28.1.20

ΜΕΡΟΠΗΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΓΓΕΛ: «Είμαστε πια τόσο λίγοι και ο πολιτισμός μας τόσο δα μικρός»


ODOS | newspaper of Kastoria
ΟΔΟΣ 17.10.2019 | 1005


Αγαπητή ΟΔΟΣ,

Παρακολουθώ μέσα από τα τελευταία φύλλα σου, το θέμα που έχει προκύψει σχετικά με τις παραστάσεις της όπερας. Οι αναγνώστες σου και αρκετοί ακόμη πολίτες γνωρίζουν το θέμα και εκφράζουν τις απόψεις τους ανοιχτά, σε πηγαδάκια, με ξατονοματεπώνυμα και ψευδώνυμα επίσης. Αυτό το τελευταίο ποτέ δεν το κατανόησα, δεν με εκφράζει, με λυπεί δε ιδιαίτερα όταν πρόκειται για τόσο σημαντικά ζητήματα, όπως αυτό του πολιτισμού μιας χώρας, μιας πόλης, μιας ομάδας. Αλλά δυστυχώς συμβαίνει.

Στα επιλεγμένα σχόλια των επισκεπτών του διαδικτύου, τα οποία αναδημοσίευσε η ΟΔΟΣ στο φύλλο της 10ης Οκτωβρίου, διάβασα τους διαλόγους  οι οποίοι φυσικά καμμία έκπληξη δεν μου προξένησαν, αφού ζω σε αυτόν τον τόπο και γνωρίζω πάρα πολύ καλά τι συμβαίνει, ειδικά στο κομμάτι του πολιτισμού.

Δεν θα σταθώ στα ανώνυμα σχόλια, μπορεί κανείς να χρησιμοποιεί  την γλώσσα και τον τρόπο που επιθυμεί, το ψέμμα, την κολακεία και πολλά άλλα, μα στα σχόλια της κυρίας Σάσας Γκολογκίνα, τα οποία πραγματικά με εντυπωσίασαν. Νέα ψυχή, αυθόρμητη, με ερωτήματα, με γνώση αν και μεγάλης ηλικίας.

Αναρωτιέται η κυρία Σάσα λοιπόν, «αν θα πρέπει να εξηγήσουν στον νέο δήμαρχο, πως η όπερα είναι τέχνη και πολιτισμός» και πως η τεχνολογία μπορεί και φέρνει πλέον πολιτιστικά γεγονότα, από την μια άκρη του πλανήτη στην άλλη.

Δεν νομίζω να είναι σκόπιμο να εξηγήσει κανείς το αυτονόητο. Όλοι το γνωρίζουν, ακόμη κι αν δεν τους αντιπροσωπεύει το συγκεκριμένο είδος και νομίζουν πως περιτριγυρίζεται από καρφιά και συρματοπλέγματα -δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει πως η όπερα είναι το πιο ηλικιωμένο είδος όσο και η Ευρώπη, το λίκνο της. Και πως κατάφερε να περάσει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και γοήτευσε ακόμη την Ιαπωνία και την Κίνα, γιατί αποτελεί μίας από τις υψηλότερες πνευματικές κατακτήσεις της Ευρώπης, και πλέον όλης της ανθρωπότητας. Εξ άλλου μη ξεχνάμε ότι η όπερα είναι συνέχεια της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας.

Ο δήμος πρέπει να υποστηρίζει, να διαφημίζει και να χρηματοδοτεί τέτοιες παραστάσεις, αναφέρει η κυρία Σάσα και συμφωνώ απόλυτα μαζί της. Όσοι το έχουν κάνει, σίγουρα είναι πάντα ένα βήμα μπροστά σε ό,τι αφορά τον πολιτισμό. Βρισκόμαστε όμως και σε μία περίοδο, όπου το πολυχρηστικό και πολυδιαφημιζόμενο έστω και «σκουπίδι», τείνει να εκτοπίσει το μοναδικό που γονιμοποιεί, καλλιεργεί τον άνθρωπο και μπορεί και συνυπάρχει με την παράδοση και την ιστορία, χωρίς αξιώσεις ανατροπής.

Η ανατροπή όμως στην συγκεκριμένη στιγμή έγινε γιατί η εξουσία πάντα επιβάλλει.  Και για το συγκεκριμένο θέμα, δυστυχώς χωρίς ενημέρωση, χωρίς δελτίο τύπου, καμμία διαβούλευση και δημόσια δικαιολογία για μια δράση που χρόνια τώρα και με πολύ μεγάλη προσπάθεια, προσφέρει αξιόλογο θέαμα, πολιτισμό και ποιότητα στην πόλη και τους κατοίκους της. Είναι σίγουρα μία αρνητική απόφαση για μια από τις λίγες πόλεις στην Ελλάδα, που είχαν πραγματικά την τύχη να παρακολουθούν τέτοιου είδους παραστάσεις.

Το αξιοσημείωτο δε στην όλη ιστορία, είναι το γεγονός ότι παρά την έλλειψη Πνευματικού Κέντρου ή παρόμοιας αίθουσας κατάλληλη για τέτοιες παραστάσεις, η δράση της όπερας, κρατήθηκε παρά τις αντίξοες πολλές φορά συνθήκες. Ήδη η πόλη μας βρίσκεται όχι στο χείλος του γκρεμού, αλλά έχει πάρει πλέον τον δρόμο και κατρακυλάει, χωρίς τις βασικές υποδομές που διαθέτουν όλες οι πόλεις της Ελλάδος, μηδέ εξαιρουμένου του Άργους Ορεστικού. Μόνο μεμονωμένες περιπτώσεις ανθρώπων κινούν τα νήματα στον πολιτισμό και αυτοί τρέχουν, παρακαλώντας εδώ και χρόνια για τα αυτονόητα.

Η ευθύνη για την κατάσταση αυτή βαραίνει τον καθένα από εμάς, αλλά και όλους μαζί, που εδώ και τόσα χρόνια ανεχόμαστε την κατάντια του τόπου. Οι σύλλογοι  και τα σωματεία που αντιπροσωπεύουν τον πολιτισμό στην πόλη μας, έπρεπε να είναι στα κάγκελα και με χίλιους τρόπους διαμαρτυρίας να εκφράζουν την αγανάκτησή τους για την παντελή έλλειψη χώρου. Η δε πολιτική ηγεσία όταν φιλοδοξεί να παράγει ουσιαστικό έργο, οφείλει να γνωρίζει και να αξιολογεί την ανθρώπινη ποιότητα, όπως επίσης και να μην αγνοεί ούτε έναν πολίτη, πολύ δε περισσότερο δράσεις που εξυψώνουν τον πολιτισμό, έστω και χωρίς τις κατάλληλες υποδομές.

Θα πρέπει πια όλοι να καταλάβουμε πως πολιτισμός δεν είναι μόνο οι χρηματοδοτούμενες εκδηλώσεις, ούτε μόνο τα κρατικά μουσεία, αλλά είναι και οι δράσεις που πραγματοποιούνται και διατηρούνται από λίγους μόνο πολίτες. Και εάν κάποιος ή κάποιοι διαφωνούν, οφείλουν δημόσια και με επιχειρήματα να αποδεικνύουν και να τεκμηριώνουν τις σκέψεις και τις αποφάσεις τους. Όσο για την εκάστοτε εξουσία, θα πρέπει πάντα να αφουγκράζεται τον πολίτη, να ακούει και τέλος να υπηρετεί. Και όλα αυτά φυσικά, χωρίς οξύτητα και εμπάθεια.

Δεν υπάρχουν δύσκολοι γρίφοι στην πόλη που ζούμε. Είμαστε πια τόσο λίγοι και ο πολιτισμός μας τόσο δα μικρός. Και αυτόν οφείλουμε να τον διαβάσουμε, να τον κατανοήσουμε, να τον υποστηρίξουμε καλλιεργώντας μία σχέση μαζί του. Είτε στην μουσική -που μακάρι να είναι μια ροκ συναυλία στην Ομόνοια, είτε στην όπερα και το θέατρο, είτε στα εικαστικά της μοναχικής πορείας των δημιουργών τους.

Το θέμα είναι να μεταμορφώσουμε την άδεια πια Καστοριά, σε μία πόλη που να δίνει και να κεντρίζει τον πολίτη και τον ξένο για δράσεις και δημιουργία. Δηλαδή για ζωή! Να της δώσουμε ρυθμό και συναίσθημα μέσα σε ένα πλαίσιο και μια βάση, που να μη καταργεί τα όμορφα και αξιόλογα, αλλά να δημιουργεί και άλλα νέα. Δεν πρέπει και δεν είναι δυνατόν να μπαίνει πάντα ο πολιτισμός στην λογιστική των προσθαφαιρέσεων και μάλιστα με ωμές παρεμβάσεις. Ίσως αυτό συμβαίνει, γιατί ποτέ μα ποτέ οι αιρετοί της Καστοριάς, δεν πιάστηκαν χέρι-χέρι με την πραγματική έννοια του πολιτισμού και των αναγκών του.

Ας ελπίσουμε πως ίσως υπάρχει δρόμος που κάποιους θα τους οδηγήσει στις σωστές κατευθύνσεις. Η μουσική εξ άλλου πάντα στην καρδιά απευθύνεται και η όπερα είναι δύναμη και γοητεία συνάμα, μυστική γλώσσα πνευματικού κόσμου, όπου οι εκθαμβωτικές μελωδίες αντηχούν στην ψυχή. Αρκεί η ψυχή να βρει τον δρόμο και μία αληθινή βάση για τις νότες που της δίνονται και να τις κάνει δικές της.


Φωτογραφία: Der Fliegende Holländer | Ο Ιπτάμενος Ολλανδός του Ρ. Βάγκνερ, η νέα παραγωγή της ΜΕΤ, που θα μεταδοθεί απ’ ευθείας από την Νέα Υόρκη στις 14 Μαρτίου 2020 υπό την διεύθυνση του Valery Gergiev, με τον Bryn Terfel* και την Anja Kampe.
(*) Λόγω τραυματισμού στον αστράγαλο, αντικαταστάθηκε τελικά από τον Evgeny Nikitin. 


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 17 Οκτωβρίου 2019, αρ. φύλλου 1005


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ