28.1.17

ΜΑΡΚΕΛΛΟΥ ΠΙΡΑΡ: Γιά τόν Ἄδωνι


ΟΔΟΣ 28.7.2016 | 846

Ἡ γενέθλια γῆ τοῦ Ἄδωνι, δηλαδὴ ἡ περιοχὴ τῆς Λαοδικείας στὴν Συρία, ὑπῆρξε χῶρος πολιτισμικῶν ἀνταλλαγῶν μὲ τοὺς γύρω λαοὺς (Μεσοποταμία, Αἴγυπτος, Ἑλλάδα...). Στὴν ποίηση τοῦ Ἄδωνι διασταυρώνονται οἱ ἀρχαῖοι πολιτισμοὶ -τῶν Σουμερίων, τῶν Βαβυλωνίων, τῶν Φοινίκων, τῶν Ἑλλήνων. Ὁ ἴδιος δέ, κληρονόμος αὐτῆς τῆς ἀρχαίας παράδοσης τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, εἶναι κήρυκας τῆς ὄσμοσης μεταξὺ Ἀνατολῆς καὶ Δύσης, μεταξὺ τοῦ χτὲς καὶ τοῦ σήμερα.

Ὅταν ὁ Ἄδωνις ἐμφανίζεται στὸν χῶρο τῆς ἀραβικῆς ποίησης μὲ τὶς πρῶτες συλλογές του (Πρῶτα ποιήματα, 1957, Φύλλα στὸν ἄνεμο, 1958, καὶ κυρίως τὰ Ἄσματα τοῦ Μιχιὰρ τοῦ Δαμασκηνοῦ, 1961), ἔχει προηγηθεῖ στὸν ἀραβικὸ κόσμο μιὰ μακραίωνη ποιητικὴ παράδοση τῆς ὁποίας τὰ πρωιμότερα σωζόμενα ἀνάγονται στὸν 5ο μ.Χ. αἰώνα. Ὁ Ἄδωνις προχωρεῖ σὲ μιὰ ἐκ νέου ἀνάγνωση τῆς ἀραβικῆς κληρονομιᾶς καὶ θεωρεῖ ὅτι ἡ παράδοση δὲν εἶναι ἕνα ὅλον ἀλλὰ ἀποτελεῖται ἀπὸ διάφορα στρώματα -ἄλλα γόνιμα, ἄλλα ἄγονα. Κατὰ συνέπεια, εἶναι ἀναγκαία ἡ ὑπέρβαση τοῦ πογονικοῦ παρελθόντος ὡς ὕψιστου σημείου ἀναφορᾶς καὶ μοναδικῆς πηγῆς γνησιότητος. Γιὰ τὸν Ἄδωνι, ὁ ποιητὴς ποὺ δὲν διαφοροποιεῖ τὰ γόνιμα στοιχεῖα τοῦ παρελθόντος ἀπὸ τὰ ἄγονα στοιχεῖα του, καὶ ἀναμασάει τοὺς παλιοὺς τύπους καὶ τὶς παλιὲς ἀξίες, παραμένει ἐγκλωβισμένος σὲ ἕνα ὅραμα ποὺ δὲν εἶναι δικό του κι ἑπομένως ἡ ἐμπειρία του στερεῖται αὐθεντικότητας. Ὁ ποιητὴς λοιπὸν ὀφείλει νὰ ὁδηγεῖται, μέσω μιᾶς δημιουργικῆς προσέγγισης τῆς παράδοσης, ἀπὸ τὴν φλόγα ποὺ τοὺς ὠθοῦσε.

 Μὲ τὸν Ἄδωνι, ἡ ἀλλαγὴ βρίσκεται ὄχι μόνο στὸν τρόπο ἔκφρασης ἀλλὰ καὶ στὴν ἴδια τὴν ἀντίληψη γιὰ τὴν ποίηση· ἡ ποίηση εἶναι ἀνησυχία, ἐρώτηση, ἀναζήτηση, ἀμφισβήτηση, ὀντολογικὴ ἀνίχνευση τοῦ ἐσωτερικοῦ κόσμου. Εἶναι μιὰ διορατικὴ δύναμη ποὺ διεισδύει πέρα ἀπὸ τὴν πραγματικότητα καὶ ὁδηγεῖ πρὸς τὸ μυστήριο.

Γιὰ τὸν Ἄδωνι, ἡ ποιητικὴ γλώσσα δὲν εἶναι ἁπλῶς μιὰ μαρτυρία γιὰ τὴν ὕπαρξη τοῦ κόσμου ἀλλὰ μιὰ ὀντότητα κινητικὴ καὶ συνάμα δραστική. Τὸ σχῆμα δὲν εἶναι ζήτημα τεχνοτροπίας ἀλλὰ ζήτημα ὁράματος. Ἐὰν ἡ δημιουργικὴ πράξη συνιστᾶ ὄντως μιὰ προσπάθεια γιὰ τὴν ἔκφραση τοῦ ἀδημιούργητου, τότε δὲν ἐνσαρκώνεται παρὰ μόνο σὲ μιὰ γραφὴ διαφορετικὴ ποὺ γεννᾶ καὶ μεταβιβάζει ἕνα νόημα διαφορετικό, μὲ τὸ νὰ ἀλλάζει τὶς σχέσεις μεταξὺ λέξεων καὶ πραγμάτων, ἀνθρώπου καὶ κόσμου, καὶ στὸ γλωσσικὸ καὶ στὸ ὀντολογικὸ ἐπίπεδο. Κατὰ συνέπεια, ἡ ποιητικὴ γλώσσα εἶναι ἀπαραίτητα μιὰ εἰδικὴ γλώσσα, καὶ μόνο μέσα ἀπὸ αὐτὴν μποροῦμε νὰ διασχίζουμε τὸ πέπλο τῆς τρέχουσας γλώσσας ποὺ ἀποκρύπτει τὴν πραγματικότητα. 
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 28 Ιουλίου 2016, αρ.φύλλου 846


SYRIA_ADONIS_POETRY_KASTORIA_ODOS
ΟΔΟΣ 28.7.2016 | 846


Σχετικά:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ