Α. 27/3/2017 Υπάρχει ίχνος ανθρωπισμού και ιστορικής αλήθειας στις εμμονές του σουλτάνου κ. Ερντογάν με την κατάπτυστη δήλωσή του για τα 2.500. 000 τ. χλμ. της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας; Χύνει δάκρυα υποκριτικά ο σκοπίμως ανιστόρητος για την απώλεια των χιλιομέτρων αυτών, που θέλει να αγνοεί πώς τα απέκτησε αυτά η Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ήταν κληρονομιά τους (ενώ ήρθαν από τις κοιτίδες των Ταταροούνων) ή τους τα χάρισαν, δώρισαν, κάποιοι Βυζαντινοί, επειδή οι πρόγονοί του ήταν φιλειρηνικοί και... δημοκρατικοί;
Κύριε Σουλτάνε, τα χιλιόμετρα αυτά από την εποχή των Σελτζούκων του Ερτογρούλ αποκτήθηκαν με βάρβαρες επιθέσεις και βιαιοπραγίες ταταρικού τύπου κατά των βυζαντινών επαρχιών και περιοχών, με ιταμές πάντοτε αξιώσεις, επ’ απειλή των γιαταγανίων και του πυρός, με τις άγριες αθρόες εκτελέσεις χριστιανικών πληθυσμών, με την πρωτόγονης φύσης βουλιμία των Ισλαμιστών σε βάρος των χριστιανικών λαών. Αυτά τα βαρβάρου ήθους έργα και πράξεις των μωαμεθανών Τούρκων τα δικά τους βιβλία της ιστορίας ασφαλώς τα ωραιοποιούν ότι συνέβαλαν (!) στον πανανθρώπινο πολιτισμό. Με τον ίδιο τρόπο ασφαλώς και θα καυχάται ο κ. Ερντογάν και οι υπήκοοί του για τον Αττίλα στην Κύπρο! Έπειτα, υπάρχει ακόμη στα συρτάρια της Ε.Ε. αίτησή τους για την εισδοχή τους, ενώ ιταμώς αμφισβητούν τα σύνορα της Ευρώπης και την καθυβρίζουν ως φασιστική. Προδήλως λοιπόν, η παράνοια και ο εντεύθεν παροξυσμός έχει τον πρώτο λόγο στις δηλώσεις του τούρκου προέδρου και στην εν γένει συμπεριφορά και στάση εις βάρος της Ελλάδος. Ας έχει όμως κάπου κάπου σε μια γωνίτσα του μυαλού του την δική μας παροιμία: Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά. Ίδωμεν το πολιτικόν του μέλλον, ελπίζεται, βραχύ και σκολιόν.
Β. Πολύ δύσκολα μπορώ να πιστεύσω ότι στην ψυχή και την σκέψη των συγχρόνων Ελλήνων και μάλιστα στον χώρο της Ν.Δ. υπάρχει αντισημιτικό πνεύμα, υπάρχουν «σύνδρομα», ως υποστηρίζει, στην “Δημοκρατία” ο δημοσιογράφος κ. Γ. Χαρβαλιάς. Μάλιστα σε περίοδο, κατά την οποία οι σχέσεις μας με το Ισραήλ -όσο ξέρω- είναι κάτι παραπάνω από αρμονικές. Αν κάποιοι –ελάχιστοι-ελπίζεται- επηρεασμένοι δεν ξέρω από τι, εκδηλώνονται κατά των Ισραηλιτών, αυτή η νοοτροπία εθνικά και κοινωνικά δεν είναι ορθή, γι αυτό καλόν είναι να ανανήψουν ή τουλάχιστον να μη προβαίνουν σε προκλητικές ενέργειες ή δηλώσεις.
Γ. 22/3/2017 Καθημερινή εφημερίδα: Οι μαθητές πρασίνισαν το σχολείο τους. Μη πάει ο νους σας ότι το έκαναν...ΠΑΣΟΚικό. Όχι. Απλώς, φιλότιμα, ευαίσθητα παιδιά πήραν στα χέρια τους βούρτσες και σκούπες και δούλεψαν ομαδικά για την καλή εμφάνιση και τον ευπρεπισμό του σχολείου τους. Εύγε, σε παιδιά με τέτοιο ήθος και αναγνωρίσιμη αντίληψη, που ξέρουν να σέβονται τον χώρο των σχολείων. Αφήνουν στην άκρη ως περιθωριακούς εκείνους που βανδαλίζουν με μανία στους ιερούς χώρους των σχολείων και των πανεπιστημίων.
Δ. 22/3/2017 “Δημοκρατία”: Κ. Καραμανλής: «Να δω τώρα ποιος απ’ αυτούς που υποκίνησαν την υπόθεση του Βατοπαιδίου [1] θα πάει στον τάφο του Γιάννη [2] Αγγέλου, για να ζητήσει συγνώμη! Να δω ποιος!». Η ερώτηση του πρώην πρωθυπουργού της χώρας είναι ρητορική. Πηγάζει από θλίψη, πικρία, αλλά και από αγανάκτηση και στενοχώρια, λύπη, για το ήθος και τις πολιτικά και κοινωνικά ανέντιμες ενέργειες των γνωστών ανθρώπων κατά το 2008μ. Χ. και εξής, να ραδιουργούν για σπίλωση πολιτικών αντιπάλων. Έκαναν λάβαρο, σημαία τους, ένα κατασκευασμένο σκάνδαλο για ιδιοτελείς, κομματικούς σκοπούς. Στην ουσία, γνωρίζει πολύ καλά ο κ. Καραμανλής ότι εκείνοι που βγήκαν στο πολιτικό προσκήνιο (που το οφείλουν στο δαιμόνιο του αειμνήστου Ανδρέα Παπανδρέου) είναι οι ίδιοι που προσχώρησαν στον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί απλώς δεν πιστεύουν σε κανένα όσιο και ιερό (εν προκειμένω την χριστιανική συγνώμη), αλλά η όλη τους υπόσταση ελαύνεται από καιροσκοπισμό, ταπεινά ελατήρια και ωμά ιδιοτελή πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα. Έτσι βυσσοδόμησαν και τότε. Πώς να τους εμπιστεύεται κανείς ότι νοιάζονται ποσώς για το κοινό καλό και για την πατρίδα;
Ευχαριστών διά την φιλοξενία
Λάζαρος Γ. Νικηφορίδης
[1] Υπάρχει διπλή γραφή: Βατοπαίδιον (Βάτος και παιδίον, η τρεις παίδες εν καμίνω, η άφλεκτος βάτος;) και Βατοπέδιον (βάτος + πεδον, πεδίον, πεδιάδα).
[2] Προτιμώ: του αειμνήστου Ιωάννου Αγγέλου. Σχολίασα επανειλημμένως. Η σοβαρότητα επιβάλλει όχι λαϊκισμό, με τα χαϊδευτικά ονόματα των πολιτικών και δημοσιογράφων, τύπου: Άκης, Ζωζώ, Κωστής, Ράνια, κλπ. Αλλά με τα βαπτιστικά. Ipse.
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 6 Απριλίου 2017, αρ. φύλλου 880
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.