ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ ΠΑΤΡΩΝΟΥ ΠΑΠΑΤΕΡΠΟΥ: Το κλειδωμένο ντουλάπι

 

Αντιλήφθηκα ότι ο πατέρας μου κρατούσε πάντοτε ένα ντουλάπι κλειδωμένο στην αποθήκη του σπιτιού μας αρκετό καιρό μετά το θάνατό του, όταν η μητέρα μας ζήτησε να τη βοηθήσουμε να βάλει κάποια τάξη στη μικρή αποθήκη, την οποία χρησιμοποιούσε σχεδόν αποκλειστικά ο πατέρας για τα σύνεργα κυνηγιού και άλλα προσωπικά του μικροαντικείμενα. Ανοίγαμε με τη σειρά όλα τα συρτάρια και ντουλάπια και φροντίζαμε να συγκεντρώνουμε σε δύο διαφορετικά σημεία, όσα θεωρούσαμε για πέταμα ή για περαιτέρω φύλαξη. Η μητέρα ήταν αυτή που θα έπαιρνε την τελική απόφαση, κι έπειτα θα προσπαθούσαμε να τα τακτοποιήσουμε. Ο πατέρας, το άκρον άωτον της ακαταστασίας, δεν της επέτρεπε να ανακατευτεί στο συγύρισμα του χώρου αυτού. Έτσι έφτασα και στο κλειδωμένο ντουλάπι. Πρώτη απορία: γιατί κλειδωμένο; Ποτέ του δεν χρησιμοποιούσε κλειδιά, ούτε για τα πιο σημαντικά έγγραφα της υπηρεσίας του, που πολύ συχνά τα έφερνε σπίτι για να διεκπεραιώσει ορισμένες εκκρεμότητες το βράδυ. Σκόρπια όλα επάνω στο γραφείο του και θερμή παράκληση μην τυχόν και ανακατέψουμε ή χάσουμε κάτι. Δεύτερη απορία: πού ήταν το κλειδί του ντουλαπιού; Αρχίσαμε να ψάχνουμε παντού, πρώτα στη μικρή αποθήκη, στη συνέχεια σε όλα τα δωμάτια. Κλειδί πουθενά. Πρότεινα να παραβιάσουμε την κλειδαριά με ένα κατσαβίδι, αλλά η προσπάθεια δεν ευοδώθηκε. «Μήπως να δοκίμαζες να σπάσεις την πόρτα;» ρώτησε η μητέρα.

Αυτό και έγινε. Μέσα στο ντουλάπι, ένα μεταλλικό κασελάκι και πάνω του γραμμένα με κεφαλαία άσπρα γράμματα: ΒΙΟΛΕΤΤΑ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ, 1910-1976. Για μια στιγμή κοκαλώσαμε. Ήταν δυνατόν; Να φυλάγει ο μπαμπάς μέσα σ’ αυτό το κλειδωμένο ντουλάπι τα οστά της γιαγιάς, η οποία είχε πεθάνει πολύ πριν από τη δική μας γέννηση; Και γιατί τα κρατούσε εκεί και δεν τα πήγαινε στο οστεοφυλάκιο; Η μητέρα τα είχε χάσει εντελώς. Η ίδια δεν είχε προφτάσει επίσης την πεθερά της ζωντανή, ήξερε όμως, ότι κάποτε, μετά την εκταφή της, ο γιος της είχε πάρει τα οστά για να τα μεταφέρει και να τα τοποθετήσει στη γενέτειρά της, στον τάφο του συζύγου της. Επιθυμία της μάνας του, έλεγε, και δεν μπορούσε να αθετήσει την υπόσχεση που της είχε δώσει πολλά χρόνια πριν. Ναι, αλλά πώς αντί για τον τάφο στην πατρίδα βρέθηκαν στο ντουλάπι της αποθήκης, και μάλιστα χωρίς να πει τίποτα σε κανέναν; Η μητέρα μας δεν ήθελε με κανέναν τρόπο να ακουμπήσει έστω την οστεοθήκη το ίδιο και η αδελφή μου, αλλά δεν την ήθελαν πια και μέσα στο σπίτι. Ανέλαβα πρωτοβουλία και τη μετέφερα στο υπόστεγο, στην πίσω αυλή του κήπου. Ήθελα πάντως, οπωσδήποτε να βρω μια άκρη, και πολύ περισσότερο να δω το περιεχόμενο, να διαπιστώσω αν πράγματι επρόκειτο για τα οστά της γιαγιάς ή μας έπαιζε ο μπαμπάς μια από τις μακάβριες φάρσες του ακόμη και μετά τον θάνατό του. Η πρώτη μου δουλειά, μόλις έμεινα μόνος με το κασελάκι, ήταν να το ανοίξω προσεκτικά, ομολογουμένως και με κάποιο σύγκρυο. Πράγματι, ανθρώπινα οστά, σχολαστικά τακτοποιημένα, με τη νεκροκεφαλή να εξέχει και να με ατενίζει από τις άδειες κόγχες των ματιών της! Δεν ξέρω αν αυτό που ένιωσα τότε ήταν συγκίνηση ή τρομάρα. Ίσως και τα δυο μαζί. Αποφάσισα ωστόσο, να ψάξω να βρω την άκρη. Άρχισα να ρωτώ όλους τους συγγενείς, μήπως κάποιος θα μπορούσε να μας λύσει το μυστήριο. Έμαθα από μια θεία, ότι ναι μεν πήγε ο μπαμπάς στο κοιμητήριο της γενέθλιας πόλης, αλλά ο τάφος του πατέρα του δεν υπήρχε πια. Τώρα, γιατί αντί να εναποθέσει τη θήκη στο εκεί οστεοφυλάκιο την πήρε μαζί του και την κλείδωσε στην αποθήκη χωρίς να πει λέξη, δεν ήξερε να μου πει. Είπα στη μητέρα μου, ότι θα πήγαινα ο ίδιος να τακτοποιήσω αυτήν την εκκρεμότητα κατά τα καθιερωμένα και πράγματι το έκανα. Εκείνο που δεν είπα ούτε σε κείνην ούτε στην αδελφή μου, είναι ότι κράτησα τη νεκροκεφαλή της γιαγιάς κρυμμένη σε έναν σάκο από κόκκινο βελούδο μέσα στη ντουλάπα μου. Δεν ξέρω γιατί, όταν νιώθω ταραγμένος ή γενικά πνιγμένος από χίλια δυο προβλήματα, ανοίγω τη βελούδινη θήκη και παρακαλώ τη γιαγιά μου να με βοηθήσει να βρω τη λύση.

Όσο και αν ακούγεται απίστευτο, μετά από αυτή την επικοινωνία, ηρεμώ αφάνταστα και παίρνω κουράγιο να συνεχίσω τη ζωή μου.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 23 Φεβρουαρίου 2023, αρ. φύλλου 1163.