ΙΩΑΝΝΗ ΣΚΟΡΔΑ: Αγαπητή ΟΔΟΣ

Εκπρόσωποι του «επιτελικού κράτους» σε στιγμές χαλάρωσης στον Ναυτικό όμιλο Καστοριάς, λίγο καιρό μετά την... «θυσία» των νέων στα Τέμπη.

Από την στιγμή δε, που σε τοπικό επίπεδο κόπασαν οι συγκεκριμένου περιεχομένου διαμαρτυρίες μέρους της κοινωνίας, ξεκίνησαν τις δημόσιες εμφανίσεις τους κομματικά στελέχη, πολιτευτές, η πρώην βουλευτής και νυν μετακλητή κυβερνητική υπάλληλος αλλά και βουλευτές. 

Είναι προφανές πως η πολιτική ζωή της χώρας με το πέρασμα των ημερών έχει ξεκινήσει να επιστρέφει σταδιακά σε περίοδο που διαδέχεται εκείνη του τραγικού δυστυχήματος των Τεμπών. Από ό,τι φαίνεται το πολιτικό πένθος και η συστολή των πολιτικών αντιδράσεων όπως αυτές προέκυψαν μετά το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου, δεν κράτησαν για κάποιο εύλογο χρονικό διάστημα.

Απεναντίας, έχουν αρχίσει να δίνουν την θέση τους στην πολιτική αντιπαράθεση και στην αντιπολιτευτική "εκμετάλλευση" του πολύνεκρου σιδηροδρομικού δυστυχήματος. Υπό τις διαμορφωθείσες συνθήκες αλλά και στα χρονικά απόνερα αυτού, θα ξεκινήσει και πάλι η προεκλογική περίοδος.

Αλλά και οι κοινωνικές αντιδράσεις, ο θυμός και η απογοήτευση για το ανεπαρκές πολιτικό προσωπικό της χώρας, φαίνεται πως έχουν δώσει την θέση τους αποκλειστικά στις συνδικαλιστικές "κραυγές αγωνίας" με τα τετριμμένα συνθήματα της δεκαετίας του ’80 μέσω της εκδήλωσης των πιο κρατικοδίαιτων τοποθετήσεων και απαιτήσεων.

Το πιο εξοργιστικό για τους απλούς πολίτες που διαδήλωναν χωρίς κομματικά κριτήρια εκείνες τις ημέρες υπό την συνδικαλιστική σκέπη και την παρουσία συλλογικοτήτων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, είναι το γεγονός πως για ακόμη μία φορά η μαζικότητα τους έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους διοργανωτές των κινητοποιήσεων, τα αιτήματα των οποίων ήταν σχεδόν απέναντι σε όσα αξίωνε η πλειοψηφία των παρευρισκομένων. 

Και αυτό γιατί, η μεγάλη μάζα των διαδηλωτών ζητούσε -και ζητά- την απόδοση δικαιοσύνης σε όλους όσους εμπλέκονται κατά οποιονδήποτε τρόπο. Από τον εργαζόμενο στον ρόλο του σταθμάρχη ως τους πολιτικούς προϊστάμενους του. Και αν επιχειρήσει κανείς να το αντιμετωπίσει με καθαρή σκέψη, μακριά από ιδεολογικά και κομματικά υπόβαθρα, θα κατέληγε ευλόγως στο συμπέρασμα πως τα άτομα για τα οποία η κοινωνία ζητά την νομική τους τιμωρία ανήκουν στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Από τον απλό δημόσιο υπάλληλο ως τον βουλευτή και υπουργό.

Τα περισσότερα από τα προαναφερόμενα συνέβησαν με μαύρο φόντο την εθνική σιδηροδρομική τραγωδία. Εδώ στον τοπικό μικρόκοσμο της αρχοντοεπαρχιώτισσας το πολιτικό και κοινωνικό πένθος διήρκησαν όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Σε μικρογραφία βέβαια. Τόσο για το μέγεθος των συγκεντρώσεων και των πορειών διαμαρτυρίας όσο και της συναυλίας που πραγματοποιήθηκε στον προαύλιο χώρο του Σκαπέρδειου μεγάρου.

Η οποία φαίνεται πως πραγματοποιήθηκε στα ευρύτερα πλαίσια της κοινωνικής αντίδρασης, χωρίς τον ονομαστικό καταλογισμό ευθυνών για τα προβλήματα που απασχολούν τους συντάκτες -και όχι μόνο- των αιτημάτων που συνόδευσαν την αναγγελία πραγματοποίησης της συναυλίας. Την οποία πολλοί χαρακτήρισαν ως το επιστέγασμα του τοπικού κινήματος διαμαρτυρίας.

Από την στιγμή δε, που σε τοπικό επίπεδο κόπασαν οι συγκεκριμένου περιεχομένου διαμαρτυρίες μέρους της κοινωνίας, ξεκίνησαν τις δημόσιες εμφανίσεις τους κομματικά στελέχη, πολιτευτές, η πρώην βουλευτής και νυν μετακλητή κυβερνητική υπάλληλος αλλά και βουλευτές. Η έναρξη δεν θα μπορούσε να μην γίνει από την επικεφαλής του «άχρηστου» -κατά την ΝΔ στα χρόνια της αντιπολίτευσης- «πρωθυπουργικού γραφείου στην Θεσσαλονίκη, αλλά χρήσιμου για τα ρουσφέτια», κ. Μαρίας Αντωνίου.

Η οποία φρόντισε να ενημερώσει τους διαδικτυακούς της φίλους και ακολούθους για την εθελοντική αιμοδοσία  (φωτογραφία δεξιά) στην οποία μετείχε -και μπράβο της- μετά το δυστύχημα των Τεμπών, σε μια περίοδο κατά την οποία οι ανάγκες των τραυματιών για αίμα ήταν μεγάλες. «Στα όρια της πολιτικής εκμετάλλευσης ενός δυστυχήματος, του πολιτικού της εθελοντισμού αλλά και προεκλογικής προβολής» έκαναν λόγο ορισμένοι, από τους οποίους σαφώς και δεν θα διαχώριζα την θέση μου.

Όχι φυσικά για την πράξη της αιμοδοσίας αυτήν καθαυτή η οποία είναι απαραίτητη όλο τον χρόνο, αλλά γιατί μέσω αυτής της εθελοντικής πράξης πολλοί διακρίνουν ίχνη πολιτικής σκοπιμότητας με αφορμή το σιδηροδρομικό δυστύχημα. Θα ήταν πολύ προτιμότερο και πολιτικά φρονιμότερο να απέφευγε την συγκεκριμένη χρονική στιγμή την όποια πολιτική της προβολή μέσω αυτής της πολύτιμης εθελοντικής της πράξης.

Καθώς για όλους τους υπόλοιπους που έσπευσαν να προσφέρουν αίμα με αφορμή το δυστύχημα, το τελευταίο που τους ένοιαζε ήταν η δημοσιοποίηση της πράξης τους στις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης. Από την άλλη πλευρά θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος πως όλοι εκείνοι που έγιναν αιμοδότες την συγκεκριμένη περίοδο δεν είναι και πολιτευτές στην πλειοψηφία τους. Επομένως είναι εύκολο να καταλήξει κανείς σε χρήσιμα συμπεράσματα για ποιον λόγο έγινε η παραπάνω αυτοπροβολή. Και μοιάζει σχεδόν σίγουρο, πως δεν ήταν αποκλειστικά το κίνητρο του ορθού παραδείγματος προς την κοινωνία.

«Στα όρια της πολιτικής εκμετάλλευσης ενός δυστυχήματος, του πολιτικού της εθελοντισμού αλλά και προεκλογικής προβολής» έκαναν λόγο ορισμένοι. Καθώς για όλους τους υπόλοιπους που έσπευσαν να προσφέρουν αίμα με αφορμή  το δυστύχημα, το τελευταίο που τους ένοιαζε ήταν η δημοσιοποίηση της πράξης τους στις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης.

Την κίνηση της κ. Αντώνιου, ήρθε να ακολουθήσει ο κυβερνητικός βουλευτής κ. Ζήσης Τζηκαλάγιας λίγες ώρες αργότερα. Ο οποίος μέσω ενός κειμένου λίγων σειρών, επιχείρησε να μπει στα παπούτσια των ερωτημάτων που ταλανίζουν την κοινωνία που ζητά εξηγήσεις για το δυστύχημα. Και είναι πολύ πιθανό ο ίδιος ως κομμάτι της κοινωνίας να ένιωσε την ανάγκη πραγματικά να διερωτηθεί μέσω ενός κεφαλαίου «Γιατί». Με την μόνη διαφορά του από το μη πολιτευόμενο κοινωνικό σύνολο, πως ο ίδιος είναι κυβερνητικός εκπρόσωπος και ως τέτοιος θα έπρεπε να απαριθμήσει αρκετά «διότι», δίνοντας απαντήσεις στα «γιατί» που εκφράζει ο κόσμος.

Στην συνέχεια την σκυτάλη των δημόσιων τοποθετήσεων παρέλαβε και πάλι η κ. Αντωνίου, μέσω της εμφάνισης της σε δελτίο ειδήσεων τοπικού τηλεοπτικού σταθμού. Αυτή την φορά σχεδόν απαλλαγμένη από το πένθος της τραγωδίας των Τεμπών, οι τοποθετήσεις στον φιλόξενο για εκείνη τηλεοπτικό σταθμό, αρχικά έμοιαζαν με ανάγνωση δελτίου τύπου μέσω του οποίου απαριθμούσε τις κυβερνητικές παροχές και ξαναθύμιζε το κυβερνητικό έργο του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας.

Χωρίς οποιαδήποτε αναφορά στα Τέμπη. Εξ άλλου, από ό,τι φάνηκε και εκ του αποτελέσματος, η ίδια δεν ρωτήθηκε ποτέ από την οικοδέσποινα του κεντρικού δελτίου ειδήσεων για αυτό το τόσο σημαντικό ζήτημα. «Επομένως, γιατί η ίδια να βάλει τα χεράκια της και να βγάλει τα ματάκια της;» αναρωτήθηκαν οι περισσότεροι από τους οποίους δυσκολεύεται και ο πλέον ένθερμος κομματικός υποστηρικτής να διαχωρίσει την θέση του.

Η συνολική της παρουσία στον τοπικό τηλεοπτικό σταθμό έμοιαζε περισσότερο με κάποιου είδους προγραμματισμένη συνέντευξη τύπου με τίτλο «Απολογισμός της κυβερνητικής τετραετίας» με μορφή μονολόγου παρά με κάποιου είδους σοβαρής συνέντευξης όπως συναντά κανείς σε μεγάλους τηλεοπτικούς σταθμούς. Κατά την οποία ο δημοσιογράφος κάνει τις ερωτήσεις και ο εκάστοτε συνεντευξιαζόμενος απαντά σε αυτές.

Αναφερόμενη δε σε ζητήματα που αφορούν την πόλη της Καστοριάς αλλά και τον ευρύτερο νομό, όσοι τηλεθεατές την παρακολουθήσαν, απλά άκουσαν τις ίδιες τοποθετήσεις για ακόμη μία φορά. Όπως για παράδειγμα την κυβερνητική μέριμνα για να εξελιχθεί ακόμη περισσότερο τουριστικά η πόλη της Καστοριάς υποστηρίζοντας η ίδια πως έχουν επενδυθεί κάποια κονδύλια για αυτόν τον σκοπό, την μετατροπή του Ξενία σε Βυζαντινό μουσείο και γενικότερα όλα όσα ακούει η τοπική κοινωνία εδώ και δύο περίπου χρόνια από τα κυβερνητικά χείλη.

Καμία αναφορά για κάποιου είδους κυβερνητική παρέμβαση για το μεγαλύτερο πρόβλημα της περιοχής που δεν είναι άλλο πέρα της ανεργίας αλλά και καμία δημοσιογραφική ερώτηση ανάλογου περιεχομένου. Ούτε καν για την πιθανότητα να αποκτήσει η Καστοριά ένα πνευματικό κέντρο που εδώ και εικοσιπέντε χρόνια περίπου στερούνται οι δημότες της. Φαίνεται πως αυτά δεν αποτελούν κάποιου είδους τοπικού σκοπέλου ή απλά έχουν λυθεί και δεν τα έχουν αντιληφθεί οι γηγενείς ιθαγενείς. Και εδώ που τα λέμε, μπράβο τους.

 

Ιωάννης Σκόρδας

iskord@hotmail.com

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 23 Μαρτίου 2023, αρ. φύλλου 1167.