ΓΕΩΡΓΙΟΥ Α. ΔΑΟΥΤΟΠΟΥΛΟΥ: Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα

 

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Αλ. Τσίπρας στην Καστοριά τον περασμένο μήνα

«Οι αγρότες μου λένε παντού ότι δεν μπορούν να πουλήσουν τα προϊόντα τους πάνω από το κόστος. Πουλούν κάτω από το κόστος. Την ίδια στιγμή όμως στα ράφια των σούπερ μάρκετ τα ίδια προϊόντα ο καταναλωτής τα βρίσκει τρεις φορές επάνω». Απόσπασμα από την ομιλία του κ. Τσίπρα στους πολίτες της Καστοριάς, Εφημερίδα ΟΔΟΣ, 8. 12.2022 σελ. 9 ["εδώ"]

Ειλικρινά δεν πίστευα σε αυτά που διάβαζα. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης που πριν από λίγα χρόνια και για μια τετραετία διεύθυνε τις τύχες αυτής της χώρας, να περιορίζεται σε μια απλή διαπίστωση που μάλιστα την αποδίδει σε αγρότες συνομιλητές του και δεν είναι διαπίστωση του ιδίου και του κόμματος του και πολύ περισσότερο δεν φαίνεται να έχει το κόμμα του μια διαμορφωμένη άποψη, πολιτική θέση και πρόταση για αυτό το τόσο σοβαρό θέμα. Με τέτοιες δηλώσεις, δικαιώνεται ο Κυβερνητικός εκπρόσωπος που δηλώνει συνεχώς την απουσία θέσεων εκ μέρους της αντιπολίτευσης. 

Ας μου επιτρέψει ο κ. Πρόεδρος και οι αγαπητοί αναγνώστες της ΟΔΟΥ να αναδημοσιεύσω εδώ ένα άρθρο μου με τον τίτλο: «Εμπορία Αγροτικών Προϊόντων: Η καθ’ ημάς Ανατολή» που είδε το φως της δημοσιότητας στις 1/9/2002 στη γνωστή εφημερίδα της Θεσσαλονίκης Μακεδονία. Με βάση το βιογραφικό του κ. Προέδρου την ίδια εποχή ήταν σε ηλικία 28 ετών και είχε αρχίσει την πετυχημένη καριέρα του στον πολιτικό στίβο της χώρας:

«Τα τελευταία 50 χρόνια ο τρόπος εμπορίας των αγροτικών προϊόντων στη χώρα μας, δεν εμφανίζει καμιά απολύτως αλλαγή. Ενώ στο ίδιο διάστημα η Ελληνική γεωργία σημείωσε άλματα προόδου στον τομέα της παραγωγής, στον τομέα της εμπορίας, η πρόοδος ήταν μηδενική. Οι σημερινοί γεωργοί πωλούν τα προϊόντα τους όπως και οι προπάπποι τους!

Το σύστημα εμπορίας είναι απλό και γνωστό. Όποιος θέλει, εκδίδει μπλοκ επιταγών και περιφέρεται στην ύπαιθρο αγοράζοντας αγροτικά προϊόντα. Ουδείς τον ελέγχει αν έχει εγκαταστάσεις και τα απαιτούμενα κεφάλαια και μεταφορικά μέσα. Συχνά, χωρίς παραστατικά μια και η φοροδιαφυγή στα αγροτικά προϊόντα, είναι η μεγαλύτερη από κάθε άλλη. Κυνηγάμε τον ψιλικατζή που δεν έκοψε απόδειξη και αφήνουμε τους αγροτικούς μεγαλοκαρχαρίες να αλωνίζουν. Να διαμορφώνουν τις τιμές όπως θέλουν και οι Υπουργοί να απευθύνουν εκκλήσεις για συγκράτηση των τιμών ή να απειλούν με δημοσίευση ονομάτων! (Σημ. αυτό κάνουν και σήμερα, 20 έτη μετά! Τα ονόματα έχουν αλλάξει. Τη θέση του Κουλούρη πήρε ο Γεωργιάδης).

Οι αγρότες πέφτουν συχνά θύματα τέτοιων καιροσκόπων εμπόρων που παράλληλα δυσφημίζουν τα προϊόντα, όταν οι επιδόσεις τους επεκτείνονται στο εξωτερικό. Η ύπαιθρος είναι γεμάτη με ιστορίες απάτης εμπόρων. 

Οι Κεντρικές Λαχαναγορές (Αθηνών και Θεσσαλονίκης) έχουν διακοσμητικό ρόλο. Από την Κεντρική Λαχαναγορά του Ρέντη περνά μόνο το 20% των οπωροκηπευτικών που καταναλώνονται στο λεκανοπέδιο της Αττικής. Αν βέβαια δείτε τον τρόπο διακίνησης (ασυσκεύαστα σε ακάθαρτα τελάρα), δεν διαπιστώσετε διαφορά από τα παζάρια της Ανατολής.

Μέσα σε ένα κλίμα αδιαφάνειας που επικρατεί στην εμπορία των αγροτικών προϊόντων ούτε σκέψη για συλλογική δράση ή διαπραγμάτευση της παραγωγής. Αυτό άλλωστε θέλει το σύστημα. Ένας-ένας είναι εύκολα θύματα. Χωρίς καμιά διαπραγματευτική δύναμη, αποδέχονται τις τιμές που καθορίζουν οι άλλοι για αυτούς. Δεν είναι διαμορφωτές τιμών, αλλά αποδέκτες. Και πάντα οι χαμένοι της υπόθεσης. 

Η ευθύνη των αγροτών είναι μεγάλη. Δεν μπόρεσαν τόσα χρόνια να οργανωθούν και να συνενώσουν τις δυνάμεις τους. Η ευθύνη όμως της πολιτείας είναι μεγαλύτερη. Υπάρχει τεράστιο θεσμικό κενό.

Αν όμως οι παραγωγοί αδυνατούν να συλλάβουν τα ουσιαστικά τους προβλήματα και να τα διεκδικήσουν, τι κάνουν οι καταναλωτές που είναι και αυτοί θύματα της ψαλίδας τιμών παραγωγού-καταναλωτή; Μια ψαλίδα που μεταφράζεται σε ένα συντελεστή 4 ή και μεγαλύτερο. Είκοσι λεπτά τα ροδάκινα στον παραγωγό, 1 ευρώ και περισσότερο στον καταναλωτή σε απόσταση 70 χιλιομέτρων από τον τόπο παραγωγής. 

Ο καταναλωτής οφείλει να διεκδικήσει και απαιτήσει από τα θεσμικά όργανα να του εξασφαλίσουν υγιεινά προϊόντα, συσκευασμένα και τυποποιημένα των οποίων η προέλευση μπορεί ανά πάσα στιγμή να ιχνηλατηθεί. Προς τι λοιπόν η προσπάθεια τυποποίησης των αγροτικών προϊόντων όταν οι αγορές αδυνατούν να επιβραβεύσουν την ποιότητα και όπου το προϊόν ενός καλού παραγωγού καθίσταται ανώνυμο;

Αν θέλουμε να επιλύσουμε το πρόβλημα πρέπει να κάνουμε δύο απλά βήματα. Πρώτον, απαγόρευση της πώλησης των προϊόντων στο χωράφι. Δεύτερον, όλα τα προϊόντα να πωλούνται με δημοπρασία. Με διαφάνεια και παραστατικά να είναι γνωστά σε όλους: τιμή, ποσότητα, ποιότητα, ταυτότητα αγοραστή και πωλητή.

Καθαρά και απλά πράματα που τα κάνουν οι «κουτόφραγκοι» Ευρωπαίοι, αλλά αδυνατούμε να τα κάνουμε εμείς. Δεν συμφωνείτε αγαπητοί μου πως η συνέχιση του σημερινού συστήματος από μια κυβέρνηση που επαγγέλλεται την προστασία των αδυνάμων είναι δυσεξήγητη;»

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 12 Ιανουαρίου 2023, αρ. φύλλου 1157.