Αποφάσισα να ασχοληθώ με τον Θησέα για τη συγγραφή του διδακτορικού μου. Ευτυχώς, ο καθηγητής μου δεν είχε καμιά αντίρρηση επ’ αυτού, αλλά έπρεπε να καλύψω όλα του τα κατορθώματα και να επικεντρωθώ σε κάποιο, για το οποίο δεν υπήρχε πλούσια βιβλιογραφία, άρα να ψάξω πολύ. Κατέληξα στον Σίνη τον Πιτυοκάμπτη, νόθο γιο του Ποσειδώνα κατά μία εκδοχή, του Πολυπήμονα “Προκρούστη”, κατά μία άλλη. Τον ληστή που έδρασε στον Ισθμό της Κορίνθου και είχε έναν πολύ ανατριχιαστικό τρόπο να ληστεύει και να εκτελεί τα θύματά του. Φόβος και τρόμος όλων, όσοι τολμούσαν να διασχίσουν τον ισθμό. Πελώριος και τρομακτικός στην όψη, λύγιζε τις κορυφές δυο αντικριστών πεύκων, έδενε σ’αυτές χέρια και πόδια των θυμάτων του και στη συνέχεια άφηνε τις κορυφές να ανυψωθούν. Αυτές, όταν απομακρύνονταν η μία από την άλλη, παρέσυραν τους κακόμοιρους αιχμαλώτους στα ύψη και τους έσχιζαν στα δύο. Φρικτό και μόνο να το σκεφτείς. Βέβαια, ο Θησέας φρόντισε να τον εξοντώσει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, πράγμα που έκανε με όλους τους κακοποιούς και βασανιστές κατά το ταξίδι του προς την Αθήνα. Αυτή είναι η βασική μυθολογική εκδοχή για τον περιώνυμο ληστή και τον εκτελεστή του, τον Θησέα, τον βασιλιά της Αθήνας. Έψαξα από ‘κει και πέρα να βρω σε ποια άλλα μέρη και εποχές χρησιμοποιήθηκε αυτό το είδος βασανιστηρίου. Από την αρχαιότητα μέχρι και τη σημερινή εποχή, το κατέγραψα σε διάφορες παραλλαγές σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης των ανθρώπων. Η εργασία μου έτυχε εξαιρετικής υποδοχής. Όχι μόνο από τον καθηγητή μου αλλά και από πολλά άλλα εκπαιδευτικά ιδρύματα και σχολές. Χαιρόμουν και καμάρωνα, αλλά θέση εργασίας πουθενά στον ελληνικό ορίζοντα. Αναγκάστηκα να εργαστώ σε φροντιστήρια με πενιχρότατη αμοιβή για να εξασφαλίσω ένα υποτυπώδες μεροκάματο, της πείνας, θα μπορούσα να πω.
Τότε γνώρισα μία συνάδελφο, η οποία μου ανέφερε ότι εργαζόταν σε μία αλυσίδα τροφίμων σαν πωλήτρια, φυσικά, με πολύ καλό μισθό όμως, και πλήρη ασφαλιστική κάλυψη. Ο ιδιοκτήτης πρόσφερε δουλειά σε πολλούς άνεργους, με μόνη προϋπόθεση την παρακολούθηση μερικών σεμιναρίων, ώστε να καταρτισθούν για τις απαιτήσεις της επιχείρησης. Σκέφτηκα πως δεν θα ήταν άσχημα να δοκίμαζα εκεί την τύχη μου, έστω και προσωρινά, μέχρι να αποφασίσω αν τελικά θα παρέμενα στον τόπο μου, κοντά στους δικούς μου ή θα κατέφευγα στο εξωτερικό· αυτή τη λύση προσπαθούσα να αποφύγω όσο ήταν δυνατόν. Ο επιχειρηματίας θα άνοιγε ένα νέο τμήμα στα καταστήματά του, τμήμα νωπών κρεάτων, και ήθελε να τα εξοπλίσει, εκτός από τους επαγγελματίες κρεοπώλες, με κάποιον υπεύθυνο για τη γενική εποπτεία, μορφωμένο οπωσδήποτε και με γνώση τουλάχιστον της αγγλικής. Στη συνέντευξη ενθουσιάστηκε εκείνος, δεν δυσαρεστήθηκα εγώ. Πρώτα λοιπόν, το σεμινάριο: στην προκειμένη περίπτωση, επίσκεψη στα πολύ σύγχρονα ιδιόκτητα σφαγεία, επεξηγήσεις από τον εντεταλμένο ειδικό κτηνίατρο για το είδος των κρεάτων και τη σωστή κοπή τους, και λοιπά και λοιπά. Λεπτομερής η ξενάγηση στον χώρο και φάνηκε ότι δεν θα είχα πρόβλημα στο να ξεχωρίζω τα διάφορα είδη, αν και η δουλειά μου, όπως επανειλημμένα τόνισε ο ιδιοκτήτης, θα ήταν βασικά η εποπτεία και η καταγραφή των πωλήσεων. Άρχισα να βρίσκω ενδιαφέρουσα όλη αυτή την ενημέρωση.
Την επόμενη εβδομάδα -τελευταία απ’ότι έμαθα για μένα και παραμονές της Αποκριάς, θα παρακολουθούσα τον τεμαχισμό των κρεάτων. Απ’ ό,τι πληροφορήθηκα, αυτές τις μέρες έφευγαν τα κρέατα σε πολύ μεγάλες ποσότητες. Ετοιμαζόταν ο κόσμος για τη μεγάλη νηστεία του Πάσχα και φρόντιζε να πλουτίσει το τραπέζι της Τυρινής με όσο το δυνατόν περισσότερα και εκλεκτότερα εδέσματα.
Να ‘με λοιπόν στημένη και πανέτοιμη για τη... δοκιμασία. Ένας τεράστιος καταψύκτης και οι κρεοπώλες επί το έργον: παραλάμβαναν τα ζώα που θα τεμάχιζαν, τα κρεμούσαν από δύο αντικριστά ανοξείδωτα τσιγκέλια, τα ανύψωναν με μοχλό μέχρι να έλθουν πάνω από τα κεφάλια τους και με ηλεκτρικά πριόνια άρχιζαν το έργο τους. Εγκάρσια τομή η πρώτη. Δεν άντεξα τη θέα. Ο Πιτυοκάμπτης και τα θύματά του εμφανίστηκαν ολοζώντανα μπροστά μου· λιποθυμική τάση με κατέλαβε, τάση για εμετό, αμέσως μετά. Μου παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες και ο καλόκαρδος ιδιοκτήτης με καθησύχασε και μου υποσχέθηκε να μην με υποβάλει άλλη φορά σ’αυτή τη δοκιμασία. Πώς να του εξηγήσω τώρα, ότι για όλα έφταιγε η άριστη διατριβή μου;
Ψάχνω ήδη για μία ερευνητική θέση σε πανεπιστήμιο του εξωτερικού. Ο Σίνης τα κατάφερε να με διαμελίσει!
Φωτογραφία: Ρέμπραντ (1606-1669) Το σφαγμένο βόδι (1655), Μουσείο του Λούβρου, Παρίσι Γαλλίας.
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 16 Φεβρουαρίου 2023, αρ. φύλλου 1162.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.