ΟΔΟΣ: Βροχή, ατμός και ταχύτητα

ΟΔΟΣ 9.3.2023 | 1165

Είναι βέβαια γεγονός ότι ο πρωθυπουργός της χώρας κ. Κυριάκος Μητσοτάκης ζήτησε από τον ελληνικό λαό καθυστερημένα δημόσια συγνώμη για το τραγικό σιδηροδρομικό ατύχημα στα Τέμπη. Ύστερα από περίπου 4 χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από τον ίδιο ως πρωθυπουργό και το κόμμα του, επικαλέστηκε «διαχρονικές ευθύνες» και μοιάζει να ενεργεί με την σκέψη του στο πολιτικό (εκλογικό) κόστος. 

Είναι βέβαια γεγονός ότι ο πρωθυπουργός της χώρας κ. Κυριάκος Μητσοτάκης ζήτησε από τον ελληνικό λαό καθυστερημένα δημόσια συγνώμη για το τραγικό σιδηροδρομικό ατύχημα στα Τέμπη. Ύστερα από περίπου 4 χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από τον ίδιο ως πρωθυπουργό και το κόμμα του, επικαλέστηκε «διαχρονικές ευθύνες» και μοιάζει να ενεργεί με την σκέψη του στο πολιτικό (εκλογικό) κόστος. Του διέφυγε σίγουρα ότι η Κυριακή της Συγνώμης, δηλαδή της Τυροφάγου είχε ήδη περάσει. Και συγκεκριμένα γιορτάστηκε δύο μόλις ημέρες πριν το τραγικό συμβάν. Και ότι αν οι διαχρονικές ευθύνες ήταν πασπαρτού, δεν θα έπρεπε να διεξάγονται εκλογές. 

Σε χρονικά πολύ πρόσφατο φύλλο της εφημερίδας αυτής, και πάντως 1-2 εβδομάδες πριν το σιδηροδρομικό ατύχημα που συνέβη το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου στα Τέμπη, με αποτέλεσμα τον τραγικό θάνατο δεκάδων αθώων ανθρώπων, ανυποψίαστων επιβατών κάθε ηλικίας και φύλου, που μετέβαιναν από την Αθήνα, στην Θεσσαλονίκη, και συγκεκριμένα σε κριτικά άρθρα της ΟΔΟΥ, υποστηρίχθηκε ότι ο πρωθυπουργός της χώρας κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, μοιάζει να μην έχει επαφή με την πραγματικότητα [σχετικά "εδώ"]. 

Ότι όπως δείχνουν τα πράγματα από την Καστοριά, επιλέγει συνειδητά να κυβερνά την χώρα από την Αθήνα, με ένα διευθυντήριο. Χάρη στο γεγονός ότι στην Περιφέρεια, όπως για παράδειγμα στην Καστοριά, η κομματική παράταξη σπαράσσεται από τον διαρκή εμφύλιο Τζηκαλάγια – Αντωνίου δεν ενοχλείται από κανένα με απαιτήσεις για τον τόπο. 

Σχολιάστηκε ακόμη στο ίδιο φύλλο ότι η συμπεριφορά του μεσοπρόθεσμα υπονομεύει την απήχηση των δημοκρατικών κομμάτων στους ψηφοφόρους. Της Καστοριάς τουλάχιστον, καθώς η περιοχή θεωρείται «Κάστρο της Δεξιάς». Αυτά όλα επισημάνθηκαν με αφορμή τα γεγονότα και όσα δηλώθηκαν, κατά την επίσης πρόσφατη σύντομη (ούτε 1 ώρας) επίσκεψη στην Καστοριά (διέλευση καλύτερα προς την Κοζάνη) του πρωθυπουργού της χώρας και προέδρου της Νέας Δημοκρατίας κ. Κυριάκου Μητσοτάκη.

Στο ίδιο φύλο γράφτηκε, ότι με βάση αυτά τα δεδομένα υπάρχουν ενδείξεις καθεστωτικής συμπεριφοράς και απάθειάς του. Ανησυχητικά σημάδια που θα έπρεπε να ληφθούν υπ’ όψιν. Ειδικά σε ό,τι αφορά την μονοεδρική πια Καστοριά, όλα αυτά, σε συνδυασμό με την αναποτελεσματική στελέχωση του κομματικού κόσμου στην περιοχή, είναι συνθήκες που εν όψει των επερχόμενων εκλογών, μπορούν να οδηγήσουν πολίτες σε ψήφο προς κόμματα δεξιάς απόκλισης που τοποθετούνται στο περιθώριο. Και ανεξάρτητα από το γεγονός ότι η Καστοριά είναι ζημιωμένη και ταπεινωμένη απ’ όλη αυτή την αδιαφορία (και) της σημερινής κυβέρνησης. Και από την… διαχρονική αδυναμία των εκλεγμένων. 

ΟΔΟΣ 9.3.2023 | 1165 | σ.3

Εύλογα προκαλείται η απορία, για ποιο λόγο δεν έχει ενδεχόμενη ποινική ευθύνη ο αρμόδιος υπουργός, όταν αποδεικνύεται ότι οι εργαζόμενοι με εξωδίκους και διαβήματα, αλλά και η Ευρωπαϊκή Ένωση του είχαν καταστήσει σαφείς τους κινδύνους που εγκυμονούν αυτές οι ελλείψεις. 

* * *

Από τα σχόλια αυτά της ΟΔΟΥ, δεν πέρασαν μερικές μόνο ημέρες. Και αφού ακολούθησαν επισκέψεις του κ. πρωθυπουργού σε Κοζάνη, Γρεβενά, συνέβη το τραγικό δυστύχημα με την σύγκρουση των δύο τραίνων στα Τέμπη. Για να επιβεβαιωθεί και από ένα άλλο ακόμη αυτή την φορά θανατηφόρο γεγονός, ότι όχι μόνο ο πρωθυπουργός, αλλά αυτή η κυβέρνηση τελεί υπό σύγχυση. 

Και ότι εμφανίζει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά, που δεν την καθιστούν χρήσιμη. Αλλά αντίθετα την κάνουν μοιραία για τον τόπο. Και όχι μόνο για την Καστοριά. Την καθιστούν ίσως και αυτοκαταστροφική για το ίδιο το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας —αν και αυτό αφορά μόνο τους κομματικούς και όσους ενδιαφέρονται να υπάρχει στοιχειώδης ποιότητα στα δημοκρατικά κόμματα του αστικού χώρου.

Η βασική «παρεξήγηση» εκ μέρους του κ. πρωθυπουργού που αφορά στην Καστοριά αλλά εκδηλώνεται πλέον σε πολλά επίπεδα, συνδέεται άμεσα και με το τραγικό ατύχημα των Τεμπών. Έγκειται στο γεγονός ότι ο ίδιος και ο στενός κύκλος στελεχών που τον περιτριγυρίζουν, προερχόμενα κατά κανόνα από τον συγγενικό του περίγυρο ή τον μεγαλοαστικό κόσμο, είναι στην ουσία απομονωμένοι από τον ελληνικό λαό. 

Το πρόβλημα είναι και ενδέχεται να πιστεύουν ειλικρινά ότι συγκροτούν ένα διευθυντήριο Αρίστων. Που μπορούν να κυβερνήσουν με αγαθό και αποτελεσματικό τρόπο, περιοχές όπως η Καστοριά, από μακριά, χάρη σε διάφορα πυροτεχνήματα και την ψηφιακή διακυβέρνηση. Αλλά και χάρη στην φιλοκυβερνητική προπαγάνδα που τους παρέχουν τα ΜΜΕ της λίστας Πέτσα και άλλων (ληστών). Προπαντός χάρη στο γεγονός ότι όλο το πολιτικό κεφάλαιο της Καστοριάς εκτονώνεται στην διελκυστίνδα των προσώπων. 

Στις παραμονές της πρώτης εκλογής της Νέας Δημοκρατίας το 2019 και για ένα χρονικό διάστημα αμέσως μετά, ο ίδιος και η αριστοκρατία που τον περιβάλλει είχαν κάνει σημαντικά βήματα εκλαΐκευσής τους, ωστόσο σύντομα διαφάνηκε ότι όλα αυτά τα άφησαν πίσω τους στο παρελθόν.

Έμπρακτη απόδειξη είναι κατ’ αρχήν το γεγονός ότι, ακόμη και τέσσερα χρόνια μετά το 2019 ο πρωθυπουργός και κυβέρνησή του, ειδικά τα μεγαλοστελέχη της, στο 2023 συνεχίζουν να ελεεινολογούν απέναντι στον ΣυΡιζΑ κυρίως. Αυτό σε ένα βαθμό ήταν δικαιολογημένο, το πρώτο χρονικό διάστημα. 

Ωστόσο ο απλός ελληνικός λαός, ακόμη και στις παραμονές των εκλογών του 2023, έβλεπε τον πρωθυπουργό και πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, με την χαρακτηριστική στάση του σώματός του κρατώντας τις δυο παλάμες των χεριών του χαμηλά στο ύψος της λεκάνης και με το χαμόγελο της παιδείας που έλαβε από το Χάρβαρντ, να μαρκάρει στενά τον ΣυΡιζΑ. 

Για τα μεγάλα και τραγικά λάθη του κόμματος αυτού, όταν κυβερνούσε και για λάθη ολκής και τακτικής που εξακολουθεί να διαπράττει ο τελευταίος. Γι’ αυτό και οι διαρκείς αναφορές τους, ενδεικτικά στο τραγικό περιστατικό στο Μάτι της Αττικής, που το ανέφεραν δεκάδες φορές, μέρα νύχτα, με υπαινιγμούς και άλλα. Μέχρι που «έκατσε» και η «στραβή» αυτής της κυβέρνησης με δεκάδες αθώα θύματα.

ΟΔΟΣ 9.3.2023 | 1165 | σ.4

Του διέφυγε σίγουρα ότι η Κυριακή της Συγνώμης, δηλαδή της Τυροφάγου είχε ήδη περάσει. Και συγκεκριμένα γιορτάστηκε δύο μόλις ημέρες πριν το τραγικό συμβάν. Και ότι αν οι διαχρονικές ευθύνες ήταν πασπαρτού, δεν θα έπρεπε να διεξάγονται εκλογές.

* * *

Όπως αντίστοιχα επαναλήφθηκε στις παραμονές του τραγικού ατυχήματος στα Τέμπη, με πρόσχημα τις (όχι απόλυτα) ανόητες υπερβολές που ανάρτησε ο πολύς βουλευτής Χανίων κ. Πολάκης – με ισχυρισμούς που ούτως ή άλλως διακινούνται διαρκώς στις συζητήσεις των απλών πολιτών, για την διαπλοκή, τα παραδικαστικά και τα κυκλώματα της «ενημέρωσης». 

Έτσι με το στενό μαρκάρισμα του ΣυΡιζΑ, έως την νύχτα της 28ης Φεβρουαρίου, η Νέα Δημοκρατία, ως Δαλιδά της Δημοκρατίας, απαιτούσε αποκεφαλισμούς και προγραφές των ανυπάκουων στελεχών του κόμματος της…  "πρώτης φοράς Αριστερά". Για να το υποχρεώσει να αντιδράσει, με νέα λάθη. 

Και φρονεί η Νέα Δημοκρατία του 2023, ότι θα μπορεί έτσι να πείσει τον ελληνικό λαό να την υπερψηφίσει στις επόμενες εκλογές με στόχο μια αυτοδυναμία ή έστω μια νέα κυβερνητική θητεία ή πρωθυπουργία του ίδιου του κ. Μητσοτάκη που υφίσταται προσωπικό πλήγμα και δεν αποκλείεται σύντομα να αρχίσει η εσωκομματική του αμφισβήτηση.

Μετακινούμενος στις καθαρά προεκλογικές του εξορμήσεις, ο ίδιος Μητσοτάκης (ο Β’) και οι συνοδοί του υπουργοί, για παράδειγμα ο μέχρι πρότινος υπουργός Μεταφορών κ. Κώστας Καραμανλής (ο Γ’), κατά κανόνα με θωρακισμένες λιμουζίνες αλλά και αεροσκάφη συντηρημένα όλα σχολαστικά, χωρίς να έχουν άλλωστε —λόγω της ελίτ ενδιαίτησής τους οι ίδιοι και την παραμικρή προσλαμβάνουσα εμπειρία από ταξίδια, με τραίνα και πλοία με τα οποία μετακινείται ο απλός λαός, αφ’ ενός δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για την πραγματικότητα και την κοινωνική καθημερινότητα. Αφ’ ετέρου, δεν μπορούν να εκτιμήσουν καθόλου, τις επισημάνσεις και τα αιτήματα, τους δυνητικούς κινδύνους που μπορεί να προκαλούνται από τις μικρές (από άποψη κόστους) ελλείψεις που τους επισημαίνονται. 

Με αποτέλεσμα μια μέρα μόνο μετά την τελευταία Πολακιάδα, η Ελλάδα, να θρηνεί δεκάδες αθώα θύματα του ατυχήματος των τραίνων ενός διεφθαρμένου σιδηροδρομικού δικτύου. Που 4 ολόκληρα χρόνια μετά την επικράτηση της Νέας Δημοκρατίας, δεν διαθέτει ασφαλιστικές δικλείδες μικρού κόστους, όπως σηματοδότες, gps κ.ο.κ. Με αποτέλεσμα να νομίζει ο πρωθυπουργός της ψηφιακής… διακυβέρνησης (για την οποία τόσο πολύ καμαρώνει) ότι ο ίδιος θα τα διορθώσει όλα και ότι ήταν μια γενναία πράξη, η παραίτηση του υπουργού Μεταφορών του κ. Κώστα Καραμανλή (του Γ’ της γνωστής δυναστείας). 

Που έως μερικές ημέρες πριν το ατύχημα, με δόση αλαζονείας πρόβαλε το πλεονέκτημα του ίδιου ως επίγονου, έναντι του ΣυΡιζΑ, και με την πρώτη σοβαρή «στραβή» προτίμησε να αποδράσει με συνοπτικές διαδικασίες. Καθώς θα μπορούσε αλλά και όφειλε να παραμείνει προσωρινά για την διαχείριση και αντιμετώπιση της κατάστασης και να απομακρυνθεί μετά. 

ΟΔΟΣ 9.3.2023 | 1165 | σ.5

Ωστόσο ο απλός ελληνικός λαός, ακόμη και στις παραμονές των εκλογών του 2023, έβλεπε τον πρωθυπουργό και πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, με την χαρακτηριστική στάση του σώματός του κρατώντας τις δυο παλάμες των χεριών του χαμηλά στο ύψος της λεκάνης και με το χαμόγελο της παιδείας που έλαβε από το Χάρβαρντ, να μαρκάρει στενά τον ΣυΡιζΑ. Για τα μεγάλα και τραγικά λάθη του κόμματος αυτού, όταν κυβερνούσε και για λάθη ολκής και τακτικής που εξακολουθεί να διαπράττει ο τελευταίος. 

* * *

Και εύλογα να προκαλείται η απορία, για ποιο λόγο δεν έχει ενδεχόμενη ποινική ευθύνη ο αρμόδιος υπουργός, όταν αποδεικνύεται ότι οι εργαζόμενοι με εξωδίκους και διαβήματα, αλλά και η Ευρωπαϊκή Ένωση του είχαν καταστήσει σαφείς τους κινδύνους που εγκυμονούν αυτές οι ελλείψεις. Και επομένως γνώριζε θετικά ο ίδιος την κατάσταση και τα ενδεχόμενο να χάσουν την ζωή τους αθώοι επιβάτες. Όταν μάλιστα υποτίθεται ότι ερευνήθηκαν δικαστικά ποινικές ευθύνες δημάρχων και της αντιπεριφεριάρχη Ρένας Δούρου, στην υπόθεση για το Μάτι.

 

Αυτά ή ανάλογα και παρόμοια κάνει η Νέα Δημοκρατία της εποχής Κυριάκου Μητσοτάκη με τον τρόπο της, παντού και ειδικά στην Καστοριά. Καθώς η διατήρηση στο προσκήνιο μιας αν όχι απλά ανεπαρκούς, τουλάχιστον πάντως παρωχημένης τοπικής κομματικής ελίτ, να ελέγχει τα δημόσια πολιτικά πράγματα και να λυμαίνεται τα αξιώματα, επειδή τυχαίνει να είναι η Καστοριά το «Κάστρο» της Νέας Δημοκρατίας, κυρίως εξαγοράζοντας τα ΜΜΕ με λίστες Πέτσα και τα συναφή, επιτρέπει στον κ. Μητσοτάκη, να έχει το κεφάλι του ήσυχο. Αμέριμνο από το μεγάλο και τραγικό ατύχημα, το διηνεκές και διαρκές της Καστοριάς, να μη διεκδικεί, να μη προσπαθεί, να μη αξιώνει να μη σχεδιάζει. 

Ένα ατύχημα (της Καστοριάς) για το οποίο πάντως, κανείς δεν παραιτείται και όλοι παριστάνουν ότι αφορά τους άλλους. Για το οποίο δεν ευθύνεται η «κακιά η ώρα» αλλά οι συνοδοί και φορείς της. Και για το οποίο, μέχρι τώρα, δεν έχει ακουστεί συγνώμη από κανένα. Ούτε και στην Κυριακή της Συγνώμης σε ανάμνησή «της από του Παραδείσου της τρυφής εξορίας του Πρωτόπλαστου Αδάμ*».

Φωτογραφία: Ουίλλιαμ Τέρνερ (1775-1851) Βροχή, ατμός και ταχύτητα. Ο Μέγας Δυτικός Σιδηρόδρομος (1844), λεπτομέρεια, λάδι σε καμβά 91 Χ 121,8 cm, Λονδίνο, Εθνική Πινακοθήκη.

(*) Συναξάριον Κυριακής Τυροφάγου:

Στην υμνογραφία της Κυριακής της Τυροφάγου ή της Τυρινής, περιγράφεται το δράμα του ανθρώπου: Η πτώση και η εξορία του Αδάμ, ρίχνοντας τους απογόνους του, στην γη των κόπων και των δακρύων, στην κοιλάδα της λύπης και του Κλαυθμώνος, στη χώρα όπου το βεβαιότερο και χαρακτηριστικότερο γνώρισμα της είναι ο θάνατος . Γι' αυτό και στο δίστιχο που βρίσκεται γραμμένο στο συναξάρι "της από του παραδείσου της τρυφής εξορίας του πρωτοπλάστου Αδάμ" τονίζεται, πως πρέπει όλος ο κόσμος να θρηνήσει πικρά για την πτώση: "Κόσμος γενάρχαις πικρά συνηθρησάτω βρώσει γλυκεία συμπεσών πεπτωκόσι".

Ὁ Οἶκος:

Ἐκάθισεν Ἀδὰμ τότε, καὶ ἔκλαυσεν ἀπέναντι τῆς τρυφῆς τοῦ Παραδείσου, χερσὶ τύπτων τὰς ὄψεις, καὶ ἔλεγεν· Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με τὸν παραπεσόντα.

Ἰδὼν Ἀδὰμ τὸν Ἄγγελον, ὠθήσαντα, καὶ κλείσαντα τὴν τοῦ θείου κήπου θύραν, ἀνεστέναξε μέγα, καὶ ἔλεγεν· Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με τὸν παραπεσόντα.

Συνάλγησον Παράδεισε, τῷ κτήτορι πτωχεύσαντι, καὶ τῷ ἤχῳ σου τῶν φύλλων, ἱκέτευσον τὸν Πλάστην, μὴ κλείσῃ σε. Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με τὸν παραπεσόντα.

Παράδεισε πανάρετε, πανάγιε, πανόλβιε, ὁ δι' Ἀδὰμ πεφυτευμένος, καὶ διὰ τὴν Εὔαν κεκλεισμένος, ἱκέτευσον Θεὸν διὰ τὸν παραπεσόντα. Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με τὸν παραπεσόντα.

 

Συναξάριον

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἀνάμνησιν ποιούμεθα τῆς ἀπὸ τοῦ Παραδείσου τῆς τρυφῆς ἐξορίας τοῦ Πρωτοπλάστου Ἀδάμ.

Σε άρθρα της ΟΔΟΥ γράφτηκε πριν το δυστύχημα, ότι υπάρχουν ενδείξεις καθεστωτικής συμπεριφοράς και απάθειας του πρωθυπουργού. Ανησυχητικά σημάδια που θα έπρεπε να ληφθούν υπ’ όψιν. Ειδικά στην Καστοριά επικρατούν συνθήκες που μπορούν να οδηγήσουν πολίτες σε ψήφο προς κόμματα του περιθωρίου. Και ανεξάρτητα από το γεγονός ότι η Καστοριά είναι ζημιωμένη και ταπεινωμένη απ’ όλη αυτή την αδιαφορία της κυβέρνησης. Και από την... διαχρονική αδυναμία των εκλεγμένων.

Ο τίτλος του πίνακα (1844), Βροχή, ατμός, ταχύτητα, υπήρξε, κατά κάποιον τρόπο, φόρος τιμής στον Μεγάλο Δυτικό Σιδηρόδρομο και στη γέφυρα του Τάμεση, που χτίστηκε στο ύψος του Maidenhead, μεταξύ 1837 και 1839, σύμφωνα με τα σχέδια ενός από τους διασημότερους βρετανούς μηχανικούς της εποχής, του Isambard Kingdom Brunei. 

Μια ατμομηχανή κατευθύνεται προς το μέρος μας καθώς διασχίζει την σιδηροδρομική γέφυρα. Η υπερβολικά απότομη συντόμευση της γέφυρας, την οποία το μάτι μας ακολουθεί στον ορίζοντα, υποδηλώνει την ταχύτητα με την οποία το τραίνο ορμά μέσα από την βροχή. Ο Ουίλλιαμ Τέρνερ (1775-1851) ζωγράφισε φευγαλέα κι έναν λαγό περίπου στη μέση της σιδηροδρομικής γραμμής για να αναπαραστήσει την ταχύτητα του φυσικού κόσμου σε αντίθεση με τη μηχανοποιημένη ταχύτητα του κινητήρα. Το ζώο είναι πλέον αόρατο καθώς το χρώμα έχει γίνει διάφανο με το πέρασμα του χρόνου, αλλά φαίνεται σε ένα χαρακτικό του πίνακα του 1859. Ο Τέρνερ ζωγράφιζε συχνά σκηνές της σύγχρονης ζωής και ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για τη βιομηχανία και την τεχνολογία. 

Ο πίνακας εκτέθηκε για πρώτη φορά στη Βασιλική Ακαδημία το 1844, αν και μπορεί να είχε ζωγραφιστεί νωρίτερα. Τώρα βρίσκεται στη συλλογή της Εθνικής Πινακοθήκης του Λονδίνου. Δύο χρόνια πριν, το 1842, η κυρία Σιμόν ταξίδευε στην Αγγλία με το τραίνο. Ξαφνικά, άρχισε να βρέχει καταρρακτωδώς. Ένας ηλικιωμένος κύριος, που καθόταν μπροστά της, σηκώθηκε, άνοιξε το παράθυρο και έβαλε το κεφάλι του έξω από το παράθυρο για 10 λεπτά. Η γυναίκα εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ από αυτή την κίνηση, που άνοιξε ένα άλλο παράθυρο και άρχισε να θαυμάζει τα τοπία. Ένα χρόνο αργότερα, καθώς παρακολουθούσε μια έκθεση στη Βασιλική Ακαδημία των Τεχνών, η κυρία Σιμόν αναγνώρισε εκείνο το στιγμιότυπο σε ένα από τα έργα. Το έργο ονομάστηκε “Βροχή, ατμός και ταχύτητα. Ο Μέγας Δυτικός Σιδηρόδρομος”.

H αμερικανίδα θεωρητικός Linda Nochlin απορρίπτει τον Τέρνερ ως σύγχρονο, γιατί το συγκεκριμένο έργο «χρησιμοποιεί τις ίδιες προοπτικές τεχνικές που χρησιμοποιούσε ο Κλωντ Λορραίν τον 17ο αιώνα». Πέρα από το γεγονός ότι δεν αρκεί μόνο ένα έργο για να δεχτούμε ή να απορρίψουμε κάποιον ως σύγχρονο ή όχι, το πρόβλημα με αυτή την άποψη είναι ότι αυτό που χρησιμοποιεί ο Τέρνερ στο συγκεκριμένο έργο, δεν είναι ακριβώς προοπτική. Το σημείο οράσεως είναι στον αέρα, ο ορίζοντας μάλλον απών, το σημείο φυγής "βρίσκει" στη δισδιάστατη επιφάνεια του καμβά, ενώ η πρόσοψη της ατμομηχανής είναι πολύ πιο έντονη, ευκρινής και καθαρή απ' ό,τι επιτρέπουν οι κανόνες της ατμοσφαιρικής προοπτικής. Δηλαδή, η γραμμική και η ατμοσφαιρική προοπτική βρίσκονται σε πλήρη ασυμφωνία μεταξύ τους και χρησιμοποιούνται μόνο όπως συμφέρει τον καλλιτέχνη. 

Ο Τέρνερ δεν ενδιαφέρεται να δώσει μια ρεαλιστική εντύπωση βάθους ή να ξεγελάσει το μάτι του θεατή. Αντιθέτως, χρησιμοποιεί κάτι που μοιάζει με προοπτική (την πανίσχυρη διαγώνιο της γέφυρας και την ατμοσφαιρική προοπτική των χρωμάτων) για να βγάλει το τραίνο από το κάδρο, χρησιμοποιώντας ταυτόχρονα δύο αντιθετικές κινήσεις: μία προς τα έξω και μία προς τα μέσα. Με αυτό τον τρόπο, αποδίδει με τέλεια εκφραστικότητα το νόημα όλου του πίνακα: την παράφορη ορμή της βιομηχανικής επανάστασης και το πέρασμα στον νέο κόσμο. Υπό αυτή την έννοια, όχι μόνο είναι εντελώς ξεκομμένος από τις ιδεολογικές και πρακτικές χρήσεις της προοπτικής, αλλά ταυτόχρονα υπονομεύει και τις παραδοσιακές αξίες της, καθιστώντας το έργο του την γέφυρα που ένωσε τον παλιό κόσμο με τον νέο.

Δημοσιεύθηκαν στην ΟΔΟ στις 9 Μαρτίου 2023, αρ. φύλλου 1165.

Σχετικά:

• ΟΔΟΣ: The Voyage
• Είπαν: [Κ. Μητσοτάκης]
• ΟΔΟΣ: Το Βαθύ Κράτος
• ΟΔΟΣ: [Τέμπη] «Τις πταίει;»
• ΟΔΟΣ: [Τέμπη] «υπόνοια»
• ΟΔΟΣ: Μήνυμα
• ΟΔΟΣ: «Ενωμένοι»
• ΚΟΣΜΑ ΜΙΧΑΗΛ: Προβληματισμοί
• Το Σκάκι [16.3.2023]
• ΟΔΟΣ: Παγερή αδιαφορία
• ΟΔΟΣ: Ξεχάστε
• ΟΔΟΣ: Τα παλικαρίσια όχι του πρωθυπουργού
• ΟΔΟΣ: Θαύματα δεν υπάρχουν, σπουδάγματα όμως ναι.