοιον τρόπο, που για όλα λίγο-πολύ εκφράζονται από απλά παράπονα μέχρι έντονες αντιδράσεις.
    Όσον αφορά κάθε ένα θέμα, φρονώ ότι έχει μεγαλύτερο κύρος ο λόγος των ανθρώπων που έχουν μελετήσει σχολαστικά σοβαρές πηγές και έχουν εργαστεί οι ίδιοι στον σχετικό χώρο, παρά τα σχόλια όσων δεν είμαστε γνώστες κατά περίπτωσιν.
    Για να μη μεροληπτώ, ούτε υπέρ ούτε κατά αδιακρίτως, θα εκφράσω ευθέως το παράπονό μου.
    Στην Καστοριά οι Μαθηματικοί έχουν τη “Μαθηματική Εταιρεία”, οι Φιλόλογοι τον “Σύνδεσμο Φιλολόγων” και τακτικά βλέπουμε αξιόλογα δείγματα της δράσης τους.
    Ένωση Θεολόγων υπάρχει στο νομό μας;
    Πού είναι αυτοί οι άνθρωποι;
    Εννοείται ότι υπάρχουν και δεν αμφισβητούνται οι γνώσεις τους.
    Πότε διοργάνωσαν μια ανοιχτή εκδήλωση ή τακτικές συναντήσεις ή δημοσίευσαν κάτι χάριν της ευρύτερης τοπικής κοινωνίας;
    Ο θεολογικός λόγος εκπέμπεται μόνο από τη Μητρόπολη, αλλά …. Δέσποτα, ευλογείτε (που λέτε κι εσείς, κύριε Αγιασοφίτη)… ο σοφός λαός μας υποστηρίζει ότι “ένας κούκος δεν φέρνει την Άνοιξη”.
    Φυσικά και δεν μιλάμε για την προσωπική σταδιοδρομία των Θεολόγων της Καστοριάς, αλλά για συλλογική έκφραση, για άνοιγμα στην κοινωνία, που έχουμε να ακούσουμε ερμηνεία του Ευαγγελίου από λαϊκό από τότε που κήρυτταν ως καθηγητές θεολόγοι ο μειλίχιος κ. Κουτσιαύτης και ο φλογερός κ. Λυκούργος.
    Γι’ αυτό λοιπόν, κύριε Αγιασοφίτη, με όλον τον σεβασμό απαντώ.
    Αν πάρω ως παράδειγμα το προσωπικό μου βίωμα (ποιος μπορεί να ξέρει πώς ακριβώς αισθάνθηκαν τα συγκεκριμένα παιδιά…), ναι, πιστεύω ότι υπήρξε ωφέλεια.
    Τετάρτη Δημοτικού ήμουν, όταν μετά τα μαθήματα ακούσαμε όλα τα παιδιά μια Δασκάλα που “έβγαλε λόγο” για τους Τρεις Ιεράρχες. Δεν πιστεύω ότι αποτελώ “εξαιρετική περίπτωση”, αλλά μου έκαναν καταπληκτική εντύπωση όσα είπε, έτσι όπως παρουσίασε την πορεία τους στη ζωή και μάλιστα για τις μητέρες τους.
    Και έρχονται σήμερα φιλότιμες Δασκάλες και συνδέουν το παρελθόν με το παρόν και δεν προκαλούν συγκίνηση;
    Ποιος μίλησε για δόγμα;
    Την κυρία Σοφαροπούλου δεν τη γνωρίζω από κοντά.
    Αλλά, η κυρία Πρώιου αποτελεί κεφάλαιο στον χώρο της Εκπαίδευσης, είναι από τις πιο κατηρτισμένες Φιλολόγους που πέρασαν από το 1ο Γυμνάσιο της Καστοριάς, από τις γλυκύτερες μορφές για όλους εμάς που είχαμε την τιμή και τη χαρά να την γνωρίζουμε ως Καθηγήτρια.
    Θα φανούμε τώρα αχάριστοι και μίζεροι αντί ευγνώμονες;

    Αιδώς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος18/2/20

    Αγαπητέ/η μου ανώνυμε/η.
    Πρώτον δεν προσωποποιώ τα σχόλια μου ούτε πρός εσάς ούτε πρός τους εκπαιδευτικούς λειτουργούς,αμφισβητώντας την επάρκεια τους ούτε την μεταδοτικότητα τους. Αυτό που λέω είναι κατά την γνώμην μου ότι το δημόσιο σχολείο ανήκει και λειτουργεί κάτω από την πολιτεία η οποία είναι κοσμική. Ή κάνω λάθος;
    Οι τρείς ιεράρχες δεν εκφράζουν και μεταδίδουν αρχές,νοήματα και ότι άλλο θέλετε του δόγματος της Ορθοδοξίας;
    Εκτιμώ ότι με σέβεσθε αν και δεν γνωριζόμαστε και αυτό αρκεί για την διενέργεια διάλογου.
    Ώς αναφορά το Αιδώς ελπίζω να μήν το απευθύνετε σε εμένα....

    Έρρωσθε

    Δημήτριος Αγιασοφίτης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος20/2/20

    Κύριε Αγιασοφίτη, με την πρώτη ευκαιρία που μου δόθηκε σάς απαντώ, αν και αργοπορημένα λόγω φόρτου εργασίας.
    Πρώτα-πρώτα, να ξεκαθαρίσω ότι με την έκφραση “Αιδώς...” δεν απευθυνόμουν σε εσάς προσωπικά, αλλά πιστεύω ότι είναι επίκαιρη για όλους, προερχόμενη από το αρχαιοελληνικό “Αιδώς Αργείοι”. Το τελευταίο το παρέλειψα, για να μην το πάρουν προσωπικά οι φίλοι μου από το Άργος Ορεστικό (χάσαμε και την άνεσή μας να μιλάμε πια, με τις τόσες παρεξηγήσεις…)
    Αλήθεια, μεγάλη κουβέντα ανοίξαμε, αλλά δεν είναι σωστό να αφήνουμε εκκρεμότητες. Γιατί, προσωπικά τουλάχιστον, δίνω σημασία σε κάθε σημείο των απόψεών σας, προβληματίζομαι και έχω κάθε διάθεση να το συζητήσουμε, αλλά δεν έχω τον απαραίτητο χρόνο γι’ αυτό.
    Χαίρομαι που το σχόλιό σας δεν αναφερόταν προσωπικά στους συντελεστές της εκδήλωσης, αν και τα γεγονότα είναι συνυφασμένα με πρόσωπα και γι’ αυτό θεώρησα χρέος μου να σχολιάσω συμπληρωματικά και όχι απαραιτήτως ανατρεπτικά.
    Αν κατάλαβα καλά, εκείνο που αρνείστε είναι η ύπαρξη του δόγματος και μάλιστα στην Εκπαίδευση.
    Εδώ πρέπει να σταθούμε με προσοχή, για να μην ξεφύγει η κατάσταση. Γι’ αυτό έκανα ανοιχτή πρόσκληση σε Θεολόγους, για να μας φωτίσουν σχετικά, για να λύσουν την απορία συμπολιτών τους. Εσείς μπορεί να μην τη χρειάζεστε, αλλά άλλοι κι εγώ θέλουμε. Ύστερα, γιατί μας μιλάνε για τον αδελφό τον ελάχιστο; Εμείς τί είμαστε;
    Επειδή όμως δεν μπήκε στον κόπο να ασχοληθεί κανείς μαζί μας, ας συνεχίσουμε την κουβέντα, σαν να είμαστε δυο “ζωηροί” μαθητές στο τελευταίο θρανίο. (χαμογελώ τώρα, ελπίζω να μην κακοφανεί...)
    Λοιπόν, συμμαθητά μου, καθετί είναι όπως το βλέπουμε. Φυσικά δεν γνωρίζω τί έχετε στο μυαλό σας όταν λέτε “δόγμα”, αλλά ας καταθέσω την προσωπική μου άποψη.
    Όλοι μας λίγο-πολύ μεγαλώσαμε ακούγοντας για δόγματα.
    Αν το θεωρήσουμε σαν κάτι που επιβάλλεται και στενεύει τα όρια της ελευθερίας του ανθρώπου, ναι, είναι κάκιστον και “όξω από τα σχολειά εδώ και τώρα”!
    Όταν όμως το δούμε ως αυτό που θέτει τα όρια μιας έννοιας - η οποία έχει πλάτος και βάθος – και αποτελεί θεμελιώδη αρχή όχι μόνο στις Θρησκείες αλλά και στην Επιστήμη και την Πολιτική και επιτρέπεται στη διακριτική ευχέρεια καθενός να το ακολουθήσει ή να το αρνηθεί, τότε είναι απαραίτητο, για να αποφεύγεται η σύγχυση των δοξασιών.
    Δεν το βρίσκω σωστό δηλαδή, να ασκείται πολεμική εναντίον των δογμάτων που αφορούν στην (όποια) πίστη των ανθρώπων, μόνο και μόνο επειδή υποστηρίζονται ως αλήθειες αυταπόδεικτες. Και μην ξεχνάμε ότι η Δογματική αποτελεί μόλις έναν τομέα, ενώ εκείνο που έχει αξία είναι η πρόταση ζωής και θανάτου που έχει να παρουσιάσει κάθε θρησκεία.
    Γιατί, η ίδια τακτική χρησιμοποιείται και για άλλα θέματα της ζωής μας.
    Η Ιστορία είναι γεμάτη δόγματα της πολιτικής ζωής. Να μη διδάσκεται στα σχολεία;
    Εκείνο που μ’ αρέσει περισσότερο είναι τα Μαθηματικά. Πόσο θριαμβευτικά έχουν εξελιχθεί με βάση και τα λεγόμενα αξιώματα.
    Όποιος θέλει, ας διαβάσει τί είναι “αξίωμα” στα Μαθηματικά και θα εννοήσει γιατί το συσχετίζω με το “δόγμα” στα Θρησκευτικά…
    Γι’ αυτό, αγαπητέ μου, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι εκείνο που χρειάζεται είναι ένα φιλτράρισμα προηγουμένως, ώστε τα παιδιά να διδάσκονται “δόγματα” που προάγουν τον ανθρώπινο βίο. Γνωστοποίηση χρειάζεται και όχι επιβολή, ώστε να κρατάμε το ωφέλιμο και να απορρίπτουμε το καταστροφικό.
    Μέχρι στιγμής πάντως, ο Νομοθέτης δεν τα πήγε κι άσχημα...

    Χαίρετε πάντοτε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ