Προφανώς αυτές τις ιστορικές αναφορές, θέλησε να υπενθυμίσει με ανάρτηση του ο νυν και εκ νέου υποψήφιος βουλευτής με την Νέα Δημοκρατία.
Το νέο αστυνομικό μέγαρο παραπλεύρως του παλιού και εγκαταλειμμένου στρατώνα «Μαθιουδάκη» είναι μάλλον το μόνο απτό έργο που παραδόθηκε στην Καστοριά, στην διάρκεια της διακυβέρνησης της χώρας από την Νέα Δημοκρατία από το 2019.
Εν πάση περιπτώσει παρέλαβε το υπό ανέγερση τότε κτήριο, από την προηγούμενη κυβέρνηση του ΣυΡιζΑ – ΑνΕλ, δηλαδή ούτε και αυτό είναι δικό της έργο εξ αρχής. Και μετά από 4 χρόνια χρόνια παραδόθηκε πρόσφατα στην Ελληνική Αστυνομία που πράγματι είχε μεγάλη ανάγκη για σύγχρονες εγκαταστάσεις στην Καστοριά.
Το θέμα εάν ένα τέτοιο έργο είναι αληθινά (έργο) προόδου (που προφανώς είναι) ή απηχεί και άλλες αντιλήψεις για πραγματικές ανάγκες και προτεραιότητες, που για ορισμένους ίσως να είναι αμφιλεγόμενες, όπως είναι αστυνόμευση, έχει θεωρητική μόνο αξία.
Που ειδικά για την Καστοριά δεν έχει σημασία αφού και το έργο είναι καλοδεχούμενο και η ανάγκη του μεγάλη, αλλά και τα προβλήματά της δεν θα λύνονταν ακόμη και εάν οι προτεραιότητες της ελληνικής Δημοκρατίας για την περιοχή ήταν λίγο διαφορετικές.
Πάντως σημασία έχει ότι και με την αποπεράτωση και παράδοσή του, το νέο μέγαρο, έφερε και πάλι στην επικαιρότητα τον παρακείμενο στρατώνα. Όχι μόνο για τις ανεδαφικές δηλώσεις, στο κρίσιμο παρελθόν της τότε βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κυρίας Μαρίας Αντωνίου, που καθόλου προφητικά μάντεψε ότι το αστυνομικό μέγαρο θα μπορούσε να ανεγερθεί αποκλειστικά στην αρχική θέση των σχεδίων. Που προϋπέθετε κατεδάφιση του Στρατώνα Μαθιουδάκη, στον οποίο προφανώς η ίδια, δεν έδινε ιδιαίτερη πολιτιστική σημασία.
Ήλθε όμως στην επικαιρότητα ο Στρατώνας και για το γεγονός ότι από την εποχή που κηρύχθηκε διατηρητέος, όλες οι δημοτικές αρχές της Καστοριάς που μεσολάβησαν, ανεξάρτητα δεν έκαναν το παραμικρό για την συντήρηση και ανάδειξη αυτού του σημαντικού κτηριακού συγκροτήματος. Με τελευταία υπόλογη αυτή του κ. Ιωάννη Κορεντσίδη.
Προφανώς αυτές τις ιστορικές αναφορές θέλησε να υπενθυμίσει με ανάρτησή του ο τέως και εκ νέου υποψήφιος βουλευτής με την Νέα Δημοκρατία κ. Ζήσης Τζηκαλάγιας. Που πόζαρε στον φωτογραφικό φακό, μπροστά στο ημικατεστραμμένο κουφάρι του Στρατώνα, αμέσως μετά την εθιμοτυπική επίσκεψή του στο νέο αστυνομικό τμήμα.
Το έπραξε αυθόρμητα ή δηκτικά, για να θυμίσει την στάση της άσπονδης συναγωνίστριας στο ίδιο κόμμα, κανείς δεν γνωρίζει ακριβώς.
Γεγονός είναι ότι πράγματι την εποχή που καταβλήθηκε η προσπάθεια να σωθεί το κτήριο, και ο ίδιος συντάχθηκε θετικά στην σωτηρία του με τον χαρακτηρισμό του ως διατηρητέου. Τότε δεν ήταν βεβαίως βουλευτής.
Για την ιστορία πρέπει να αναφερθεί για μια ακόμη φορά ότι την νομική υποστήριξη της προσπάθειας στην Αθήνα είχε και ο τέως πολιτευτής με την Νέα Δημοκρατία κ. Βασίλειος Τσιφλικιώτης ως δικηγόρος. Τον οποίο δεν χώρεσε το φετινό ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας.
Και κατά πως μια φωτογραφία αξίζει όπως χίλιες λέξεις, ίσως δεν θα πρέπει να αγνοείται ότι στα χρόνια που μεσολάβησαν, ο κ. Ζήσης Τζηκαλάγιας είναι βουλευτής κυβερνητικού κόμματος. Αλλά δεν έγινε τίποτε, ούτε και για τον Στρατώνα.
Σημασία έχει ότι έστω και έτσι, ο κ. Ζήσης Τζηκαλάγιας, ακόμη και αν ο σκοπός της εύγλωττης πόζας δεν είναι αυθόρμητος αλλά απευθύνεται εν όψει κάλπης και στους πιο ευαισθητοποιημένους για τα πολιτιστικά συμπολίτες του και δυνητικούς ψηφοφόρους, θυμήθηκε την αείμνηστη Νένη Τσαδήλα. Που πράγματι διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην πρωτοβουλία.
Μόνο που εύκολα μπορεί να εικάσει κάποιος την άποψή της σήμερα, αν τα πράγματα είχαν εξελιχθεί διαφορετικά.
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 4 Μαΐου 2023, αρ. φύλλου 1173
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.