27.1.17

ΜΑΡΚΕΛΛΟΥ ΠΙΡΑΡ: Ὁ Ἄδωνις: πυρακτωμένα λόγια

 «Ἡ ἀπάντηση εἶναι τὸ ἐνάντιο τῆς ποίησης»
Ἀβδουλκάχιρ Αλ-Ζουρζάνι (11ος αἰ.)

Ὅταν ὁ Νοὰμ Τσόμσκυ πρότεινε στὸν Ζὰκ Λακὰν μιὰ θεωρία τῆς γλώσσας 
ποὺ ταιριάζει μὲ τὸ πνεῦμα τῶν ἐξισώσεων τοῦ Νιοῦτον, ὁ Λακὰν ἀπάντησε: «Ἐγὼ εἶμαι ποιητής»



Βρέχεις τὴ γραφίδα σου στὴν ἀστραπὴ καὶ τὴ βροντὴ κι ἀναδύεται ὁ ἥλιος/φῶς, τὸ ρόδο/ἄρωμα καὶ ἡ ποίηση/σκέψη.

Δὲν ὁδεύεις ἀπὸ ἐξορία σὲ ἐξορία,
Δὲν εἶναι ἡ ἐξορία ποὺ σὲ μετατοπίζει
Ἐσὺ ἡ ἐξορία,
Ἐσὺ ὁ οἶκος της

Ἀφέντισσα κι ἀπάγκιο σου ἡ τρέλα.

Στὸν δικό μας αἰώνα προσφέρεις ὕφος καὶ ρυθμό, «αἰώνα ποὺ σκορπίζεται σὰν ἄμμος καὶ κολλάει σὰν πυρωμένο μέταλλο, αἰώνα τοῦ σύννεφου ποὺ λέγεται ὄχλος, αἰώνα τενεκέδων ποὺ λέγονται ἐγκέφαλοι, αἰώνα χίμαιρας καὶ ὑποταγῆς, ἀνδρεικέλων καὶ σκιάχτρων, αἰώνα λαίμαργης στιγμῆς κι ἀτελείωτης παρακμῆς».

Κάθισμά σου ὁ ἄνεμος, κεραυνοβολεῖς τὰ σύνορα, μᾶς διαταράσσεις ἀπὸ τὴν κοιλιὰ τοῦ κύματος, ἀφυπνίζεις τὶς συνειδήσεις, τὶς ἁρδεύεις, τὶς λιπαίνεις μὲ τὴν ἀνταρσία, τὴν ἔσω ἐξορία, τὴν ἐρώτηση, τὴν φαντασία, τὴν ἄρνηση τῆς ὑποτέλειας στὴν καταπίεση, στὸν ὁδοστρωτήρα τῆς ὁμοιομορφίας, στὴν ἀλλοτρίωση, στὸν ψιττακισμό, στὴ στειρότητα τῆς ἀπάντησης, στὶς ἰδεολογίες. 

Σαλευτὴς τῶν ἰδεῶν, κλονίζεις τὸν «πολιτισμὸ ποὺ περπατᾶ μὲ τὰ τέσσαρα», στὸν Καρτέσιο ἀπαντᾶς ἐξαγγέλλοντας τὸν ἔσω ἄνθρωπο. Χαλαστὴς τῆς κλεψύδρας, ἐλευθερώνεις τὴν κίνηση τῶν πραγμάτων τὴν δέσμια τῶν ἔξω νόμων, εἰσάγοντας τοὺς ἔσω νόμους· γκρεμίζεις τὴν ἐποχὴ τὴν ἀπολιθωμένη … 

Πατρίδα σου «ἐκεῖνα τὰ σύννεφα ποὺ ἀπὸ τὶς λίμνες τῆς ποίησης ἐξατμίζονται», «ἡ σπίθα, ἡ ἀστραπὴ στὸ σκοτάδι τοῦ χρόνου ποὺ ἐπέρχεται». Διδασκαλία σου, ἡ μὴ ἀπάντηση· ἡ ἀποστολὴ τῆς γλώσσας, ποιητικά, δὲν εἶναι ἡ ἐξήγηση τοῦ πράγματος ἀλλὰ ἡ σύναψη ἄλλης σχέσης μαζί του· στὴν ποίηση, οἱ λέξεις εἶναι μουσική: δὲν προέρχονται ἀπὸ τὶς σελίδες τῶν λεξικῶν, ἀναδύονται ἀπὸ τὰ βάθη τοῦ ποιητῆ· ἡ μουσικὴ τῆς ποίησης εἶναι ὅμοια μὲ τὶς πηγές: οἱ πηγὲς ἀναβλύζουν ἀπὸ τὰ ἔγκατα τῆς γῆς, καὶ ἡ μουσικὴ τῆς ποίησης ἀπὸ τὰ ἔγκατα τοῦ ἀνθρώπου. Δρόμος σου «τὰ πρόσωπα τοῦ πυρὸς καὶ τῆς ποίησης». Παρηγοριά σου νὰ ὁδεύεις πρὸς τὰ πέρατα καὶ νὰ ἐπιστρατεύεις πᾶν ρῆμα ποὺ λέει τὴν ἐσχατιά.

«Ἱππότης μιᾶς ἀλλόκοτης λαλιᾶς», ἀγρυπνεῖς στὸ ἄκρο τοῦ κόσμου, ἐκεῖ ποὺ «τὸ ὁρατὸ εἶναι πρόσωπο τοῦ ἀόρατου, καὶ τὸ αἰσθητό, κατώφλι τοῦ μὴ αἰσθητοῦ», ἐξερευνητὴς ἄγνωστων γαιῶν ποὺ ἀνοίγουν στὸ ἄπειρο, βοηθᾶς τὸν Σίσυφο νὰ κουβαλάει τὸν βράχο του.



SYRIA_ADONIS_POETRY_KASTORIA_ODOS
ΟΔΟΣ 28.7.2016 | 846

* * *

Γεννήθηκε τὸ 1946 στὸ Βέλγιο. Ξαναγεννήθηκε στὴ Συρία. Σπούδασε ἀραβικὴ φιλολογία στὴ Δαμασκό. Ἐπιστημονικὸς συνεργάτης τοῦ Κέντρου Ἀνατολικῶν Μελετῶν στὸ Πανεπιστήμιο τῆς Λουβαὶν-λα-Νέβ.  

Μονογραφίες:
-Ἄδωνι, Ἄσματα τοῦ Μιχιὰρ τοῦ Δαμασκηνοῦ. Ἀθήνα, Ἐκδ. Ἄγρα 1996.
-Ἀββᾶ Ἰσαὰκ τοῦ Σύρου Λόγοι ἀσκητικοί [Κριτικὴ ἔκδοση τῆς ἑλληνικῆς μεταφράσεως].
-Ἱ.Μ. Ἰβήρων 2012. Ἐδουάρδου Τουρνέιζεν, Ντοστογιέβσκι. Τὰ ὕστατα ὅρια τοῦ ἀνθρώπου [μτφρ. ἀπὸ τὰ γερμανικά]. Ἀθήνα, ἐκδ. Δόμος 2016.



* * *

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ