7.1.17

ΟΔΟΣ: Τρωκτικά και λαγωνικά


ΟΔΟΣ 14.7.2016 | 844

Το είδαμε κι΄ αυτό: Να μένει χωρίς φωτεινούς σηματοδότες ο δεύτερος πιο νευραλγικός συγκοινωνιακός κόμβος της πόλης, για χρονικό διάστημα περίπου 15 μηνών. Πρόκειται γι αυτόν μπροστά στο κτήριο της Περιφερειακής Ενότητας, που είναι απαραίτητος για την κυκλοφορία τροχοφόρων και πεζών στην Καστοριά. Και ύστερα από ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα ταλαιπωρίας και τριτοκοσμικής εικόνας, να «αποκαθιστά» επιτέλους ο Δήμος Καστοριάς την λειτουργία τους, με (πρωτοφανή) καθυστέρηση.

Και επειδή στην Καστοριά τίποτε σχεδόν δεν γίνεται χωρίς κάποια αφορμή ευτελισμού, η ιστορία των σηματοδοτών έφερε στο φως της δημοσιότητας την αποκάλυψη ότι για την βλάβη ευθύνονταν τα… τρωκτικά. Που είχαν καταστρέψει τα καλώδια. Τόσο απλό. Για αντικατάσταση καλωδίων, τα αρμόδια λαγωνικά, χρειάστηκαν 15 ολόκληρους μήνες. Με τέτοιες επιτυχίες σύντομα θα αναγγείλουν διαστημικό ταξίδι. Τέλος καλό-όλα καλά;

Κι΄ όμως όχι. Διότι από μερίδα (ηλεκτρονικών) ΜΜΕ, αντί να εκφράζεται η ικανοποίηση του κοινού από την καθυστερημένη έστω επίλυση του χρόνιου ζητήματος, ασκείται κριτική για την… επισκευή! Με την δικαιολογία ότι τους (πάμπολλους) μήνες της καθυστέρησης, οι οδηγοί είχαν βρει ένα ιδιότυπο modus κυκλοφορίας ala Καστοριά, χωρίς πράγματι να επισυμβεί αξιοσημείωτο… ατύχημα. Μια κατάσταση όπως στην Μέση Ανατολή, την Ινδία και αλλού, όπου ακόμη και όταν λειτουργούν οι σηματοδότες στους δρόμους, οι οδηγοί παίρνουν στα χέρια και τα τιμόνια τους την υπόθεση της ρύθμισης και της προτεραιότητας. Στην περίπτωση βεβαίως της Καστοριάς, χωρίς δαιμονισμένα κορναρίσματα.

Γι’ αυτό το ιδιότυπο modus κυκλοφορίας ala Καστοριά, αλλά και επειδή η λειτουργία των σηματοδοτών σε ώρες κυκλοφοριακής αιχμής συνοδεύεται από ουρές σταματημένων αυτοκινήτων, θα πρέπει ο Δήμος Καστοριάς να αποδώσει και πάλι την συμβολή ελεύθερη. Ανεξάρτητη, αδέσμευτη από φανάρια και άλλα τέτοια τεχνολογικά που έλκουν τα τρωκτικά.

Βέβαια ο αντίλογος εν προκειμένω ήταν πιο προωθημένος. Στο ζήτημα άλλωστε αναμείχθηκε και το τμήμα Τροχαίας, καθώς η συνηγορία του στην αντικατάσταση της διασταύρωσης με κυκλικό κόμβο, που θα μπορούσε να κατασκευασθεί στα πρότυπα της Κοζάνης ή και του κόμβου στην επέκταση του Φουντουκλή, θεωρήθηκε καλή ιδέα. Ενθάρρυνε ερασιτέχνες, αυτοχρισμένους συγκοινωνιολόγους, παρατηρητές της κοινωνικής συμπεριφοράς να απαιτούν (ακόμη και με θυμό) την κατάργηση των σηματοδοτών στην επίμαχη θέση. Κάποιοι μάλιστα ισχυρίσθηκαν ότι οι σηματοδότες προκαλούν και δεν επιλύουν προβλήματα. Και ότι εγκυμονούν κινδύνους.

Γεγονός είναι ότι στην πολύμηνη διάρκεια της βλάβης, η τοποθέτηση πινακίδων STOP σε όλες τις συμβολές των δρόμων της διασταύρωσης διευκόλυνε σημαντικά την ρύθμιση της κυκλοφορίας τους, με βάση την εκ δεξιών προτεραιότητα των σταματημένων έναντι των άλλων. Έτσι η εικόνα του χάους και της αναρχίας που επικρατεί σε άλλες χώρες της ευδαίμονος εγγύς και μέσης Ανατολής, εδώ αποφεύχθηκε.

Πράγματι ο συγκεκριμένος τρόπος ρύθμισης (πινακίδες STOP) είναι αρκετά διαδεδομένος σε πολλά κράτη και ιδιαιτέρως στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Όπου τα αυτοκίνητα μέσα στις πόλεις και τις κατοικημένες περιοχές οδηγούνται κατά κανόνα αργά και με αέρα άνεσης. Που επιτρέπει και στους (συνήθως) τέσσερις οδηγούς της διασταύρωσης να επιβραδύνουν και να σταματήσουν εγκαίρως, παραχωρώντας ο ένας στον άλλο την προτεραιότητα που εδώ καταπατάται.

Αλλά λησμονούν, οι θιασώτες της ασήμαντης διασταύρωσης, ότι εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε. Και ότι ειδικά στις ΗΠΑ (εκεί το σύστημα των κόμβων χωρίς ηλεκτρική σηματοδότηση είναι αρκετά διαδεδομένο), η οικονομία στο καύσιμο αλλά και η οικολογική ευαισθησία, υπαγορεύει πολλούς από τους οδηγικούς κανόνες και τις κυκλοφοριακές ρυθμίσεις της πολιτείας, που είναι ενταγμένες σε μια συγκεκριμένη φιλοσοφία.

Δεν είναι περιστασιακά όλα αυτά. Στις Η.Π.Α όπως και σε κάθε χώρα με στοιχειώδη κυκλοφοριακή αγωγή και σχετικό πολιτισμό, τα συστήματα έχουν στο επίκεντρό τους μέριμνα και για τον πεζό και τον διαβάτη των διασταυρώσεων.

Εκεί λοιπόν, ακόμη και πριν την προτεραιότητα των οχημάτων, γίνεται απολύτως σεβαστή η προτεραιότητα του πεζού, σε επίπεδο φυσικού δικαίου. Όχι παντού βέβαια το ίδιο άψογα, αλλά οπωσδήποτε παντού υπάρχει η φροντίδα για την διέλευση των πεζών, είτε με σηματοδότες, είτε σε διαβάσεις υποχρεωτικής προτεραιότητας των πεζών, ειδικά σημασμένες.

Σε αυτές τις περιπτώσεις μπορεί να δει κάποιος τον περίπου άψογο τρόπο με τον οποίο τα τροχοφόρα σταματούν εγκαίρως, υποχρεωτικά, επιδεικτικά, πολύ πριν την διάβαση των πεζών (πολλά μέτρα πριν την διαγράμμιση), ώστε να επιτραπεί η διέλευση των πεζών με ασφάλεια, ησυχία και προστατευμένα. Ο κάθε οδηγός γίνεται εγγυητής του διερχόμενου πεζού.

Εκτός από τα ποντίκια και τα άλλα τρωκτικά που θα αφήσουν νηστικά σε περίπτωση κατάργησης της σηματοδότησης, ακριβώς αυτή την «λεπτομέρεια», δηλαδή τους πεζούς των διασταυρώσεων της Καστοριάς και ειδικά της συγκεκριμένης (Λεωφόρου Κύκνων – Μεγάλου Αλεξάνδρου – Διοικητηρίου), φαίνεται ότι ξέχασαν και δεν συνυπολόγισαν καθόλου οι υποστηρικτές της αυθαιρεσίας, που είχε πράγματι μια δική της τάξη.

Διότι όλους αυτούς τους ατελείωτους 15 μήνες, όχι μόνο η κυκλοφορία των οχημάτων και η ρύθμιση γινόταν εξαιρετικά δυσχερώς, σαν σε πρωτόγονες καταστάσεις, αλλά όλους αυτούς τους μήνες, οι πεζοί των σχετικών διασταυρώσεων ζούσαν ένα μαρτύριο. Η έξη του νεοέλληνα οδηγού ή και πεζού να περάσει πρώτος, βιαστικά, απρόσεκτα, και εν πολλοίς να θεωρεί ότι η υπέρβαση και η επικράτηση αποτελεί στοιχείο προσωπικού status, σε συνδυασμό πάντα με το αυτοκίνητο καθ’ εαυτό, επιδείνωσαν κατά πολύ τις συνθήκες καθημερινότητας των πεζών της Καστοριάς.

Διότι όχι απλά χαλάρωσαν μερικές, ελάχιστες καλές συνήθειες που είχαν αρχίσει να αποκτώνται σε θέματα κυκλοφοριακής αγωγής στις σχέσεις οδηγών-πεζών, αλλά η αδιαφορία για τους πεζούς την ώρα που ο ένας οδηγός επιχειρεί να επικρατήσει του άλλου, υποβάθμισαν κατά πολύ το επίπεδο της κυκλοφοριακής ζωής και αγωγής στην πόλη. Δηλαδή όχι μόνο στο επίμαχο σημείο, αλλά παντού σχεδόν. Και αυτό το θέμα κανείς από τους επικριτές των φαναριών δεν μοιάζει να συνυπολογίζει.

Σταματημένοι, απορημένοι, τρομαγμένοι, φοβισμένοι πεζοί παντού. Πολλοί απ’ αυτούς να εκμεταλλεύονται την περίσταση για ένα gossip των διερχομένων οδηγών και επιβατών. Αλλά ακόμη περισσότεροι να δείχνουν απρόθυμοι να εμπιστευθούν ακόμη και χειρονομία των οδηγών να διέλθουν, να τους παραχωρεί προτεραιότητα, με την εξήγηση ότι δεν μπορεί να συμβαίνει στ’ αλήθεια.

Έτσι η επιμονή των υποστηρικτών της Καστοριάς χωρίς φανάρια, αποτελεί εκδήλωση αδιαφορίας, άγνοιας και εν τέλει επιπολαιότητας για τα πρακτικά και πραγματικά προβλήματα που μπορεί να λύσει ένα ορθολογικά και σωστά εφαρμοσμένο σύστημα κυκλοφορίας πεζών- οχημάτων. Που πρέπει πάση θυσία να καθιερωθεί σε πλείστα σημεία της Καστοριάς λόγω της μορφολογίας του εδάφους της (πχ πλατεία Δαβάκη, κόμβος 11ης Νοεμβρίου με Αλ. Κομνηνού, 11ης Νοεμβρίου με Ορεστείων κοκ).

Μέχρι να συμβεί αυτό, σε μια χώρα που η ζώνη ασφαλείας στους επιβάτες των οχημάτων θεωρείται ακόμη σε ένα βαθμό προσβολή, και δεν μπορεί ούτε κατά διάνοια να εφαρμοσθεί η απαγόρευση του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους, για να γυρίσει ο ήλιος, θα θέλει δουλειά πολλή.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 14 Ιουλίου 2016, αρ. φύλλου 844

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ