ΟΔΟΣ: Σύμμαχος–χορηγός

 

ΟΔΟΣ 25.6.2023 | 1176

Η αίσθηση ότι σε πολλές αφορμές ο ΣυΡιζΑ-ΠΣ με τις επιλογές του μετατράπηκε από αντίπαλο σε σύμμαχο–χορηγό της «συστημικής» Νέας Δημοκρατίας, πράγματι ήταν διάχυτη σε όλη την διάρκεια της παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου από τις αρχές του 2023.

Η κάλπη της περασμένης Κυριακής, ειπώθηκε χαρακτηριστικά ότι ισοδυναμούσε με τις δονήσεις ενός μεγάλου σεισμού. Και αυτό, επειδή contra στις δημοσκοπήσεις η Νέα Δημοκρατία κατάφερε μια αδιαμφισβήτητη πρωτιά, που τα ποσοστά της υπερέβησαν τις προσδοκίες. Ενώ ο ΣυΡιζΑ-ΠΣ αντίθετα, πέρασε δεύτερος. Και διότι, η διαφορά των δύο κομμάτων (20 εκατοστιαίες μονάδες) αποδείχθηκε αντικειμενικά τεράστια. Πολιτικά επίσης αδιαμφισβήτητη. 

Όπως και διότι, συνέβη κάτι εξαιρετικά σπάνιο: το κόμμα της έως πρόσφατα Αξιωματικής Αντιπολίτευσης που αποτελεί και την κυβερνητική εναλλακτική, το κόμμα που κυβέρνησε από το 2015 έως το 2019, αντί να αυξήσει, μείωσε θεαματικά, δραματικά για την ακρίβεια, τις επιδόσεις του στις εκλογές της 21ης Μαΐου. 

Και αυτό το αποτέλεσμα, είναι ένας «άθλος» —από την ανάποδη, ένα κατόρθωμα. Στην ουσία είναι πιθανό ο ΣυΡιζΑ, απλά να προσβλήθηκε για πολύ διαφορετικούς λόγους όμως, από εκείνο τον λοιμώδη ιό που έχει προσβάλλει το ΠαΣοΚ, με αποτέλεσμα 10 χρόνια τώρα να περνάει από σαράντα κύματα. Και παρά τις προσπάθειες που καταβάλλονται, δεν λέει ακόμη να ανακάμψει σημαντικά, έστω κι’ αν υποβοηθείται από τον πολιτικό κόσμο. 

Οι πρώτες αντιδράσεις του κ. Αλέξη Τσίπρα, προέδρου του ΣυΡιζΑ-ΠΣ και των προβεβλημένων στελεχών του, μπορεί μεν σε μικρό βαθμό να εξηγούνται από το γεγονός, ότι η χώρα οδεύει σε (πολύ) σύντομο χρονικό διάστημα σε δεύτερες εκλογές. Οπότε επιχειρεί να εκπέμψει μήνυμα ότι ούτε ο ίδιος ούτε το κόμμα του, γονάτισαν ακόμη. 

Όμως το ότι οι εκλογές θα διεξαχθούν με το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής και δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι θα μπορούσε να ανασχεθεί η δυναμική ισχυρής αυτοδυναμίας της Νέας Δημοκρατίας από τις επόμενες κάλπες, είναι γεγονός που αποτελεί ένδειξη, ότι για μια ακόμη φορά ανεξάρτητα από τις στοχεύσεις της η εσωστρέφεια επανέρχεται στην Κεντροαριστερά. Και εκ του αποτελέσματος, μετατρέπεται σε χορηγό της Νέας Δημοκρατίας. 

Η οποία αντί να χρεωθεί με πολιτικό κόστος, ακριβώς αντίθετα ενισχύεται στην εκτίμηση της κοινής γνώμης που εκφράζεται στην κάλπη ως εγγυητής του αισθήματος δημοκρατικής ασφάλειας της χώρας και της κοινωνικής ευημερίας.

Και πράγματι η αίσθηση ότι σε πολλές αφορμές ο ΣυΡιζΑ-ΠΣ με τις επιλογές του μετατράπηκε από αντίπαλο σε σύμμαχο–χορηγό της «συστημικής» Νέας Δημοκρατίας, ήταν διάχυτη σε όλη την διάρκεια της παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου από τις αρχές του 2023. Όπως και η εντύπωση ότι οι μέθοδοι, με τις οποίες εκλογικά επιχειρούσε να κεφαλοποιήσει την φθορά της Νέας Δημοκρατίας, ειδικά από την εποχή της τραγωδίας στα Τέμπη και στην συνέχεια, ήταν από την αρχή ως το τέλος, απολύτως λάθος. 

Κολοσσιαία λάθη καταγράφονταν αλλεπάλληλα στην τακτική του ΣυΡιζΑ. Λάθη που πύκνωναν μέρα με την μέρα και προκαλούσαν ερωτηματικά για την αιτία τους. Με αποτέλεσμα όχι μόνο να αποτύχει ο ΣυΡιζΑ να πείσει τους αναποφάσιστους, αλλά και να αυτοκτονεί, στέλνοντάς τους στην ΝΔ ή οδηγώντας τους στην αποχή.

* * *

Δεν είναι μόνο το γεγονός, ότι ο ελληνικός λαός δεν κατάλαβε τον λόγο για τον οποίο, τα κόμματα της Κεντροαριστεράς και Αριστεράς, που υποτίθεται ότι τάσσονται υπέρ του εκλογικού συστήματος της απλής αναλογικής, που προϋποθέτει οσμώσεις και συμμαχίες από την διάλυση της προηγούμενης Βουλής και μετά, καθιστούσαν σαφές με κατηγορηματικό τρόπο, ότι αποκλειόταν να συνεργαστούν μεταξύ τους για να σχηματίσουν κυβέρνηση. 

Και μάλιστα όταν ο ΣυΡιζΑ, για όσους θυμούνται ακόμη, συνεργάστηκε ακόμη και με τους Ανεξάρτητους Έλληνες του κ. Πάνου Καμμένου. Και κυβέρνησαν μαζί, ειρηνικά στα περισσότερα χρόνια της κυβερνητικής θητείας 2015-2019. Ώστε δεν κατέστη κατανοητό, τι εμπόδιζε την προγραμματική σύγκλιση κομμάτων του ίδιου κατά βάση ιδεολογικού προσανατολισμού, που αν δεν υποστηρίζει, φλερτάρει με την ανατροπή των βασικών επιλογών της χώρας. 

Αλλά ασφαλώς δεν ήταν μόνο αυτός ο λόγος του εντυπωσιακού εκλογικού αποτελέσματος της π. Κυριακής. Διότι κολοσσιαία λάθη καταγράφονταν αλλεπάλληλα στην τακτική του ΣυΡιζΑ-ΠΣ. Λάθη που πύκνωναν μέρα με την μέρα και προκαλούσαν ερωτηματικά για την αιτία τους. Με αποτέλεσμα όχι μόνο να αποτύχει ο ΣυΡιζΑ να πείσει τους αναποφάσιστους, αλλά και να αυτοκτονεί, στέλνοντάς τους στην Νέα Δημοκρατία ή οδηγώντας τους στην αποχή.  

Δεδομένου ότι με την προεκλογική του πρακτική μπορεί και να έπληττε την αισθητική αλλά και πολιτική αξιοπρέπεια μελών και δυνητικών ψηφοφόρων του. 

Ενδεικτικά μόνο αναφέρεται το γεγονός ότι ο ΣυΡιζΑ προσέλαβε στις τάξεις του ως υποψήφιο βουλευτή ένα πρόσωπο όπως ο κ. Ευάγγελος Αντώναρος, της πιο αναχρονιστικής λαϊκής Δεξιάς. Άλλοτε βουλευτής και κυβερνητικός εκπρόσωπος επί Νέας Δημοκρατίας του Κώστα Καραμανλή του 2ου, του οποίου ο πολιτικός λόγος του, δύσκολα μπορεί να εξηγηθεί με κανόνες λογικής. 

Όπως και το γεγονός ότι προεκλογικά στόχευσε σε ειδικές κατηγορίες ψηφοφόρων (π.χ. στην Ροδόπη, Ρομά κ.ο.κ.) χωρίς να προσπαθεί να διευρύνει αντίστοιχα την απήχησή του σε όλο τον ελληνικό λαό. 

Μάλιστα η υποστήριξη του ΣυΡιζΑ-ΠΣ από δημόσια πρόσωπα των οποίων οι δηλώσεις προκαλούσαν σοκ, στο μέσο Έλληνα είναι μια άλλη αιτία. Όπως για παράδειγμα της δημοφιλούς παλιότερα ερμηνεύτριας κ. Τάνιας Τσανακλίδου, παρ’ ολίγο υποψήφιας βουλευτή του ΣυΡιζΑ (στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας) η οποία σχετικά πρόσφατα, μπροστά από το Εθνικό Θέατρο, τραγουδώντας ή όχι, είπε «θα τους φάμε», ενώ σε συνέντευξή της στην αθηναϊκή εφημερίδα που απηχεί τον ΣυΡιζΑ, δήλωσε: 

«Ελπίζω σε μια μεγάλη, ωραία εξέγερση, η οποία δυστυχώς δεν θα είναι ούτε αναίμακτη, ούτε πολιτισμένη. Θα είναι άγρια. Γιατί ελπίζω; Γιατί αυτός ο θάνατος που ζούμε κάθε μέρα, αυτή η αφαίμαξη όλης της ψυχικής υγείας και της πνευματικότητας, είναι χειρότερη. Οι τηλεοράσεις πρέπει να κλείσουν στα σπίτια των ανθρώπων, γιατί είναι μεγάλη καταστροφή, πρέπει να τελειώνουμε μαζί της, καθώς μας υπαγορεύει πώς να σκεφτόμαστε». Λόγια ακραία, που ούτε προοδευτικά, ούτε φυσικά ενωτικά μπορούν να θεωρηθούν. 

Είναι πιθανό ο ΣυΡιζΑ-ΠΣ, απλά να προσβλήθηκε για πολύ διαφορετικούς λόγους όμως, από εκείνο τον λοιμώδη ιό που έχει προσβάλλει το ΠαΣοΚ, με αποτέλεσμα 10 χρόνια τώρα να περνάει από σαράντα κύματα. Και παρά τις προσπάθειες που καταβάλλονται, δεν λέει ακόμη να ανακάμψει σημαντικά, έστω κι’ αν υποβοηθείται από τον πολιτικό κόσμο. 

* * *

Αλλά και διότι τελευταία γεγονότα, όπως οι δηλώσεις του κ. Κατρούγκαλου, κυρίως όμως το δημόσιο προσκλητήριο του ίδιου κ. Αλέξη Τσίπρα προς τους υποστηρικτές της ναζιστικής Χρυσής Αυγής να υπερψηφίσουν τον ΣυΡιζΑ-ΠΣ, ήταν κάτι που «τερμάτισε». Και εκτιμάται ότι κατάφερε συντριπτικό πλήγμα στο αίσθημα αξιοπρέπειας των Κεντροαριστερών. 

Πολύ απλά διότι ακόμη και εάν ισχύει το ρητό «ο φίλος του φίλου μου είναι και δικός μου φίλος», σίγουρα πάντως δεν μπορεί να ισχύει το «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου», που επιχείρησε να εφαρμόσει χωρίς αρχές και δίχως κάποιο μπούσουλα πολιτικής αξιοπρέπειας το κόμμα αυτό. 

Το ίδιο αφορά σε ένα βαθμό και στην τοπική προεκλογική προσπάθεια στην Καστοριά ακόμη και με το διαφημιστικό σποτ («Γράφουμε Ιστορία») της κυρίας Ολυμπίας Τελιγιορίδου, που παρά το γεγονός ότι λόγω των συσχετισμών δεν είχε σημαντικές ελπίδες —εκτός από την περίπτωση ενός άλλου σεισμού που θα συνέβαινε εδώ— να εκλεγεί βουλευτής στην μονοεδρική Καστοριά, αδίκησε την μετριοπαθή και καλή εικόνα της. Όχι μόνο με το επεισόδιο στην Βουλή με την βουλευτή Αθηνών κ. Φωτεινή Πιπιλή, αλλά και με το προεκλογικό τηλεοπτικό σποτ της ίδιας που παρουσιάζει την ερήμωση της Καστοριάς χωρίς ενδείξεις αυτοκριτικής. Αλλά και μια ανεξήγητη συμμαχία (στο σποτ) με αρνητές των υποχρεώσεών τους ή και αντιλήψεων στο κίνημα «Δεν πληρώνω».

Λάθη που αποτέλεσαν την καστοριανή εκδοχή του κεντρικού αταβισμού του ΣυΡιζΑ, που τελικά πλήρωσε ακριβά στην κάλπη της π. Κυριακής και με βάση τις πρώτες αντιδράσεις δείχνει να καθορίζει την στάση του ως τις επόμενες εκλογές σε ένα κόμμα που ο ίδιος ο πρόεδρός του, που μιμείται ακόμη και στην φωνή τον Ανδρέα Παπανδρέου, λησμονεί ότι τουλάχιστον αυτός δεν θα μπέρδευε ποτέ τον κυρ-Αντώνη του τραγουδιού, που «πάει καιρός που ζούσε στην αυλή, με ένα κανάτι κι ένα κρεβάτι και με κρασί πολύ», που είχε δυο μάτια γαλανά κι αχτένιστα μαλλιά, κι ένα λουλούδι πάντα φορούσε στα ρούχα τα παλιά, πόσο μάλλον να συμμαχήσει με τον κυρ-Αντώναρο. Και ποτέ δεν θα φλέρταρε ή θα υποσχόταν «Αλλαγή» με την Χρυσή Αυγή και όσους χαιρετούν όπως ο Φύρερ.

Φωτογραφία: Πάμπλο Πικάσσο (1881-1973) Άνδρας αποκαλύπτει μία γυναίκα (1933), από την σουίτα Βολλάρντ (1930-1937). Μουσείο Καλών Τεχνών της Λυών Γαλλίας.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 25 Μαΐου 2023, αρ. φύλλου 1176.