 |
| ΟΔΟΣ 30.3.2023 | 1168 |
«Πράξεις ενάρετες»
Κρίμα λοιπόν, μεγάλο κρίμα για την Καστοριά. Κρίμα για τους άρχοντές της, που δυστυχώς όμως εξελέγησαν από τους Καστοριανούς.
Αγαπητέ κύριε Μπαϊρακτάρη,
Διάβασα με μεγάλη προσοχή το κύριο άρθρο της ΟΔΟΥ στο φ. 1168/30.03.2023 με τίτλο «Σαν ολοκαύτωμα» και μάλιστα σε δυο αναγνώσεις, με απόκλιση μερικών ημερών η μια από την άλλη, ώστε να καταλάβω καλά τα μηνύματά του. Το κείμενο αυτό έχει ιδιαίτερη ευρηματικότητα και πολλές λογοτεχνικές αρετές και κρύβει βαθιά ευαισθησία για την αγαπημένη μου Καστοριά. Προσωπικά κατάλαβα πολύ καλά αυτά που στηλιτεύει και το πλήρες νόημα του κειμένου και λυπάμαι πολύ για την Καστοριά.
Η αλήθεια είναι ότι η σύγκριση με το Ολοκαύτωμα γίνεται κατά λόγια υπερβολή, καθώς η μοναδικότητα του Ολοκαυτώματος το καθιστά μη συγκρίσιμο με οτιδήποτε άλλο, κάτι που άλλωστε αντιλαμβάνεται και ο συντάκτης του κειμένου και το αναφέρει εμμέσως πλην σαφώς.
Τα όσα συμβαίνουν στην Καστοριά, η οποία κακοποιείται συστηματικά τα τελευταία χρόνια, αντί να αναδεικνύεται και να αποτελεί πόλο έλξης, όπως θα έπρεπε, με ενοχλούν για ένα πρόσθετο λόγο. Διδάσκω Δασικό Δίκαιο [=μαθήματα Δασικής Νομοθεσίας και Ελέγχου Δασικών Παραβάσεων] σε σπουδαστές των Δημόσιων ΙΕΚ, της ειδικότητας Τεχνικού Δασικής Προστασίας. Αισθάνθηκα λοιπόν ότι διδάσκω εσφαλμένα τους μαθητές μου, διότι όταν το ίδιο το Κράτος, που κυνηγά υλοτόμους και παραβάτες των δασικών διατάξεων, είναι το πρώτο που παρανομεί, υπό το μανδύα του Δήμου Καστοριάς, τότε η διδασκαλία μου καθίσταται ουτοπική. Έστω και αν
Οι ουσιαστικά έκνομες αυτές ενέργειες έχουν καλυφθεί με το πέπλο κάποιας νομιμοφάνειας, με την έκδοση κάποιας σχετικής άδειας ή απόφασης, όπως πιθανολογώ ότι θα έχει συμβεί.
Σε σχέση με τα περιγραφόμενα στο εν λόγω δημοσίευμα, λυπούμαι βαθύτατα διότι συνέβησαν δίπλα στο Μνημείο της Σοά, το μνημείο των δικών μου ανθρώπων, των Ελλήνων Εβραίων Καστοριανών, που αποτελεί και τη μόνη σχεδόν ανάμνηση της μεγάλης και ιστορικής αυτής Κοινότητας, των δικών μου ανθρώπων.
Επισημαίνω εδώ ότι ο εβραϊκός λαός δίνει ιδιαίτερη σημασία στη δενδροφύτευση. Αποτελεί μιτσβά [=ενάρετη πράξη] η φύτευση δέντρων και όλοι οι Εβραίοι κάποια στιγμή στη ζωή τους φυτεύουν δέντρα. Υπάρχει μάλιστα και η σημαντική γιορτή Του-Μπισβάτ που γιορτάζει την έλευση της Άνοιξης και είναι η γιορτή των δέντρων. Στο Ισραήλ μάλιστα έχουν καταφέρει να μετατρέψουν ερήμους σε οάσεις, διότι σέβονται βαθιά τη φύση.
Κρίμα λοιπόν, μεγάλο κρίμα για την Καστοριά. Κρίμα για τους άρχοντες της, που δυστυχώς όμως εξελέγησαν από τους Καστοριανούς.
Με ξεχωριστή εκτίμηση.
Θρασύβουλος Παπαστρατής
Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω | ΜΑ Δημόσιας Ιστορίας
t.papastratis@yahoo.gr
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 27 Απριλίου 2023, αρ. φύλλου 1172
Σχετικά:
" Ο εβραϊκός λαός δίνει ιδιαίτερη σημασία στη δενδροφύτευση", λέει ο κύριος. Αν έδινε την ίδια σημασία και στην ανθρώπινη ζωή, αυτήν των παλαιστίνιων, τότε θα ήταν τέλειος.
ΑπάντησηΔιαγραφή