Την Κυριακή του Πάσχα και τις υπόλοιπες μέρες της Διακαινησίμου Εβδομάδας στην Τσάκωνη ένα δείγμα ανθρωπιάς και ηθικής συμπαραστάσεως(;). Όλοι οι κάτοικοι συνειδητά απέφυγαν εκδηλώσεις τύπου «αρνιά στη σούβλα» και χορούς. Με σκέψη και σύσταση του Δ.Σ. του πολιτιστικού συλλόγου θελήσαμε έτσι να τιμήσουμε την μνήμη τυ αδίκως δολοφονηθέντος προσφάτως συγχωριανού μας αειμνήστου Κοσμά Τζέλιου από τα βέβηλα χέρια γνωστού αστυνομικού. Η περίπτωση του στυγερού αυτού εγκλήματος -αν δεχτούμε μια εκδοχή της δολοφονίας- μας θυμίζει τα «τριάκοντα αργύρια», τα ισκαριώτικα.
-Διαβάζω στην εφημερίδα Δημοκρατία: Ο πρωθυπουργός διόρισε ως επικεφαλής της Επιτροπής Εθνικού Διαλόγου για την παιδεία τον κ. Αντώνιο Λιάκο, ο οποίος αρνείται την διαχρονική συνείδηση του ελληνισμού. Ουκ οίδα τον άνθρωπον. Ούτως όμως έχοντος του πράγματος, αντιλαμβάνεται ο πας τις, ακόμη και μη γνωρίζων πολλά, τις επιδιώξεις και του πρωθυπουργού. Όσο γίνεται απομάκρυνση από την παράδοση και από τα καθιερωμένα. Ένα δείγμα των τάσεων και προθέσεων αυτού του είδους αποτελούν τα μηνύματα της νεολαίας ΣυΡιζΑ με την ευκαιρία του Συνεδρίου τους (6-9 Απριλίου ε.ε.).
Ακόπως εξάγεται το συμπέρασμα ότι οι νεολαίοι του ΣυΡιζΑ, χωρίς ιερό και όσιο, προβαίνουν σε δηλώσεις και διακηρύξεις στις οποίες αποτάσσονται... ό,τι ορθόδοξο και παραδοσιακό στοιχείο κράτησε τον ελληνισμό ενιαίο και ακέραιο. Ζητούν κατάργηση της πρωινής προσευχής στα σχολεία, κατάργηση των παρελάσεων, «αλλαγή» στο μάθημα των θρησκευτικών, χωρισμό εκκλησίας και κράτους (βλέπετε; Οι νεολαίοι αυτοί αυτοαναγορεύονται και σε συνταγματολόγους, τόσο δαψιλώς τους διαφωτίζουν...), όχι παρέμβαση της εκκλησίας σε θέματα παιδείας και άλλα συναφή.
Αλλά, τι να ειπεί κανείς; Τα καημένα τα παιδιά αναμασούν ιδέες και προτάσεις των μεγάλων του κόμματος. Δεν θα πέσει το αχλάδι κάτω από την αχλαδιά; Τους ενοχλεί η Ιστορία των Ποντίων Ελλήνων, η διδασκαλία για τον Κοσμά τον Αιτωλό, τον εθνικό αυτό ιεραπόστολο φωτιστή του Γένους και άλλα φανατικά και προκλητικά. Γι αυτό σήμερα, είπερ ποτέ και άλλοτε, ο ρόλος των εκπαιδευτικών, όσων εξ αυτών πιστεύουν στον ελληνισμό και στην Ορθοδοξία, είναι πολύ σημαντικός.
Διάβαζα το φθινόπωρο στην εφημερίδα μας ένα σχετικό άρθρο, καθώς κάποιος απαντούσε στον προπαγανδιστή κ. Μηταφίδη Τριαντ., ο οποίος, κατά τον αρθρογράφο, προσκαλεί τους εκπαιδευτικούς ελευθέρως και ασυστόλως να μιλούν στα σχολεία για … δικαίωση του λεγόμενου Δημοκρατικού Στρατού κλπ.
- Λόγω επικαιρότητος, παραθέτω ένα τροπάριο από τον Κανόνα του Αγίου Γεωργίου.
Ευγενές γεώργιον (*) Θεού γέγονας,
Γεώργιε, μαρτυρικαίς γεωργούμενον
πράξεσι. Και ως πλούτον ένδοξον,
ουρανίοις σε θησαυροίς εναπέθετο
ο αγωνοθέτης ως διαφερόντος αριστεύσαντα.
Εκτός από το λυρικό, αλλά και δογματικό υπέροχο περιεχόμενο, αισθητικά απολαύομε στους δυο πρώτους στίχους την παρήχηση του φθόγγου γάμμα, καθώς σχετίζεται με το όνομα του Αγίου και της γης και το ρήμα γεωργώ = καλλιεργώ. Ο άγιος με τους μαρτυρικούς αγώνες καλλιέργησε τις ψυχές των ανθρώπων και ως αθλητής αριστεύς συγκαταριθμήθηκε στους ενδόξους των ουρανών από τον αγωνοθέτη Θεό, Κ.Η.Ι. Χριστό.
Ευχαριστών διά την φιλοξενίαν
Λάζαρος Γ. Νικηφορίδης
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 27 Απριλίου 2017, αρ. φύλλου 883
Κύριε Νικηφορίδη,
ΑπάντησηΔιαγραφήδιαβάζω με ενδιαφέρον τις στήλες σας στην "ΟΔΟ" και εύχομαι να είστε αειθαλής!
Σήμερα όμως έχω να κάμω μια διόρθωση. Πιστεύω ότι δεν θα σάς πειράξει, καθότι ουδείς αναμάρτητος.
Στο τροπάριο από τον Κανόνα του Αγίου Γεωργίου τη λέξη "γεώργιον" τη μεταγράφετε στη νεοελληνική "γεωργός".
Σύμφωνα όμως και με το Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης του Δ. Δημητράκου, η λέξη σημαίνει 1) αγρός, χωράφι, 2) κήπος, δεντρόφυτος τόπος, 3) καλλιέργεια, 4) συγκομιδή και μεταφορικά ο καρπός.
Αν το δούμε λίγο πιο προσεκτικά, θα διαπιστώσουμε ότι ως Γεωργός θεωρείται ο Θεός και ο Άγιος ως γόνιμος αγρός.
Έτσι χρησιμοποιείται και από τον Απόστολο των Εθνών "Θεοῦ γεώργιον, Θεοῦ οἰκοδομή ἐστε" (ΚΔ Κορινθ. Ι, 3,9).