17.12.16

ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ ΠΑΤΡΩΝΟΥ ΠΑΠΑΤΕΡΠΟΥ: Ουράνιο Τόξο


ΟΔΟΣ 23.6.2016 | 841

Tίποτα δεν είχε μείνει όρθιο στη γειτονιά του. Και ούτε καν τη σχολική χρονιά δεν είχε προφτάσει να τελειώσει. Έριχναν τα συμμαχικά αεροπλάνα βόμβες ατέλειωτες• να κάμψουν έπρεπε οπωσδήποτε το θράσος των Σέρβων... Μια από τις πολλές "αδέσποτες" πέτυχε και το σπίτι του μικρού Ντάνιελ, που έτυχε να λείπει εκείνη την ώρα. Δεν έμεινε τίποτα και κανείς κάτω απ’ τα ερείπια. Τον περιμάζεψαν εθελοντές της πόλης, που έτρεχαν πότε εδώ και πότε εκεί, προσπαθώντας να βοηθήσουν όσους μπορούσαν περισσότερους. Ο Ντάνιελ άργησε κάπως να καταλάβει, γιατί δεν τον άφησαν να πλησιάσει σπίτι του, να συναντήσει τους δικούς του, μέσα στην οχλοβοή, μέσα στον ήχο των σειρήνων και των ασθενοφόρων. Όταν πια έφτασε η νύχτα, όταν σπίτι του έγινε ένα πρόχειρο κατάλυμα για πολλούς άλλους σαν κι αυτόν, άρχισε να συνειδητοποιεί το μέγεθος της συμφοράς. Έλπιζε να τους ανταμώσει πάντως τις επόμενες μέρες• δεν το χωρούσε το μικρό του μυαλουδάκι, ότι μπορεί να μην ξανάβλεπε ποτέ πατέρα, μάνα, αδέλφια και παππούδες...

Δεν τους ξανάδε. Ήταν όλοι τους παράπλευρες απώλειες. Ανέλαβε ο Ερυθρός Σταυρός περίθαλψη και προστασία όλων των ορφανών που απέμειναν μονάχα. Και φρόντισε να τα προωθήσει μακριά από το συφοριασμένο τόπο. Έτσι βρέθηκε ο Ντάνιελ σε μια οικογένεια, κάπου στη Βόρεια Ελλάδα, σε ανθρώπους που ήταν πρόθυμοι να το φροντίσουν, να το χαϊδέψουν, να το κάνουν για έναν χρόνο να ζήσει μια όσο ήταν δυνατό πιο ήρεμη ζωή. Οι νύχτες, με τους απανωτούς εφιάλτες, έγιναν εφιαλτικές για όλη την οικογένεια. Στο κρεβάτι των γονιών κατέληγε κάθε φορά, με φιλιά και αγκαλιές προσπαθούσαν να ησυχάσουν το τρομαγμένο αγρίμι. Με τον καιρό, οι ανοιχτές πληγές άρχισαν κάπως να κλείνουν• άρχισε κάπου-κάπου να σχηματίζεται κι ένα χαμόγελο στο σφιγμένο σαν σφίγγα πρόσωπο. Στο σχολείο έστειλαν ειδική δασκάλα απ’ τη Σερβία, για όλα εκείνα που φιλοξενούνταν σ` αυτήν την πόλη• μεγάλη ήταν η πρόοδος και στα Ελληνικά του.

Άρχισε να συνεννοείται με τα Ελληνόπουλα στα διαλείμματα, να παίζει στη γειτονιά, να ξανοίγεται. Διάφορες περίεργες ιστορίες άκουγε τότε. Του έλεγαν, πως αν κάποιος πηδήσει πάνω απ` το ουράνιο τόξο και κάνει μια ευχή την ώρα του άλματος, μέχρι και φύλο μπορούσε ν’ αλλάξει. Άκουγε ο Ντάνιελ, άκουγε και άκουγε, και όλο κάτι στριφογύριζε στο μυαλό του. Λες νάταν αλήθεια; Λες να τα κατάφερνε να πηδήσει πάνω από ουράνιο τόξο; Ήξερε σίγουρα τι ευχή θα έκανε. Φύλο να αλλάξει δεν ήθελε. Αν όμως μπορούσε να ξαναγύριζε στον τόπο του και να έβρισκε όλους και όλα όπως παλιά;

…Είχε πάει εκδρομή στα βουνά με την θετή οικογένεια. Μετά από μια ανοιξιάτικη μπόρα, φάνηκε στον ουρανό, πολύ κοντά τους, ένα ολοφώτεινο ουράνιο τόξο. Τα μάτια του Ντάνιελ άστραψαν. -Αχ, πώς θα τα καταφέρω να πηδήσω πάνω από το ουράνιο τόξο;- Τρέχει με όλη του τη δύναμη προς ένα μεγάλο βράχο λίγο πιο κάτω, και πριν καταλάβουν οι άλλοι τι κάνει, δίνει μια και πηδάει. Το μόνο που άκουσαν ήταν ο γδούπος κάποιου σώματος που πέφτει. Αμέσως μετά ήλθαν στ’ αυτιά τους και γοερά κλάματα. Έτρεξαν στην άκρη του βράχου και είδαν τον Ντάνιελ γκρεμοτσακισμένο, διπλωμένο στα δύο, σε ένα κακοτράχαλο κοίλωμα, σε βάθος τουλάχιστον τριών μέτρων. Κατάφεραν να κατεβούν μέχρι εκεί από την πιο κοντινή κατηφοριά. Τα χέρια του Ντάνιελ ήταν γδαρμένα , γρατσουνιές και στο πρόσωπο• όρθιος αδύνατον να σταθεί. Αγκαλιά τον πήρε ο πατέρας, τον κατέβασαν στο νοσοκομείο, κάκωση σπονδυλικής στήλης. Όταν κάποτε συνήλθε, ρώτησαν να μάθουν, γιατί πήδησε από το βράχο με τέτοια λαχτάρα.

Με απορία στα πελώρια μάτια του, τους εξήγησε ο Ντάνιελ, τι είχε πληροφορηθεί. Τι να του απαντήσουν; Πώς να εξηγήσουν τα ανεξήγητα Η επιστροφή στο σπίτι, με αναπηρικό καροτσάκι, κάθε άλλο παρά γιορτινή ήταν για όλους. Θαύματα δεν γίνονται κάθε μέρα, και σίγουρα αυτοί δεν ήταν θαυματοποιοί! Ο Ντάνιελ ξαναγύρισε στο Βελιγράδι μέσω Ερυθρού Σταυρού. Τα σημάδια τής καταστροφής είχαν αρχίσει κιόλας να σβήνουν από τους δρόμους, τα ερείπια να ξαναχτίζονται. Τίποτα απ’ αυτά δεν είδε ο Ντάνιελ, εξακολουθούσε όμως να ονειρεύεται ένα τεράστιο άλμα πάνω από το ουράνιο τόξο...



Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 23 Ιουνίου 2016, αρ. φύλλου 841. Φωτογραφία Reuters: Ειδομένη 7 Απριλίου 2016.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ