7.1.20

ΟΔΟΣ: Όλοι μαζί μπορούμε


ODOS | newspaper of Kastoria
ΟΔΟΣ 26.9. 2019 | 1002


Διότι τι άλλο, εκτός από ιστορική μπορεί να είναι η φωτογραφική στιγμή, που τέσσερις δήμαρχοι και δυο αντιπεριφερειάρχες, συνωστίζονται να αγγίξουν απλά με τα δάκτυλά τους την κορδέλα των εγκαινίων. Ευτυχώς δεν επιστράτευσαν κάποιο κληρικό να μοιραστούν την δόξα. Και γιατί να την μοιρασθούν; 



ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΗ στην θέασή της την περασμένη εβδομάδα η φωτογραφία από τα «εγκαίνια» του 1ου δημοτικού σχολείου Καστοριάς και εκφραστική ταυτόχρονα. Καλλιτεχνική κι όλας. Γκουέρνικα δημάρχων ή εικαστική αποτύπωση του «όλοι μαζί μπορούμε». Όπως και αποκαλυπτική. Ασφαλώς της αξίζει να μείνει στην (τοπική) ιστορία.

Διότι τι άλλο, εκτός από ιστορική μπορεί να είναι η φωτογραφική στιγμή, που τέσσερις δήμαρχοι και δυο αντιπεριφερειάρχες Καστοριάς, εκ των οποίων μόνο ένας (ανά αξίωμα) είναι νυν και οι υπόλοιποι τέως, συνωστίζονται.

Συνωστίζονται να αγγίξουν απλά με τα δάκτυλά τους την κορδέλα των εγκαινίων. Μια κορδέλα έως χθες ασήμαντη, ανώνυμη. Ευτυχώς δεν επιστράτευσαν κάποιο κληρικό να μοιραστούν την δόξα. Και γιατί να την μοιρασθούν;

Στιγμή με στοιχεία ιεροτελεστίας και φωτογραφικής επισημότητας, συνδυάζεται με άλλες φωτογραφήσεις της τελευταίας περιόδου. Που πιστοποιούν ότι ο δημόσιος βίος της Καστοριάς αποκτά χαρακτηριστικά celebrity ή απλού ναρκισσισμού. Ακόμη και φωτογραφικής λαγνείας. Όλα με το αζημίωτο.

Πάντως στην εκφραστική και αναμνηστική αυτή φωτογραφία, το ψαλίδι το κρατάει ένας, ο νυν και νέος δήμαρχος Καστοριάς που είχε και την μικρότερη συμμετοχή στο φαραωνικό αυτό έργο. Αν είχε δηλαδή κάποια συμμετοχή. Του έπεσε όμως ο κλήρος και η τιμή να είναι αυτός που θα την κόψει. Νάτος πάλι ο κλήρος.

Δεν είναι φαραωνικό το έργο του 1ου δημοτικού σχολείου; Και βέβαια… είναι. Αλλιώς πώς θα μπορούσε να δικαιολογηθεί σοβαρά ότι τα εγκαίνιά του αποτελούν την αφορμή να συγκεντρωθούν όλοι, βετεράνοι ή μη της δημόσιας ζωής και της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Όλοι για να ποζάρουν καμαρώνοντας ειλικρινά (και ειλικρινά αυτό είναι το ζήτημα!) για την όση και όποια, υπαρκτή ή αμφιλεγόμενη συμμετοχή τους σε ένα έργο. Σε ένα δημοτικό έργο που υπό λογικές συνθήκες θα έπρεπε να είναι τριτεύον.

Ποιος ξέρει πότε θα ξαναζήσει η Καστοριά ανάλογη στιγμή. Σε ελαφρώς αντίστοιχη αφορμή, η τέως πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας και σιδηρά κυρία Μάργκαρετ Θάτσερ είχε προλογίσει αυτοσαρκαστικά τον ίδιο της το εαυτό, με το the Mummy returns (η Mούμια επιστρέφει). Από τον τίτλο μιας ταινίας εκείνης της εποχής. Ίσως εδώ να κολλάει το φαραωνικό το έργο. Του 1ου δημοτικού σχολείου Καστοριάς. Αναζητείται ο Φαραώ.

Με αυτά τα δεδομένα, το 1ο δημοτικό σχολείο όχι μόνο είναι πρωτεύον αλλά και το μοναδικό (;) των τελευταίων πολλών πολλών ετών στην πόλη της Καστοριάς. Αν εξαιρεθεί η... κατεδάφιση του Πνευματικού Κέντρου, δεν είναι εύκολο να αναφερθεί το πότε ακριβώς παρενέβη σε δημοτικό κατασκευαστικό έργο εκσκαφέας, τσάπα, μπουλντόζα, μηχάνημα τέλος πάντων στο πλαίσιο δημιουργίας. Όχι διάνοιξης, όχι κατεδάφισης, όχι απομάκρυνσης.

Για την συγκεκριμένη περίσταση, δε είναι γνωστό, ποιος ακριβώς ιθύνων της εθιμοτυπίας είχε την πρωτοβουλία, έμπνευση και ιδέα να συγκεντρώσει το συμβούλιο των υπάτων της Αυτοδιοίκησης στην Καστοριά. Σίγουρα όμως, εάν ο ίδιος ιθύνων νους είχε σκεφθεί να προσκαλέσει και τους διατελέσαντες βουλευτές της Καστοριάς των τελευταίων πολλών-πολλών ετών που διήρκεσε η (2.900.000 € μέσω ΕΣΠΑ) ανακαίνιση του ιστορικού δημοτικού σχολείου να συμμετάσχουν, είτε σε κοινό φωτογραφικό στιγμιότυπο είτε διαδοχικά (καθ’ ότι το άνοιγμα είναι κάπως μικρό και δεν χωρούν όλοι σ’ αυτή την εικαστική στιγμή), τότε σίγουρα θα ήταν πιο «δεμένο» το μήνυμα ότι η Καστοριά διαθέτει πλέον το Συμβούλιο των Σοφών της. Τόση πρόοδος δεν μπορεί να είναι έργο ενός ή λίγων. Αλλά των πολλών. Και αυτής της φωτογραφίας.


Δεν είναι φαραωνικό το έργο του 1ου δημοτικού σχολείου; Και βέβαια… είναι. Αλλιώς πώς θα μπορούσε να δικαιολογηθεί σοβαρά ότι τα εγκαίνιά του αποτελούν την αφορμή να συγκεντρωθούν όλοι, βετεράνοι ή μη της δημόσιας ζωής και της τοπικής αυτοδιοίκησης. 




Για όποιον μπορεί να θεωρεί τα δηκτικά αυτά σχόλια κάπως ειρωνικά, θα άξιζε να αναρωτηθεί, πώς μπορεί αλλιώς να σχολιαστεί όχι μόνο το γεγονός ότι το δημοτικό έργο της ανακαίνισης διήρκεσε για τόσα πολλά χρόνια, προκαλώντας τεράστιες και αρνητικές συνέπειες στην πόλη της Καστοριάς, ιδίως με την διάθεση του σχολικού κτηρίου του γυμνασίου της κατά φαντασία Αρχιτεκτονικής για την... προσωρινή στέγαση του δημοτικού σχολείου.

Αλλά και το φωτογραφικό στιγμιότυπο καθ’ εαυτό, στο οποίο μάλιστα ο νυν δήμαρχος στριμωγμένος στην άκρη κρατώντας αποφασιστικά το φονικό εργαλείο, υπενθυμίζει ταυτοχρόνως το who is the boss, now. Για να μη ξεχνιόμαστε δηλαδή.

Όπως και να αναρωτηθεί (ο καθένας) εάν το ίδιο το ψαλίδι των εγκαινίων είναι κάτι άλλο εκτός από είδος σε ανεπάρκεια, ή υπό εξαφάνιση στην Καστοριά, καθώς έκανε πολλά πολλά χρόνια να επανεμφανισθεί. Και ποιος άραγε γνωρίζει πόσα χρόνια θα κάνει ακόμη να το ξαναδούμε.

Τα σχόλια σε μια Καστοριά, που ειδικά τελευταία, τον λόγο και την ενημέρωση δείχνει να υποκαθιστά ή να τον αναπληρώνει η εικόνα, και ιδίως η φωτογραφία, είναι επομένως αναπόφευκτα. Και σοβαρά.

Τι θέλουν να δείξουν άραγε οι φωτογραφιζόμενοι -πλην του νέου δημάρχου που μόλις παρέλαβε: Ότι τους ανήκει εξ ολοκλήρου ή από κοινού η ιδέα; Το ίδιο το έργο; Ο άθλος;

Ότι κόπιασαν τόσο πολύ, για μία ανακαίνιση σχολείου, που επιτέλους ο ιδρώτας δικαιώνεται; Ότι το έργο του 1ου δημοτικού σχολείου είναι μια μόνο ψηφίδα στην τεράστια δημιουργία; Ότι ακολουθούν κι’ άλλα τέτοια τα οποία θα εγκαινιάσει η αυτοδιοικητική κοινοπραξία των βετεράνων;

Ότι ο συνδυασμός του παλιού με το νέο είναι η εγγύηση για το μέλλον; Ότι γερά είναι τα θεμέλια που άφησαν στο διάβα τους; Ότι θα ακολουθήσουν πιστά τον δρόμο που χάραξαν οι προκάτοχοι και η εμπειρία τους; ‘Ότι ο νέος είναι ωραίος, αλλά ο παλιός είναι αλλιώς; Ή μήπως ότι δεν υπάρχει άλλο, και έτρεξαν στο φως που είδαν. Και μπήκαν.

Οι δήμαρχοι —και όχι μόνο— της φωτογραφίας έταξαν στους πολίτες για να εκλεγούν διαφάνεια, έργα, αποτελεσματικότητα, μαχητικότητα, έταξαν πράξεις. Κανείς, ούτε η ΟΔΟΣ αμφισβητεί τις καλές τους προθέσεις και ότι κατά βάθος επιθυμούσαν να αφήσουν μεγάλο έργο.

Ανάλωσαν ωστόσο την θητεία τους πιο πολύ σχετιζόμενοι με την δημόσια εικόνα τους και τα φιλικά τους ΜΜΕ (με το αζημίωτο φυσικά) ή μετατρέποντας την Καστοριά σε ησυχαστήριο. Ξόδεψαν χρόνο και χρήμα για λιγότερη ή περισσότερη πολυτέλεια στα δημοτικά ανάκτορα, ή για συμβούλους, που ως φαίνεται τους συμβούλευσαν ότι ο καιρός κυλάει ακόμη και να μη κάνουν τίποτε. Αρκεί να φωτογραφίζονται.

Κανείς δεν γνωρίζει αν ο νέος και νυν δήμαρχος αποφάσισε να συγκαλέσει το συμβούλιο των βετεράνων για να υπογραμμίσει το παλιό που έφυγε και το νέο που έρχεται. Για την ώρα και ο ίδιος δείχνει να μη αποφεύγει κακοτοπιές και την γλυκειά μέθη της χαράς που βρέθηκε τόσο ψηλά.

Τόσο που κάποιοι μπορεί και να ζαλίζονται και να υποφέρουν από παραισθήσεις. Άλλοι πάλι, να ιππεύουν χωρίς δυσκολία την ικανοποίησή τους και να χρηματοδοτούν για τον δημοτικό ναρκισσισμό, μια σπάνια κατά τα άλλα συμπτωματολογία, η οποία στην Καστοριά έχει επιδημικά χαρακτηριστικά.

Είσαι ό,τι δηλώσεις και όλοι μαζί μπορούμε. Μπορούμε στ’ αλήθεια, ή μήπως οι φωτογραφιζόμενοι κάνουν απλά την «κουλπανιά» των παιδικών χρόνων; Για να βρουν ποιος αποβάλλεται, ποιος «βγαίνει;»

Με δυο Γιάννηδες στην φωτογραφία, της πάει ο τίτλος Γιάννη μου το μαντήλι σου - μιας και άρχισαν να ομιλούν με παροιμίες. Ή το γύρω γύρω όλοι στην μέση ο Μανώλης. Όπως και το αληθώς Ανέστης.


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 26 Σεπτεμβρίου 2019, αρ. φύλλου 1002 
[φωτό: mpetskas.com]

2 σχόλια:

  1. Φώτης Γεωργιάδης [fb]7/1/20

    Φτάνει με τους δημάρχους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος8/1/20

    Υπάρχουν και οι αντιδήμαρχοι όπως και οι βλαχοδήμαρχοι....

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ