ΧΡΗΣΤΟΥ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΥ: Η προσφορά του Βράχου στον Μακεδονικό Αγώνα [II]

ΖΗΚΟΣ ΘΕΜΕΛΗΣ-ΓΚΟΥΒΕΛΑΣ

Ο Ζήκος γεννήθηκε το 1870 περίπου η πρώτη γυναίκα του ήταν από την Ζώνη και απέκτησε μια κόρη την Παναγιώτα, η οποία παντρεύτηκε τον Νάτση Γιαννούλη. Η πρώτη γυναίκα του Ζήκου πέθανε νέα και ξαναπαντρεύτηκε την Αλεξάνδρα από τη Χρυσή που ήταν χήρα που έφερε μαζί της από το πρώτο άντρα της το Σωτήρη. Το 1902 η Αλεξάνδρα με το Ζήκο απέκτησε μια κόρη την Κοντύλω που παντρεύτηκε τον Κώστα τον Γιώση.

Η δράση του Ζήκου ήταν μεγάλη γιατί σε όλα τα σώματα που πήγε ήταν πρωτοπαλίκαρο με το ψευδώνυμο Γκούβεμς. Στο διπλανό χωριό Πετροπουλάκι σλαβόφωνο χωριό, παπάς ήταν ο Παπαγιώργης από τη Λάγγα. Οι κομιτατζήδες άρχισαν να τον πιέζουν να γίνει Εξαρχικός, μέχρι το 1904 το Πετροπουλάκι δεν είχε γίνει Εξαρχικό ίσως από φόβο γιατί δίπλα ήταν τα ελληνόφωνα χωριά.

Όταν το 1904 η ποίηση έγινε απειλή ήρθε σε επαφή με τις επιτροπές Λάγγα, Βράχος πώς να αντιμετωπίσουν το θέμα να μην φύγουν από το πατριαρχείο και πάνε και γίνουν Εξαρχικοί. Και τότες όπως ομολογούσε ο Κώστας Κίτσος από τη Λάγγα που ήταν μεγάλο παιδί και θυμόνταν όλα τα γεγονότα τα διηγήθηκε σε μένα το γράφοντα το 1990 γιατί ο Κώστας Κίτσος θείος μου, αδελφός της μάνας μου θυμόταν γεγονότα τόσο καθαρά γιατί εκείνη την εποχή τον πατέρα του Κίρκο τον είχαν βάλει ο Τούρκοι δραγάτη και γι' αυτό ήξερε όλα τα γεγονότα και αποφάσισε η επιτροπή με τον Παπαγιώργη να το συζητήσουν να μην έρχονται σε διαμάχες γιατί ήταν κοντοχωριανοί.

Εκείνες τις μέρες όπως διηγείται ο Κώστας Κίτσος, ερχόταν από κάτω δύο μυλωνάδες από το Πετροπουλάκι και οι Λαγγιώτες τους πήραν ομήρους στη Λάγγα, τους έκλεισαν στου Καραλή το σπίτι για να πιέσουν τους Ζηρτσιώτες. Αυτό μάλλον έγινε στις αρχές του 1905, η επιτροπή ξεκίνησε για το Πετροπουλάκι. Μαζί τους πήραν και το σώμα του Λίτσα (Βλαχάκη) για ασφάλεια. Στην ομάδα του Καπετάν Λίτσα ήταν και ο Ζήκος Θεμελής, πρωτοπαλίκαρο του Λίτσα, όπως αναφέρω παραπάνω.

Όταν έφτασαν στο Πετσοπουλάκι στο σπίτι που τους κέρασαν αλλά την επιτροπή την κίνησε κάποια περιέργεια γιατί δεν ήταν ούτε μία γυναίκα κεράστρια. Λένε δίπλα στην κουζίνα κάποιος στα Βουλγάρικα είπε ότι σε λίγο θα τους κανονίσουμε, δηλαδή περίμεναν κάποια ομάδα κομιτατζήδων να τους σκοτώσουν, κάποιος από την επιτροπή που κρυφάκουσε αμέσως το ανέφερε στον Καπετάν Λίτσα, αμέσως ο Λίτσας με την ομάδα που ήταν καμουφλαρισμένη τους πιάσανε όλους τους δέκα που ήταν στη συζήτηση και τους έδεσαν. Τώρα κατά πόσο έγινε το περιστατικό δεν υπάρχουν κάποια ιστορικά στοιχεία, μόνο από διηγήσεις. Γιατί το περιστατικό στο Πετροπουλάκι δεν το αναφέρει ούτε ο Βάρδας στο ημερολόγιό του.

Όταν τους δέσαν και τους δέκα, μεταξύ των δέκα υπήρχε και ένας ονομαζόμενος Ρίστος Σιωμόπουλος ο οποίος ήταν παντρεμένος με τη Βασιλική από το Βράχο, κόρη του Αποστόλου Μέλιου και είχε εφτά αδέλφια, τον Παύλο, τον Στέργιο, τον Νάσιο, τον Ιωάννη που έφυγε στην Αργεντινή και αδελφές τη Μαρία την παπαδιά και την Ελένη την τσιούφκενα και η Βασιλική ήταν η μεγαλύτερη.

Όταν τους έδεσαν ο Ζήκος επενέβει και λέει στον καπετάνιο Λίτσα, καπετάνιε αυτός είναι δικός μου δηλαδή για το Ρίστο τον πήρε δίπλα και του λέει πάρε τη Βασιλική τώρα αμέσως και φύγετε για τη Χρούπιστα και έτσι σώθηκε ο Ρίστος Σιωμόπουλος, πήραν τους εννιά δεμένους η επιτροπή με το Παπαγιώργη έφυγαν από το δρόμο για τη Λάγγα και ο Λίτσας με το σώμα του και τους ομήρους προς άλλη κατεύθυνση προς τη Σέλιστα, και κοντά στη Σέλιστα τους σκοτώσανε όλους. Στο Μπρέζι είχε τα γίδια ο Κυριάζος (Κυριαζόπουλος) μυημένος και αυτός έβαλε το κοπάδι στο δρόμο να χαλάσει τα αχνάρια από το πέρασμά της επιτροπής που γύριζε στην Λάγγα.

Όταν μαθεύτηκε το μεγάλο γεγονός στο Πετροπουλάκι, το Τουρκικό απόσπασμα που ήταν στη Δραγγασιά γιατί η Δραγγασιά ήταν Τουρκοχώρι, τρέξανε στο Πετροπουλάκι για να μάθουν για τους ομήρους τότε τους είπαν ότι ήταν Λαγγιώτες και πήγαν στην Λάγγα να πάρουν ανάκριση, βρήκαν μόνο γυναίκες εκτός του Κύρκο τον δραγάτη, τον πατέρα του Κώστα Κίτσου. Ο Παπαγιώργος έφυγε για το Άργος Ορεστικό να εξαφανιστεί.

Οι Τούρκοι ανέκριναν μερικές γυναίκες, μια πρόχειρη ανάκριση και θεώρησαν λήξαν διότι οι Τούρκοι μετά την επανάσταση Ίλιντεν 1903 που σκότωσαν πολλούς Τούρκους μισούσαν περισσότερο τους Βουλγάρους από τους Έλληνες και έλεγαν ας σφάζονται μεταξύ τους γιατί οι σφαγές και σκοτωμοί μεταξύ Βουλγάρων και Ελλήνων ήταν στην ημερήσια διάταξη. Και όπως είπαμε πιο πάνω το διέρρεε και βασίλευε, να μην ενώνονται οι λαοί.

Μετά το συμβάν στο Πετροπουλάκι ο Ζήκος πήγε στο σώμα του Δούκα - Μάλιος, ο Μάλιος ήταν ο αρχηγός της περιοχής των Οντρίων και περισσότερο λημέριαζε στη Ζώνη. Αρχές Μαΐου ανέβηκε στα χωριά μας ο καπετάν Φιλώτας Πηχιών να συνεννοηθεί με τον Στέφανο Δούμα (Καπετάν Μάλιο), εκεί συνάντησε το πρωτοπαλίκαρου του Μάλιου τον Ζήκο Θεμελή (Γκούβελας) που στο ημερολόγιο ο Πηχιών γράφει όχι κολακεύτηκα λόγια για το Ζήκο μάλλον πικρόχολα...

[συνεχίζεται]

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 19 Οκτωβρίου 2017, αρ. φύλλου 906

Σχετικά:

• ΧΡΗΣΤΟΥ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΥ: Η προσφορά του Βράχου στον Μακεδονικό Αγώνα [I]
• ΧΡΗΣΤΟΥ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΥ: Η προσφορά του Βράχου στον Μακεδονικό Αγώνα [II]
• ΧΡΗΣΤΟΥ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΥ: Η προσφορά του Βράχου στον Μακεδονικό Αγώνα [III]
• ΧΡΗΣΤΟΥ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΥ: Η προσφορά του Βράχου στον Μακεδονικό Αγώνα [IV]
• ΧΡΗΣΤΟΥ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΥ: Η προσφορά του Βράχου στον Μακεδονικό Αγώνα [V]
• ΧΡΗΣΤΟΥ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΥ: Η προσφορά του Βράχου στον Μακεδονικό Αγώνα [VI]